ที่แท้ก็เป็นหมอหนุ่มที่ชอบผูกมิตร
เจียงชื่อชอบคนหนุ่มแบบนี้ เขาประสานมือเช่นกันและตอบด้วยรอยยิ้ม ผมชื่อเจียงชื่อ เป็นศิษย์ก้นกุฏิของคุณท่านซินแห่งคลินิกเหรินจื้อ เขตเจียงหนาน
เจียงชื่อที่เก็บตัวมาตลอด เอิกเกริกเป็นครั้งแรก
ไม่มีสาเหตุอื่น เพียงเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองก็มีความสามารถ มีสิ่งที่สืบทอดมาเหมือนกัน แบบนี้จะได้เพิ่มโอกาสได้รับเลือก
เขาคิดไว้อย่างดี แต่หลังจากพูดแบบนั้นออกไป สีหน้าโม่หยวนก็เปลี่ยนไปทันที
โม่หยวนยืดตัวตรง มองเจียงชื่ออย่างเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร เขตเจียงหนาน? เขตเจียงหนานที่พ่อลูกตระกูลสือดูแลอุตสาหกรรมแพทย์ทั้งหมดน่ะเหรอ
คำพูดเขาเหน็บแนมอย่างเห็นได้ชัด
เจียงชื่อพยักหน้า
โม่หยวนถากถาง พ่อลูกตระกูลสือทำแต่เรื่องชั่วร้าย ขายหน้าหมออย่างเราจนสิ้น ประธานเจียงดีกับเราขนาดนี้ และนับถือวิชาแพทย์ของพ่อลูกตระกูลสือสุดๆ
แล้วยังไงต่อ?
พ่อลูกตระกูลสือเป็นพวกคนชั่ว! วิชาแพทย์ห่วยแตก ไร้จรรยาบรรณแพทย์ ผิดต่อความหวังดีของประธานเจียง
ขยะแบบนี้ยังได้เป็นพี่ใหญ่ในเขตเจียงหนัน เป็นผู้นำของทั้งอุตสาหกรรม เหอะๆ ผมว่าหมอทุกคนในเขตเจียงหนันมีแต่พวกเดรัจฉาน!
โม่หยวนถลึงตามองเจียงชื่อ ขยะอย่างพวกคุณยังมีหน้ามาเข้าร่วมการคัดเลือกหมอของประธานเจียงอีกเหรอ เหอะๆ พวกคุณคงจะปะปนเข้ามาเพื่อหลอกเงินผู้อื่นสินะ!
ไสหัวไปนะ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้เลย!
ศูนย์รับรองของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อไม่ได้มีไว้ให้ขยะชั้นต่ำอย่างพวกคุณ!
แต่ละประโยคที่ด่าแรงขึ้นเรื่อยๆ
เจียงชื่อขมขื่นในใจ นี่เขาแบกรับความผิดแทนพ่อลูกตระกูลสือหรือนี่
ไม่คิดเลยนะไม่คิดเลย พ่อลูกตระกูลสือโดนจับเข้าคุกไปแล้ว แต่ยังพาเจียงชื่อซวยได้ นี่สินะชื่อเสียงเลื่องลือต่อไปได้อีกหมื่นปี
เมษอีกด้านทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาขมวดคิ้วพลางกล่าว พ่อลูกตระกูลสือทำความชั่วไว้เยอะแล้วเกี่ยวอะไรกับคุณหมอของเรา? เขตเจียงหนานไม่มีหมอที่ดีแล้วหรือไง
โม่หยวนยิ้ม ถ้าเขตเจียงหนานมีหมอดีๆอยู่คงไม่โดนพ่อลูกตระกูลสือปกครองมานานขนาดนี้แล้วล่ะมั้ง หมอที่เขตเจียงหนานมีแต่พวกนิสัยต่ำทราม ขยะที่วิชาแพทย์กากเดน!
ครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้ชักจะเกินไปแล้ว
เจียงชื่อเชิดสายตามองโม่หยวน และเอ่ยขึ้นเรียบๆ หมอในเขตเจียงหนานวิชาแพทย์กากเดน? ถ้าคุณแพ้ผมในการคัดเลือก อย่างนั้นวิชาแพทย์ของคุณก็ต่ำตมเกินกว่าจะเข้าตาน่ะสิ
โม่หยวนโมโห
เขาตบโต๊ะหน้าเจียงชื่ออย่างแรง ไปตายให้หนอนกินไป๊! รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร เถ้าแก่น้อยแห่งร้านขายยาหงหุ้ยนะ! ฉันโตมาในถังยา วิชาแพทย์เลิศล้ำ ไม่ใช่อะไรที่คนไร้อารยธรรมอย่างคุณเทียบได้!
คุณน่ะเหรอคิดว่าจะชนะฉันได้? เชิญเพ้อฝันไปเถอะ!
เจียงชื่อจงใจยั่วโมโหเขา ในเมื่อคุณมั่นใจว่าชนะผมได้แน่นอน แล้วทำไมถึงรีบไล่ผมไปนักล่ะ? หรือกลัวว่าจะแพ้ผมและเสียหน้า เลยไม่กล้าให้ผมอยู่ร่วมการคัดเลือกต่อ?
ยังไงซะโม่หยวนก็ยังเด็กและใจร้อน โดนกวนประสาทไม่กี่คำก็ทนไม่ไหว
คนอย่างฉันน่ะเหรอจะกลัวแพ้นาย?
เหอะๆ!
ได้ นายอยากอยู่ต่อใช่มั้ย งั้นฉันจะให้นายอยู่ต่อ
เดี๋ยวจะคัดเลือกกันแล้ว ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่าวิชาแพทย์ที่แท้จริงเป็นยังไง ถึงตอนนั้นนายอย่ามาร้องไห้แล้วกัน!
เจียงชื่อโบกมือ ถ้าอย่างนั้นผมจะตั้งตารอ หวังว่าคุณไม่ได้โม้ไปเองนะ
โม่หยวนกัดฟัน ไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่สาบานเงียบๆในใจว่าจะให้เจียงชื่อได้เห็นกับตาว่าวิชาแพทย์ของเขาเก่งกาจขนาดไหน
จากนั้นค่อยสั่งคนไปไล่เจียงชื่อออกไป เพื่อระบายความแค้นในครั้งนี้!
