ทุกคนนั่งลงตามที่นั่ง จากนั้นพนักงานเสิร์ฟเดินขึ้นไปพร้อมกับเมนู แต่ก่อนที่เขาจะกล่าวต้อนรับ แค่เห็นหน้าเจียงชื่อเขาก็สะดุ้งจนทำเมนูในมือตกลงไปที่พื้น
เหยาฮังพูดอย่างไม่พอใจว่า “ทำไมพนักงานที่นี่ซุ่มซ่ามจริงๆ ?”
เจียงชื่อโบกมือเพื่อบอกว่าไม่เป็นไร
เขายังก้มลงหยิบเมนูขึ้นมาเองและพูดกับพนักงานว่า “อาหารของพวกคุณยังเหมือนเดิมใช่ไหม?”
เหมือนเดิม? อะไรเหมือนเดิม?
พนักงานร้านอาหารคนนี้สับสนไปหมดแล้ว นี่เจียงชื่อคิดจะทำอะไรกันแน่? ครั้งก่อนยังไม่พอ ยังต้องมาอีกรอบหรือ?
จากนั้นเขาตอบด้วยเสียงสั่นกลัวว่า “อาหารของเราที่นี่ ราคาตามป้ายครับ ไม่มีการโกง รับประกันได้ว่า……”
สิ่งที่พนักงานคิดคือพวกเขากลัวกับสิ่งที่เจอในครั้งก่อน และไม่คิดจะโกงเจียงชื่ออีกแล้ว แต่กลับทำให้เจียงชื่อไม่พอใจ และเจียงชื่อก็พูดอย่างสองแง่สองง่ามว่า “สิ่งที่ผมชอบก็คือสไตล์เก่าของร้านคุณ ครั้งนี้ผมพาเพื่อนใหม่มาทำความรู้จักกันที่นี่ ถ้าคุณไม่ทำตามทัศนคติของการบริการเดิมของพวกคุณ พวกคุณต้องรับผิดชอบนะครับ!”
เพื่อนใหม่?
ทัศนคติของการบริการเดิม?
พนักงานเสิร์ฟเข้าใจทันทีว่าลูกค้าหมายถึงอะไร เพราะเขาอยู่ในวงการนี้มานานแล้ว ต้องเข้าใจกลอุบายต่างๆ นานา เป็นอย่างดี
เขาสงสัยจริงๆ ว่าทำไมเจียงชื่อถึงกลับมาทานอาหารที่ร้านของเขาอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
ที่แท้ก็คือการพาเพื่อนใหม่มาทำความรู้จักนี่เอง
หลังจากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พนักงานร้านก็โล่งใจและไม่ได้กลัวอีก
เขาจึงตอบอย่างใจเย็นว่า “คุณผู้ชายไม่ต้องห่วงนะครับ ทางร้านเราจะให้บริการเหมือนเดิมทุกอย่างครับ จะไม่มีการเปลี่ยนแปลง และเราขอรับประกันความพึงพอใจของคุณครับ”
“อื้ม ค่อยยังชั่ว”
เจียงชื่อเปิดเมนูออก “กินอะไรดีครับ?”
เหยาฮังตบหน้าอกเบาๆ แล้วยิ้มพูดว่า “แล้วแต่คุณเจียงเลยครับ มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง”
“หืม? จะดีเหรอครับ?”
“ไม่ดีตรงไหนครับ? ผมเป็นคนในพื้นที่ สมควรเป็นเจ้าภาพอยู่แล้วครับ อีกอย่างยังเป็นเกียรติของผมที่ได้รู้จักคุณเจียงอีกด้วย แล้วจะให้คุณเจียงเลี้ยงได้ไงครับ?”
“อื้ม ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
เจียงชื่อพลิกดูเมนูและสุ่มสั่งอาหารมาสามอย่าง “เอาถั่วงอกผัดกระเทียม บัวลอยหมักสุรา ขึ้นฉ่ายผัดหอยทากแม่น้ำ อย่างละที่ครับ”
เหยาฮังขมวดคิ้ว
เศรษฐีพันล้าน แต่ทำไมสั่งอาหารธรรมดาขนาดนี้?
บางที่เขาอาจจะถ่อมตัวก็ได้ เพราะไม่ใช่เศรษฐีทุกคนที่กินแต่ของหรู อีกอย่างดูจากการแต่งตัวของเจียงชื่อแล้ว เขาต้องเป็นคนที่ชอบทำตัวค้อมต่ำแน่นอน
จากนั้นเจียงชื่อยื่นเมนูอาหารให้กับซินยุ่นและซินจื่อหมิน “วันนี้คุณเหยาเป็นเจ้าภาพ เราไม่ต้องเกรงใจนะ สั่งอาหารที่เราชอบได้เลย”
ซินยุ่นตอบอย่างเกรงใจว่า “อื้ม งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ”
หลังจากดูเมนูไปอีกสักพัก พวกเขาก็สั่งอาหารเพิ่มจนเสร็จ
และหลังจากนั้น ก็คือช่วงเวลาของการพูดคุยทำความรู้จักกัน
ปฏิเสธไม่ได้ว่าคารมคมคายของเหยาฮังนั้นดีมาก แม้เขาเพิ่งรู้จักเจียงชื่อ แต่เขาสามารถวางตัวได้อย่างเป็นกันเองมาก และไม่ว่าจะพูดถึงเรื่องไหนเขาจะมีบทบาททุกเรื่อง
ดูเหมือนว่าเขาคนนี้เป็นคนอัธยาศัยดีและยังเป็นคนนิสัยดีด้วย
เจียงชื่อก็ยิ้มตลอดการสนทนา เขาไม่ได้แสดงอาการพิรุธใดๆ และทำตัวกลมกลืนตลอดทั้งอาหารมื้อนี้
ในที่สุด เวลาของอาหารมื้อนี้ก็หมดลง และตอนนี้ก็ถึงเวลาเช็กบิลแล้ว
“น้อง เช็กบิลเลยครับ” เหยาฮังพูดอย่างมั่นใจ
ในขณะนี้ พนักงานเดินเข้ามาและเหลือบมองไปที่เจียงชื่อ หลังจากได้รับการอนุมัติจากเจียงชื่อแล้ว เขาถึงกล้าเช็กบิลอย่างสบายใจ
