บทที่104 คิดแผนร้าย
“ซีเหมิน ฉันว่าคุณทะเยอทะยานเกินไปจนทำลายศักดิ์ศรีของตัวเองแล้ว มันก็แค่ทหารขี้เหม็นกับผู้หญิงไร้สมองเท่านั้น จะมีอะไรน่ากลัวขนาดนั้น?”
“ดูคุณสิกลัวจนเหมือนคนโง่ไปแล้ว เป็นเพราะความล้มเหลวในครั้งที่แล้วทำให้คุณพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง และไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขาอีกหรือเปล่า?
ซีเหมินจุ้นกัดฟันแน่นและจ้องไปที่โป๋สิ้นหง
อันที่จริงความผิดพลาดในครั้งนั้นร้ายแรงมากจริงๆ มันส่งผลให้บริษัทเทียนติ่งสูญเสียวัวเงินสดอย่างบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไปโดยตรง
ซึ่งทำให้ซีเหมินจุ้นได้รับบาดเจ็บทางจิตใจอย่างมาก ภายในระยะเวลาที่สั้นเขาจึงไม่สามารถก้าวออกมาได้
โป๋สิ้นหงเห็นถึงจุดนี้เลยจงใจเปิดเผยแผลเป็นของเขา
ซุนหย่งเจินโบกมือและกล่าวว่า “พอได้แล้ว หยุดเถียงกันเถอะ สิ่งที่คุณพูดนั้นสมเหตุสมผลดี เราไม่ควรประเมินเจียงชื่อต่ำไป แต่ก็ไม่ควรให้เข่ารู้ตัวและได้ใจเกินไปด้วย”
“เจียงชื่อทำพิธีเปิดอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการประโคมข่าวไม่ใช่หรือ?”
“ฉันจะทำให้เขาเจอเรื่องร้ายตั้งแต่ตอนเปิดฉากเลย ให้เขารู้ว่าการเป็นศัตรูกับซุนหย่งเจินนั้นมันน่าสังเวชขนาดไหน”
โป๋สิ้นหงพยักหน้า “ท่านประธานครับ ปล่อยให้ฉันจัดการกับเรื่องนี้เถอะ เขาอยากมีพิธีเปิดที่ยิ่งใหญ่ ก็ต้องเชิญดาราสองสามคนมาเพื่อดึงดูดผู้คนอย่างแน่นอน ฮิฮิ ฉันจะปล่อยข่าวออกไปทันที หากศิลปินคนไหนกล้าไปเป็นแขกรับเชิญให้กับอุตสาหกรรมบันเทิงและวัฒนธรรม ก็อย่าหวังว่าจะได้รับงานใดๆจากบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องของเราอีก และคนคนนั้นจะอยู่ในบัญชีดำของบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง และจะถูกบล็อกอย่างถาวรอีกด้วย!”
เมื่อถูกปิดกั้นโดยบริษัทที่มีพลังอำนาจอย่างบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง นั่นหมายความว่าจะไม่สามารถฟื้นฟูอิทธิพลในเมืองเจียงหนานได้อีกต่อไป
ไม่ว่าดาราคนไหนก็ไม่สามารถแบกรับความสูญเสียนี้ได้
ซุนหย่งเจินพยักหน้า “นี่เป็นวิธีการที่ดีมาก รีบปฏิบัติได้เลย หากไม่มีคนดังไปร่วมงานสักคนในเวลานั้น ฉันจะดูว่าเจียงชื่อจะให้ใครไปสร้างความสีสันบันเทิงในงาน ถึงเวลานั้นเขาอาจใช้เงินเพื่อเชิญชวนพวกเน็ตไอดอลเชยๆไปร้องเพลงเต้นรำในงานก็ได้ ถึงขั้นนั้นก็คงจะตลกน่าดู และคนทั้งวงการก็จะหัวเราะเยาะเขา ”
โป๋สิ้นหงยืนขึ้นและปัดฝุ่นเขม่าออก
“ถ้าอย่างนั้นไม่คุยละ ท่านประธานครับฉันจะรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันที”
“อืม รีบไปเถอะ”
โป๋สิ้นหงเงยหน้าขึ้นและจากไป และเมื่อเขาเดินผ่านซีเหมินจุ้นเขาจงใจปัดเขม่าไปที่ตัวเขาอย่างหยิ่งผยอง
ซีเหมินจุ้นไม่ได้อาละวาดตามอารมณ์ของเขา
หลังจากที่โป๋สิ้นหงจากไป ซีเหมินจุ้นกล่าวว่า “ท่านประธานครับโป๋สิ้นหงเป็นคนที่หยิ่งผยองและเอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีความเยือกเย็นหนักแน่นเหมือนเจียงชื่อ ฉันกังวลว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น”
“จะมีอะไรเกิดขึ้นได้?”
“อันนี้ฉันก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน แต่ฉันรู้สึกว่าโป๋สิ้นหงอาจไม่สามารถปราบปรามเจียงชื่อได้ หรือว่าเราไปช่วยเขาเพื่อเพิ่มระดับประกันอีกหนึ่งชั้นดี?”
ซุนหย่งเจินหรี่มองเขาและถามว่า “คุณยังมีแผนการอื่นเหรอ?”
ซีเหมินจุ้นยิ้ม “ฉันรู้จักใครสักคน เขาเป็น …”
ฟังแล้วซุนหย่งเจินก็หัวเราะเสียงดัง
“โอเค ดีมาก นี่เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมมาก”
“คุณรีบไปจัดการตอนนี้เลย”
ซีเหมินจุ้นยืนขึ้น “รับทราบครับ”
เขาหันหลังและเดินออกจากห้องทำงานทันที และลงมือจัดการกับพิธีเปิดของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ทันที
ซุนหย่งเจินเอนหลังพิงเก้าอี้ของเขา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไอ้เจียงชื่อ ฉันไม่เชื่อว่านายจะรอดในครั้งนี้ พิธีเปิดงั้นหรือ? ฮ่าฮ่า ฉันจะทำให้นายล้มละลายในวันเปิดกิจการ!”
“นายจะต้องละอายต่อหน้าผู้คนในวงการเดียวกัน และถึงตอนนั้นฉันจะดูว่านายยังจะโอ้อวดได้อีกไหม”
“อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์และบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง”
“คอยดูนะฉันจะจัดการกับพวกแกทีละคน ใครที่กล้าต่อกรกับบริษัทเทียนติ่งนั้น ชะตากรรมของมันก็คือความตาย
