เจียงชื่อมองเหวยซือด้วยรอยยิ้มจางๆ ทำให้เขารู้สึกไม่สบายกายไม่สบายใจ
ผู้จัดการทั่วไปเหวยซือ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร?
หินของผมเอง ผมจะไปทำอะไรกับมัน?
เหวยซือก็รู้สึกว่าตนเองพูดผิดไป ของของเขาเองจะไปทำอะไรได้?
แต่ก็ต้องบอกว่า ต้องมีการทำอะไรกับมันแน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่สถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น แต่ละคนทยอยได้หินชั้นหนึ่งทีละคน
เศษหินขยะเหล่านั้นของเขาจะกลายเป็นหินชั้นหนึ่งไปได้อย่างไร ?
เหวยซือกัดฟันดูต่อไป
ยิ่งดูก็ยิ่งผิดหวัง ยิ่งดูก็ยิ่งกลัว ยิ่งดูเลือดก็ยิ่ง ‘เดือดพล่าน’ มากขึ้นเท่านั้น
ในช่วงเวลาต่อมา เหวยซือก็ได้เห็นช่วงเวลาอัศจรรย์จริงๆ คุณภาพของสินค้าล็อตนั้นของเครื่องประดับดาวฤกษ์นั้นสูงมาก หินเกือบ 1/3 เป็นหินชั้นหนึ่ง
ไม่เพียงแต่เครื่องประดับระดับดาวฤกษ์เท่านั้น แต่บริษัทอัญมณีอื่นๆ ก็มีอัตราการขายสูงเช่นกัน
เหล่าคนดังต่างทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ตื่นเต้นสุดๆ พากันยกมือขึ้นเพื่อบอกว่าต้องการซื้อทันที
หินก้อนต่อไปของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ฉันขอซื้อ!
ก้อนต่อไป ฉันเอา
ในช่วงเริ่มต้นของกิจกรรมนี้ เจียงชื่อได้ตั้งกฎว่าหินทุกก้อนสามารถซื้อได้ก่อนที่จะถูกตัด
ทุกก้อนสามแสนราคาเดียว
ราคานี้ค่อนข้างแพง ปกติจะไม่สูงขนาดนี้
ดังนั้นในตอนแรก ทุกคนจึงมีท่าทีตั้งตารอ ไม่มีใครอยากจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อซื้อมัน แต่เมื่อพวกเขาเห็นหินชั้นหนึ่งออกมาก้อนแล้วก้อนเล่า พวกเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
มันคุ้มค่าสำหรับเงินเดิมพันสามแสน
จากอัตราการขายสินค้านี้ หินทุกๆ สามก้อนจะมีหนึ่งก้อนที่เป็นชั้นหนึ่ง หมายความว่า ทุกๆ สามก้อนจะมีผู้โชคดีหนึ่งคน
ทุกคนต่างก็อยากเป็นผู้โชคดีคนนี้
เพียงชั่วครู่บรรยากาศก็คึกคักขึ้นมา หินทุกก้อนถูกซื้อก่อนที่จะตัด
เจ้าหน้าที่จะลงทะเบียนและทำเครื่องหมายทีละคนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด
ยิ่งคนซื้อมากเท่าไร เจียงชื่อก็ยิ่งทำเงินได้มากเท่านั้น
แม้ว่าเขาจะขายหินชั้นหนึ่งในราคาต่ำ แต่ก็สามารถ’จับ’ ข้าราชการชั้นสูงและคนดังเหล่านี้ได้
ทำให้พวกเขาผูกติดอยู่กับเครื่องประดับดาวฤกษ์อย่างเหนียวแน่น
เงิน เมื่อไหร่ก็หาได้ แต่มีโอกาสไม่มากนักที่จะผูกมัดคนเหล่านี้
ความคิดของเจียงชื่อทุกคนรู้อยู่แก่ใจดี แต่กลับไม่มีใครหนีพ้น ทุกคนเต็มใจที่จะกระโดดเข้ามา
เพราะมันคุ้มค่ามากจริงๆ!
เหวยซือไม่สามารถทนดูความกระตือรือร้นของฝูงชน ทนดูเจียงชื่อยึดกุมความสัมพันธ์ของผู้คนเอาไว้ได้อย่างแน่นแฟ้นอีกต่อไปแล้ว
เขาอยากเห็นเจียงชื่อหน้าแตก แต่สิ่งที่เขาเห็นคือเจียงชื่อคุยโวโอ้อวด มันทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดที่สุด
ทำไม?
ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้?
เหวยซือไม่เข้าใจ
เศษหินที่เขาจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าไปอยู่ที่ไหน?
คุณอยากรู้ไหมว่าทำไม? เจียงชื่อมองเหวยซือและถามด้วยรอยยิ้ม
เหวยซือจับจ้องที่เจียงชื่อ พูดอะไรไม่ออก
เจียงชื่อยิ้มเยาะและชี้ไปที่คนที่อยู่ข้างๆ เหวยซือ ลองถามเขาดูสิ
หืม?
เหวยซือหันกลับมา เห็นตันหลงชิงนั่งอยู่ข้างเขา
ตอนนี้ตันหลงชิงทนกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขายืนขึ้นหัวเราะลั่น เฮ้อ ไม่ไหวแล้ว ฉันเล่นละครต่อไปไม่ไหวแล้ว เหวยซือ แกมันโง่ จนป่านนี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าฉันกำลังหลอกแกอยู่?
ดวงตาทั้งสองของเหวยซือเขียวปั๊ด
ตันหลงชิง? แกมันไอ้สารเลว!
ตันหลงชิงยักไหล่ เหวยซือ แกยังมีหน้ามาด่าฉันอีกเหรอ? ฉันทำงานหนัก ปรนนิบัติรับใช้แกมาหลายปีแล้ว ผลที่ได้คืออะไร?
ผลก็คือ แกไอ้สารเลวเอามีดผลไม้มาจ่อที่คอฉัน ต้องการจะฆ่าฉัน!
ฉันทำงานให้แก แกยังคิดจะฆ่าฉัน ฮ่าฮ่า ขอโทษนะ ฉันจะไม่รับใช้แกอีกต่อไปแล้ว! ฉันจะบอกให้แกรู้นะ ฉันเองที่โทรหาผู้จัดการเจียง บอกให้เขารู้เรื่องแผนการของแกล่วงหน้า
เจียงชื่อทำตามคำพูดของเขาและกล่าวว่า ขอบคุณสำหรับข่าวลับจากตันหลงชิง ผมได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว เหวยซือ คุณเปลี่ยนหินทั้งหมดในโกดังของผมไป แต่สิ่งที่คุณเปลี่ยนไปไม่ใช่หินอันดับหนึ่งของผม แต่เป็น…
หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เจียงชื่อก็พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย หินที่คุณเปลี่ยนไปคือหินเน่าที่ผมให้คนมาทาสี
หินเน่าที่เอามาทาสี?
เหวยซือหน้าซีด เขาถูกเจียงชื่อหลอกอีกแล้ว
ไม่ว่าหินชุดนั้นของเขาจะเป็นขยะเพียงใด พวกมันก็ยังเป็นหินดั้งเดิม สามารถสกัดออกมาได้ สามารถนำไปขายได้เงินเล็กน้อย
แต่สิ่งที่เขาเปลี่ยนกลับมาคือหินเน่าทาสี อาจเป็นเจียงชื่อที่ให้คนไปรับเก็บมาจากริมถนน มันเป็นหินเน่าจริงๆ ซึ่งเอาไปขายไม่ได้เลย
คนที่สามารถเอาหินดั้งเดิมไปเปลี่ยนเป็นหินน่ากลับมา เรื่องโง่ๆ แบบนี้น่าจะมีเพียงเหวยซือคนเดียวที่ทำได้
เจียงชื่อกล่าวว่า ผู้จัดการเหวยซือ ถ้าคุณไม่เชื่อผม คุณสามารถกลับไปดู ‘สมบัติ’ ของคุณ ว่าสิ่งที่คุณเปลี่ยนกลับมาคืออะไรกันแน่ ก็จะกระจ่างเอง
จำเป็นต้องดูอีกเหรอ?
ภาพในตอนนี้ได้พิสูจน์สิ่งที่เจียงชื่อพูดหมดแล้ว
