126 – ไม่ใช่เธอ
“ซูเล่อตายแล้ว” โจวเจ๋อกล่าวว่า “มันเกี่ยวข้องกับคุณหรือปล่าว”
สิ่งที่ควรถามในที่สุดก็ต้องถามบอกกว่าไม่งั้นมันจะคาใจตลอดไป
หมอหลินพยักหน้า
ในสายตาของเธอ โชคชะตาดูเหมือนจะเล่นกลกับผู้คน
“อันที่จริง ทั้งหมดนี้อาจเป็นความผิดของฉัน ฉันเองที่ทําให้โชคชะตากลายเป็นเรื่องตลก คุณพูดถูกถึงเวลาต้องจบเรื่องตลกนี้แล้ว”
“พี่สาว ร้องไห้เหรอ?”
ในเวลานี้น้องภรรยาเดินขึ้นบันไดมาและเห็นพี่สาวของเธอร้องไห้
“ไม่เป็นไร ฝุ่นเข้าตาฉัน”
หมอหลินไม่อยากให้น้องสาวเห็นเธอในสภาพนี้ เธอผลักประตูห้องนอนและเดินเข้าไปในห้องน้องภรรยาจ้องหน้าของโจวเจ๋อก่อนจะเดินตามพี่สาวของเธอเข้าไป
ในขณะนี้โจวเจ๋อรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย มันเหมือนกับการยกภูเขาลูกใหญ่ที่เขาแบกรับไว้ลงจากหลัง
เธอยอมรับ เธอเห็นด้วยว่ามันต้องจบลงแล้ว
อย่างไรก็ตามโจวเจ๋อไม่สามารถกลับไปสู่ชีวิตเดิมของเขาได้อีกแล้ว เพราะว่าเขาตายไปแล้วจริงๆ
ในเมื่อเธอยอมรับออกมาแล้วเขาก็ไม่มีวันอภัยให้กับเธอได้ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่สามารถฆ่าผู้หญิงคนนี้เพื่อระบายความโกรธ
โจวเจ๋อเดินเข้าไปในห้องน้ําเพื่อล้างหน้าทําให้จิตใจกลับมาผ่อนคลายครั้ง
จบแล้ว
จบแล้ว
จบแล้ว
ฉันจะกลับไปที่ร้านหนังสือและฉันจะหยุดใส่ใจกับการรบกวนใดๆที่เกิดจากตัวตนของ “ซู เล่อ” และเตรียมตัวสําหรับชีวิตของฉันเอง
แต่แล้วเมื่อเงยหน้าขึ้น โจวเจ๋อก็มองเห็นใครบางคนยืนอยู่ด้านหลังของเขา
นั่นคือน้องภรรยา
“คุณทําให้พี่สาวฉันร้องไห้ และเธอก็ร้องไห้เสียใจมาก”
“มันเป็นเรื่องขับซ้อนเด็กอย่างเธอไม่เข้าใจหรอก
โจวเจ๋อหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาและเช็ดใบหน้าของเขา
แต่ในเวลานี้โจวเจ๋อต้องตกตะลึงไปในทันทีและหยุดการกระทําทั้งหมดของเขาตอนนี้
เขาเห็นน้องภรรยาของเขาอยู่ในกระจก
ศีรษะของเขาเอียงไปทางซ้ายซึ่งเป็นระดับที่คนธรรมดาไม่สามารถทําได้อย่างแน่นอน
ใบหน้าของเธอแนบชิดกับไหล่ซ้ายของเธอเอียง 90 องศา แต่ร่างกายของเธอยังอยู่ในสภาพปกติ ยังคงยืนตัวตรงในตําแหน่งเดิม
“ฉันรู้ว่าพี่สาวฉันชอบคุณ ฉันรู้ว่าพี่สาวของฉันไม่ชอบซูเล่อ ฉันรู้ว่าพี่สาวของฉันไม่ต้องการทําให้พ่อแม่เสียใจและไม่ต้องการทําลายการแต่งงานครั้งนี้
เพื่อให้พี่สาวของฉันมีความสุข ซูเล่อจึงจําเป็นต้องตาย คุณก็เช่นกัน แต่ฉันปล่อยให้คุณกลับมา ให้คุณกลายเป็นซูเล่อ ฉันคิดว่าเมื่อทําทั้งหมดแล้วพี่สาวของฉันจะมีความสุข ไม่คิดว่า คุณจะทําให้เธอเสียใจ”
ในห้องน้ําระหว่างกําแพง โจวเจ๋อยังคงถือผ้าเช็ดตัวไว้ในมือ น้องภรรยาเอียงศีรษะยืนตัวตรงกว่าเดิม และจ้องมองเขาต่อไป
ในเวลานี้บรรยากาศในห้องน้ําเริ่มหนาวเย็นลงอย่างฉับพลัน โจวเจ๋อไม่คิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างจะเป็นเธอ
ในมุมมองของโจวเจ๋อ เธอเป็นเพียงเด็กที่ไม่ประสีประสาเกี่ยวกับโลกนี้อย่างลึกซึ้ง มี ความเย่อหยิ่งเล็กน้อยและไร้เดียงสาเล็กน้อย
นอกจากนี้ ตอนที่เขาอยู่บ้านและน้องภรรยาเดินเข้ามาในห้องน้ําเธอรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากจนกระทั่งฉีเล็ดออกมา หากเป็นการแสดงแบบนี้ก็น่าเหลือเชื่อจนเกินไป
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เธอพูดตอนนี้ดูเหมือนจะสมเหตุสมผล แต่จริงๆแล้ว มันเป็นเรื่องที่บิดเบี้ยวมากจนเกินไป แน่นอนว่าวงจรสมองของคนบางคนนั้นแปลกแล้วไม่เหมือนคนอื่น
เธอมีโลกทัศน์ของตัวเอง ห่วงแต่ความรู้สึกของตัวเอง คําว่าถูกและผิดล้วนแต่สร้างขึ้นมาเองทั้งสิ้น
ในโลกนี้ไม่ว่าจะมีคน 7 พันล้านคนหรือเพียงคนเดียว ก็ไม่มีความแตกต่างสําหรับเธอ
น้องภรรยาเริ่มก้าวไปข้างหน้า
โจวเจ๋อเป็นของขวัญที่เธอมอบให้พี่สาวเพื่อทําให้พี่สาวของเธอมีความสุข ปัจจุบันของขวัญชิ้นนี้ทําให้พี่สาวเสียใจ
ในเมื่อของขวัญไม่มีคุณสมบัติของขวัญมันต้องถูกทําลายไม่จําเป็นต้องดํารงอยู่อีกต่อไป
โจวเจ๋อวางผ้าเช็ดตัวลงและเล็บสีดําก็ค่อยๆงอกขึ้นระหว่างนิ้วของเขา
“ยิ้ม!”
โจวเจอรู้สึกเพียงอาการเจ็บปวดทรมานที่คมชัดในแก้วหูของเขา สายตาของเขาเริ่มพร่ามัวจากนั้นใบหน้าที่มีหัวเอียงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
เธอมองดูตัวเขาด้วยศีรษะที่เอียงอยู่แบบนั้น เหมือนกับเด็กสาวไร้เดียงสา แต่ก็น่าสยดสยองไปในเวลาเดียวกัน
“ป้า!”
เสื้อผ้าบนหน้าอกของโจวเจ้อแตกออก ร่างกายของเขาบินกลับไปกระแทกกระจกที่ด้านหลังมีบาดแผลมากมายปรากฏขึ้นตามร่างกายของเขา
” ทําไมเราถึงมีชีวิตที่ดีไม่ได้”
น้องภรรยาปนด้วยความไม่เข้าใจ
โจวเจ๋อตกตะลึงอีกครั้ง โชคดีที่เขาไม่ได้หันหลังกลับอย่างรวดเร็วไม่เช่นนั้นคอของเขาอาจจะหักไปแล้วแม้จะเป็นอย่างนั้นแต่ที่หลังคอของเขายังคงมีเลือดไหลท่วม
“ทําไมล่ะ ทําไมเรื่องต้องลงเอยแบบนี้”
น้องภรรยายิ้มอย่างเย็นชา ดูเหมือนว่าเธอจะถามโจวเจ๋อและกําลังถามตัวเอง แต่โดยพื้นฐานแล้วเธอไม่ได้เตรียมที่จะรับคําตอบใดๆ
“คุณเป็นใคร เป็นผีหรือเปล่า?” โจวเจ้อไม่เข้าใจ “ถ้าคุณเป็นผี คุณจะฆ่าคนจํานวนมากอย่างปาเดือนได้อย่างไร คุณไม่กลัวการลงโทษของนรกเหรอ”
น้องภรรยาดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย รอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอนั้นทําให้โจวเจ๋อรู้สึกสยดสยอง
ทันใดนั้นดวงตาของโจวเจ๋อก็หดตัวลง ร่างกายของเขากลิ้งไปข้างหน้าและออกจากห้องน้ําอ่างล้างหน้าด้านหลังเขาและหน้าต่างทั้งหมดในห้องน้ําระเบิดขึ้นอย่างรุนแรงในเวลาพร้อมกัน
เศษเสี้ยวของวัตถุที่แตกในห้องน้ําบินเข้ามาฝังในร่างกายของเขาจนทําให้เลือดไหลท่วมด้านหน้าของห้องน้ํานั้น
