ข่งเหลียนเซิ่งโกรธจนแทบเป็นบ้า เขาถูกหลอกแล้วยังไม่พอ แถมยังต้องเสียเงินอีกหนึ่งล้านหรือ?
เหอะๆ คนโง่สิถึงจะยอมจ่าย!
ในขณะที่เขาพยายามจะโต้เถียงกับเจียงชื่อ ในเวลานี้ประตูถูกเปิดออก หยวนไท่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับสัญญาใบใหม่ที่เพิ่งร่างเสร็จและพูดด้วยรอยยิ้มว่า ผู้จัดการเจียงครับ ต้องขออภัยที่ให้รอนานนะครับ สัญญาใบใหม่ผมร่างเสร็จแล้ว รบกวนคุณช่วยตรวจสอบทีว่าผมต้องแก้ตรงไหนนะครับ
เขาก็วางสัญญาใบใหม่ตรงหน้าเจียงชื่อด้วยความเคารพ
เจียงชื่อหยิบเอกสารขึ้นมาแล้วกวาดมองไปด้วยและพูดไปด้วยว่า อื้ม หลักๆ แล้วสัญญาชุดนี้ไม่มีปัญหาอะไรครับ จริงด้วยสิ เถ้าแก่หยวนครับ ผมมีเรื่องอยากจะเพิ่มเติมหน่อย
ว่ามาเลยครับ
การเซ็นสัญญาของผมกับคุณในครั้งนี้ ผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณเลยสักบาท และไม่ได้เรียกร้องผลประโยชน์ใดๆ ล่วงหน้าเลย ดังนั้น เถ้าแก่หยวนครับ ถ้าคุณให้ผลประโยชน์ล่วงหน้า นั่นเป็นการละเมิดข้อตกลงนะครับ แล้วถ้าเป็นเช่นนั้น ผมก็จะดำเนินการต่อไม่ได้ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ
สีหน้าของหยวนไท่เปลี่ยนไปอีกครั้ง คือว่า……
เขามองไปที่ติงจื่อยวี่กับติงหงเหย้า เพราะเขาเพิ่งมอบเครื่องประดับอันวิจิตรงดงามแก่พวกเขาสอง ถ้าตามคำพูดของเจียงชื่อ เขาได้ทำการละเมิดข้อตกลงไปแล้ว
ต้องเอาของคืน!
ติงจื่อยวี่หายใจเร็วขึ้น เธอรู้สึกโกรธมาก
ไม่ได้ดูการโชว์ตลกก็แล้วไป แต่ตอนนี้เธอยังต้องคืนของขวัญแค่ชิ้นเดียวที่เธออยากได้ ไอ้เจียงชื่อ แกมันแสบจริงๆ เลยนะ
เอาคืนไป!
ติงจื่อยวี่โยนกล่องเครื่องประดับของเธอลงบนโต๊ะทันที ส่วนติงหงเหย้าก็ค่อยๆ วางของลงบนโต๊ะอย่างเงียบๆ
เมื่อกี้เอาไปเท่าไหร่ ตอนนี้ต้องคืนกลับไปเท่านั้น
ห้ามเอาไปแม้แต่ชิ้นเดียว
หยวนไท่จึงยิ้มพูดว่า ขอบคุณ คุณติงที่เข้าใจกันนะครับ
ติงจื่อยวี่หัวร้อนมาก เข้าใจกัน? เข้าใจป้ามึงสิ!
แต่ถึงอย่างนั้น เธอยังต้องอยู่ต่อเพื่อเล่นละครกับเจียงชื่อให้จบ เธอจะถอนตัวออกไปก่อนไม่ได้ และจะไปไหนไม่ได้เด็ดขาด เพราะการเล่นละครในครั้งนี้เป็นไอเดียของเธอเอง
นี่ก็คือการหาเหาใส่หัว
ติงจื่อยวี่ก็เหมือนคนใบ้กินอึ่งโน้ย ขมแต่พูดไม่ออก
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้แต่ระงับความโกรธแล้วเฝ้าดูเจียงชื่อ ‘เล่น’ กับเธอสองชั่วโมงเต็มๆ จากนั้นเจียงชื่อจัดระเบียบเสื้อผ้าแล้วขอตัวจากไปก่อน
แต่ก่อนออกไปเขายังทิ้งท้ายอีกประโยคหนึ่งว่า ‘พี่ใหญ่ ขอบคุณที่แนะนำเถ้าแก่หยวนที่น่าเชื่อถือคนนี้ให้ผมนะครับ ขอบคุณจริงๆ’
เขายังจะขอบคุณอีก!
เหอะๆ
ในช่วงบ่าย ติงจื่อยวี่ก็ลากร่างกายที่เหนื่อยล้าของเธอออกจาก ฉางเหอ จิวเวลรี่
พูดได้คำเดียวว่าเธออ่อนล้าทั้งร่างกายและจิตใจ
เจียงชื่อจงใจไม่ไปไหนและรั้งติงจื่อยวี่ไว้อยู่อย่างนั้นสองชั่วโมง ซึ่งก็ทำให้จิงซี่เสินของเธอหมดสิ้นไป
เจ็บใจ เจ็บใจ เจ็บใจจริงๆ!
สองมือของติงจื่อยวี่ทุบฝากระโปรงรถเพื่อระบายความไม่พอใจของเธอ
ติงหงเหย้าถอนหายใจแล้วเดินไปพูดกับเธอว่า น้องสาว พี่เคยเตือนเธอแล้วว่าไอ้เจียงชื่อมันเล่ห์เหลี่ยมเยอะ รับมือได้ยาก อย่าไปหาเรื่องกับมัน แต่เธอไม่ฟัง
พี่เคยบอกเธอแล้วว่าให้ระวังตัวด้วย อย่าให้มันต้องเข้าเนื้อตัวเอง
เป็นไงล่ะทีนี้? ตามที่พี่บอกเลยใช่ไหม?
ติงจื่อยวี่หันกลับมาแล้วตวาดใส่ พอได้แล้ว! ยังสะใจไม่พอเหรอ? คิดว่าหนูไม่รู้เหตุผลพวกนี้เหรอ? บ่นอยู่นั่นแหละ พี่เป็นพี่ชายหนูนะ เห็นหนูขายหน้าแบบนี้ คิดหาวิธีช่วยหนูดีกว่ามั้ย?
นี่เป็นใครแรกในชีวิตที่ติงจื่อยวี่อารมณ์เสียขนาดนี้
ซึ่งในครั้งนี้ เจียงชื่อเล่นงานเธอจนไม่เป็นท่าจริงๆ
