ตอนที่ 1915
ทว่าในช่วงเวลานี้ ห่างออกไป500กิโลเมตรก็มีราชันปีศาจจํานวนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์นี้เช่นกัน พวกมันก็หวาดกลัวจนแตกตื่นกันขึ้นมา
มีที่ไหนที่พวกมันจะกล้าแย่งชิงเม็ดยากับเซี่ยปิงอีก แต่ละตัวต่างก็ปรารถนาให้พ่อแม่กําเนิดตนเองขึ้นมาโดยที่มีจํานวนปีกมากกว่านี้ พวกมันต่างก็หลบหนีออกไปอย่างรวดเร็วเกรงกลัวว่าจะถูกเซียปิงจับไปเป็นทาส
ภายในระยะเวลาอันสั้น พื้นที่ในระยะหนึ่งหมื่นกิโลเมตรก็แทบจะกลายเป็นพื้นที่ปลอดสิ่งมีชีวิต ไม่มีราชันปีศาจตัวไหนที่ยังคงอยู่ในบริเวณนี้ แม้แต่มนุษย์ก็หลบหนีออกไป ใครกันที่จะไม่รู้ถึงความโหดเหี้ยมและชั่วร้ายของเจ้าอู่ที่ แม้แต่มนุษย์ก็ยังไม่ละเว้น
“ช่างเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ ดูเหมือนว่าจะต้องใช้โอกาสนี้ในการจับตัวปีศาจจํานวนมากมาเป็นทาส รวมถึงแย่งชิงเม็ดยามาให้หมด” เซี่ยปิงก็เอามือเท้าคาง เขาก็สัมผัสได้ว่าลูกบอลแสงกว่าสิบลูกที่เขาได้ครอบครองมานั้น ข้างในแอบแฝงไปด้วยเม็ดยาที่ล้ําค่าเป็นจํานวนมหาศาล แม้แต่เงินหนึ่งพันล้านเหรียญจักรวาลก็ไม่สามารถตีมูลค่าของเม็ดยาเหล่านี้ได้ การที่ได้ครอบครองลูกบอลแสงเหล่านี้มา มันก็เพียงพอที่จะทําให้ยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้ารู้สึกอิจฉาจนตาร้อนได้
ทว่าหากเขาต้องการที่จะเลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับลงทัณฑ์สายฟ้านั้น เขาต้องมีทรัพยากรที่ช่วยในการบ่มเพาะเป็นจํานวนมหาศาล เพราะยิ่งพัฒนาขึ้นไปในระดับที่สูงขึ้นเท่าไหร่เม็ดยาที่จําเป็นต้องใช้ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เขาจึงจะต้องใช้โอกาสนี้ในการปล้นชิงเม็ดยามาให้หมด
วิซ!
ร่างของเชียปิงกระพริบหายไป ทันใดนั้นก็ได้พุ่งออกไปในทางทิศตะวันออก จิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ของเขาสัมผัสได้ว่ามีลูกบอลแสงจํานวนนับสิบลูกที่ได้พุ่งไปในทิศทางนั้นยอดฝีมือจํานวนมหาศาลก็กําลังรวมตัวกันอยู่ในสถานที่แห่งนั้นเช่นกัน ต่อสู้แย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่ง
ณ ที่ราบแห่งหนึ่ง ยอดฝีมือระดับลงทัณฑ์สายฟ้าจํานวนมากก็กําลังแย่งชิงเม็ดยากัน พวกเขาต่างก็ใช้พลังอํานาจทั้งหมดออกมา ปะทะกันอย่างรุนแรง พลังฉีธรรมชาติรอบๆสั่นสะท้านอย่างบ้าคลั่งเกิดการระเบิดออกมาราวกับเป็นระเบิดนิวเคลียร์ก็ว่าได้
โชคดีที่ดินแดนลึกลับแห่งนี้มีความแข็งแกร่งทนทานอย่างมาก ต่อให้เป็นยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าที่ต่อสู้กันด้วยพลังทั้งหมดที่มีก็ยังไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับดินแดนแห่งนี้ได้ไม่อย่างนั้นหากเป็นดาวเคราะห์ปกติทั่วไปล่ะก็ คงจะแตกสลายไปนานแล้ว
“ไสหัวไปซะ!”
ภายในชั่วพริบตา เฒ่าปีศาจผู้หนึ่งก็ตะโกนออกไปอย่างโมโห เขาสวมใส่ชุดสีน้ําเงิน แสดงความสามารถศักดิ์สิทธิ์ระดับสุดยอดของตนเองออกมา เปลี่ยนพลังอํานาจกลายเป็นภูเขาและท้องทะเลแผ่นดินสั่นสะเทือน เป็นพลังอํานาจที่ไร้เทียมทาน ยอดฝีมือจํานวนมากที่อยู่รอบๆก็กระเด็นปลิวออกไปตามๆกัน
อึดใจต่อมา เขาก็ยื่นมือออกไป คว้าลูกบอลแสงสามกลุ่มเข้ามา จากนั้นก็เก็บเม็ดยาเหล่านี้ไว้ในแหวนห้วงมิติของตนเอง
นี่คือเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลที่เลื่องลือ มีต้นกําเนิดมาจากถ้ําหมื่นอสูรในทางใต้ของจักรวาล โหดเหี้ยมอย่างมาก แม้แต่นิกายหมื่นพิษก็ยังเกรงกลัวเจ้าเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลนี้
“ฮ่าฮ่า เม็ดยาเหล่านี้เป็นของข้าทั้งหมด”
เมื่อทุกอย่างราบรื่น เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็ต้องการที่จะหลบหนีออกไป ถึงแม้ว่าเมื่อครู่นี้เขาจะแสดงความสามารถศักดิ์สิทธิ์ระดับสุดยอดออกมา อัดจนยอดฝีมือจํานวนมากกระเด็นปลิวออกไปและแย่งชิงเม็ดยามาได้สําเร็จ ทว่าการที่ต้องการจะสังหารยอดฝีมือเป็นจํานวนมากเช่นนี้ ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“โยม สิ่งนี้มีโชคชะตาร่วมกับอาตมา มอบมันให้กับอาตมาได้หรือไม่?”
วิช ภาพเงาปรากฏขึ้นมาข้างหลังเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลอย่างกะทันหัน คนๆนี้ก็คือเซียปิงนั่นเอง มือทั้งสองประนมขึ้นมา นิ้วทั้งห้าเรียงชิดติดกัน ดวงตาเป็นประกาย เหมือนว่าจะมีดวงดาวระยิบระยับอยู่ในดวงตาก็ว่าได้ มีสีหน้าที่อ่อนโยนและจริงใจ
“มอบตูดข้าสิ ใครกันที่จะโง่เขลามอบสมบัติให้ผู้อื่นง่ายๆเช่นนี้ ตายไปซะ!”
เมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมาจากข้างหลังของตนเอง ทันใดนั้นเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็หวาดกลัวจนเจียนตาย ไม่คาดคิดว่าจะมีบางคนที่ปรากฏตัวขึ้นมาข้างหลังตนเองโดยที่ไร้ร่องรอยเช่นนี้ หากลงมือลอบสังหารเขาเมื่อครู่ล่ะก็ เขาก็คงจะตายไปแล้วไม่ใช่รึ?
ทว่าเขาก็ยังคงเป็นเฒ่าปีศาจที่โหดเหี้ยม ผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชน ตอบสนองได้อย่างกะทันหัน เริ่มที่จะเปิดฉากโจมตีออกไป
“หมัดภูเขาใต้ท้องทะเล!”
เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ท้องทะเลตะโกนออกมาอย่างโมโห เขาประเคนหมัดออกไป พลังเวทมนตร์ทั่วทั้งร่างกายเอ่อล้นออกมา เทวรูปฟ้าดินควบแน่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ไม่คาดคิดว่าจะเปลี่ยนกลายเป็นภูเขาที่มีความสูงสามพันเมตร รวมถึงท้องทะเลที่ไร้ขอบเขต
ทว่านี้ไม่ใช่ภูเขาปกติธรรมดา ทว่าเป็นภูเขาที่ควบแน่นขึ้นมาจากโครงกระดูก มีออร่าของวิญญาณร้ายที่แผ่ออกมา รวมถึงมีพลังฉีอาฆาตแค้นที่ไร้ที่สิ้นสุด
ท้องทะเลก็ไม่ใช่ท้องทะเลธรรมดาทั่วไป ทว่าเป็นทะเลเลือด เหมือนว่าเป็นเลือดของสิ่งมีชีวิตทุกประเภทในจักรวาลที่ผสมรวมกัน ส่วนลึกของทะเลนี้ก็ไม่รู้ว่าซ่อนเร้นวิญญาณอาฆาตมากมายแค่ไหน
เห็นเพียงแค่ว่าภูเขาสูงสามพันเมตรรวมถึงทะเลเลือดนี้ได้พุ่งออกมา ออร่าความชั่วร้ายสีดํากัดกร่อนไปทั่วทั้งพื้นที่ เหมือนว่าจะเปลี่ยนพื้นที่รอบๆให้กลายเป็นอาณาเขตแห่งความมืด เหมือนว่าจะกลายเป็นโลกแห่งอบิสอย่างรวดเร็ว
“เหตุใดจะต้องโมโหกัน? สิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีโชคชะตาร่วมกับโยม เหตุใดจะต้องฝืนโชคชะตาของตนเอง นี่จะเป็นการนําพาหายนะมาสู่ตนเองได้”
เชียปิงก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่ได้ขยับเขยื้อนใดๆ เพียงแค่ตบฝ่ามือออกไปเท่านั้น
ปัง!
ทันใดนั้นภูเขารวมถึงทะเลเลือดนั่นก็เหมือนจะถูกฝ่ามือพระพุทธเจ้าสีทองดําต้านทานเอาไว้พลังอํานาจที่น่าสะพรึงกลัวก็ได้บดขยี้ออกไปในทุกทิศทาง ครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง
อะไรกัน?!
เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็เกิดความหวาดกลัวขึ้นมา ไม่อยากที่จะเชื่อในสิ่งที่เห็น เขารู้สึกว่าพลังเวทมนตร์ทั่วทั้งร่างกายถูกกําราบไปอย่างสมบูรณ์ เหมือนว่าผืนโลกแห่งนี้จะกลายเป็นศัตรูกับเขา
แม้แต่ออร่าความชั่วร้ายที่ไร้ที่สิ้นสุดของเขาก็ไม่สามารถปลดปล่อยออกมาได้อีก ถูกยับยั้งไว้อย่างสมบูรณ์ ราวกับเป็นพระอรหันต์ที่กําราบปีศาจ เหมือนกับถูกปิดผนึกไว้ ไม่ว่าจะทําอย่างไรก็ไม่สามารถดิ้นหลุดออกไปได้
นี่ไม่ใช่พลังอํานาจของความสามารถศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ทว่าเป็นความแตกต่างทางด้านพลังเวทมนตร์เพียงอย่างเดียว ใช้พลังอํานาจที่แท้จริงบดขยี้ได้อย่างง่ายดาย
ทว่าเขาคือเฒ่าปีศาจที่ชั่วร้ายและเป็นยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้า นอกจากเซนต์นั้นใครกันที่จะสามารถยับยั้งพลังเวทมนตร์ของเขาจนถึงขั้นนี้ได้ นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเกินไป
“เจ้าเป็นใครกัน?”
เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็มีสีหน้าที่มืดมน จ้องมองไปที่เชี่ยปิงอย่างไม่ละสายตา
“ ข้าคืออู่ที่”
เชี่ยบังเอ่ยตอบ
“อู่ที่? นี่เจ้าเจ้าคือปีศาจร้ายนั่นรึ?”
เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็หวาดกลัวเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นรูปลักษณ์ของอู่ตี๋มาก่อน ทว่าเขาก็ได้ยินถึงชื่อเสียงบารมีของอู่ตี๋มามาก เป็นเด็กหนุ่มที่ทรงอํานาจและมากพรสวรรค์ แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าตนเองด้อยกว่า
เจ้านี่คือปีศาจร้ายที่แท้จริง ทําทุกสิ่งทุกอย่างตามใจต้องการ บ้าระห่ําอย่างยิ่ง
อย่ามองเพียงแค่ว่าเขาเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลได้ก่อกรรมทําชั่วมานับไม่ถ้วน สังหารผู้คนมามากมาย ทว่าทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงการรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าเท่านั้น ใช้พลังอํานาจในการข่มเหงรังแกผู้อ่อนแอกว่า หากต้องการจะให้เขาท้าทายวิหารแห่งความมืด กลุ่มพระพุทธศาสนา เผ่าพันธุ์เทวดาและกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่อื่นๆนั้น เขาก็ไม่กล้าทํา
เพราะถึงอย่างไรเขาก็ไม่ต้องการรนหาที่ตาย
“ในเมื่อเจ้าคืออู่ที่ผู้นั้น ถ้าอย่างนั้นข้าจะแบ่งลูกบอลแสงเหล่านี้ให้กับเจ้าครึ่งหนึ่ง”
เมื่อรู้ว่าบุคคลตรงหน้าคืออู่ที่ เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็ยอมถอยทันที ไม่ต้องการที่จะปะทะกับเจ้าบุคคลชั่วร้ายผู้นี้
“แบ่งครึ่ง? ข้าคิดว่าเจ้ากําลังเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป สิ่งเหล่านี้ ข้าต้องการทั้งหมด”
เซี่ยปิงเอ่ยตอบ
“ต้องการทั้งหมด!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็เกิดอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาทันที “อู่ตี๋ ไม่คิดว่าเจ้าจะโง่เขลาจนถึงขั้นปฏิเสธน้ําใจของข้าเช่นนี้ เม็ดยาเหล่านี้เป็นสิ่งที่ข้าทุ่มเทพยายามอย่างหนักกว่าที่จะได้มา ทว่าเจ้ากลับต้องการแย่งชิงมันไปทั้งหมดด้วยคําพูดเพียงไม่กี่คําอันที่จริงเจ้า…อ๊ากกก!”
เขาไม่ทันได้พูดจนจบด้วยซ้ํา พลังอํานาจที่ยิ่งใหญ่ก็บดขยี้ลงมาทันที
อึดใจต่อมาร่างของเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลก็ระเบิดออก ราวกับเป็นการระเบิดของลูกแตงโมกระจุยกระจายออกไป แม้แต่จิตศักดิ์สิทธิ์ก็ดับสลาย
“โอ้ เป็นไปได้ว่าบุคลิกนิสัยของข้าดีเกินไปจึงทําให้เจ้าเฒ่าปีศาจนเข้าใจผิด คิดว่าจะสามารถพูดคุยเจรจาต่อรองกับข้าได้ การที่ใช้ชีวิตอยู่มานาน ทว่าก็ยังคงอ่อนหัดยิ่งนักชีวิตเรียบง่ายเช่นนั้นซะที่ไหนกัน?”
หลังจากที่เชี่ยป่งสังหารเฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลแล้วนั้นเขาก็ปล้นชิงเม็ดยามาทั้งหมดจากนั้นก็ยืนไขว้มือไว้ข้างหลังทั้งสองข้าพร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์ที่ล้นหลาม
ยอดฝีมือที่อยู่รอบๆก็เหงื่อโชกทั่วทั้งตัวร่างกายหนาวสั่นรู้สึกได้ถึงความหนาวเหน็บบนอากาศ ราวกับว่าศีรษะจะหลุดออกจากบ่าได้ทุกเมื่อ
เวรเอ๊ยเจ้าปีศาจร้ายนี่คือปีศาจร้ายที่แท้จริง วินาทีที่แล้วยังคงเผยรอยยิ้มออกมา ทว่าวินาทีต่อมาก็บดขยี้อีกฝ่ายจนร่างกายระเบิด
นี่คือการทําทุกสิ่งทุกอย่างตามใจไม่ชอบไม่มีการยั้งคิดแม้แต่น้อย
บุคคลเช่นนี้ หากปราศจากพลังอํานาจก็ไม่ต่างไปจากคนโง่เขลา ทว่าเจ้าเด็กนี่มีพลังอํานาจที่เรียกได้ว่าไร้เทียมทาน ดังนั้นนี้จึงเป็นปีศาจร้าย เป็นปีศาจในหมู่ปีศาจ
อีกทั้งยังกล่าวว่าคนอื่นใช้ชีวิตง่ายเกินไป เฒ่าปีศาจแห่งภูเขาใต้ทะเลนั่นก็มาจากถ้ําหมื่นอสูรสังหารผู้คนมามากกว่าจํานวนเมล็ดข้าวที่เคยกินเข้าไปด้วยซ้ํา ตอนนี้ไม่คาดคิดว่าจะเหยียดหยามว่าฝ่ายตรงข้ามใช้ชีวิตเรียบง่ายเกินไป บอกว่าฝ่ายตรงข้ามมองโลกสวย
