ปากขอทุกคนถูกฉีกออก ไม่เหลือฟันในปากแม้แต่สักซี่ คนยี่สิบกว่าคนนอนจมกองเลือดที่ไหลไปทั่วพื้น
ไม่เพียงแค่ปาก ทั้งแขนขาและจมูก ต่างก็ได้รับบาดเจ็บระหว่างต่อสู้กัน
และคนที่สาหัสที่สุดก็คือเหยาฮัง
ในฐานะผู้นำ เขาเป็นที่จับตามองของทุกคนและยังเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บมากที่สุด กระดูกทั้งหมดของเขารวมถึงกระดูกสันหลังก็หักจนไม่เหลือชิ้นดี ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน
แต่แน่นอนว่าเขาถือว่าโชคดีแล้วที่ยังมีชีวิตรอดได้
ผู้คนนับพันคน รุมทำร้ายเขาไม่ตายก็ถือว่าดวงแข็งมากแล้ว
และนี่ก็คืออำนาจของเงิน
พวกที่ได้ฟันมาต่างพากันวิ่งเข้าไปหาเจียงชื่อเพื่อแลกเงินกับเขา เจียงชื่อเองก็ไม่ได้ผิดสัญญา เขาทำตามสัญญาที่ได้ให้ไว้ก่อนหน้านี้ ฟันซี่ละหนึ่งหมื่นหยวน และเงินหกล้านหยวนก็จ่ายออกไปจนครบ
สำหรับเจียงชื่อแล้ว เงินหกล้านไม่ใช่ปัญหา
เสียงเงินไปหกล้าน แต่สามารถจัดการกับอันธพาลสุดโต่งในหนานเฉิงก็ถือว่าคุ้มแล้ว
เหยาฮัง รีกัลฮันเตอร์
เขาปักหลักอยู่ที่หนานเฉิง ทุกครั้งที่มีการประมูลขององค์กรฟ้าน้ำเขาก็จะเข้าร่วม เพื่อที่จะหาเหยื่อที่ไม่ซ้ำหน้า และไม่รู้ว่าคนรวยกี่คนแล้วที่ต้องตกเป็นเหยื่อของเขา
แต่การที่ทำร้ายคนอื่นก็เหมือนทำร้ายตัวเอง
ความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาก็คือ การที่คิดจะทำร้ายเจียงชื่อ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสติปัญญา กำลังทรัพย์ ทรัพยากรต่างๆ หรือลูกน้อง เจียงชื่อก็อยู่ในระดับต้นๆ แล้ว ดังนั้นครั้งนี้ เจียงชื่อไม่จำเป็นต้องลงมือเองด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่ใช้เงินนิดหน่อยก็สามารถจัดการกับเหยาฮังได้อย่างง่ายดาย
ความแข็งแกร่งมันต่างชั้นเกินไป
“เรากลับกันเถอะ”
เจียงชื่อพูดเบาๆ และซินยุ่นกับซินจื่อหมินก็เดินจากไปพร้อมกับเขา เหลือไว้เพียงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบของศัตรู
ในคืนที่มืดมิด ใต้แสงจันทร์ บนถนน
เหยาฮังได้แต่มองดูดวงดาวบนท้องฟ้าอย่างอ่อนแรง ปากของเขาเต็มไปด้วยคราบเลือด เขาไม่เหลือแม้แต่ฟันซี่เดียว ในใจไม่มีแรงแม้แต่จะเสียใจภายหลัง และสมองของเขาในตอนนี้ก็เหมือนตายไปแล้ว
นับตั้งแต่นี้ไป หนานเฉิงจะไม่มีตำนานของ ‘รีกัลฮันเตอร์’ อีกต่อไป
……
เมื่อกลับไปถึงโรงแรม
เจียงชื่อและคนอื่นๆ ที่ผ่านเรื่องราวมากมายก็เหนื่อยและเพลียมากพอแล้ว หลังจากที่พวกเขากำลังจะเปิดห้องเพิ่มอีกห้องในเคาน์เตอร์ของโรงแรม ทันใดนั้นชายคนหนึ่งที่สวมชุดสูทก็เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“ใช่คุณเจียงชื่อไหมครับ?”
เจียงชื่อถึงกับตกใจ ทำไมชายคนนี้ถึงแต่งตัวทางการขนาดนี้?
หรือจะเป็นเหยาฮังอีกคน?
“คุณคือ?”
“สวัสดีครับคุณเจียง ผมเป็นคนขององค์กรฟ้าน้ำ ได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้นำจดหมายคำเชิญถึงคุณครับ หวังว่าจะได้พบคุณในงานเลี้ยงงานเต้นรำที่เจ้านายผมจัดขึ้นในคืนพรุ่งนี้นะครับ”
จากนั้นเขาก็หยิบจดหมายคำเชิญออกมาแล้วยื่นให้กับเจียงชื่อ “เวลาและสถานที่จัดงานอยู่ในจดหมายคำเชิญนะครับ”
เจ้าขององค์กรฟ้าน้ำเหรอ?
งานเต้นรำ?
ฟังแล้วน่าสนใจดีนะ อีกอย่างเจียงชื่อก็กำลังหาวิธีเข้าหาองค์กรฟ้าน้ำเพื่อช่วยเสี่ยวเตี๋ยออกมา ฉะนั้นงานเต้นรำครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีสำหรับเขา
เขารับจดหมายเชิญแล้วถามต่อว่า “ทำไมถึงเชิญผมล่ะครับ? ผมไม่เคยรู้จักเจ้านายของพวกคุณเลยนะครับ”
ชายคนนั้นยิ้มตอบ “พูดตรงๆ กับคุณเลยนะครับ ก็เพราะช่วงบ่ายในวันนี้ คุณประมูลอย่างเทน้ำเทท่าไงครับ คุณทุ่มเงินจำนวนมากในการประมูล ทำให้เจ้านายของเราประทับใจมากครับ ฉะนั้นท่านจึงอยากทำความรู้จักกับคุณ หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ”
ไม่มีเหตุผลพิเศษอะไรระหว่างคนรวยกับคนรวยหรอก ก็แค่อยากรู้จักซึ่งกันและกันก็เท่านั้น
ในอนาคตจะเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู จะได้ทำตัวถูก
เจียงชื่อรับจดหมายไว้แล้วพูดว่า “โอเคครับ ผมตอบรับคำเชิญของเจ้านายคุณ ผมจะไปตามนัดครับ!”
