สามีเก่าอ้อนรัก – ตอนที่ 373

บทที่ 373 ถูกบังคับให้เข้าร่วมเกมส์นี้

เสิ่นอีเวยได้ยินคำพูดของเจียงเฉิงหวิน ความจริงที่วุ่นวายก็ถูกดึงกลับสู่ความจริง ผลกระทบจากคนที่ไม่ดี ซึ่งคนปกติก็จะไม่เข้าหาแน่นอน ไม่งั้นก็จะทำให้ความรู้สึก อารมณ์ตัวเองจะได้รับผลกระทบที่ไม่ดี

และครั้งนี้ เสิ่นอีเวยก็รู้สึกจำไว้ในใจแล้ว

เมื่อฟังคำพูดของเจียงเฉิงหวินแล้ว ไม่อาจจะไม่พูดได้เลยว่าในใจเสิ่นอีเวยมีความตกใจเป็นอย่างมาก

ในรถมีอากาศที่เย็นยะเยือก อารมณ์ความรู้สึกของเสิ่นอีเวยก็ค่อย ๆ ดีขึ้น

ผ่านเวลาไปนาน เสิ่นอีเวยก็พูดว่า “ประธานเจียง เมื่อสักครู่นี้ขอบคุณนะคะ”

เจียงเฉิงหวินที่ขับรถอยู่นั้นก็กลับไปเป็นคนปกติ แล้วก็มองเสิ่นอีเวยแล้วยิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณอะไรกันล่ะ ?”

เสิ่นอีเวยคิดแล้วก็ตอบไปว่า “เมื่อสักครู่นี้สวี่เส้าเหิงจะมาทำร้ายฉัน แล้วคุณก็ได้ดึงออกมาได้ทันเวลา ขอบคุณคุณมาก”

เจียงเฉิงหวินยิ้มแล้วพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ผมควรทำ เมื่อภัยมาอยู่ตรงนี้ ก็ต้องปกป้องคุณผู้หญิงสิ”

เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่าเขานั้นพูดความจริงหรือล้อเล่นกันแน่ แต่ไม่อาจไม่ยอมรับได้ก็คือ ครั้งนี้เธอไม่ได้เกลียดผู้ชายคนนี้มากมายขนาดนั้น

เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่าเจียงเฉิงหวินจะพาเขาไปไหน แต่สิ่งที่โชคดีก็คือ ตอนนี้อารมณ์ไม่ค่อยจะดี ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ได้อยู่แล้ว หากอยากจะลงตรงไหนหรือว่าอยากจะกลับบ้านก็ค่อยให้เขาส่งลงรถก็พอ

สองคนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายนัก เสิ่นอีเวยก็รู้สึกมีความแปลกไป เพราะว่าเจียงเฉิงหวินคนนี้เดิมที่ไม่ใช่คนพูดมากหรือหรอกหรือ ? แต่ทำไมไม่พูดอะไรเลย ?

ผ่านไปสักครู่ เจียงเฉิงหวินก็พูดขึ้นมา “คุณหญิงเสิ่น ผมถามคำถามคุณได้ไหม ?”

เสิ่นอีเวยฟังแล้วก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยแล้วตอบไปว่า “แน่นอนว่าได้ค่ะ”

เจียงเฉิงหวินก็คิดคำอยู่ในใจแล้วพูดว่า “ผมอยากถามว่านิสัยโดยกำเนิดของคุณก็เป็นเช่นนี้หรอกหรือ ? ”

เสิ่นอีเวยอึ้งไปชั่วครู่แล้วบอกว่า “หมายความว่าอะไร ? ”

เจียงเฉิงหวินอธิบายว่า “หวังว่าคุณจะไม่เข้าใจผิด เพราะผมเพิ่งเคยจะเห็นผู้หญิงที่เด็ดขาดเช่นนี้ พูดความจริงแล้ว จากวันที่ผมกลายเป็นผู้ใหญ่มา ผู้หญิงมากมายที่ผ่านมาก็ไม่น้อย ในนั้นก็จะมีคนที่ผมนั้นชื่นชมมากมาย แต่สุดท้ายผมก็เห็นอยู่อย่างหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ พวกเขานั้นไม่ค่อยจะเด็ดขาดกับความคิดของพวกเขา บางคนถูกบีบบังคับหรือเสียดสีนิดหน่อยหลังจากนั้นก็เผยถึงธาตุแท้ของตัวเอง และมีบางคนถูกคนอื่นหรือผู้ชายเอาใจหน่อยก็ลืมความฝันลืมความคิดของตัวเองไปหมด แต่สำหรับคุณแล้วกลับไม่มีเลย ”

เจียงเฉิงหวินพูดได้อย่างชัดเจน แล้วก็มีความเข้าใจได้สองแบบ เสิ่นอีเวยก็ตกใจไปสักครู่แต่ก็รู้สึกตัวอย่างไว

เธอหันหัวกลับมาแล้วก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ประธานเจียงที่พูดเมื่อสักครู่นี้ ไม่รู้ว่าฉันเข้าใจว่าคุณกำลังชมฉันใช่ไหม ?”

เจียงเฉิงหวินยิ้มหัวเราะแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าได้ ความหมายเดิมก็เช่นนี้”

เสิ่นอีเวยก็ได้รับคำตอบที่ชัดเจน แล้วก็สบายใจไปอีกหนึ่ง ซึ่งเธอคิดว่านั่งบนรถคนอื่นก็ไม่อยากจะใช้คำพูดที่ไปทำร้ายจิตใจให้เกิดปากเสียงกัน

แต่สิ่งที่ดีคือ เธอนั้นได้สังเกตและระวัง

เสิ่นอีเวยหันกลับมาแล้วก็พิงเบาะแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจในความหมายของประธานเจียง สวี่เส้าเหิงกับอวี๋มั่นมั่นมาทำร้ายฉันก่อน ดังนั้นถึงแม้พวกเขาจะมีความลำบาก ฉันก็จะไม่มีความสงสารแต่อย่างใดแล้วไปช่วยคนเลวเช่นนั้น ”

。

เจียงเฉิงหวินนั้นกำลังขับรถอยู่ ก็เลยไม่อาจจะเห็นสายตาและท่าทางของเสิ่นอีเวยได้ แต่สิ่งหนึ่งที่สามารถชัดเจนได้ก็คือ ผู้หญิงคนนี้มีสายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

ซึ่งตรงนี้เป็นแรงดึงดูดอย่างมากแต่ตัวเขา

และใช้โอกาสนี่บริษัทไม่ได้มีงานอะไรมากมาย ดังนั้นเสิ่นอีเวยก็ทำตัวสบายสบาย

แล้วได้รับโทรศัพท์จากหยางอันหราน ซึ่งเธอกำลังอยู่ในร้านเหล้าที่มีเสียงดังแล้วก็ดื่มเหล้าอย่างสบาย ๆ

ตอนที่อยู่อังกฤษ เพราะว่าจะต้องเข้าสังคม ดังนั้นการเข้าร้านเหล้านั้นบ่อยครั้งมาก ซึ่งตรงนี้เสิ่นอีเวยก็ชินไปแล้ว

เมื่อก่อนได้ยินหลินโม่เหยียนพูดว่าร้านเหล้าสามารถทำให้คนนั้นระบายความเครียดได้ แต่เสิ่นอีเวยกลับไม่เชื่อแบบนั้น แต่เมื่อก่อนที่มีความเครียดมาก ๆ ก็ไม่สามารถที่จะไม่ยอมรับได้ว่า การไปฟังเพลงดัง ๆ มากระแทกหูทั้งสองข้างนั้น ทำให้สามารถลืมความเครียดไปทั้งหมด

ในเมื่อชีวิตที่เต็มไปด้วยความขมขื่น แล้วไปสถานที่ที่มีคนมากมายแล้วชนแก้วก็รู้สึกคุ้มค่าอยู่ส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่เสิ่นอีเวยคิดว่ามันถูกต้องสำหรับเธอ

แต่ละที่นั่งนั้นชายชายหญิงหญิงก็ดื่มอันอย่างสนุกสนาน หูทั้งสองข้างก็ได้ยินแต่เสียงสนุกสนานกัน เวทีก็มีคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน เต็มไปด้วยแสงสีละลานตาเต็มไปหมด

เสิ่นอีเวยก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นถูกให้เข้าการเล่นเกมตั้งแต่ตอนไหน วันนี้เธอมากับที่ทำงานในบริษัทมาร่วมงานสังสรรค์ แต่บางคนก็เต้นไป บางคนก็ไปจีบสาว ๆ ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นตกใจอยู่ในความเดียวดาย

และในตอนนี้ที่เงยหน้าขึ้นมา บนโต๊ะเต็มไปด้วยคนที่ไม่รู้จัก แต่โชคดีก็คือยังไม่ได้ดื่มจนเมามาย วันนี้สามารถควบคุมตัวเองได้

“ครั้งนี้ พวกเราเล่นสนุกใหญ่แล้ว” ผู้หญิงคนนั้นได้พูดออกมาจากกลุ่มคน

คนวัยรุ่นส่วนใหญ่ก็มักจะเล่นเกมที่พิเรน ๆ ซึ่งประโยคนี้ออกมานั้น เสิ่นอีเวยก็รู้สึกเป็นห่วงว่าจะเล่นอะไรพิเรนขึ้น เลยเตรียมตัวจะยกแก้วแล้วออกไป

แต่ไม่คิดก็คือว่าพอตอนกำลังจะลุกขึ้นมา แขนเธอก็ถูกจับเอาไว้แล้วก็มองไปยังคนที่จับแขนเธอ ซึ่งเป็นผู้ชายที่อายุน้อยกว่าพูดว่า “คุณคนสวย มาแล้วก็คือเพื่อนกัน อย่าเพิ่งไป มาเล่นด้วยกันก่อน”

เสิ่นอีเวยขมวดคิ้ว แล้วก็มองไปยังคนคนนั้นที่เหมือนเมาอยู่ ไม่รู้ว่าดื่มเหล้าเยอะไปหรือเปล่า เธอก็เลยไม่ได้สนใจอะไร

แต่ตอนนี้ก็มีคนในโต๊ะพูดขึ้นมาว่า “ใช่แล้ว ๆ ทุกคนออกมาเที่ยวเพื่อให้มีความสุขสนุกสนาน แล้วถ้าคุณออกไปคนก็ไม่ครบสิ คุณผู้หญิง คงไม่ทำลายความหวังของทุกคนหรอกนะ”