ที่อาคารสำนักงาน ในห้องทำงานประธานบริษัทเทียนติ่ง
ซุนหย่งเจินนั่งอยู่บนโซฟา เขาใช้มือเลื่อนไอแพดไม่หยุด เลื่อนอ่านข่าวแล้วข่าวเล่า เขามีความสุขจนยิ้มไม่หุบ
“ฮ่าๆ เพอร์เฟค!”
“ไอ้ฟางชิงหยาง ทำงานที่มอบหมายได้ดีเลยทีเดียว”
“เมื่อฟางชิงหยางออกโรง คนอื่นก็พากันตามมา ตอนนี้สถานการณ์ดีมาก”
“เจียงชื่อ อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ต้องตาย!”
ซุนหย่งเจินดีใจเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ ซึ่งต่างกับซุนจ้ายเย้นที่ดูสุขุมมาก
ก่อนหน้านี้เขาเคยบีบให้เจียงชื่อ ตกอยู่ในสภาวะคับขัน แต่เจียงชื่อก็รอดออกมาอย่างปาฏิหาริย์ทุกครั้ง ดังนั้นเขาจึงไม่ดีใจอะไรนัก
เขาถามว่า “ฉันให้นายสืบสถานการณ์ของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ มีอะไรคืบหน้าหรือเปล่า”
ซุนหย่งเจินพูดอย่างมีความสุข “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็มีความสุข ตอนนี้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ยังไม่พูดอะไร เขาต้องเจอภาระอันใหญ่หลวง พวกเขาเลือกที่จะเงียบ!!!”
“ฮ่าๆๆ น่าขำชะมัด เลือกเงียบในสถานการณ์แบบนี้ ปัญญาอ่อนจริงๆ”
“ยิ่งพวกมันเงียบ ก็เท่ากับยอมรับความจริง ถึงพวกมันจะออกมาแก้ข่าวลือ ก็ไร้ประโยชน์ ใครจะเชื่อล่ะ”
เงียบงั้นเหรอ
ซุนจ้ายเย้นเอามือกอดอก เขาก้มมองโน้ตบุ๊ก
“เจียงชื่อ นายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่”
“หรือว่าครั้งนี้ นายไม่มีปัญญารับมือแล้วจริงๆ”
เวลานี้ ที่ห้องประธานอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์
เจียงชื่อนั่งดื่มชาบนโซฟา เขานั่งฟังเพลงจรรโลงใจ ท่าทางดูผ่อนคลาย
ประตูถูกเปิดออกดังพรึบ
เฉิงดันถิงเดินลุกลี้ลุกลนเข้ามา เธอถามเสียงดังว่า “ประธานเจียง! ถึงขั้นนี้แล้ว นายยังมีกะจิตกะใจนั่งดื่มชาฟังเพลงอีกเหรอ พวกเขามาถือป้ายประท้วงอยู่หน้าอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์แล้ว!”
“ตอนนี้สำนักข่าวและสื่อต่างๆ พากันตำหนิเรา เปิดเผยข้อมูลจำนวนมาก กล่าวหาว่าเราแสร้งทำความดี”
“นักแสดงจำนวนมาก เห็นพฤติกรรมของเรา พวกเขาเอ่ยปากขอเงินค่าตัวจากเรา”
“จะทำยังไงดี”
เจียงชื่อยิ้ม เขาลุกขึ้นชงชาอีกแก้ว และวางลงบนโต๊ะ
“ไม่ต้องกังวล ดื่มชาก่อน”
“ยังดื่มชาอีกเหรอ” เฉิงดันถิงพูด “ไม่ได้ละ ฉันต้องเรียกตัวพวกนักข่าว ชี้แจงข้อเท็จจริงให้ทุกคนรู้ เราจะยอมรับคำกล่าวหาไม่ได้ เราทำความดีแท้ๆ แต่กลับโดนคนคิดไม่ดี น่าโมโหชะมัด!”
เธอกำลังจะเดินออกไป เจียงชื่อรั้งแขนเธอเอาไว้ และดึงมานั่งบนโซฟา
“ประธานเจียง นายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่”
เจียงชื่อจิบชา เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เธอไปชี้แจงข้อเท็จจริงตอนนี้ ใครจะเชื่อเธอ คนอื่นเอาหลักฐานออกมาแล้ว”
“แต่นั่นเป็นหลักฐานปลอม!”
“คนอื่นจะเชื่อเธอไหม ถ้าเป็น 1-2 บริษัทก็ไม่เท่าไร แต่นี่โรงภาพยนตร์ทั้งเขตเจียงหนาน ร่วมมือกัน เรื่องโกหกเรื่องไม่จริงหรือข่าวลือ พอคนพูดกันมากๆ เข้า สุดท้ายคนก็จะเชื่อกันว่าเป็นเรื่องจริง ยิ่งเราอธิบาย ก็จะยิ่งไม่มีใครเชื่อ”
“งั้นเราทำได้แค่รอแบบนี้เหรอ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป บริษัทต้องเสื่อมเสียแน่!”
เจียงชื่อพูดเนิบๆ “เธอรู้จักคำว่า ‘เหลิงจนลืมตัว’ หรือเปล่า”
“รู้สิ” เฉิงดันถิงพูด “ตอนนี้เราก็กำลังเจออยู่ไม่ใช่หรือไง สำนักข่าวต่างๆ ชื่นชมเราจนตัวลอย จู่ๆ ก็หล่นลงมาจนเละ”
เจียงชื่อพยักหน้า นับว่าสมองของเฉิงดันถิงยังตื่นตัว
อีกฝ่ายใช้ประโยชน์ ในช่วงที่กำลังเหลิงจนลืมตัว ก่อนหน้านี้ประชาชนชื่นชอบอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ แต่ตอนนี้กลับเกลียดมาก เพราะพวกเขารู้สึกว่า ความจริงใจของพวกเขาถูกเหยียบย่ำ
