เขารู้จักคนในห้อง เจียงชื่อ ผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน
ชายคนนี้คือยอดชายในเขตเจียงหนาน
ต่อให้เจ้าบ้านของตระกูลจ้าวมาเอง เจียงชื่อก็คงไม่สนใจหรอก แล้วนับประสาอะไรกับคนใช้ในสายาย่อยของตระกูลจ้าว
หวางควางยี่เพิ่งตระหนักได้ว่าทำไมเซี่ยเมิ่งจื้อถึงแข็งกร้าวขนาดนี้ และยอมขัดคำสั่งของเขาเพื่อช่วยคนในห้องอาหารนี้
เหอะๆ เจียงชื่อต้องการความช่วยเหลือจากเขางั้นหรือ?
ความจริงแล้วเซี่ยเมิ่งจื้อไม่ได้ปกป้องเจียงชื่อ แต่เป็นการเลือกยืนอยู่ข้างเจียงชื่อมากกว่า และเขาก็เลือกถูกข้างแล้ว
หวางควางยี่มองดูตัวเองอีกครั้ง รู้สึกว่าตัวเองช่างโง่เขลาเหลือเกิน
ความจริงแล้วเขาควรคิดถึงเรื่องนี้มานานแล้ว เพราะคนฉลาดอย่างเซี่ยเมิ่งจื้อจะต่อกรกับเขาโดยไร้เหตุผลได้อย่างไร?
ในเมื่อเขาเลือกทำแบบนี้ แสดงว่าต้องมีเหตุผลบางอย่างแน่นอน
ซึ่งตอนนี้ หวางควางยี่รู้แล้วว่าเพราะอะไร
เขาได้แต่นั่งอยู่บนพื้นแล้วปาดเหงื่อเย็นบนหน้าผากของเขา
ส่วนเหล่าจ้าวที่อยู่ข้างๆ ก็ตะโกนดังๆ ว่า รองเจ้ากรมหวาง รีบปล่อยพวกเราสิ แล้วไอ้หมอนั่นที่อยู่ในห้อง รีบจับมันแล้วเอาตัวไปสิ!
หุบปากไปซะ!!! หวางควางยี่ตวาดใส่เขาทันที และทัศนคติของเขาก็เปลี่ยนไปอย่าง 180 องศา
ก่อนหน้านี้เขายังให้เกียรติเหล่าจ้าว แต่ตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะเอาเข็มด้ายมาเย็บปากของเหล่าจ้าว เพื่อป้องกันไม่ให้เขาพูดอะไรที่เกินเลยกว่านี้
ในเวลานี้ เซี่ยเมิ่งจื้อเดินเข้ามาแล้วตบไหล่หวางควางยี่ที่นั่งอยู่บนพื้น ท่านรองครับ ทำไมเดินไม่ระวัง แถมยังนั่งอยู่บนพื้นอีกครับ?
หวางควางยี่หายใจเข้าลึกๆ แล้วลุกขึ้นจากพื้น
แม้จะลุกขึ้นยืนแล้ว แต่ขาทั้งสองข้างยังสั่นไม่หยุด
เซี่ยเมิ่งจื้อตบไหล่เขาแล้วพูดว่า เข้าไปสิครับ ผู้บริหารระดับสูงอยากคุยด้วย
แน่นอนว่าต้องมีเรื่องคุยด้วยอยู่แล้ว
หวางควางยี่เดินเข้าไปด้วยขาที่สั่นเทา จากนั้นหันหลังปิดประตูแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าเจียงชื่อ แต่เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีก ได้แต่ล้มคุกเข่าลงไปอย่างแรง
กระผมผิดไปแล้วครับ ผู้บริหารระดับสูง
กระผมไม่รู้ว่าท่านอยู่ที่นี่ ก็เลยทำอะไรไม่คิดครับ
ถ้ากระผมรู้ว่าเป็นท่าน กระผมจะไม่ปล่อยให้คนของตระกูลจ้าวได้ใจขนาดนี้ กระผมจะเข้ามาปกป้องท่านทันทีเลยครับ
เจียงชื่อจิบชาเบาๆ แล้วตอบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้น หมายความว่า ถ้าคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ผม คุณจะช่วยตระกูลจ้าวกระทำความผิดสินะ?
ประโยคนี้ฟังดูไม่หนักแน่นสักเท่าไหร่ แต่เมื่อนึกคิดดีๆ แล้ว มันเพียงพอที่จะเชือดคนได้
หวางควางยี่เหงื่อตกอีกครั้ง
เขาถึงกับอ้าปากค้างและไม่รู้จะแก้ตัวยังไงอีก
เจียงชื่อมองไปที่เขาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า คุณไม่มีคุณสมบัติในการเป็นรองผู้อำนวยการนะ ถอนตัวออกไปซะ
ประโยคสั้นๆ แต่ทำให้หวางควางยี่ถูกไล่ออกทันที
เขาคุกเข่าอยู่กับพื้นด้วยความสิ้นหวัง ตำแหน่งที่เขาไต่เต้ามาอย่างยากลำบาก แต่สุดท้ายกลับถูกไล่ออกด้วยคำเดียวของเจียงชื่อ
เด็ดขาด
โหดร้ายเกินไป
แต่จะโทษใครได้? เพราะเขาเลือกทำหน้าที่เป็น ‘ทาส’ ของตระกูลจ้าวจนมาถึงจุดนี้
เจียงชื่อวางถ้วยชาลงแล้วมองไปที่หวางควางยี่และพูดว่า คุณถูกถอนออกจากตำแหน่ง แต่ยังไม่พอนะ คุณยังต้องเข้าคุกด้วย ใช้เวลาสองสามปีอยู่ในคุก เพื่อลดอำนาจในตำแหน่งของคุณหน่อย
ยังต้องติดคุก?
หวางควางยี่รีบโขกหัวกับพื้นแล้วร้องขอว่า ไม่นะครับผู้บริหารระดับสูง กระผมผิดไปแล้วจริงๆ ได้โปรดท่านยกโทษให้กระผมเถอะครับ! กระผมถูกถอนออกจากตำแหน่งแล้ว อย่าให้กระผมต้องเข้าคุกเลยนะครับ!
เจียงชื่อพูดเบาๆ งั้นต้องดูพฤติกรรมของคุณอีกที
กระผมจะทำตัวดีๆ ครับผู้บริหารระดับสูง ท่านจะสั่งกระผมทำอะไร กระผมยอมทำตามหมดครับ
