เสี่ยวเตี๋ยร้องไห้อย่างเจ็บปวดหัวใจ
นี่ก็คือเรื่องที่เธอช่วยสุ่ยชิงเหยาทำ วางยาลงในเครื่องดื่ม ทำให้เจียงชื่อสูญเสียความสามารถ
คนส่วนใหญ่ที่ได้ยินคำพูดนี้คงจะหมดหวังสุดขีด แต่เจียงชื่อกลับไม่รู้สึก
เขาถอนหายใจอย่างดูถูก เชื่อมั่นในการกระทำของตัวเอง และเติมไวน์ให้เต็มชามใหม่อีกครั้ง
“อ้อ? คุณบอกว่า คุณวางยาลงในไวน์?”
“แล้วทำไมตอนนี้ผมถึงไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อยล่ะ?”
ระหว่างที่พูด เจียงชื่อยังดื่มเยาะเย้ยจนหมดในอึกเดียว แล้วเทลงชามอีกหนึ่งถ้วย
คำพูดของเขาดึงดูดความสนใจของสุ่ยชิงเหยา
จริงสิ ตั้งแต่เมื่อครู่จนถึงตอนนี้ เจียงชื่อน่าจะดื่มได้สี่ห้าถ้วยแล้ว ทำไมไม่มีอะไรผิดแม้แต่นิดเดียว ยืนเป็นปกติ
กำลังฝืนอยู่เหรอ?
เป็นไปไม่ได้ ดูจากท่าทางสภาพจิตใจของเจียงชื่อแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะฝืน
แต่ ยานั้นรุนแรงมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถฝืน
อันที่จริงแล้วเขารู้ได้อย่างไร ในแง่ของทักษะทางการแพทย์ ความสามารถของเจียงชื่อพวกอันธพาลจะสามารถเทียบได้อย่างไร? ตั้งแต่เทไวน์วินาทีนั้น เจียงชื่อก็รู้ว่าในไวน์มีปัญหา
ดังนั้น เจียงชื่อระมัดระวังตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว เข็มเงินขจัดฤทธิ์ยาออกไปแล้ว ร่างกายถึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ
ไม่มีใครฟังเข้าใจถึงเรื่องที่น่าแปลกใจเช่นนี้ แม้ว่าจะพูดออกไปก็ไม่มีใครฟังเข้าไป อีกทั้งเจียงชื่อก็ไม่ได้อธิบาย?
สุ่ยชิงเหยาสีหน้าดูงุนงง ไม่เข้าใจ
“หึ ถึงร่างกายนายไม่ได้เป็นอะไรแล้วยังไง?”
สุ่ยชิงเหยายื่นมือออกมา “ฆ่าเขา!”
ลูกน้องคนหนึ่งรีบวิ่งไปทันที แต่เหมือนมอดที่ต่อสู้กับไฟ สิ่งที่รอเขามีแต่ทางตายทางเดียว
เจียงชื่อไม่แม้แต่จะมองฝ่ายตรงข้าม หยิบขวดไวน์เปล่าทุบลงไปข้างล่าง ไม่เอียงไม่ขยับก็สามารถทุบไปที่หัวของคนพวกนั้นโดยตรง ทันใดนั้น ขวดแตกและคนก็ล้มลง
เจียงชื่อเหยียบไปที่ตัวคนนั้นและพูดเบาๆ ว่า “ความสามารถขององค์กรฟ้าน้ำของคุณเป็นแบบนี้เหรอ?”
“กำเริบเสิบสานให้น้อยหน่อย ทุกคนลงมือพร้อมกัน!”
ภายใต้คำสั่งขององค์กรฟ้าน้ำ ทุกคนต่างรีบวิ่งไปข้างหน้า แต่แมลงเม่ายิ่งมากขึ้น แล้วจะบินเข้ากองไฟให้มอดไหม้ได้ไง?
พวกเขาทั้งหมดจะกลายเป็นขี้เถ้าใต้เปลวเพลิง
ลูกน้องถูกล้มทีละคนคนแต่เจียงชื่อ ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
กำลังในการสู้รบทำให้คนหวาดกลัว ดูจนอ้าปากตาค้าง
หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาที ลูกน้องพวกนี้ก็ล้มลงกับพื้น ไม่สามารถยืนขึ้นได้แม้แต่คนเดียว เมื่อมองไปที่เจียงชื่อ ยังคงดื่มและกินอยู่โดยไม่มีร่องรอยของการบาดเจ็บ
“คนของคุณ อดไม่ได้ที่จะตีนะ” เจียงชื่อพูดออกมาหนึ่งประโยค
“เหอเหอ ผมยอมรับว่าผมประเมินคุณต่ำไป แต่เจียงชื่อ คุณคิดว่าคุณเอาชนะคนพวกนี้ก็ถือว่าเก่งเหรอ? จะบอกให้ พวกนี้เป็นแค่ส่วนเล็กๆ ขององค์กรฟ้าน้ำเท่านั้น!”
สุ่ยชิงเหยาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก ทันใดนั้น คนกลุ่มใหญ่ก็รีบวิ่งเข้ามา
“คนของผม มีมากมาย”
“เจียงชื่อ ผมจะดูว่าเมื่อไหร่คุณจะต่อสู้หมด?”
“สู้คุณไม่ได้ แต่จะทำให้คุณเหนื่อยจะตาย!”
มองกลุ่มคนจำนวนมากที่อยู่ข้างนอก เจียงชื่อพยักหน้า “ใช่สิ จำนวนคนมากขนาดนี้ เหมือนกับกุยช่าย ทีละช่อ ผมต่อยคนเดียวเปลืองแรงมาก”
“ถ้างั้น ก็ไปหาผู้ช่วยมาเถอะ”
เจียงชื่อหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วกดปุ่ม จากนั้นนั่งลงที่ที่นั่งของเขา
สิบวินาที…
ยี่สิบวินาที…
สามสิบวินาที…
ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย
สุ่ยชิงเหยาหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “เจียงชื่อ คุณนี่เสแสร้งเก่งจริงนะ? วันนี้ ไม่มีใครมาช่วยคุณ! ฆ่ามันให้ตาย!”
แต่เมื่อชายกลุ่มใหญ่วิ่งพุ่งเข้ามา ก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้น
พื้นดินสั่นสะเทือน มีเจตนาฆ่าอยู่ทุกหนทุกแห่ง
คน มาแล้ว!
