“ผม……ตกลง” จูหยุนเฉียงถอนหายใจ “พันล้านก็พันล้าน ขอแค่คุณกำจัดบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง จัดการเจียงชื่อซะ พันล้าน ผมให้ครบไม่ขาดแม้แต่บาทเดียว”
ขงกวางเจ๋อพูด: “จ่ายเงินก่อนค่อยทำงาน”
“คุณ!”
จูหยุนเฉียงโมโหจนหมดคำจะพูด ผายมือ “ช่างเถอะๆ ไคเหวิน นายพาขงกวางเจ๋อไปเอาเงิน”
“แบบนี้สิถึงจะถูก”
ขงกวางเจ๋อเงยหน้าขึ้น โชว์โทรศัพท์ให้จูหยุนเฉียงดู
“เกมชนะ”
“ประธานจู คุณวางใจเถอะ รอกวางเจ๋อเอาข่าวดีมาให้”
พูดจบ เขาก็เดินออกไปจากห้อง เหยียนไคเหวินรีบตามออกไป
มองดูแผ่นหลังของพวกเขาที่เดินจากไป จูหยุนเฉียงกัดฟันแน่นแล้วพูดเสียงเบา: “รังไวเปอร์ หวังว่าพวกนายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ฉีกเนื้อไอ้สารเลวเจียงชื่อเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้ฉลามกิน!”
……
เวลานี้ เจียงชื่อไม่รู้เรื่องที่คนอื่นวางแผนจะทำร้ายเขาเลย
แน่นอน เขาเองก็ไม่เคยจำเป็นต้องรู้เรื่องนี้ เพราะถึงอย่างไรไม่ว่าจะมาวิธีไหนก็สามารถรับมือได้ ไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้
เจียงชื่อให้ติงเมิ่งเหยนกลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อน หลังจากนั้นเขาก็ไปที่บ้านของเฉิงไห่
บ้านตระกูลเฉิงในเวลานี้ มีผ้าขาวผูกเอาไว้เต็มบ้านตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว ทั้งยังมีกลอนคู่สีขาวติดเอาไว้ ที่ประตูมีโคมไฟสีขาว
เดินเข้าไปในบ้าน ก็เห็นโถงไว้อาลัย
ด้านในสุดของบ้านมีโลงศพหนึ่งโลง ในโถงไว้อาลัยมีรูปสีขาวดำขนาดใหญ่ ทำให้คิดถึงเสียงและรอยยิ้มของเฉิงไห่
เฉิงดันถิงสวมชุดไว้อาลัยแล้วนั่งบนโซฟา จากใบหน้าอิดโรยของเธอทำให้ดูออกว่า สภาพจิตใจของเธอแทบจะพังทลายแล้ว
ซุนจ้ายเย้นเดินมา
“ลูกพี่ โถงไว้อาลัยจัดเสร็จแล้วครับ ทั้งยังให้คนเตรียมความพร้อม24ชั่วโมง ถ้าบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางมีความเคลื่อนไหวอะไร จะมีกองกำลังใหญ่มา เพื่อรับประกันว่าที่นี่จะไม่เป็นไร”
เจียงชื่อพยักหน้า เขาวางใจกับงานที่ซุนจ้ายเย้นทำ
เขาพูด: “ได้สิทธิ์ในการใช้สุสานแล้ว หลังจากครบเจ็ดวัน ฝังโลงศพ เอาไว้กับหลุมศพของน้องชายฉันเจียงโม่”
“เข้าใจแล้วครับ”
ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ทันใดนั้นเอง ลูกน้องคนหนึ่งเดินมาด้วยความร้อนใจ
“รายงานครับ มีบางอย่างผิดปกติ คนของรังไวเปอร์กำลังรวมตัวกันและใกล้เข้ามาที่นี่”
“รังไวเปอร์?”
เจียงชื่อขมวดคิ้ว ไม่คุ้นกับชื่อนี้เท่าไหร่
ทว่าสีหน้าของซุนจ้ายเย้นกลับเคร่งเครียด เขาที่อยู่เขตเจียงหนานตั้งแต่เด็ก รู้อำนาจใต้ดินของที่นี่เป็นอย่างดี
เขาพูดอธิบาย: “รังไวเปอร์ คือองค์กรที่เป็นศูนย์รวมนักโทษ ทำงานเหี้ยมโหด ทั้งฆ่าคนและวางเพลิง คิดไม่ถึงว่าจูหยุนเฉียงจะบ้าถึงกับขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ตอนนี้อาศัยแค่คนของเรายังไม่พอ ลำบากนิดหน่อยครับ”
ศูนย์รวมของนักโทษ
เจียงชื่อหัวเราะ
“ได้ ดีเลยจะได้ใช้โอกาสนี้ชำระล้างสิ่งสกปรกในเขตเจียงหนาน”
“ฉันยังกลัวพวกมันไม่มา!”
เจียงชื่อผายมือ “จ้ายเย้น ส่งคนมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ต้องจัดการพวกนักโทษให้หมด ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”
“ครับ!” ซุนจ้ายเย้นพูด: “แต่ว่าต้องใช้เวลาหน่อยนะครับ”
“นายรีบไปเถอะ ที่นี่ฉันจัดการเอง”
“รับทราบครับ”
ซุนจ้ายเย้นรีบพาคนออกไป
เจียงชื่อเดินไปที่ประตู หยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าหนึ่งมวนแล้วจุด วางไว้ในปาก
ยืนขวางประตูจัดการทุกคนที่เข้ามา
ก่อนที่ซุนจ้ายเย้นจะพาคนกลับมา เขาจะต้องต้านทานการโจมตีของรังไวเปอร์ด้วยกำลังของตนเอง
