บทที่110 มันไม่มีหวังแล้ว
เหยียนก้วนอวี่ตกใจจนเหงื่อไหล และอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “โอ้คุณเข้าใจผิดแล้วครับ เขาไม่ได้เป็นสมาชิกของสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่ชอบไปทำเรื่องไร้สาระโดยการเอาชื่อเสียงของฉันไปอ้าง ในเมื่อก่อนมันเป็นแค่ปัญหาเล็กๆน้อยๆ ฉันเลยทนกับการกระทำของเขามาโดยตลอด แต่วันนี้เขาสร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้ให้กับคุณ ฉันต้องขอโทษจริงๆ”
คำพูดเหล่านี้อ่อนน้อมถ่อมตนมาก ใครก็ตามที่พอมีสามัญสำนึกเล็กน้อยจะรู้ว่าเหยียนก้วนอวี่นั้นกลัวเจียงชื่ออย่างมาก
โป๋สิ้นหงที่อยู่ด้านข้างเหล่ตาลงเล็กน้อย เขาคาดเดาตัวตนของเจียงชื่อไม่ออก
มีเพียงจ้าวซานหลิ่งเท่านั้นที่ยังคงเป็นเหมือนคนโง่คนหนึ่ง
“พี่เขย คุณจะเสียเวลาไปพูดกับมันทำไม?”
“ฉันจะจัดการกับทุกอย่างเอง ดังนั้นคุณวางใจและกลับไปได้เลย ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยอย่างแน่นอน พวกเขาอย่าหวังว่าจะได้เปิดกิจการในวันนี้”
เหยียนก้วนอวี่เปิดตากว้างจนเท่าดวงตาของวัว
“บังอาจ!!!”
เขายกมือฟาดลงบนหน้าของจ้าวซานหลิ่งอย่างแรง และใบหน้าของเขาก็มีรอยมือแดงสดปรากฏขึ้นในทันที
จ้าวซานหลิ่งใช้มือข้างหนึ่งปิดหน้าไว้ และพูดด้วยความไม่เชื่อว่า “คุณ คุณกล้าตบฉันเหรอ? ไอ้แซ่เหยียน คอยดูนะฉันจะกลับไปฟ้องพี่สาวของฉัน”
“กลับไปงั้นเหรอ?”
“ฟ้องงั้นเหรอ?”
เหยียนก้วนอวี่พูดอย่างเยาะเย้ยว่า “แกใช้ชื่อเสียงของฉันไปคุกคามและข่มขู่ผู้อื่น คุณยังใส่ร้ายและดูหมิ่นใบรับรองที่ออกโดยสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์อย่างโจ่งแจ้งอีกด้วย คุณคิดว่าวันนี้คุณยังจะกลับไปได้อีกเหรอ?”
“ใครก็ได้ มาจับอาชญากรที่หลอกลวงและปิดบังคนนี้ไป!”
“ครับ!!!”
ทันใดนั้น คนที่อยู่เบื้องหลังจ้าวซานหลิ่งก็ก้าวขึ้นมาและปราบปรามเขา
เหตุผลที่พวกเขามากับจ้าวซานหลิ่งเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของ เหยียนก้วนอวี่แต่ตอนนี้เหยียนก้วนอวี่ได้ออกคำสั่งด้วยตัวเองแล้ว พวกเขาจะไม่ทำตามคำสั่งได้อย่างไร?
จ้าวซานหลิ่งตะโกนด่า “ไอ้แซ่เหยียน คุณจับแม้กระทั่งน้องเมียของตัวเอง คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”
“วันนี้ฉันจะกำจัดญาติที่กระทำผิดอย่างแกเพื่อปกป้องความเป็นธรรม!” เหยียนก้วนอวี่โบกมือ “ส่งผู้ก่อจลาจลที่ไม่กลัวตายคนนี้ไปที่สถานีตำรวจ และส่งหลักฐานทั้งหมดไปด้วย เขาต้องถูกคุมขังเป็นเวลาอย่างน้อยแปดปีขึ้นไป!”
เมื่อมาถึงจุดนี้จ้าวซานหลิ่งก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา
เขาตระหนักว่าเหยียนก้วนอวี่ไม่ได้ล้อเล่น เขาโกรธจริงๆ
เขาไม่เข้าใจนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาอ้างชื่อเสียงของเหยียนก้วนอวี่เพื่อสร้างปัญหา ในเมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจเรื่องนี้เลย แต่ทำไมคราวนี้เขาถึงได้ลงโทษหนักขนาดนี้ ?
แม้ว่าความวุ่นวายในครั้งนี้จะค่อนข้างใหญ่ แต่ก็ยังไม่ถึงจุดที่ต้องกำจัดญาติพี่น้องของตัวเองเพื่อความชอบธรรมไม่ใช่เหรอ?
และในที่สุดจ้าวซานหลิ่งก็มองไปที่เจียงชื่อ
เขาเริ่มตระหนักว่า เจียงชื่ออาจไม่ใช่คนธรรมดา ตั้งแต่แรกเหยียนก้วนอวี่ก็อ่อนน้อมถ่อมตัวต่อเขาอย่างมาก ซึ่งปกติไม่เคยเห็นเขาปฏิบัติต่อใครเช่นนี้มาก่อน
คราวนี้ถือว่าจ้าวซานหลิ่งเตะโดนแผ่นเหล็กแล้ว
“พี่เขย ได้โปรดอย่าส่งฉันเข้าไปเลย ฉันผิดไปแล้ว”
“อันที่จริงการมาหาเรื่องในครั้งนี้ไม่ใช่ความคิดของฉัน มีคนยัดเงินให้ฉันและขอให้ฉันทำเช่นนั้น”
เจียงชื่อขมวดคิ้วและกระซิบข้างหูของเหยียนก้วนอวี่
เหยียนก้วนอวี่พยักหน้า จากนั้นก็พูดกับลูกน้องของเขาว่า “จับตัวเขาไปก่อนฉันจะสอบปากคำเขาเป็นการส่วนตัว จ้าวซานหลิ่งฉันขอเตือนแกตรงนี้ให้สารภาพทุกอย่างมาโดยดี ไม่เช่นนั้นฉันจะส่งแกไปเข้าคุก!”
จ้าวซานหลิ่งพยักหน้าไม่กล้าพูดอะไรอีก
ตอนมาเขาโอ้อวดกำลังของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้เขากลายเป็นคนขี้กลัวเหมือนนกกระทาไปแล้ว
เหยียนก้วนอวี่ยกมือคารวะเจียงชื่อ “ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปสอบปากคำคนบ้าคลั่งนี้ก่อน”
“ไปได้เลย”
“ครับ”
เหยียนก้วนอวี่สั่งให้คนจับตัวจ้าวซานหลิ่งและเดินออกไปกับเขา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึงอย่างมาก
งั้ัน วิกฤตก็หายไปแล้วเหรอ？
