เช้าวันรุ่งขึ้น
เจียงชื่อได้ขับพาติงเมิ่งเหยนไปส่งที่อาคารของบริษัท จากนั้นได้ไปจอดรถไว้ในที่โล่ง
ทันทีที่ทั้งสองลงจากรถ ก็ได้พบกับติงเฟิงเฉิงที่กำลังเดินเข้ามาด้วยความโกรธ
“ติงเมิ่งเหยน ใครให้เธอขับรถของฉัน？！”ติงเฟิงเฉิงถามอย่างโกรธเคือง
ติงเมิ่งเหยนยักไหล่ “ก็สองวันนี้ รถของฉันส่งศูนย์ซ่อมไปอยู่ ฉันก็เลยยืมรถนายมาขับ วางใจเถอะน่า วันนี้ฉันก็ไม่ใช้แล้ว”
“ยืม？เธอไม่เคยบอกฉันด้วยซ้ำ！นี่มันเรียกขโมยแล้ว！”
ติงเฟิงเฉิงหันรถไปอีกด้านหนึ่ง ทุกข์ใจแทบตาย “อั๊ยยะ ทำไมรถฉันมันถึงได้สกปรกขนาดนี้เนี่ย？”
ติงเมิ่งเหยนรีบดึงเจียงชื่อออกไปอย่างเงียบๆ
ส่วนติงเฟิงเฉิงก็ยังทุกข์ใจที่รถสกปรกแบบนี้ เมื่อหันกลับมา ก็ไม่พบกับเงาของติงเมิ่งเหยนแล้ว
“ติงเมิ่งเหยน เธอชดใช้ให้กับรถลูกรักของฉันเลยนะ！”
ขณะที่เขาโกรธอยู่นั้น นักข่าวหญิงสวมแว่นก็เดินเข้ามา ตามด้วยชายถือกล้อง
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นเจ้าของรถปอร์เช่คันนี้หรือเปล่าคะ？”
ติงเฟิงเฉิงหันกลับมา “คุณคือ？”
“ฉันชื่อเซิ่งหลิงค่ะ เป็นนักข่าวของ《Speed car magazine》เมื่อคืนฉันโชคดีที่ได้เห็นคุณแข่งความเร็วกับอีกทีมน่ะค่ะ ฉันชื่นชมความสามารถของคุณจริงๆ จึงต้องการสัมภาษณ์แยกกับคุณ ไม่ทราบว่าพอจะเป็นไปได้ไหมคะ”
ทีมรถ？
แข่งประกวด？
สัมภาษณ์？
ติงเฟิงเฉิงนั้นตกตะลึงเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อลองคิดดู บางทีอาจจะเป็นช่วงที่ติงเมิ่งเหยนยืมรถไปก็เป็นได้ เธออาจจะเอารถปอร์เช่ของเขาไปแข่งประกวด
เพียงแต่เขารู้สึกงุนงงมาก ติงเมิ่งเหยนนั้นไม่มีประสบการณ์การขับรถมาก่อนเลย แค่เรื่องไฟจราจรยังกังวล แล้วจะไปแข่งกับนักแข่งมืออาชีพได้อย่างไรกัน？
เขาจึงพูดว่า “คุณจำผิดแล้วหรือเปล่าครับ？”
ดูเหมือนว่าเซิ่งหลิงนั้นคาดหวังให้เขาพูดประโยคนี้ เธอจงใจหยิบมือถือขึ้นมา พร้อมกับเปิดรูปถ่ายสองสามรูปให้เขาดู
“คุณคะ นี่เป็นรูปสองสามใบที่ฉันถ่ายมาเมื่อวานค่ะ คุณอย่าจงใจที่จะปิดบังความสามารถเลยนะคะ
“โอ？ไหนผมดูหน่อยซิ”
ติงเฟิงเฉิงเหลือบมองเล็กน้อยและพบว่ามันเป็นรถปอร์เช่ของเขาจริงๆ
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ติงเมิ่งเหยนหรือคนอื่นได้ใช้รถของเขาไปแข่งกับพวกแข่งรถมืออาชีพ ที่สำคัญเลยก็คือ หากมองจากรูปภาพแล้วล่ะก็ ยังชนะอีก！
เขาไอและถามว่า “พวกคุณมาสัมภาษณ์เพื่ออะไร?”
เซิ่งหลิงกล่าวว่า “คุณได้ขับแข่งชนะนักแข่งเฟลมไทเกอร์น่ะค่ะ แสดงว่าฝีมือคุณโดดเด่นมากๆเลย เราต้องการบรรจุคุณและทำให้คุณเป็นเทพแห่งรถยนต์ เมื่อคุณได้รับคำแนะนำจากฉัน คุณจะเป็นที่ต้องการของนักขี่จำนวนมากแน่นอนค่ะ ไม่รู้ว่าจะมีสาวสวยอีกกี่คนที่หลงใหลในตัวคุณ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของติงเฟิงเฉิงก็เปล่งประกาย
ทั้งที่รู้ว่าตัวเองนั้นไม่ได้มีความสามารถอะไร รู้ว่าคนอื่นได้ใช้รถเขาไปแข่งกับเฟลมไทเกอร์ก็ช่างมัน ใครให้เขาเป็นเจ้าของรถคันนี้กันล่ะ？
ติงเฟิงเฉิงไอออกมา “ปกติผมเป็นคนค่อนข้างจะถ่อมตน และไม่ต้องการที่จะแสดงความสามารถที่แท้จริงให้ใครเห็น แต่มาโดนพวกคุณเห็นจนได้ ช่วยไม่ได้จริงๆ ผมคงต้องเปิดเผยว่าตนเองเป็น‘เทพแห่งรถ’เสียแล้ว”
เซิ่งหลิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก “พูดขนาดนี้แล้ว คุณคงให้เราสัมภาษณ์ใช่ไหมคะ？”
“แน่นอนครับ”
“ขอบคุณมากเลยค่ะ！”
“หลังจากติงเฟิงเฉิงได้พาเซิ่งหลิงและคนอื่นๆเข้าไปในอาคารของบริษัท ก็ได้พาไปที่เลานจ์เพื่อให้เป็นห้องสัมภาษณ์ชั่วคราว จากนั้นก็พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของเขา”
เซิ่งหลิงนั้นคิดว่าติงเฟิงเฉิงนั้นคือคนที่ขับรถชนะเฟลมไทเกอร์ เธอจึงตั้งใจฟังตลอดกระบวนการและจดบันทึกอย่างละเอียด
หลังการสัมภาษณ์ เซิ่งหลิงจึงกลับมาทำนิตยสารทันที เพื่อเขียนเนื้อหาของการสัมภาษณ์เพื่อทำการตีพิมพ์
