บทที่401
“อ้อ…” หลิวเสี่ยวอิงหน้านิ่วและหยิบโทรศัพท์และกดเบอร์ติดต่อตามเอกสารที่ให้ไว้
หลงหลิงหลิงยังคงจัดการกับเอกสารบริษัทและไม่เห็นความกังวลและความตื่นตระหนกของเจ้านายหลังจากถูกคุมขัง
……
ไป๋เซี่ยวพาหลี่เสว่ไปที่วิลล่าอีกแห่งหนึ่ง
เมื่อมาถึง ไป๋หยุนเผิงออกไปทำธุระแล้วจึงเหลือเพียงอู๋กุ้ยเซียงที่ยังอยู่
อู๋กุ้ยเซียงรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่าลูกสะใภ้ของเธอมาถึงแล้ว จึงออกไปต้อนรับด้วยตนเองอีกทั้งยังลากหลี่เสว่ไปที่ห้องรับแขกอย่างกระตือรือร้น
“มา ๆ ๆ นั่งสิ ดื่มอะไรดี?”
หลี่เสว่รู้สึกประหม่าเมื่อได้พบกับแม่สามีที่กระตือรือร้นแบบนี้ อีกทั้งยังเป็นการพบกันครั้งแรก เธอไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไร จึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างเขินอายและคล้อยตาม
“น้ำเปล่าก็ได้ค่ะ…”
อู๋กุ้ยเซียงไม่เห็นดีด้วย “ดื่มน้ำเปล่าอะไรกัน? เป็นผู้หญิงต้องดูแลตัวเองดี ๆ ฉันสั่งให้เธอแล้วกัน ดื่มชาดอกไม้แล้วกัน!”
พูดจบ อู๋กุ้ยเซียงจึงได้สั่งให้พ่อบ้านไปต้มชาดอกไม้แล้วตนเองจึงพาหลี่เสว่เข้าไปคุยเรื่องสัพเพเหระ
“หนูเดินทางมาเหนื่อยไหม? หิวรึเปล่า? กินอะไรหน่อยไหม?”
หลี่เสว่ยิ้มแล้วตอบ: “ไม่เหนื่อยและไม่หิวค่ะ ฉัน…”
อู๋กุ้ยเซียงตัดบทหลี่เสว่ “จริงเหรอ? ให้ฉันบอกพ่อบ้านให้ไปเตรียมอาหารไว้หน่อยไหม”
“ไม่ต้องจริง ๆ ค่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อไป๋ยี่เฟย” หลี่เสว่รีบพูดขึ้น
อู๋กุ้ยเซียงนิ่งไป ความกระตือรือร้นหายไปในทันที “เสว่เอ๋อจ๊ะ อันที่จริงพวกเราก็เป็นห่วงเขา แต่ว่า…เรื่องนี้จะต้องได้รับความเห็นด้วยจากผู้ใหญ่ในตระกูลไป๋เสียก่อน”
“หมายความว่ายังไงคะ?” หลี่เสว่ไม่เข้าใจ
อู๋กุ้ยเซียงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ไป๋เซี่ยวพูดขึ้นพอดี “ถึงแม้ว่าตระกูลไป๋จะมีอิทธิพลยิ่งใหญ่ แต่ภายในนั้นซับซ้อน ถ้าหากต้องตัดสินใจเรื่องใหญ่สำคัญและส่งผลกระทบต่อตระกูลไป๋ จะต้องได้รับความยินยอมจากผู้อาวุโสที่มีอำนาจสูงสุดของตระกูลไป๋ จึงจะตัดสินใจได้”
“ช่วยลูกชายตัวเองก็ต้องให้ผู้อาวุโสคนอื่นเป็นคนตัดสินใจงั้นเหรอคะ?” ไม่ใช่ว่าชะตากรรมของทุกคนในครอบครัวจะอยู่ในมือของผู้อาวุโสเหล่านี้
ในตระกูลใหญ่ก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว เพียงแต่หลี่เสว่ไม่เคยพบเจอ ไม่สิ ถึงแม้ตระกูลหลี่จะเล็ก แต่ก็มีกิ่งก้านสาขามากมาย เพียงแต่หลี่เสว่ไม่มีความทรงจำส่วนนั้นต่างหาก
อู๋กุ้ยเซียงกลับรู้สึกคาดไม่ถึงกับไป๋เซี่ยว เขาถ่ายทอดคำพูดได้ชัดเจนแบบนี้ แต่สิ่งที่พูดยังเป็นความจริงด้วย
“เสว่เอ๋อ ดังนั้น พวกเราเองก็ไม่มีหนทาง…” อู๋กุ้ยเซียงหมดหนทางจริง ๆ
หลี่เสว่ต้องพบเจอกับความหวังและผิดหวังอีกครั้ง ตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่เธอต้องพบเจอกับมันครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าจะไปขอความช่วยเหลือจากใคร แต่ก็ได้รับแต่คำตอบที่ว่าไม่มีหนทาง
ตอนนี้ไป๋เซี่ยวพูดขึ้น: “ผมมีอยู่หนึ่งวิธี สามารถลองดูได้”
“วิธีอะไร?” เดิมทีหลี่เสว่วางแผนว่าจะกลับแล้ว แต่หลังได้ยินไป๋เซี่ยวพูดเช่นนั้นก็ต้องหยุดชะงัก
อู๋กุ้ยเซียงเองก็หันไปมอง “เธอมีวิธีเหรอ?”
“แม่ครับ ตระกูลไป๋ต้องการทายาท ตอนนี้ผมเองหมดสิทธิ์โดยสิ้นเชิงแล้ว เหลือแค่เพียงพี่ชายผม แต่เพราะตอนนี้พี่ผมเข้าไปเพราะเรื่องนี้แล้ว แต่พี่ผมยังมีพี่สะใภ้นี่นา!”
“ขอเพียงบอกว่าพี่สะใภ้ท้องแล้ว พวกเขาจะต้องพิจารณาเรื่องนี้แน่” ไป๋เซี่ยวพูดอย่างเรียบเฉย
อู๋กุ้ยเซ๊ยงกับหลี่เสว่อึ้งไป “ท้อง?”
“ใช่” ไป๋เซี่ยวพยักหน้า “หากพี่สะใภ้มีลูกแล้ว ก็เท่ากับเป็นหลักฐานว่าครอบครัวเราจะมีทายาทแล้วเหรอ? แบบนี้ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวตระกูลไป๋ก็จะได้ไม่ตกไปอยู่ในมือของลูกชายหน้าโง่ของลุงสาม ไม่ใช่เหรอครับ?”
อู๋กุ้ยเซียงมีสีหน้านิ่งเล็กน้อยจากนั้นก็มีความรู้สึกผิดต่อไป๋เซี่ยว “ลูกรัก ลูกเข้าใจเรื่องราวได้ดีจริง ๆ พ่อกับแม่เป็นหนี้ลูกแล้ว…”
“ผมไม่เป็นไร แม่ไม่ต้องโทษตัวเองหรอกครับ” ไป๋เซี่ยวยิ้มแล้วตอบ
“แต่ว่า ฉันไม่ได้ท้องนี่คะ…” หลี่เสว่พูดขึ้นเบา ๆ ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังไม่เคยร่วมหอลงโรงกับไป๋ยี่เฟยเลยนะ!
เมื่ออู๋กุ้เยซียงได้ยินแบบนี้ก็ตบขาตัวเอง “ใช่สิ เสว่เอ๋อยังไม่ท้องเลย จะพูดไปได้ยังไง?”
ไป๋เซี่ยวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่กลับเต็มไปด้วยพลังที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ “ผมกับแม่รู้แล้วว่าพี่สะใภ้ท้อง ใช่ไหมครับ? แม่?”
อู๋กุ้ยเซียงสบตาไป๋เซี่ยวและตอบสนอง “ใช่ เสว่เอ๋อท้องแล้ว”
หลี่เสว่ตกตะลึงไปชั่วขณะ คิดแล้วจึงเข้าใจ แต่ด้วยความเขินอาย เธอจึงอดไม่ได้ที่จะก้มหัวและไม่ทันได้เห็นสายตาแปลก ๆ ของไป๋เซี่ยวที่ฉายไปที่เธอ
เมื่อมีแผนรับมือแล้ว อู๋กุ้ยเซียงจึงได้ดึงให้หลี่เสว่กลับไปที่บ้านเก่าตระกูลไป๋ ไม่หยุด
บ้านเก่าตระกูลไป๋ ตั้งอยู่เขตชานเมืองและมีพื้นที่ขนาดใหญ่ วิลล่ามีขนาดใหญ่รูปแบบค่อนข้างเก่า เพราะถูกสร้างขึ้นมานานแล้ว และเพียงพอจะเห็นได้ถึงพื้นเพของตระกูลไป๋
ที่ด้านนอกวิลล่า อู๋กุ้ยเซียงและไป๋เซี่ยวยืนตรงนั้นเพื่อขอเข้าพบเครือญาติทุกท่าน แต่เพราะรู้ว่าเธอมาด้วยเหตุใด ดังนั้นจึงได้ปฏิเสธไปอย่างรวดเร็ว
อู๋กุ้ยเซียงยังพูดอีกว่าลูกสะใภ้ของตนตั้งท้องแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้รับคำยินยอมจากกลุ่มเครือญาติ ยิ่งกว่านั้น ยังมีคุณลุงอายุหกสิบกว่าปีคนหนึ่งพูดว่าทางฝ่ายลูกชายของลุงสาม ก็ตั้งท้องแล้วเช่นกัน
อู๋กุ้ยเซียงกับหลี่เสว่ตกตะลึงอยู่ตรงนั้น
ตอนนี้เองที่หลี่เสว่ถามอู๋กุ้ยเซียง “แม่คะ ถ้าผู้อาวุโสรับปากจะช่วยไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยจะมีชีวิตรอดใช่ไหมคะ?”
“คือ…” อู๋กุ้ยเซียงไม่กล้ารับประกัน “สามารถเลื่อนการดำเนินการออกไปได้”
หลี่เสว่ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกำหมัดแน่น “งั้นก็ดี ฉันจะรออยู่ตรงนี้รอจนกว่าท่านอาวุโสจะยอมพบ ต่อให้แค่เลื่อนกำหนดการ ฉันก็ยอม”
อู๋กุ้ยเซียงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงตนกับไป๋หยุนเผิงในตอนนั้นจึงกัดฟัน “ดี งั้นแม่รอเป็นเพื่อน”
ที่นอกวิลล่า สองแม่ผัวลูกสะใภ้รออยู่ตรงนั้นอย่างดึงดัน
……
จากนั้นสามวัน ที่บ้านเก่าตระกูลไป๋ก็ไม่มีแม้เงาของอู๋กุ้ยเซีบงและหลี่เสว่อีก เพราะพวกเธอเป็นลมไปแล้ว
หลังจากไป๋เซี่ยวให้คนจัดการเรื่องที่พักให้กับอู๋กุ้ยเซียงกับหลี่เสว่แล้ว เขาก็เรียกคนของตนเองมา
“เอายานี้ไปให้หลี่เสว่” ไป๋เสว่พูดอย่างเรียบเฉย
“ครับ คุณชาย” คนคนนั้นก้มโค้งและพยักหน้า “อย่างไรเสีย คุณชายครับ หากทำตามแผนต่อไป ต่อให้ไป๋ยี่เฟยได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลไป๋ เขาก็คงมีชีวิตอยู่อีกได้ไม่นาน ยานี่….”
ไป๋เซี่ยวยิ้มอย่างมีชัย “แน่นอนว่าเพื่อไม่ให้พลาด ฉันไม่มีทายาท ไป๋ยี่เฟยก็จะมีทางมี”
คนคนนั้นรู้ว่ายานี้ทำให้ผู้หญิงสูญเสียภาวะเจริญพันธุ์ได้ เมื่อให้หลี่เสว่ทานยานั้นไป ถึงแม้ว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ไป๋ยี่เฟยถูกปล่อยตัวออกมาแต่เขาก็ไม่อาจจะมีทายาทได้”
“งั้น…ภรรยาของ ไป๋ชวนไม่ได้ตั้งครรภ์แล้วเหรอครับ?”
ไป๋เซี่ยวอุทานออกมาเบา ๆ “ไม่จริง”
“ก็เพียงเพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลไป๋พยายามช่วยชีวิตของไป๋ยี่เฟยเท่านั้น” ไป๋เซี่ยวพูดเสริมอีก “ยิ่งกว่านั้น ยานี้ ก็ไม่ได้มีแค่เม็ดเดียว”
“ความหมายของคุณชายก็คือ ภรรยาของไป๋ชวน ก็…”
ไป๋เซี่ยวยกมุมปากเล็กน้อยหมายความว่าไม่พูดก็ชัดเจนอยู่แล้ว
……
ผ่านไปกว่าอีกครึ่งเดือนแล้ว หลงหลิงหลิงกับหลิวเสี่ยวอิงยังคงเสาะหาทนาย
ทนายความที่นัดในวันนี้ยังเป็นนักศึกษาปริญญาโทที่เพิ่งจบการศึกษา อีกทั้งยังเป็นผู้หญิง เธอชื่อต่งหยีซวน
เดิมทีพวกเธอก็คิดว่าต่งหยีซวน จะเหมือนทนายคนอื่นก่อนหน้านี้ที่ปฏิเสธพวกเธอแต่เธอกลับรับปาก
หลงหลิงหลิงตกตะลึง “คุณรับเหรอคะ?”
“ค่ะ” ต่งหยีซวน พยักหน้า “ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ก็ต้องจ่ายเงิน ไม่ใช่เหรอคะ? จุดมุ่งหมายของฉันคือหาเงิน”
ในที่หลงหลิงหลิงก็ถอนหายใจ สุดท้ายยังมีคนแบบนี้อยู่อีก “งั้นดีค่ะ ฉันจะจัดทำเอกสารที่เกี่ยวข้องให้คุณหนึ่งชุดภายหลัง รวบการพรุ่งนี้คุณช่วยเดินทางไปสถานที่คุมตัวผู้ต้องสงสัยเป่ยไห่เพื่อพบกับเจ้าตัวด้วยค่ะ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ” ต่งหยีซวน พยักหน้า
