หลังจากเสียบการ์ดลงในช่องเสียบการ์ด เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น และไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว
จากนั้นเขาใช้แป้นพิมพ์ป้อนข้อมูลลงไป ประมาณ 10 วินาทีต่อมา เสียงที่คมชัดก็ดังออกมาจากลำโพงในที่ประชุม ‘โอนยอดสำเร็จ’
และทันใดนั้น ทุกคนต่างก็ตะลึงงันกันหมด
ส่วนคนที่เยาะเย้ยเจียงชื่อเมื่อครู่นี้ได้แต่ตกใจจนอ้าปากค้าง และรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาก็แข็งตัวทันที
“ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม? โอนยอดสำเร็จแล้ว?”
“ให้ตายสิ ไอ้หมอนี่มันซ่อนเงินมหาศาลไว้เหรอ สองร้อยล้านบอกโอนก็โอนเลย มีเงินจริงๆ!”
“เดี๋ยวนะ ไม่ใช่แล้ว ถ้าเขามีเงินสองร้อยล้านจริงๆ แสดงว่าเมื่อกี้เขาไม่ได้แค่จะเพิ่มราคาเท่านั้น แต่เขาจะซื้อจริง!”
ทุกคนต่างแสดงความคิดเห็นอีกครั้ง
แต่คนที่ลำบากใจที่สุดคือสือเหวินปิ่ง
เขาในตอนนี้งงเป็นไก่ตาแตกไปแล้ว คำพูดเยาะเย้ยที่เตรียมไว้เพื่อการนี้ก็หายไปในอากาศ
เขาไม่มีทางคิดได้อยู่แล้วว่าคนอย่างเจียงชื่อจะมีเงินสองร้อยล้านนี้
ไม่ใช่การเพิ่มราคา?
สือเหวินปิ่งตระหนักได้ทันทีว่าเจียงชื่อนั่นมีเงินจริงๆ และเจียงชื่ออยากได้เข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยชุดนี้จริงๆ ไม่ได้เป็นการเพิ่มราคาเพื่อจะยุยงเขา แต่เป็นการเสนอราคาประมูลจริง
เขาใช้ความคิดเห็นที่เลวไปคาดเดาคนที่มีคุณธรรมสูงส่งเอง
เขาถูกหลอกให้ซื้อสร้อยคอปลอมไปครั้งหนึ่งแล้ว ซึ่งครั้งนี้ เขาคิดว่าเจียงชื่อต้องเสนอราคาเพื่อยุยงให้เขาเสียเงินอีก จะจริงหรือเท็จ จะปลอมหรือจริง สือเหวินปิ่งไม่รู้จะเลือกทางไหน
สือเหวินปิ่งได้แต่ชี้ไปที่เจียงชื่อ “แก แก แกมีเงินจริงๆ?”
เจียงชื่อยิ้มตอบ “ใช่ เงินแค่นี้ต้องมีอยู่แล้ว คุณหมอสือ ขอบคุณที่คุณไม่เสนอราคาให้สูงกว่านี้นะครับ ขอบคุณที่ให้ผมได้เข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยชุดนี้กลับบ้านในราคาที่ต่ำขนาดนี้นะครับ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ปอดของสือเหวินปิ่งแทบจะระเบิดออกมา
บ้าเอ๊ย โดนหลอกอีกแล้ว!
ถ้ารู้แต่แรกว่าเจียงชื่ออยากได้เข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยชุดนี้จริงๆ สือเหวินปิ่งคงต้องเสนอราคาเพิ่มให้เป็นพัน ๆ ล้าน เพื่อให้เจียงชื่อถึงกับกระอักเลือดอย่างแน่นอน
แต่เรื่องไม่เป็นดั่งที่คิดไว้ สุดท้ายเจียงชื่อใช้เงิน ‘แค่’ สองร้อยล้านก็ได้มันไปแล้ว แม้เงินสองร้อยล้านไม่ใช่เงินก้อนเล็ก แต่สำหรับเศรษฐีส่วนใหญ่แล้วมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย
พลาดแล้วจริงๆ!
เดิมทีเขามีโอกาสเล่นงานเจียงชื่อแล้ว แต่กลับรักษาโอกาสไว้ไม่ได้!
สุดท้ายกลับเป็นเขาเองที่ต้องเสียเงินมากมายเพื่อซื้อสร้อยคอปลอม ไม่เพียงแค่นั้น เขายังถูกเจียงชื่อหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า พ่ายแพ้ให้กับเจียงชื่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มุมปากของเขากระตุกอย่างไม่หยุด เขาอยากจะด่าคนแต่ไม่รู้จะด่าอะไร
ตอนนี้เขาได้แต่โทษตัวเองเหมือนคนบ้าคนหนึ่ง
ส่วนคนที่รู้สึกเซอร์ไพรซ์ที่สุดก็คือซินยุ่น เธอคิดว่าเจียงชื่อต้อง ‘ตาย’ ซะแล้ว แต่สุดท้ายเรื่องมันกลับหักมุมอย่างไม่คาดคิด เจียงชื่อไม่เพียงแต่ไม่เป็นไร แต่ยังเปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้กลายเป็นชัยชนะได้
เธอย้อนนึกคิดเรื่องเมื่อครู่นี้ ถ้าเธอรับปากคำขู่ของสือเหวินปิ่งก่อนหน้านี้ เธอคงต้องสูญเสียครั้งใหญ่อย่างแน่นอน
จากนั้นซินยุ่นตั้งใจบีบแขนของเจียงชื่อแล้วพูดว่า “คุณรวยขนาดนี้ทำไมไม่บอก เอาซะคนอื่นเป็นห่วงแทบแย่เลย!”
เจียงชื่อยิ้มตอบ “ขอโทษที่ทำให้ต้องเป็นห่วงนะ อันที่จริงผมทำอะไรมีเหตุผลอยู่แล้ว ไม่ได้มั่วหรอก”
ซินยุ่นถอนหายใจ
เธอคิดว่าผู้ชายอย่างเจียงชื่อพึ่งพาได้จริงๆ สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าสามารถแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้ ในชีวิตนี้คงไม่ต้องกังวลอะไรอีก
แต่……
ซินยุ่นยังคงถามด้วยความสงสัย “เจียงชื่อ ทำไมคุณถึงมีเงินเยอะขนาดนี้?”
เจียงชื่อยักไหล่แล้วหาเรื่องมาอ้าง “ตอนผมเป็นทหารอยู่ในเวสเตอร์แลนด์ ผมทำเงินได้เยอะ อีกอย่างเรื่องบางเรื่องมันไม่สะดวกเล่าให้ใครฟัง”
ซินยุ่นพยักหน้าแสดงความเข้าใจ
หลังจากเรื่องน่าขำขันจบลง พิธีกรก็ให้เจ้าหน้าที่นำเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยทั้งชุดมาให้กับเจียงชื่อ
จากนั้นเจียงชื่อก็ยื่นให้กับซินจื่อหมิน
“คุณท่านซินครับ นี่คือเข็มเทพเปี่ยนเชวี่ยที่คุณเฝ้ารอมาทั้งวันทั้งคืน โปรดรับมันไว้นะครับ!”
ซินจื่อหมินจับเคราของเขาแล้วผลักมันกลับไป “คุณล้อเล่นอยู่เหรอ? ของมูลค่าสองร้อยล้านแบบนี้ ตาแก่อย่างผมรับมันไว้ไม่ได้หรอก!”
