เบลลิสมองซินยุ่นอย่างชั่วร้าย เธอตั้งตารอซินยุ่นดื่มเครื่องดื่มนั้นเข้าไปอย่างใจจดใจจ่อ ขอแค่ซินยุ่นดื่มมันเข้าไป เดี๋ยวก็จะมีกลุ่มคนที่หิวโหยมาช่วยเธอแก้ไขปัญหาของเธอแล้วและเธอจะมีความสุขพร้อมความทุกข์ด้วย
ซินยุ่นที่ยังคงมึนงงอยู่จึงได้แต่ยกขวดเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างไร้เดียงสา แต่ในชั่วขณะนั้น มือข้างหนึ่งก็ยื่นเข้ามาและคว้าขวดเครื่องดื่มของซินยุ่นไป
หืม?
ผู้หญิงทั้งสองคนในห้องต่างตะลึงพร้อมกัน
ทั้งสองมองไปที่ชายที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกันและเห็นชายร่างกำยำคนหนึ่งที่มีคิ้วอันแหลมคมเหมือนดาบ และสัมผัสถึงออร่าแห่งการสังหารที่อยู่เต็มตัวเขา
ชายคนนี้มาเมื่อไหร่?
ทั้งสองไม่เห็นเขาตั้งแต่แรกแล้ว แต่เขากลับปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ เหมือนกับวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัวจริงๆ
“คุณเป็นใคร?” เบลลิสถามอย่างไม่พอใจ
“สิงห์จากกองทองสิบสองปีนักษัตร”
“อะไรนะ?” เบลลิสไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายกำลังพูดถึงอะไรอยู่ แล้วเธอจะรู้ได้อย่างไรว่ากองทองสิบสองปีนักษัตรนั้นมีความสามารถมากแค่ไหน?
ในบรรดาสิบสองปีนักษัตร สิงห์ถือว่าเป็นบุคคลที่สำคัญมาก
เขาไม่ได้มีทักษะในการลอบสังหารเหมือนกับพิจิก ไม่มีความสามารถในการซุ่มโจมตีเหมือนกับธนู ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้มีทักษะในการต่อสู้ที่เหนือชั้นเหมือนกับเมถุนและกันต์ นอกจากนี้เขายังไม่แข็งแรงเท่าพฤษภอีกด้วย
สำหรับเขาแล้ว มีข้อดีอย่างเดียว นั่นก็คือความเร็ว
และนี่ก็คือข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวของเขา
เขาสามารถไปไหนมาไหนได้อย่างไร้ร่องรอย เขาสามารถปรากฏได้ทุกที่ตามที่ต้องการ และไม่ว่าจะเป็นความเร็วในการเคลื่อนไหวหรือความเร็วในการโจมตี เขาแทบจะอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน
แม้แต่เจียงชื่อเองยังเทียบความเร็วกับสิงห์ไม่ได้
ดังนั้น ศิลปะการต่อสู้ในโลกนี้ ความแข็งแกร่งย่อมอยู่ยงคงกระพัน และความเร็วก็ย่อมไม่มีอะไรสามารถหยุดได้
การที่เจียงชื่อพาสิงห์มาในครั้งนี้ สิ่งที่เขาต้องการก็คือความเร็วของสิงห์เพื่อแก้ไขปัญหามากมายที่คนทั่วไปไม่สามารถแก้ไขได้
เบลลิสตวาดอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นสิงห์หรือแมวหรอกนะ แต่ที่สำคัญคือห้องนี้เป็นห้องวีไอพีของพวกเรา แกรีบไสหัวออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้! แล้วก็เครื่องดื่มนั่น แกวางมันลงซะ!”
เครื่องดื่มขวดนั้นสำคัญมาก แผนการจะสำเร็จหรือไม่ก็ล้วนขึ้นอยู่กับมัน แต่ตอนนี้มันอยู่ในมือของสิงห์ และมันก็ทำให้เบลลิสรู้สึกกังวลมาก
สิงห์มองไปที่เบลลิสแล้วพูดเบาๆ ว่า “ทำไม ดูเหมือนคุณจะสนใจเครื่องดื่มขวดนี้ไปนะ? คุณอยากดื่มขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เบลลิสเริ่มรู้สึกทำตัวไม่ถูก “ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้อยากดื่ม ฉันก็แค่ไม่ชอบพฤติกรรมของแกที่เข้ามาหยิบของคนอื่นแบบนี้! แกจะไสหัวออกไปไหม? ถ้าไม่ไสหัวออกไป ฉันจะเรียกคนแล้วนะ?”
สิงห์ยิ้มจางๆ
“ดูเหมือนว่าคุณอยากจะดื่มเครื่องดื่มขวดนี้จริงๆ นะ”
“ได้สิ ผมจะช่วยคุณเอง”
ในชั่วพริบตา สิงห์ก็เข้ามายืนอยู่ด้านข้างของเบลลิส และเบลลิสยังไม่ทันได้ตั้งตัว สิงห์ก็ยัดปากขวดเครื่องดื่มนั้นเข้าไปในปากของเธอ
เขาจับคางของเธอและยกศีรษะของเธอขึ้นเพื่อเทเครื่องดื่มนั้นลงไปในปากเธอ
และเครื่องดื่มก็ไหลลงคอ
สีหน้าของเบลลิสซีดเซียวลงทันที
หมดกัน!
ซินยุ่นในขณะนี้ยังคงอยู่ในสภาพมึนงงและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ
นี่ นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เธอชี้ไปที่สิงห์แล้วพูดว่า “คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”
สิงห์ปล่อยมือลงแล้วพูดเบาๆ ว่า “ออกไปจากที่นี่ แล้วกลับไปหาเจียงชื่อ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้!”
เมื่อพูดจบเขาก็หายวับไปกับสายลม
ซินยุ่นแค่อยากจะวิ่งตามเขาไป แต่เมื่อเธอหันหลังกลับไปอีกครั้ง เธอก็สังเกตเห็นใบหน้าของเบลลิสกลายเป็นสีแดงแล้ว และยังนอนอยู่บนโซฟาด้วยรอยยิ้มที่แปลกประหลาด
