บทที่ 14
หลี่ฝานตกตะลึง ทันทีสีหน้าก็ยิ่งแย่ลงไปอีก
ใช่แล้ว นี่คือบ้านของหลี่เสว่ เขายังไม่มีสมบัติพอจริงๆที่จะไล่ไป๋ยี่เฟยออกไป
หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก กับไป๋ยี่เฟยก็ไม่มีคำโต้แย้งใดๆ
นี่หากเป็นเมื่อก่อน หลิวจื่อหยุนได้ฟังประโยคนี้ คาดว่าก็ต้องเหน็บแนมไป๋ยี่เฟยทุกอย่าง แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเดิม หลี่ฝานเป็นเพียงคนนอก!
ผ่านไปสักครู่ หลิวจื่อหยุนก็เอ่ยอย่างเย็นชาว่า : “ให้เขาเข้ามา วันนี้ฉันต้องการจะเห็น คนที่มายึดอำนาจคุณงามความดีของเสว่เอ๋อครอบครัวฉัน ยังมีหน้าอยู่ไหม?”
หลี่ฝานเดินเข้าไป พูดว่า : “บริษัทมีเรื่องด่วน ฉันต้องการมาหาหลี่เสว่”
“เสว่เอ๋อป่วย พักผ่อนอยู่” หลิวจื่อหยุนตอบกลับ
หลี่เฉียงตงไม่พูดอะไร เพียงแค่มอง
เดิมทีหลี่ฝานก็โกรธอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน : “บริษัทมีเรื่องด่วนจริงๆ หากว่าล่าช้า ฉันเห็นว่าพวกคุณทั้งหมดชี้แจงได้ไม่ดี! หากไม่ไห้หลี่เสว่ออกมา พวกคุณ……”
“พูดจาไร้สาระ บอกว่าเสว่เอ๋อป่วยอยู่ ทำไมหน้าไม่อายขนาดนี้? หลิวจื่อหยุนพูดอย่างโมโห
หลี่ฝานสีหน้าเคร่งขรึม ท่าทางเดือดดาล
นายท่านหลี่ออกคำสั่งมาแล้ว หากว่าเขาไม่สามารถเชิญหลี่เสว่กลับมาได้ ครอบครัวของเขาทั้งหมดต้องถูกไล่ออกจากตระกูลหลี่!
แต่ว่าเขาอยากจะก้มหัวขอโทษหญิงสารเลวนั่นจริงๆอะหรอ?
เขาทำไม่ได้!
ฉับพลัน ดวงตาของหลี่ฝานก็เปล่งประกายขึ้น คิดเรื่องหนึ่งออก
“ไป๋ยี่เฟย เงินตอนก่อนที่ยืมฉันไป ถ้าไม่คืนให้ฉันตอนนี้ ก็ต้องให้หลี่เสว่ออกมา”
หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงตกตะลึง
พวกเขาลืมเรื่องนี้ไปแล้ว สมัยนั้นก็เพราะว่าเงินอันนี้ หลี่เสว่ยังต้องขายบ้านไป
ถึงแม้ว่าไป๋ยี่เฟยจะยืมเงิน แต่ว่าไป๋ยี่เฟยก็เป็นลูกเขยของพวกเขา ยังไม่ได้หย่ากับหลี่เสว่ นั่นก็ต้องเกี่ยวข้องกับครอบครัวเขาด้วย ให้ไป๋ยี่เฟยคืนเงิน ไม่ก็เท่ากับต้องให้พวกเขาคืนเงินงั้นหรอ?
หลิวจื่อหยุนมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจและไม่พอใจ ถึงแม้ว่าหลายวันมานี้จะมีการเปลี่ยนแปลง เขายังคงเป็นไป๋ยี่เฟยที่ไร้ประโยชน์คนนั้น!
เวลานี้ หลี่เสว่เปิดประตูออกมา : “บริษัทมีเรื่องด่วนอะไร?”
หลี่ฝานกระตุกมุมปาก
เขาต้องปิติยินดีกับตนเองจริงๆที่วางแผนได้อย่างรอบคอบ ตอนก่อนที่ไป๋ยี่เฟยยืมเงิน 300,000 หยวนไป ตอนนี้กำลังหยิบมันมาเป็นข้ออ้าง
หลี่ฝานมองไปทางไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่อย่างลำพองใจ : “ที่บริษัทมีเรื่องด่วน คุณจำเป็นต้องรีบกลับไป”
หลี่เสว่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา เตรียมจะออกไปกับหลี่ฝาน
ไป๋ยี่เฟยก็เข้ามาขวางหลี่เสว่ทันที พูดเบาๆว่า : “สุขภาพไม่ดีก็ต้องพักผ่อน อย่าออกไปเลย!”
หลี่เสว่ตกใจ ชะงักงันมองหน้าไป๋ยี่เฟย
น้ำเสียงไป๋ยี่เฟยเบามาก อบอุ่นมาก แต่คำพูดมีอำนาจมาก นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นไป๋ยี่เฟยมีอำนาจขนาดนี้ ใจเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้
ความรู้สึกนี้ ทำให้เธอเหมือนผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ถูกผู้ชายเอาใจใส่ ทำให้มีความสุขมาก
หลี่เสว่ตกอยู่ในภวังค์สักครู่ ก็นึกถึงเรื่องเงินขึ้นมา
ไม่มีเงินคืนให้หลี่ฝาน จะทำยังไง?
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปแล้ว ต้องคืนเงิน ก็ต้องเป็น 600,000 หยวน อย่าพูดถึง 600,000 หยวน แม้แต่ 300,000 หยวน ก็ไม่สามารถจ่ายได้แล้ว
หลี่ฝานมองสองคนนั้น เหมือนกับเกิดอะไรขึ้น พูดจาดูถูกเย้ยหยันว่า : “เสว่เอ๋อ คุณไม่ได้ชอบคนไร้ประโยชน์คนนี้จริงๆแล้วใช่ไหม?ฮ่าฮ่า……”
หลี่เสว่ผลักสายตาออกทันที ไม่กล้าหันไปมองไป๋ยี่เฟย ทว่าไป๋ยี่เฟยจ้องมองไปที่ปากที่ยกยิ้มของหลี่ฝาน
หลิวจื่อหยุนดึงหลี่เสว่มาไว้ข้างๆตนเองทันที : “เสว่เอ๋อของพวกเราจะชอบคนไร้ประโยชน์คนนี้ได้อย่างไร? คุณอย่ามาพูดจาไร้สาระ!”
หลี่เสว่กัดริมฝีปาก ไม่พูดจา
หลี่ฝานทำเสียงเยาะเย้ย : “เธอชอบไม่ชอบ เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ? เสว่เอ๋อ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย จะคืนเงินฉัน หรือจะไปบริษัทกับฉัน?”
พูดจบ ทุกคนเงียบไม่พูดจา ไม่สามารถจ่ายได้ หลี่เสว่ก็จำเป็นต้องไปบริษัท
เวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็พูดกับหลี่ฝานว่า : “แน่นอนว่าต้องเลือกคืนเงิน”
ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุก็ต้องตกตะลึง
สักครู่ หลี่ฝานก็หัวเราะออกมาเสียงดัง : “ไป๋ยี่เฟย คุณปัญญาอ่อนไปแล้วหรอ? อย่าพูดถึง 600,000 หยวนเลย แม้แต่ 300,000 หยวนที่ฉันให้คุณยืม คุณจะคืนหรอ? ใครจะเชื่อ?”
สีหน้าหลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงไม่มีความสุข หลี่เสว่ก็ไปไม่เป็น
“หากว่าฉันคืนได้ล่ะ?” ไป๋ยี่เฟยเอ่ยถามอย่างนิ่งๆ
หลี่ฝานไม่ได้สนใจ : “หากว่าคุณยังทำได้ ฉันจะเรียกคุณว่าพ่อ!”
แม้ว่าคนจะยืมเงินไป 300,000 หยวน ทำไมต้องคืน 600,000 หยวนล่ะ?
ไป๋ยี่เฟยยิ้ม หยิบมือถือขึ้นมา : “หากว่าคุณยังทำได้ ฉันจะเรียกคุณว่าพ่อ!”
น้ำเสียงของหลี่ฝานเมื่อกี้ ไป๋ยี่เฟยก็บันทึกเสียงไว้แล้ว
หลี่ฝานสีหน้าเคร่งขรึมทันที : “คุณทำอะไร?”
“ไม่ทำอะไร ก็แค่ควรจะมีหลักฐาน จะได้ไม่ถูกคุณโกง” ไป๋ยี่เฟยเก็บมือถือ
หลี่ฝานกัดฟันแน่น แต่คิดแล้วว่าไป๋ยี่เฟยไม่สามารถคืนเงินได้ ก็เบาใจไปมาก : “ฮึ! อย่างงั้นเงินที่คุณจะคืนล่ะ!”
“คุณรอเดี๋ยว!” ไป๋ยี่เฟยพูดจบก็หันหลังกลับไปที่ห้องนอน แล้วหยิบ ถุงสีดำอันหนึ่งออกมา
“ปัง!”
ไป๋ยี่เฟยโยนถุงไปทางด้านหน้าของหลี่ฝาน : “600,000หยวน เงินจำนวนไม่น้อย!”
ปากถุงไม่ได้ปิด ธนบัตรสีแดงด้านในยากที่จะไม่สนใจ
นี่คือไป๋ยี่เฟยรู้อยู่แล้วว่าหลี่ฝานแย่งโครงการของหลี่เสว่ เตรียมการไว้ล่วงหน้าเป็นอย่างดี ก็เพื่อเวลานี้!
หลี่ฝานมองถุงบนพื้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ครอบครัวของหลี่เสว่มีสีหน้าตกตะลึงและงุนงง
สักครู่ หลี่ฝานก็มองไป๋ยี่เฟยแล้วถามว่า : “คุณไปเอาเงินเยอะขนาดนี้มาจากที่ไหน?”
“อันนี้คุณก็ไม่ต้องรู้หรอก ถึงอย่างไรก็คืนเงินคุณไปแล้ว คุณก็ควรปฏิบัติต่อคำพูดตนเองด้วย” ไป๋ยี่เฟยพูดนิ่งๆมองหลี่ฝาน
พูดจบ สีหน้าหลี่ฝานก็เปลี่ยนไป
เมื่อนึกถึงคำพูดเมื่อกี้ หลี่ฝานก็อยากจะตบหน้าสองข้างของตนเอง ทำไมเขาคาดไม่ถึงว่าไป๋ยี่เฟยจะสามารถคืนเงินเขาได้จริงๆ?
แต่จะให้เขาเรียกไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างไป๋ยี่เฟยว่าพ่อ จะเป็นไปได้อย่างไร?
“ไป๋ยี่เฟย! คุณอย่ามาหน้าไม่อาย คุณวางแผนอะไรไว้ ยังคิดจะมาให้ฉันเรียกว่าพ่องั้นหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยพูดเย้ยหยันเบาๆว่า : “เป็นลูกผู้ชายก็ต้องพูดคำไหนคำนั้น ทำไม? คุณไม่ใช่ผู้ชายหรอ?
“ไม่ใช่ผู้ชายแม่มึงสิ!” หลี่ฝานสบถคำหยาบคายออกมาตรงๆ
ไป๋ยี่เฟยท่าทางนิ่งเฉย : “อืม งั้นคุณพูดว่าเป็นลูกผู้ชาย ก็เรียกเถอะ!”
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็เงียบแล้วมองไปที่เขา
“ไป๋ยี่เฟย!” หลี่ฝานกัดฟันแน่นมองไปที่ไป๋ยี่เฟย แทบจะกลืนกินคนได้แล้ว
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเบาๆอย่างไม่มีอคติพูดว่า : “ไม่เต็มใจ? อย่าลืมล่ะ คุณมาเพื่อช่วยคน หากว่าคุณทำเรื่องนี้ล้มเหลว นายท่านหลี่จะพูดอย่างไร? ให้คุณไสหัวออกไปจากตระกูลหลี่?”
นายท่านหลี่ให้ความสำคัญต่อเงินทุนครั้งนี้มาก เขาก็รู้ ดังนั้นถึงอย่างไรก็เดาออกว่านายท่านหลี่จะพูดว่าอย่างไร
หลี่ฝานดวงตาเคร่งขรึม จ้องมองไป๋ยี่เฟยอย่างเหลือเชื่อ
หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงก็ตะลึงเล็กน้อย
หลี่เสว่สีหน้าเคารพนับถือมองไปที่ไป๋ยี่เฟย
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเบาๆว่า : “คิดไตร่ตรองดีแล้วหรือยัง?”
หลี่ฝานเงียบไม่พูดจา
หลิวจื่อหยุนเห็นสถานการณ์ในใจก็โล่งอก นี่หลี่ฝานก็เพิ่งเก็บหนี้ที่ค้างชำระ!
หลี่ฝานมองไป๋ยี่เฟย หน้าอกก็หายใจไม่เป็นจังหวะ ตั้งแต่เด็กจนโตเขาถูกประคบประหงมมาตลอด เคยรับความโกรธอย่างนี้ซะเมื่อไหร่?
“ไป๋ยี่เฟย! คุณอย่ามากเกินไปนะ! ฉันพูดไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่าคุณปู่จะพูดได้ รอให้คุณปู่มา ดูสิหลี่เสว่เธอยังไม่กล้าตามฉันไปอีก!
แต่ว่านายท่านหลี่เป็นคนที่คำพูดมีอำนาจที่สุดในตระกูลหลี่ ไม่มีใครกล้าอกตัญญูต่อท่าน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ครอบครัวหลี่เสว่ไม่ต้องการเจอนายท่านหลี่ เรื่องนี้หากว่านายท่านหลี่รู้ ใครจะยืนอยู่ด้านนั้น ก็ชัดเจนมาก
หลี่เสว่กังวลใจเล็กน้อย นายท่านหลี่มาแล้ว จริงๆพวกเขาไม่ได้นิสัยใจคอดีขนาดนั้น
ไป๋ยี่เฟยยังคงพูดอย่างนุ่มนวลว่า : “อย่ากังวลเลย มีฉันอยู่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
