บุหรี่คนละมวน ยืนชมจันทร์ท่ามกลางสายลมเย็นๆ
ติงจ้งตัดพ้อออกมาว่า จำได้ว่าตอนที่เธอกลับมา ตระกูลติงของเราเป็นตระกูลระดับสอง มีภัยทั้งในทั้งนอก คนรุ่นหลังในตระกูลก็ไม่มีใครเอาไหนสักคน เหล่าบริษัทใหญ่ๆ ข้างนอกต่างจ้องที่จะกลืนกินพวกเรา
พอผ่านไปปีกว่า ภายใต้การบริหารที่ทุ่มเทของเธอ ตระกูลติงก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ
เฟิงเฉิงมีความก้าวหน้าอย่างมาก มีความสามารถมากพอที่จะขึ้นเป็นเจ้าบ้านตระกูลติง เมิ่งเหยนมีตำแหน่งที่สูงส่งกลายเป็นผู้จัดการใหญ่ของเครื่องประดับดาวฤกษ์ประจำเขตเจียงหนาน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เธอสามารถหลอมรวมตระกูลติงที่แตกซ่านเข้าด้วยกันได้
ตระกูลติงในตอนนี้ ยิ่งใหญ่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เชื่อว่าในเขตเจียงหนานคงไม่มีคู่ปรับอะไรอีกแล้ว อนาคตถ้าฉันตายไป ก็มีหน้าไปพบกับบรรพบุรุษแล้วล่ะ
ติงจ้งหันมองมาที่เจียงชื่อ ทุกอย่างมันเป็นความชอบของเธอ เจียงชื่อ ฉันต้องขอบคุณเธอมากจริงๆ!
มันเป็นคำขอบคุณที่พูดออกมาจากส่วนลึกของหัวใจ
ความฝันทั้งชีวิตของติงจ้ง ในที่สุดมันก็สำเร็จในมือของเจียงชื่อ
การที่ได้เห็นคนในครอบครัวกลมเกลียว วงศ์ตระกูลก้าวหน้าในตอนที่ยังมีชีวิต สำหรับคนแก่คนหนึ่ง มันจะมีความสุขถึงขนาดไหนกัน?
ชะงักไปครู่หนึ่ง ติงจ้งก็ได้ถามไปว่า มีแค่จุดเดียว เจียงชื่อ เมื่อไหร่เธอจะเปิดเผยตัวตนกับเมิ่งเหยนสักที? การปิดบังแบบนี้ต่อไป มันไม่ใช่เรื่องนะ
เจียงชื่อได้ยิ้มออกมา อีกสามวัน ผมจะประกาศเรื่องนี้ต่อหน้าทุกคนในเขตเจียงหนานครับ
หืม? ติงจ้งรู้สึกตกใจเล็กน้อย นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะตัดสินใจแบบนี้ ถึงตอนนั้นเมิ่งเหยนกับพวกฉี่ซานจะต้องดีใจมากแน่ๆ
มันก็ไม่แน่ครับ
ทำไมล่ะ?
ก็เพราะ….. เจียงชื่อส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ขมขื่น เพราะตอนที่ผมเปิดเผยตัวตน มันก็เป็นเวลาที่ผมก้าวลงจากตำแหน่งเหมือนกันครับ
เธอจะสละตำแหน่งอย่างนั้นเหรอ?
ครับ
สีหน้าของติงจ้งเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ในโลกใบนี้จะมีสักกี่คนที่เป็นอย่างเจียงชื่อ คือเลือกที่จะวางมือในตอนที่ตัวเองรุ่งเรืองที่สุด?
เจียงชื่อ เธอนี่มันไม่ธรรมดาจริงๆ ติงจ้งพูด ถึงตอนนั้นพอเมิ่งเหยนได้รู้ฐานะที่แท้จริงของเธอ และจำเป็นต้องยอมรับความจริงที่เธอแอบวางมือไปแล้ว เธอต้องคิดเผื่อเมิ่งเหยนให้มากๆ ฉันกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้
เจียงชื่อดูดบุหรี่ไปทีหนึ่ง ผมเลยรีบร้อนที่จะผลักดันให้ติงเฟิงเฉิงขึ้นเป็นเจ้าบ้าน ให้เมิ่งเหยนขึ้นเป็นผู้จัดการใหญ่ของเครื่องประดับดาวฤกษ์ ผมตั้งใจที่จะทำให้พวกเขายิ่งใหญ่ก่อนถึงจะสามารถวางมือไปอย่างสบายใจ ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเขาก็จะไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้น
ติงจ้งพยักหน้า ถูกต้อง เจียงชื่อ เส้นทางหลังจากนี้ของเธอได้ถูกปูไว้อย่างมั่นคงแล้ว
ทั้งสองดูดบุหรี่กันคนละทีสองที
มองดูดวงจันทร์อันสว่างไสวที่อยู่บนฟ้า ต่างคนต่างเข้าไปอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
กริ้งๆๆ …..
กริ้งๆๆ …..
กัปตันตำรวจเซี่ยเมิ่งจื้อได้โทรเข้ามา
เจียงชื่อรับสายทันที ฮัลโหล มีธุระอะไร?
ผู้บริหารสูงสุด ผมรู้เรื่องที่คุณจะวางมือแล้ว รู้ว่าตอนนี้ไม่ควรโทรมารบกวนคุณ แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมจำเป็นต้องโทรหาคุณ ถ้าขาดคุณไปเกรงว่ามันจะไม่สำเร็จครับ
ไม่เป็นไร ว่ามาได้เลย
มันคือเรื่องของสองพ่อลูกตระกูลสือครับ! ได้รับข้อมูลว่า ทางเมืองหลวงได้กำหนดเส้นตายสุดท้ายให้กับสือควน บีบให้สือควนส่งของออกมา ด้วยความจนตรอก สือควนจึงเตรียมที่จะลงมือกับนักศึกษาที่ชื่อเจิ้งป๋อหยางแล้วครับ!
เวลา
คืนนี้เลยครับ ตอนตีสาม
หลังจากวางสาย เจียงชื่อก็ทิ้งบุหรี่ลงพื้น ใช้ขาขยี้จนดับ
ก่อนที่จะวางมือ ผมต้องเช็ดก้นให้สะอาด มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมจำเป็นต้องจัดการให้เรียบร้อย
นายท่านครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ
ถ้าเมิ่งเหยถาม ช่วยอ้างข้ออ้างแทนผมด้วยนะครับ
ติงจ้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไปเถอะคนงานยุ่ง เมืองแห่งนี้มันต้องการเธอ
