สายตาทุกคนล้วนมองไปที่เจียงชื่อ ไม่เข้าใจว่าเจียงชื่อกำลังพูดอะไร
เขาไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนานแล้ว จากนี้ก็เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่เอ้อระเหยลอยชาย ไหนจะใช้กลุ่มคนที่มีอำนาจเช่นนี้ได้ที่ไหน?
ถึงแม่จะเป็นบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งกับ
อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ หรือว่าเครื่องประดับดาวฤกษ์ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้คนพวกนี้ลงมือนะ?
เจียงชื่อลังเลแล้วลังเลอีก แต่ก็ไม่คิดจะปกปิดอีกแล้ว
เขาพูดตรงๆว่า พ่อแม่ ที่รัก มีเรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอกพวกคุณ นั่นก็คือ——ผมตัดสินใจออกจากบ้านสักพักหนึ่ง
จะไป?
ติงเมิ่งเหยนมึนงงชั่วขณะ
ยังจำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่เธอกับเจียงชื่อเพิ่งแต่งงาน เจียงชื่อก็ออกจากบ้านไปเป็นทหาร พอไปก็5ปี เธอถือว่าเป็นแม่ม่ายมา5ปี
ถ้าวันนี้เจียงชื่อกลับมา ไม่ง่ายเลยที่พวกเขาทั้งสองจะสานสัมพันธ์ขึ้นมา เห็นแล้วดูเหมือนจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข แต่เจียงชื่อเลือกที่จะจากไปเวลานี้ เพราะอะไร?
ติงฉี่ซานคนแรกที่แสดงท่าทางไม่พอใจ ชื่อเอ๋อ ไม่ใช่ฉันว่าคุณ คุณเพิ่งกลับมาได้ปีกว่า คนในบ้านยังไม่ดีพอเหรอ ทำไมต้องไปอีก? พวกเราเป็นญาติสนิทหนึ่งเดียวของคุณแล้ว คุณจะจากพวกเราไปที่ไหนอ่ะ?
เจียงชื่อเงียบขรึม
ผ่านไปนาน เขาถอนหายใจยาว พูดประโยคที่ทำให้ติงฉี่ซานอึ้ง ไม่ ผมยังมีญาติอีกคน ญาติสนิทอีกคน
ติงฉี่ซานสีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก ชื่อเอ๋อนายพูดเหลวไหลอะไร?
เจียงชื่อพูด พ่อ ผมจะบอกความจริงกับคุณนะ ผมหาร่องรอยของพ่อผมเจอแล้ว ครั้งนี้ที่จากไปก็เพราะจะไปหาเขา
ติงฉี่ซานไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ หาพ่อนาย? งั้นก็หาฉันล่ะสิ? ฉันก็อยู่นี่ไง ชื่อเอ๋อ สมองนายไข้ขึ้นจนเลอะเลือนแล้วเหรอ?
ติงเมิ่งเหยนที่อยู่ข้างๆทนฟังไม่ไหว ผลักติงฉี่ซาน พ่อ ที่เจียงชื่อพูดน่าจะไม่ใช่พ่อนะ
ไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใครได้? ติงฉี่ซานพูดโง่ๆว่า ไม่แน่คงไปหาพ่อแท้ๆ ไอ้ห่าเพื่อนสมัยเรียนของฉัน——เจียงห้านเฟยมั้ง?
คำพูดที่เพิ่งพูดออกไป ติงฉี่ซานถึงตระหนักถึงปัญหาที่มีอยู่ในนั้น
เขามองมาทางเจียงชื่อทันที ถามด้วยความไม่กล้าเชื่อว่า เจียงชื่อ นายคงไม่ใช่จะบอกว่าเจอเบาะแสของเจียงห้านเฟยแล้วนะ?
เจียงชื่อพยักหน้าอย่างมั่นใจ
วินาทีนั้น ทุกคนอยู่ในความสงบไร้คำพูด
ดวงจันทราล่องลอยเด่นกระจ่าง ลมหนาวพัดผ่าน
เดิมติงฉี่ซานคัดค้านที่เจียงชื่อตัดสินใจจะจากไป แต่หลังจากรู้สาเหตุ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่าเจียงชื่อควรไป
หลายปีก่อนหน้านี้ เจียงห้านเฟยหายตัวไปอย่างลึกลับ
หลังจากนั้นอีก เจียงโม่ที่อายุน้อยกลายเป็นประธานของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง ผลสุดท้ายเพราะอายุน้อยเกินถูกใส่ร้ายจนกระโดดตึกฆ่าตัวตาย
เจียงโม่นั่นไม่สามารถช่วยได้ทันแล้ว ดังนั้นเจียงห้านเฟยจึงต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะช่วยเขา
ติงฉี่ซานกลืนน้ำลาย ถามว่า เบาะแสนายเชื่อถือได้ไหม?
เจียงชื่อตอบ ตอนนี้ยังไม่ชัดเจน ได้แต่ตรวจสอบถึงจะรู้ว่าอีกฝั่งใช่พ่อของผมไหม ถ้าใช่ ผมอยากรู้ข่าวคราวที่หลายปีนี้เขาหายไปทำอะไรกันแน่ ทำไมถึงไม่กลับบ้าน
ต้องให้แน่ใจ
อาจมีเหตุผลที่ลึกซึ้งกว่านี้
แต่ยังมีอีกเรื่องที่เจียงชื่อไม่ได้พูด นั่นก็คือ’เจี้ยงห้านเฟย’ คนนี้คือพ่อค้ารายใหญ่มีอยู่เบื้องหลังของพ่อลูกตระกูลสือซึ่งเป็นอาชญากรที่มีอาชญากรรมร้ายแรง
เจียงชื่อไปหาพ่อครั้งนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่ที่พ่อลูกที่จะได้พบกันง่ายๆอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นอยู่การพบหน้าในสถานการณ์จริง คงลำบากกว่าที่คิดสิบเท่าร้อยเท่า
ติงฉี่ซานถอนหายใจ เห้อ ถ้าเป็นเรื่องทั่วไป ฉันจะไม่ปล่อยให้นายไป แต่ถ้าเพราะไปหาพ่อแท้ๆของนาย หาไอ้ห่าเพื่อนนักเรียนฉันนั่นกลับมา พ่อตาเมิ่งเหยน งั้นฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะรั้งนายไว้แล้ว
พูดไป เขาก็ยื่นมือมาตบที่ไหล่ติงเมิ่งเหยน ลูกเอ้ย พ่อไม่มีอะไรจะพูดแล้ว จะให้เขาไปหรือไม่ให้ไป อยู่ที่ลูกแล้ว
พูดจบ ติงฉี่ซานหันกลับเข้าห้อง
ทุกคนแยกย้ายกัน คนที่ควรไปก็ไปแล้ว
ติงเมิ่งเหยนกับเจียงชื่อเข้าห้องนอนด้วยกัน ความปีติยินดีเมื่อกี้หายไปชั่วพริบตา ติงเมิ่งเหยนนั่งอยู่บนเตียงอย่างไม่มีความสุข
เป็นผู้หญิงล้วนไม่ดีใจ
พอเจียงชื่อไป ไม่รู้ว่าต้องจากไปกี่ปี
ยิ่งคิด ติงเมิ่งเหยนก็ยิ่งรู้สึกละอาย สามีคนอื่นอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านทุกวัน ทำไมพอมาถึงตัวเอง สามีออกไปข้างนอกเกือบทุกวัน?
เห้อ…
หรือว่า นี่ก็คือโชคชะตา
เจียงชื่อนั่งข้างๆเธอ โอบติงเมิ่งเหยนพูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า ที่รัก ผมรับปากคุณผมจะต้องหาที่อยู่พ่อผมให้ได้เร็วที่สุด จากนั้นกลับมาที่เขตเจียงหนานพร้อมกับพ่อผม
ติงเมิ่งเหยนถอนหายใจ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วทำอะไรได้อีก?
ห้ามเขา? ไม่ให้ไป?
เป็นไปไม่ได้แน่นอน
เธอพูดนิ่งๆว่า ไปแน่นอนว่าต้องไปแน่นอน แต่ที่รักคุณต้องรับปากฉันสองเรื่อง
คุณพูดมา
ข้อแรก อยู่ข้างนอกห้ามไปยั่วยวน! ห้ามมองสาวอื่น!
เจียงชื่อยิ้มแล้วพูดว่า แน่นอนไม่เป็น ในใจของผมเป็นของคุณคนเดียว ใครก็แย่งไปไม่ได้
ติงเมิ่งเหยนถอนหายอย่างเย็นชา เหอๆ พูดได้น่าฟัง ผู้ชายคนไหนไม่หลายใจ? ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องซินยุ่นนะ
เจียงชื่อหมดคำพูด ทำไมพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว
เขารีบเปิดหัวข้อ งั้นข้อ 2 ล่ะ?
