บทที่ 131 เธอทำอะไรลูกของฉัน
ระหว่างทางที่กลับบ้าน เค้าทั้งสองต่างก็เงียบไม่มีใครพูดอะไร หลินเวยมี่รีบขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว แล้วพาตัวเองเข้าไปอยู่ในห้องน้ำ ในตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง
ตกลงว่าเธอนั้นกำลังผิดหวังอะไร เห็นได้ชัดว่าฉู่เฉินซีกำลังเอาใจเธอ เธอก็ควรที่จะซาบซึ้งไม่ใช่หรอแต่ว่าในใจทำไมกลับรู้สึกมีความเสียใจอยู่หนักๆ
เอาตัวนั้นทิ้งลงในอ่าง หลับตาลงเอาความรู้สึกที่ยุ่งเหยิงนั้นจมดิ่งลงไป ตอนนี้หัวใจของเธอกำลังสั่นคลอน ฉู่เฉินซี คงไม่ใช่คนนั้นที่เธอต้องการ เธอยังคงต้องการที่จะอยู่กับเขาหรอ
แม้ว่าตัวเองจะรู้สึกดีกับเขา แต่ว่าเขานั้นกลับให้ความรู้สึกปลอดภัยกับเธอไม่ได้
สิ่งที่เธอนั้นต้องการก็แค่ชีวิตที่เงียบสงบ ไม่ว่าจะเป็นฉู่เฉินซีหรือกู้จุนเฟิง ต่างก็ไม่มีใครให้เธอได้ มุมปากยิ้มเยาะรู้สึกว่าตัวเองนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
ด้านนอกห้องน้ำนั้นมีเสียงฝีเท้าส่งมา ขนตาของเธอนั้นสั่นเทาแต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา แต่คนที่อยู่ข้างนอกประตูนั้นก็เหมือนลังเล ยืนอยู่นอกประตูห้องน้ำสักพักก็ผลักประตูเข้ามา
เธอลืมตาขึ้นมาปะทะกับสายตาของฉู่เฉินซี คนทั้งสองต่างจ้องมองกันไม่มีใครพูดอะไรก่อน
” เธอออกไป” เสียงของเธอนั้นค่อนข้างแหกเลยปากขึ้นพูดอย่างเมินเฉยน้ำเสียงเหินห่าง
“หลินเวยมี่” เขาตะโกนเรียกชื่อของเธอด้วยเสียงทุ้มต่ำ แล้วเดินเข้าไปหาเธอ เอาร่างของเธอนั้นขึ้นมา
” อย่าก่อกวนจะได้ไหม”
หลินเวยมี่ มองเขาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เธอก่อกวนตั้งแต่เมื่อไหร่ มันก็แค่เป็นหลักการที่เธอยึดเท่านั้นเอง จะถือว่าเป็นการกำลังก่อกวนได้ยังไง?
” ฉันไม่ได้ก่อกวนฉู่เฉินซี ฉันไม่ได้ก่อกวนจริงๆเธอออกไปฉันจะอาบน้ำ” เธอพูดด้วยเมินเฉย บนใบหน้านั้นมองอารมณ์ไม่ออก
ระหว่างคิ้วเค้าได้ทั้งหมดขึ้นมองผู้หญิงตัวน้อยๆที่อยู่ตรงหน้าในตานั้นแฝงไปด้วยความจนใจ” ฉันก็แค่อยากเอาใจเธอ เธอยังอยากให้ฉันทำอย่างไรอีก”
” อย่าพูดอะไรอีกเลยออกไป”สีหน้าของหลินเวยมี่ เผยให้เห็นถึงความรำคาญ แล้วชี้ไปยังประตู
จะว่ากันตามจริง ระยะเวลาที่พวกเขารู้จักกันก็ไม่ถือว่านาน เป็นไปไม่ได้เลยที่อยากจะให้เป็นอย่างนั้นเป็นเธอเองที่คิดมาก
ฉู่เฉินซี มองเธออย่างลึกซึ้ง สีหน้ายิ่งเคร่งขรึม ไม่ออกไปแล้วกลับยังถอดเสื้อผ้าแล้วเข้าลงไปในอ่าง
“ฉู่เฉินซี เธอจะทำอะไรอีกแผลของเธอโดนน้ำไม่ได้นะ” เธอตะโกนร้อง แล้วเข้ามาดูแผลของเขาใบหน้าบ่นตำหนิ
” ออกไปแผลโดนน้ำไม่ได้”
“ไม่” สีหน้าของเขาเด็ดเดี่ยว
” น่าสมควรโดน จะให้เธอนั้นมาก่อกวนกับฉัน” เขาพูดแล้วก้มหน้า
หลินเวยมี่ มือนั้นไม่รู้จะวางไว้ที่ไหน ก็โดนตัวเขาอย่างไม่ระวังแล้วก็รีบชักมือเก็บ
เขานั้นเหมือนกลุ่มเปลวไฟที่เผาไหม้ทั่วร่างของเธอ
” ทำไมไม่จับอีกล่ะ?ฉันอนุญาตนะ”
เขาพูดเสียงทุ้มต่ำอยู่ที่ข้างหูของเธอใบหน้าเธอก็แดงมากยิ่งขึ้นหันซ้ายหันขวาอยากที่จะหลบเขา
“ฉู่เฉินซี!”หลินเวยมี่ จัดฟันมองผู้ชายที่ยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก
มือของเขานั้นก็มาลูบคำบนร่างกายของเธอไม่หยุด ในตาเป็นประกาย ริมฝีปากประกบไปที่ร่างกายของเธออย่างเคลิบเคลิ้ม
ทันใดนั้นคนทั้งสองก็ร้อนขึ้นมาฝากมือใหญ่ของเขา เกยใบหน้าในน้อยๆของเธอขึ้นมา แล้วมองเธออย่างลึกซึ้ง
เห็นท่าทางที่เลอะเลือนของเธอมุมปากก็ยิ้ม” คุณผู้หญิงครับอยากจะได้ผมไหม”
ใบหน้าของหลินเวยมี่ ก็ร้อนขึ้นมา รีบหันหน้าไปอีกด้านหนึ่งพยายามที่จะออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ว่าในขณะที่พยายามดิ้นรนคนทั้งสองก็ยิ่งกลับใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น แล้วแฟนไปด้วยความสัมผัสที่ร้อนแรง
มุมปากของเขานั้นก็ให้ยิ้มอย่างสุขใจ มือนั้นไปข้างล่าง
“บ้า อย่างทำอย่างนี้” เสียงของเธอนั้นต่ำและแหบแห้ง และเสียงสุดท้ายนั้นก็สั่นน้อยๆ
ลมหายใจที่ร้อนของฉู่เฉินซี นั่นรถอยู่ที่ซอกคอของเธอ ทำให้ตรงนั้นของเธอรู้สึกคัน เธอพยายามที่จะ เบี่ยงออกอยากที่จะหลบ แต่กลับถูกเขากดไว้แน่นไม่ให้ขยับ
“อ้าออกหน่อยนะคนดี” คำพูดของเขาที่ทำให้คนครอบคลุมนั้นดังอยู่ที่ข้างหูของเธอ แฝงไปด้วยน้ำเสียงที่พูดขอร้อง
” ปีศาจน้อย ถ้าเธอไม่เชื่อฟังเราฉันจะลงโทษเธอยังไง” เสียงหัวเราะของเขาได้ดังขึ้นแฝงไว้ด้วยความคิดใคร่ครวญ
” บ้าอย่าเข้ามา” เธอหน้าแดงแล้วพูดว่า ในตานั้นเต็มไปด้วยความดิ้นรน
ฝ่ามือใหญ่นั้นลูบคลำไปทั่วร่างกายของเธอ
ร่างของเธอนั้นแข็งทื่อแล้วกระดกร่างขึ้นมา แล้วผลักเขาออกอย่างแรง แล้วมองหน้าเขาสีหน้านั้นไม่ธรรมชาติ
” เป็นอะไรไปฉันทำให้เธอเจ็บหรอ”ฉู่เฉินซี ถามอย่างไม่เข้าใจในตานั้นเต็มไปด้วย ความสงสาร” ถ้าเธอเจ็บก็บอกนะความผิดฉันเอง”
“ฉู่เฉินซี จริงๆแล้วฉัน….”
หลินเวยมี่ อยากที่จะบอกอะไรก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ข้างนอกดังขึ้น
ฉู่เฉินซีชะงัก เป็นโทรศัพท์ของเธอ” เธอรออยู่ที่นี่นะฉัน ไปเอามาให้”
ขณะที่กำลังพูดเขาก็ใช้ผ้าเช็ดตัวนั้นพันแล้วรีบเดินออกมา
หลินเวยมี่ ก้มหน้าลงสายตาคลุมเครือไม่ชัดเจนเรื่องนั้นไม่รู้ว่าควรจะพูดกับเขาไหม ถ้าพูดกับเขาแล้วเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
ฉู่เฉินซี รีบเดินเข้าไปในห้องแล้วเอาโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมาในขณะที่ กำลังจะหันกลับไปนั้นไม่ระวังก็เลยทำของที่อยู่ในกระเป๋าตกออกมากระจัดกระจาย
เขาถอนหายใจแล้วรีบเก็บของยัดใส่ลงในกระเป๋า เก็บกระดาษแผ่นนึงขึ้นมามองสีหน้านั้นแข็งทื่อทันที
กำกระดาษแน่นแล้วลุกขึ้นยืนเขา มองสิ่งที่อยู่บนนั้นอย่างไม่อยากเชื่อในตานั้นปรากฏความเยือกเย็นมือซีดเซียว
เปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปั้ง หลินเวยมี่มองฉู่เฉินซี ที่ทั่วร่างนั้นโกรธแล้วรีบถามขึ้นว่า” เธอเป็นอะไรไปใครโทรมา”
เธอนึกว่าเป็นกู้จุนเฟิง ที่โทรมาเลยทำให้เขาไม่พอใจไม่อย่างนั้นแล้วทำไมเขาถึงจะมีปฏิกิริยากนักขนาดนี้
ฉู่เฉินซี มองเธออย่างเยือกเย็น สายตานั้นปรากฏความผิดหวังก้าวเท้าเดินเข้ามาแล้วเอาร่างของเธอขึ้นมาจากอ่าง
หลินเวยมี่ตกใจ โซเซอยู่ในอ่าง เกือบที่จะล้มลงไปแต่ว่า มือของเขาที่ได้จับแขนของเธอนั้นมีพละกำลังมากแขนของเธอจะถูกมือของเขาบีบจนแตกแล้ว
” เธอเป็นอะไรไปเธอทำให้ฉันเจ็บนะ” เขาเอ้ยปากพูดขึ้น นัยน์ตาสุกใส ตกลงว่าเขากำลัง เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกเมื่อกี้ยังดีๆอยู่ไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ทันไลน์ก็เปลี่ยนเป็นอย่างนี้แล้ว
” เจ็บหรอ เธอยังรู้จักคำว่าเจ็บอีกหรอ” คำพูดนั้นออกมาจากปากเขาอย่างเยือกเย็น ในสายตาของเขานั้นมีความเจ็บปวดที่เสียใจอยู่ และเห็นถึงความแข็งกระด้าง
หลินเวยมี่ ชะงัก มองคนที่อยู่ตรงหน้ายังไม่รู้สึกเชื่อ สีหน้าของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเลย ไม่นานก็กลับเปลี่ยนเป็นปีศาจ
“ฉู่เฉินซี เธอกำลังเป็นบ้าอะไร” เธอนั้นขมวดคิ้ว บนล่างนั้นไม่มีเสื้อผ้าอะไร มือที่ ไปจับเขานั้น มือของเขาก็ไม่ขยับ
“หลินเวยมี่ เธอทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ” น้ำเสียงของเขาเผลอเห็นถึงความเสียใจในตานั้นเจ็บปวดแล้วดึงแขนของเธอ แล้วดึงเธอออกมาจากห้องน้ำ
หลินเวยมี่ ถูกเขาดึงอย่างโซซัดโซเซ เท้านั้นให้ลื่นล้มลงกับพื้นแต่ว่าเขากลับทำเหมือนว่าไม่เห็นแล้วลากเธอต่อ
แล้วเอาเธอมาในห้อง เขากำกระดาษแล้วชูอยู่ตรงหน้าเธอถามด้วยตาแดงๆว่า” เธอทำอะไรลูกของฉัน”
หลินเวยมี่มองใบทำแท้ง ใจมันก็วูบลง เบิกตามองฉู่เฉินซี”ฉู่เฉินซี เธอฟังฉันนะ”
“หลินเวยมี่ เธอฆ่าเขาหรอทำไมเธอถึงได้ใจอำมหิตอย่างนี้” เขาถามอย่างเสียใจน้ำเสียงน้ำเต็มไปด้วยความเจ็บปวด” เธอไม่รักฉันก็ได้แต่ว่านี่มันเป็นชีวิตหนึ่งเลยนะทำไมเธอถึงใจอำมหิตอย่างนี้”
” เธอฆ่าลูกของฉันหรอ”
หลินเวยมี่ มองฉู่เฉินซีที่ เสียการควบคุม แล้วก็ไม่พูดอะไร น้ำตานั้นก็ไหลออกมา
เขากระชากเธอแล้วจับไหล่ของเธอเขย่า” ตกลงลูกของฉันเป็นอะไรเธอทำอะไรเขา”
“ฉู่เฉินซี เธอฟังฉันพูดนะ”
” อย่าพูดเลยผู้หญิงใจอำมหิตอย่างเธอ ฉันผิดหวังกับเธอจริงๆ” เขาตาแดงน้ำเสียงไร้เรี่ยวแรงแล้วเดินออกไป
” เธออย่าเพิ่งไป”หลินเวยมี่โถมเข้ากระชากแขนของเขา”ฉู่เฉินซี มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ใบนั้นก็แค่…..”
” ก็แค่อะไรเธอยังจะหลอกฉันอีกหรอ เด็กนั้นไม่อยู่แล้วใช่ไหม นั่นมันปลอมใช่ไหม ทุกสิ่งทุกอย่างมันปลอมหมดใช่ไหม” เขาถามอย่างเยาะเย้ย น้ำเสียงเย็นชา
หลินเวยมี่ หายใจไม่คล่องตัวในตาเผยให้เห็นถึงความกระวนกระวาย” ไม่ใช่ฉันท้องแล้วจริงๆแต่ว่าใบทำแท้งนั้น….”
ฉู่เฉินซีสมองยุ่งเหยิง หูนั้นได้ยินคำว่า’ทำแท้ง’ 2 คำนี้ก็สบัดลง แล้วก็ไม่มี ความอดทน แล้วสลัดมือของเธอออก
เพียงแค่คิดไม่ถึงว่าเธอนั้นจะยืนไม่ดีก็เลยล้มลงไป
ทั่วร่างล้มไปชนกับโต๊ะเตี้ย เสียงเพล้งของที่อยู่บนโต๊ะนั้นก็ได้หล่นลงมากับพื้นแล้วเธอก็ทรุดลงไปกับพื้นเธอรีบขดตัวทันทีเหมือนกุ้ง
เหงื่อเม็ดใหญ่ได้ไหลออกมาท้องนั้นปวดเหมือนถูกมีดกรีด มือนั้นกุมท้องเพื่อให้สายตาเห็นถึงความกลัว
“ฉู่เฉินซี ลูกของฉัน….ลูก” เธอตะโกนร้องอย่างไรเรี่ยวแรงรู้สึกแค่ร่างนั้นร้อน น้ำตาเม็ดใหญ่ได้ไหลออกมา ในตานั้นเผยถึงความยุ่งเหยิง
“ลูก?” ตัวล่างของเขานั้นเหมือนถูกฟ้าผ่า จนกระทั่งได้เห็นเลือดของเธอนั้นออกมาถึงจะมีปฏิกิริยาตอบกลับ รีบเดินเข้ามาแล้วดึงผ้าห่มรัดตัวเธอไว้แล้วอุ้มออกไปข้างนอก
” ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ เด็กนั้นยังอยู่เด็กนั้นยังอยู่จริงๆหรอ” น้ำเสียงของเขาเผยให้เห็นถึงความกระวนกระวาย ยังไม่ทันได้จะดีใจพ่อกลับกลายเป็นอย่างนี้
“อ้านเย่ เตรียมรถเร็วเข้า” เขาส่งเสียงร้องขึ้นอย่างตะลีตะลาน และไม่ได้สนใจเลยว่าร่างนั้นจะ ใส่แค่ ชุดคลุมอาบน้ำ
หลินเวยมี่ กัดฟันแน่นสีหน้าซีดเซียว รู้สึกแค่ความร้อนนั้นได้ทะลักเข้ามา ในใจนางก็ให้เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก ลูกของเธอนั้นค่อยๆไปแล้วค่อยๆจากเธอไปแล้ว…..
“มี่มี่ มันน่าจริงๆนี่ฉันทำอะไรลงไป” ขึ้นรถแล้วฉู่เฉินซี มองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดอย่างกระวนกระวาย ในขณะนั้นก็ ทำอะไรไม่ถูก สายตานั้นก็ตกไปอยู่ที่เลือดที่ออกมา ใจนั้นก็เย็นยะเยือก
