พอจารวีมองหน้าคนที่มาอย่างชัดเจนใบหน้าของเธอ ด ขาว เธอมองมนต์ตรี ใช่ ใช่พ่อหนูมาแล้ว”
มนต์ตรี มองเห็นนักข่าวที่มากับขยรพ. สีหน้าของเขาก็ค
สลดลง ทําหมัดแน่น
เห็นได้ชัดเลยว่าช รพไม่ได้มาติ
มนต์ตรีจับมือของจารวีเบาๆ พูดปลอบใจเธอเสียง เบา จารวี ไม่ต้องกลัว ทุกอย่างมีพี่อยู่ ไม่มีใครพรากเรา จาก กันได้
จารวีพยักหน้าอย่างจริงจัง เธอตื่นเต้นมาก ตากระตุกอ ย่างรุนแรงหลายครั้ง ในใจมีความรู้สึกที่ไม่ดี เธอรู้อยู่แล้ว ว่าพระเจ้าไม่ได้ใจดีกับเธอแน่นอน ที่จะให้ความสุขตกมา อยู่กับเธออย่างง่ายดายแบบนี้
ในเวลาขังขณะ ชยรพเดินเข้ามาตรงหน้าจาก
ชยรพมองทั้งสอง แสดงถึงความเจ็บปวด พวกเธอจะแต่ งงานกันไม่ได้!”
“เพราะอะไร?”มนต์ตรีและจาร ถามพร้อมกัน
สายตาของชยรพมองมาที่จารวี หยุดไว้สักพัก”เธอคือ น้องสาวของนาย!” “อะไรนะ? ในใจของมนต์ตรีเหมือนมีอะไรกันไว้ หายใจ
ไม่ได้
จากใจ จนเวลาผ่านมานาน เธอสามีของขาพ ไว้แน่” อตะ พ่อ ลังหลอกเรา ทำไมพ่อถึงไม่อยากให้ เราแต่งงานกัน จนใช้ข้ออ้างแบบนี้ มันไม่จริง…
บนใบหน้าของชยรพไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกอะไร”พ่อ ไม่ได้โกหก แม่ของลูก…กับยงยศ!”
มนต์ตรีคิดไม่ถึงว่าแม่ของเขาจะมา
รนารี ใส่แว่นตาสีดำาเดินลงมาจากในรถ ก็มีนักข่าว ล้อมรอบ
แสงไฟมากมาย นักข่าวเหมือนผึ้งที่กำลังต่อมรนารี เอา
ไว้
การแต่งงานเงียบๆของคุณชายมนต์ มันยิ่งดูโด่งดังขึ้น เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวกลับเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน นี คือข่าวที่นักข่าวทุกคนอยากได้
“สวัสดีคะ/ครับ คุณรนารีย์ คุณมนต์ตรีและเจ้าสาวของ เขาเป็นพี่น้องกับจริงหรือไม่? ตอนนั้นคุณนอกใจสามีคุณ เปล่า? หรือว่าสามีของคุณนอกใจคุณ?
“คุณรนารีย์ เรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับการแยอกกันอยู่ ของคุณกับสามีหรือไม่?
นักข่าวถามคําถามมากมาย แตรนารีย์ก็ยังนิ่งและยิ้มให้ กับกล้องเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฉันขอชี้แจง เรื่องใจดิฉันมานานแล้ว คือ ฉันจะหย่ากับ รพ ไม่ใช่ลูกสาวของดิฉัน จาร วีเป็นลูกของยงยศ ฉันคิดว่าเรื่องนี้เขาคงรู้ดีที่สุด…
เสียงของรนารีย์ ดังก้องอยู่ในหูของ
เธอเหมือนโดนอะไรสั่งให้หยุดนิ่ง ขาไปทั้งตัว
เธอเป็นลูกสาวของยงยศ? แม่หักหลังพ่อ เธอไม่ลูก แท้ของ?
เธอรู้ว่า คุณพ่ออาจจะแค่ล้อเล่น เขาแค่คิดจะหา วิธีแยกเธอกับมนต์ตรีจากกัน แต่ว่า เขาไม่มีทางเอา ชื่อเสียง ของเขามาล้อเล่น หลังจากเรื่องนี้เป็นที่รู้กันทุก คนแล้ว ก็แปลความความเป็นพ่อลูกของและ รพ สิ้นสุดลงแล้ว
ทําไมถึงเป็นแบบนี้?
จารวี จารวี เธอฟังฉัน นี่ไม่ใช่เรื่องจริง… มนต์ตรีมอง ดูหน้าที่ ของจารวี ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ส่ายหัว ไปมา
จารวีมองมนต์ตรีด้วยสายตามีหมดหวัง สายตาเธอดูน่า สงสารมาก
ผู้ชายที่เธอชอบมาสิบกว่าปี กลับเป็นพี่ชายแท้ๆ
เธอ!
มนต์ตรีโทรศัพท์ไปยศ พ่อครับ ตกลงนี่มันคือเรื่อง อะไรกัน?
ยงยศอยู่ที่บ้าน ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
นายกำลังพูดอะไรอยู่?
“บอกความจริงผมมา พ่อกับแม่ของจาร) แอบมีอะไรกัน ใช่ไหม?
คําถามนี้ ทําให้ยงยศร้อนรน”มนต์ตรี ลูกกำลังพูดอะไร อยู่ ? พ่อกับแม่แกรักกัน มาโดยตลอด ลูกอย่าพูดมั่ว
พออย่าโกหกผมเลย แม่บอกแล้วว่าพ่อกับแม่ของจาร มีอะไรกัน ใช่ไหม?
ยงยศรู้สึกว่ากำลังจะโดนเปิดโปงแล้ว เขาพูดไม่
ออก มนต์ตรี พ่อขอโทษ พ่อท่าผิดกับแม่ของลูก แต่
หลายปีที่ผ่านมานี้ พ่อก็พยายามทดแทนคืนให้ลูกแล้ว”
มนต์ตรีรู้สึกแทบยืนไม่ไหว ก็ว่าทําไมตอนนั้นพ่อถึงพา พวกเขาย้ายบ้าน เป็นเพราะว่าเขาทําเรื่องแบบนั้นไว้ เลย จะหนี?
“ถ้าอย่างนั้น จารวีก็เป็นน้องสาวแท้ๆของผม”มนต์ตรีถาม อย่างหมดหวัง
“มนต์ตรี อย่าเป็นแบบนี้ พ่อเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่า พ่อไม่เห็นด้วยกับการที่ลูกจะคบกับจาร
“ตอบผมสิ ว่าเธอเป็นน้องสาวของผมจริงรึเปล่า….
”
“ยงยศตอบแบบไร้เรี่ยวแรง พ่อไม่รู้ ตอนนั้นธนิดาไม่ได้ พูดอะไร!”
“อย่าถามเลย!
จาร เข้ามาโทรศัพท์ของไป พูดของมนต์ ตรีและเธอได้ยินทุก
เธอร้องไห้และขอให้มนต์อย่าถามอีกเลย เธอไม่อยาก
ได้ยิน ความจริงนั้น
เธอเกือบพาลแต่งงานกับพี่ชายแท้ๆของเธอ!
จารวีนี้มันต้องไม่เป็นแบบที่เธอคิด ทั้งหมดนี้มัน เป็นแค่กลหลอก”
ตอนนี้มนต์ตรีไม่รู้สึกอะไรเลย เขาแค่รู้สึกว่าตอนนี้ใน
หมีแต่เสียงอะไรไม่รู้ จารมองเขาอย่างหมดหวัง และเดิน
จากเขาไปอย่างช้าๆ
เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอ แต่เธอกลับสบัด ผลักเขา ทิ้ง ไม่ อย่าเข้ามา
ในตาของเธอมีน้ำใสๆไหลลงมาตลอดๆ แม่คะ ตก ลงแม่ยังมีอะไรปิดบังหนูอีก!
ข่าวใหญ่แบบนี้ ก็แขกทุกคนตกใจเช่นกัน ในนี้ มากกว่าครึ่งคือพนักงานในบริษัทของมนต์ตรี พวกเขายังไง ก็คิดไม่ถึง งานแต่งที่ดูมีความสุขจะเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา
คุณจารวี พวกเราคือนักข่าวจากช่องCCTV พวกเรา อยากจะสัมภาษณ์คุณ คุณกับพี่ชายของคุณ ก็คือคุณ มนต์ติ มีความสัมพันธ์ที่ลึกซรังกว่านี้หรือไม่?”
“คุณจารวี ไม่ทราบว่าสำหรับเรื่องนี้ คุณคิดยังไงบ้าง ? ต่อไปพวกคุณจะยังไงต่อ?”
คุณจารวี พวกเราคือนักข่าวจากๆ สำหรับเรื่องนี้ จะมีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับพ่อของคุณหรือไม่?”
คําถามที่ทําร้าย เหมือนกับสายน้าที่เข้ามาหาจาร อย่างแรง
แต่ตอนนี้ มนต์ตรีก็โดนนักข่าวล้อมรอบ ไปไหนไม่ได้
จารวีพยายามผลักเขาออก อยากจะหนีจากเขา เธอแค่ อยากจะออกจากที่นี้ให้เร็วที่สุด
นี่คือการกลั่นแกล้งเล็กๆน้อยๆจากสวรรค์ที่สามารถฆ่า เธอให้ตายได้ เธอไม่อยากไดเองแบบนี้ ไม่ใช่แบบนี้ มัน ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
ความกดดันนี้ ทําให้จารวีถึงกับหายใจไม่สะดวก
ทุกมีแต่ผู้คน แค่เปิดปาก แสงจากกล้องก็สว่างเป็น แถว ทุกที่มีแต่คนเยอะแยะไปหมด เหมือนกับวงกลมๆ อ ไว้ ทําให้เราออกมาไม่ได้
ทันใดนั้น มีมือคู่หนึ่งดึงเธอออกมาจากกลุ่มคนที่วุ่นวาย
กลุ่มนั้น
พาฉันไป พาฉันไปจากที่นี่…
มือของจาร ทั้งสองข้างปิดหน้าเธอไว้ พูดอย่างคนเสีย สติ เธออยากออกจากที่นี่…
วันนี้คืองานแต่งของเธอ แต่โชค ตาก ท่าให้เธอ
กลายเป็นตัวตลก
เธอ เป็นเจ้าสาวของพี่ชายแท้ๆของตัวเอง!
ความสุขทุกอย่าง มันพังลงหมดแล้ว เธอรู้ดี ว่าสวรรค์ คงไม่ไ ใจดีกับเธอ เธอไม่มีสิทธิได้รับความสุข
เสียงดังจากรอบข้างเริ่มห่างหายไป
และไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จารออกจากความ วุ่นวายที่เกิดขึ้น เธอลืมตาขึ้น ถึงรู้ว่าเธออยู่บนรถของยศ พล รถกําลังแล่นไปช้าๆ
เผชิญกับความเฉยชาของยศพล ในใจของจาร วุ่นวาย มาก เขาต้องแย่หัวเราะเธอมาตลอด ในใจของเขาคงกำลัง พูดว่า จาร สุดท้ายเธอก็เป็นคนรับผลกรรมนี้เอง
“จอดรถ ฉันจะลงจากรถ!
“ถึงทางเข้าข้างหน้าผมก็จะปล่อยเธอลงไป ตอนนี้อยู่ใกล้ กับนักข่าวพวกนั้นมาก”
ยศพลพูดอย่างไร้เยื่อใย จารหันกลับมา เห็นเงาที่คุ้น เคยกําลังวางตามอย่างสุดชีวิต
เขาต้องหนีจากนักข่าวพวกนั้น และยังต้องวิ่งตายจาร
อย่างไรแวว จารวี จาร จาร หลับตาลงอย่างเจ็บปวด เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
โลกใบนี้ไม่ได้มีความสําคัญกับเธออีกแล้ว
เธอเสียคนที่เธอรักไป เสียพ่อ และยังเสียความเป็นตัว
เอง
เธอหลับตาลง ปล่อยให้รถแล่นไป
และก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ รถหยุดลง
จารวิช ตา มองยศพลแปปนึง แล้วเดินลงจากรถเลย
เงาของยศพล เดินตามเธอมาติดๆ
“จารวี หากตอนนี้เธอมีอะไรอยากจะพูด ฉันสามรถเป็น ผู้รับฟังของเธอได้”
จารวีหยุดเดิน หันกลับไปมองยศพล ส่ายหน้าเบาๆ ฉัน อยากอยู่บนเตียวเงียบๆ ได้ไหม?
ยศพลไม่ได้ตอบอะไร จารวีก็คิดว่าเขาตกลงแล้ว เธอ
ก็เดินไปคนเดียวอย่างไร้จุดหมาย
ด้านบนของถนน มีแสงแดดส่องมาหาเธอ ผู้คนบน ถนน ต่างมองมาที่เธอ
ตอนนี้ จารวียังคงสวยชุดแต่งงานสีขาวไว้ แต่ปลาย กระโปรงโดนคนเหยียบจนสกปรก ถึงจะเป็นแบบนี้ เธอก็ ยัง คงสวย และดูดึงดูดสายตาผู้คน หน้าของเธอซีดขาว สายตาว่างเปล่า
เดินไปนานมาก มีเสื้อตัวนึงมาห่ออยู่บนตัวของเธอ จาร วีหันหน้าไป ที่แท้ก็คือเสื้อสูทของยศพล เธอคิดไม่ถึง จริงๆ ว่ายศพลจะตามเธอมานานขนาดนี้
จาร เริ่มออกมาจากความวุ่นวาย นั่งบนเก้า ตามทาง
“ทําไมถึงตามฉันมา เห็นฉันเป็นแบบนี้ คุณคงมีสะใจมาก สึนะ?ในใจคิดอะไรอยู่ก็พูดออกมาสิ ฉันไม่กลัวหรอก ฉัน รับมันไหว… “จาร พูดอย่างตัดเพ้อ
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดเธอก็เคยผ่านมันมาแล้ว เธอไม่กลัวจะ มีคนเพิ่มอีกคนที่ดูถูกเธอ
ยศพลไม่พูดอะไร พิงลงข้างๆเธอ นั่งข้างๆเธอ ทาง ไกล มีรถจอดอยู่ข้างถนน ก็จะมองมาทางนี้เป็นพักๆ ยศ พลทามือบางอย่าง ให้คนขับไปไกบจากเขา
“จารผมมีอะไรจะบอก!”
ยศพลยิ้มออกมา”ถ้าเธออยากร้องไห้ ผมก็ยืมไหล่ของฉัน ให้เธอได้ นายไม่ใช่มาเย้อเย่อฉันหรอ? จารวีถาม
“ในใจของเธอ ผมเป็นคนไม่ดีแบบนั้นเลยหรอ”เรื่องบาง เรื่องก็อยู่ในก๋ามือของเขา “จารวีไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ยอมรับว่าสำหรับตัว
เธอที่รู้จักยศพลแล้ว เขาคือคนที่ไม่ดี ตอนนี้เขาคงจะว่า
เธอสมควรโดย และคงจะ เติมเธอมากกว่านี้
แต่ว่า มันเกินความคาดหมาย ยศพลกลับไม่ทํา
” นายวางใจได้เลย ยศพล ฉันไม่ได้เปราะบางขนาดนั้น ตั้งแต่สิบปีที่ผ่านมา ฉันก็ไม่ได้อ่อนแอแล้ว ฉันยอมรับ มัน
ผู้ชายที่รักที่สุดกลายเป็นพี่ชาย โชคดีที่เธอและเขายัง ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขนาดนั้น ไม่อย่างนั้น มันก็คง ให้อภัยตัวเองไม่ได้
“เฮ้ย ฉันมองเธอไมผิดจริงๆ เป็นหญ้าที่มีพลังชีวิต แต่ ว่าตอนนี้ ไม่ว่าเธอจะทําอะไร ผมก็จะอยู่ข้างๆเธอ เพราะ อย่างน้อยเราก็เคย…..คู่รักกัน
“ดูไม่ออกจริงๆ ว่าผู้ชายอย่างยศพลจะเป็นคนที่หนักแน่น ในความรู้สึกขนาดนี้ แต่ว่าตอนนี้ ฉันอยากอยู่เงียบๆ คน เดียวจริงๆ รอฉันทำความเข้าใจกับเรื่องบ้าๆพวกนี้ก่อน”
แต่จารวีก็ยังคงปฏิเสธยศพลอยู่ ในใจเธอเธอก็ยังคง
วุ่นวายอยู่
