ติงจ้งไม่เพียงไม่โกรธเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่กลับมีความสุขมาก ขอแค่ลูกชายทั้งสองเข้ากันได้ เขายังไงก็ได้
ในเวลานี้ ติงหยุนเจิ้นข้างๆ เหลียงเตี๋ยตั้งใจวางตะเกียบลง เคลื่อนไหวเล็กน้อย เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน
จากนั้นเธอก็มองไปที่ติงจ้ง พูดกลับตาลปัตรว่า “คุณพ่อ มีเรื่องหนึ่งผมได้ยินจากข้างนอก ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ขอแจ้งให้ท่านทราบ”
“เรื่องอะไร?”
“ฉันได้ยินมาว่า ท่านมอบหุ้นส่วน 5% ของตระกูลให้กับชื่อของติงเมิ่งเหยน มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?”
บนใบหน้าของติงจ้งชักลงทันที
เรื่องนี้เขาเกิดความพะวงในใจอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ แต่ในสถานการณ์นั้น หุ้น 5% ของตระกูลกับแผ่นจารึกเกียรติคุณของตระกูล เขาไม่เลือกไม่ได้
ในขณะนี้เหลียงเตี๋ยถามขึ้น เขาส่ายศีรษะและถอนหายใจ
“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น”
“หา? คุณพ่อ คุณสับสนหรอ!” เหลียงเตี๋ยพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ถึงแม้ตระกูลติงจะไม่ใช่ครอบครัวใหญ่ แต่ก็ยังมีรากฐานอยู่บ้าง ทำไมปล่อยให้ผู้หญิงมาควบคุมส่วนแบ่ง? เฟิงเฉิงของตระกูลเราไม่มีสักนิด! ต้องรู้ว่า ตระกูลติงจากนี้ต้องให้ผู้ชายเป็นหัวหน้า เฟิงเฉิงบ้านเราถึงจะเป็นทายาทในอนาคต คุณปู่ติงทำไมคุณลำเอียงให้ตุ๊กตาผู้หญิงคนหนึ่งล่ะ?”
“คุณปู่ติงคุณคิดดีแล้ว ถ้าตระกูลติงมอบให้ติงเมิ่งเหยน เธอเป็นผู้หญิง แต่งงานแล้ว จากนี้ในอนาคตตระกูลติงอาจไม่มีนามสกุลติง แต่เปลี่ยนเป็นแซ่เจียงแล้ว!”
ตอนนี้ทุกคนชักสีหน้าลง
หัวข้อที่หนักและจริงจังเช่นนี้ เหมาะที่จะพูดในสถานการณ์นี้เหรอ?
ติงเมิ่งเหยนกำหมัดของเธอแน่น เธอเกลียดสะใภ้คนที่สองมาก แต่อีกฝ่ายถือกรีนการ์ดจากต่างประเทศยังเป็นอายุรแพทย์โดดเด่น ซึ่งมีรายได้และสถานะสูงกว่าตัวเอง
เกลียดแล้วยังไง?
ก็ได้แต่อดทน?
ถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ ติงจ้งคงโกรธจนขว้างโต๊ะนานแล้ว
แต่นี่เป็นคำพูดจากปากของเหลียงเตี๋ย เขาไม่เพียงไม่โกรธแต่ยังรู้สึกว่ามีเหตุผลอีกด้วย เหลียงเตี๋ยพูดออกมาจากใจจริงๆ
เดิมติงจ้งต้องการให้ติงเฉิงเฟิงสืบทอด
เพียงแต่ตอนนี้ปีกของติงเฟิงเฉิงยังไม่เต็ม เขายังอ่อนหัดเกินไป และความสามารถของเขาในทุกด้านแย่กว่าติงเมิ่งเหยน
แต่เขาเป็นผู้ชายคนเดียว!
ยิ่งไปกว่านั้น พ่อแม่ของติงเฟิงเฉิงนั้นดีกว่าพ่อแม่ของติงเมิ่งเหยนมาก แม้ว่าติงเฟิงเฉิงจะล้มเหลว อาศัยฐานะของประธานสาขาย่อย ทุกนาทีก็สามารถรับตระกูลติงขึ้นมาได้
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีแม่ที่เป็นอายุรแพทย์ที่มีกรีนการ์ดจากต่างประเทศ?
ความมั่งคั่งของทั้งสองมีมากกว่าติงจ้ง
แล้วมองติงเมิ่งเหยนอีกครั้ง เห้อ…
แม้ว่าส่วนตัวเธอจะมีความสามารถ แต่ทำไงได้เป็นแค่ผู้หญิง
คนที่เธอแต่งด้วยเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านไม่มีประโยชน์ แม่ของเธอเป็นแม่บ้านที่ไร้ความสามารถ และพ่อของเธอเป็นคนอ่อนแอที่ใช้ชีวิตอยู่ในสำนักทรัพยากรน้ำมาทั้งชีวิต
คาดหวังให้ติงเมิ่งเหยนสนับสนุนตระกูลติง?
มันเป็นเรื่องตลก
ติงจ้งวางแผนที่จะให้ติงเฟิงเฉิงเข้ามารับช่วงต่อ ปัญหาคือจะรับยังไง? รับเมื่อไหร่?
เขาโบกมือ “เอาเถอะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนี้ พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”
ขณะที่ติงจ้งหยิบตะเกียบขึ้นมาเตรียมคีบผัก ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไม่สบายท้อง มีลมตีขึ้นมาที่คอ และเขาก็เรอออกมา
เขาปิดปากของเขา
“ยังไม่ทันกินข้าวก็เรอ ขอโทษจริงๆ”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็เรออีกครั้ง
ติดๆกัน
ติงจ้งยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายศีรษะ “เห้อ พักนี้ก็ไม่รู้เป็นอะไร ในท้องมีแต่ลม เรอตลอด ทรมานมาก”
เหลียงเตี๋ยที่อยู่ด้านข้างยิ้ม “คุณพ่อ ไม่สบายก็บอกฉันสิ ฉันเป็นหมออายุรกรรมเฉพาะทาง”
