หยวนเจียเซียงพูดฉอดๆ “โอ้ๆๆๆ ดูสินายร้อนตัว ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิดก็ไม่ต้องร้อนตัว ฉันพูดแค่นี้ นายจะร้อนตัวอะไร อย่าบอกนะว่านายโดนฉันจี้จุดเข้าให้แล้ว”
คำพูดช่างหยาบช้าจริงๆ!
เฉิงไห่เป็นคนซื่อๆ เขาจัดการคนไร้มารยาทแบบนี้ไม่ได้แน่นอน เขาโกรธจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี
หยวนเจียเซียงพูดต่อ “ทำเงินไม่ได้ แถมยังต้องเสียเงินเพิ่ม พูดออกไปใครจะเชื่อ”
“บนโลกใบนี้ไม่เจ้าเล่ห์ขี้โกง ไม่เป็นพ่อค้าหรอก”
“นายบอกมาดีกว่า พวกนายทำอย่างนี้ ได้ผลประโยชน์อะไร บอกมาว่าพวกนายเสียเงินไป แล้วได้อะไรกลับมา”
จะให้เขาพูดอย่างไรล่ะ
แง่หนึ่งบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งต้องการสร้างกุศล ส่วนอีกแง่หนึ่งก็คือการที่ได้ถูกพูดถึงปากต่อปาก
เรื่องนี้ใครๆ ก็มองออก
มองออกแต่ทว่าพูดออกมาไม่ได้ ถ้าพูดออกมามันจะหลุดออกนอกกรอบ และทำให้คนเกลียด
เฉิงไห่ทั้งโกรธและร้อนใจ เขาโกรธอันธพาลคนนี้มาก แต่ไม่สามารถระบายออกมาได้
หยวนเจียเซียงไม่เป็นเดือดเป็นร้อน เขาใช้นิ้วมือเคาะโต๊ะ และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เอารายการผลิตอุปกรณ์รูปแบบใหม่ของพวกนาย มาให้ฉันดูเร็วสิ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็เป็นการพิสูจน์ว่านายบริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอ”
นี่คือคำพูดเดียวที่เขาพูดได้อย่างถูกต้อง
เฉิงไห่สั่งลูกน้องให้เอารายการผลิตมา และวางไว้ข้างหน้าหยวนเจียเซียง
หยวนเจียเซียงหยิบขึ้นมาดู
จริงๆ แล้ว ดูจากท่าทางไม่จริงจังของเขาก็มองออก หยวนเจียเซียงไม่รู้อะไรสักอย่าง แต่ทว่าทำเป็นดูไปอย่างนั้น
อันที่จริง รายการผลิตที่ละเอียดแบบนี้ ถึงเป็นผู้เชี่ยวชาญก็ต้องใช้เวลาศึกษาพอสมควร อีกฝ่ายทำเป็นอ่าน เขาจะได้อะไรอย่างนั้นเหรอ
เป็นไปตามคาด คำพูดของหยวนเจียเซียง เกือบทำให้เฉิงไห่กระอักเลือด
เขาสั่นขาแล้วพูดว่า “นี่ รายการผลิตของนายมีปัญหา วัสดุในรายการบวกกับค่าแรงคนงาน อุปกรณ์เครื่องหนึ่งอย่างมากก็แค่ 100 หยวน แต่นายเอาไปขายเครื่องละ 528 หยวน!”
“ดูสิ มาบอกว่าตัวเองทำเงินไม่ได้ แถมยังต้องเสียเงินเพิ่มในการขาย”
“บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งนี่ขี้โกงจริงๆ”
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เฉิงไห่คงตะเพิดไปนานแล้ว มาพูดอะไรแบบนี้
ถ้าดูรายการผลิตไม่เป็นก็ไม่ต้องดู!
มาบอกว่าต้นทุน 100 หยวน ลองไปผลิตอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งด้วยเงิน 100 หยวนดูไหมล่ะ ก็เอ็งยืนพูดนี่ ไม่เหมือนข้าที่ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานงกๆ ช่างต่ำตมจริงๆ
เฉิงไห่กัดฟัน เขาพูดด้วยความโมโห “คุณอาจจะไม่ค่อยรู้เรื่องรายการผลิต ค่าวัสดุในนี้ไม่ใช่ถูกๆ อีกอย่างเรายังประหยัดต้นทุนการผลิตด้วยตนเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ถึงทำให้ราคาเหลือแค่ 528 เราไม่ต้องการทำเงินจริงๆ”
“พอเถอะ นี่มันสมัยไหนแล้ว ยังมาแสร้งทำใส่ฉันอีก”
หยวนเจียเซียงพูดด้วยเจตนาไม่ดี “บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งขายสินค้าคุณภาพต่ำ ในราคาสูง ไม่เพียงแต่จะได้รับการพูดถึง แถมยังได้โอกาสโกยเงิน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะฉันมีไหวพริบ ตรวจสอบจุดน่าสงสัยของพวกนาย ทุกคนคงโดนพวกนายปิดหูปิดตา”
“โดนพวกนายหลอกขาย แถมยังจ่ายเงินให้พวกนายด้วย”
“วันนี้ฉันต้องทำให้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งชดใช้ จนต้องขาดทุนย่อยยับ! พวกนายขายไปเท่าไร ต้องได้รับโทษสูงสุด ชดใช้เป็นห้าเท่า! ฉันจะให้ทุกคนเห็นการกระทำอันน่าเกลียดของพวกนาย ให้ชื่อเสียงของพวกนายป่นปี้!”
เฉิงไห่อยากจะร้องไห้ ความโมโหในใจพลุ่งพล่านขึ้นมา
นี่มันเรื่องอะไรกัน
ตัวเขาเองทำดีโดยไม่สนใจต้นทุน ไม่เพียงแต่จะไม่ได้ชื่อเสียง แถมยังต้องเผชิญกับค่าปรับมหาศาลและชื่อเสียงอื้อฉาว
สมัยนี้ทำเรื่องดี ยากขนาดนี้เชียวหรือ
คนดีเจอแต่ความเจ็บปวด!
