เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่ 6 สถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ

บทที่ 6 สถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ

กู้ฮอนเหลือบมอง

เปหมิงโม่ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้หญิง

ก็แปลกนะ ใบหน้าที่เหมือนปีศาจนั้น ไม่ว่าจะเดินไป ที่ไหนก็จะถูกล้อมรอบหมด

หลี่ติ่งซึ่งไม่ทนให้กู้ฮอนต่อต้านอะไร

เขาจับกู้ฮอนและฝ่าตัวเข้าไปในฝูงชน….

ที่ตรงนั้นอัดแน่นไปด้วยผู้คน ทำให้พวกเขาเข้าไปไม่

ได้

หลี่ติ่งซึ่งรู้สึกร้อนใจขึ้นมาและทันใดนั้นเขาก็คิดแผน

ออก

เขาใช้ประโยชน์จากฝูงชนและแสร้งทำว่าถูกแยกห่าง จากกู้ฮอน

ค่อยๆแอบผลักเธอเข้าไปในฝูงชน-

กู้ฮอนรู้สึกแค่ว่าร่างกายโดนเบียดไปมา จากนั้น ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงของผ้าถูกฉีกขาด “แควก”.

มีบางอย่างผิดปกติ

รู้สึกเย็นๆที่ส่วนไหนนะ
เฮ้ มีบางอย่างผิดปกติจริงๆ.

และแล้ว

“กรด….”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นในห้องนี้!

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เหมือนกับภาพข้างหน้าหยุด

ความเคลื่อนไหว

ทุกคนหยุดนิ่งกันหมด

มีแต่กู้ฮอนที่ยังคงกรีดร้องอยู่!

ดังนั้น ผู้คนจึงเริ่มมองหาที่มาของเสียง

และต่างก็หันไปทางกู้ฮอนโดยปริยาย

ในตอนทุกคนมองมาทางเธอเป็นตาเดียว-

ก็เห็นว่าเธอใช้สองมือกำชุดเล็กๆของตัวเองแน่น “คุณ คุณผู้หญิง เสื้อผ้าของคุณขาดแล้ว…”

ปิดตากรีดร้อง!

ไม่รู้ว่าใครในฝูงชนหวังดีพูดบอกเธอ เสียงตะโกนร้องของกู้ฮอนยังดังอยู่ในลำคอ! แผ่นหลังที่รู้สึกเย็นขึ้นมา เธอถึงลืมตาในทันที ใคร ใครมันกล้าฉีกเสื้อผ้าของเธอ?! คงไม่มีใครคาดคิดว่างานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่แบบนี้จะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

เป่ยหมิงโม่เห็นผู้หญิงกรีดร้องจากฝูงชนที่ถอยห่างออก

ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย

มองดูไหล่สั่นเทาเมื่อสัมผัสกับอากาศของเธอ

ชุดเดรสดำตัวเล็กที่ด้านหลังถูกฉีกขาด

เผยให้เห็นรอบเอวสีขาวเรียบเนียน เธอกำผ้าที่เหลือในลักษณะที่กลัวและครอบคลุม หน้าอกไว้อย่างแน่นหนา

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ผิวของผู้หญิงคนนั้นขาวใสราวกับ หิมะขาว

อย่างไรก็ตาม อยู่ๆแก้มก็รู้สึกปวดขึ้นมาทันที

เตือนตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าผู้หญิงคนนั้นเพิ่งเปิด สึกกับเขา

เธอกล้ามากที่จับใบหน้าของเขา!

รูปลักษณ์ที่น่าภาคภูมิใจของเขา ซึ่งสืบทอดมาจากแม่ นั้น ถูกเธอกล่าวหาว่าฉีด ฟิล เลอร์ มาก เกิน ไป? ตั้งแต่เกิดมาเป่ยหมิงโม่ไม่เคยถูกดูถูกอย่างนี้มาก่อน

เลย!

แต่ เขาก็อดทนได้

มา
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจากการถูกอบรมมาอย่างดี เขาไม่เคยใช้อารมณ์ในที่สาธารณะเลย

แต่ว่า–

เห็นเธอทำอะไรไม่ถูกใช้มือห่อหุ้มหน้าอกแบบนั้น

ริมฝีปากหนาของเขาก็ยกยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้าย…. โลกของกู้ฮอน เมื่อเวลาที่ชุดถูกฉีกขาด ทรุดลงมาแล้ว

เธอไม่กล้าแม้แต่จะแหงนหน้ามองผู้คน

สั่นกลัว แต่ก็ไม่กล้าขยับไปไหน เพราะกลัวว่าถ้าเคลื่อนไหวชุดทั้งหมดจะหลุดไป เธอไม่ลืมว่า เพื่อที่จะสวมใส่ชุดเล็กๆนี้ ด้านใน นอกจากแผ่นแปะหน้าอก เธอก็สวมแค่อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋ว เท่านั้น

ทันทีที่ชำระเงินชุดนี้ เธอก็ตัวเบาไปเลย แก้มที่ขึ้นร้อนของเธอ ดวงตานั้นเอาแต่จ้องมองไปที่

พื้น

เธออายจนอยากจะขุดหลุมหนีไปเดี๋ยวนี้

และฝังตัวเองไว้

ทำยังไงดี ประธานหลี่ล่ะ?

ในตอนที่ทุกคนรอดูเหตุการณ์ต่อจากนี้-
ในตอนที่เธอไม่มีทางไป-

เปลือกตาก็สะท้อนเห็นรองเท้าหนังจระเข้สีดำเงา ขาที่สวมใส่กางเกงในชุดสูทเดินตรงมาทางเธอ และเธอรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่นหลังในทันที ทันใดนั้นก็ต้องเบิกตากว้าง

ดวงตามองชนเข้ากับดวงตาคมลึกนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“คุณ ” เธอตกใจ!

หันหัวกลับ และมองไปที่เสื้อสูทสีขาวที่คลุมไว้ที่เธอ

แล้ว

เขาคนนี้จะถอดเสื้อตัวเองและนำมาปิดให้เธอได้

อย่างไร?

การเคลื่อนไหวของเป่ยหมิงโม่ดึงดูดให้ผู้คนได้หายใจ

ได้บ้าง

นี่คือ….วีรบุรุษช่วยสาวงามเหรอ?

เขายังคงแสดงสีหน้าออกมาอย่างเยือกเย็น และยกคิ้ว ขึ้นเล็กน้อย

ก่อนจะก้มตัวลงต่อหน้าฝูงชน-

อุ้มกู้ฮอนขึ้นมากลางอากาศ!

“นี่….” เธออุทาน

รู้สึกวิงเวียนศีรษะอยู่พักหนึ่ง
เขากระชับมือแน่น

วินาทีต่อมาเป่ยหมิงโม่อุ้มเธอ เดินผ่านฝูงชน เดินก้าวใหญ่ไปทางห้องน้ำ…

***

กู้ฮอนรู้สึกเวียนศีรษะขึ้นมา

ภายในอกหนากว้างของ เป้หมิงโม่ เธอได้กลิ่นความ เป็นชายที่น่าหลงใหล

อย่างไรก็ตาม…สติที่เกือบจะหลุดไปก็กลับคืนสู่สม องทันที

“ปล่อยฉันนะ คนบ้า ปล่อยฉันลงนะ…” %3D

เธอเริ่มดีดดิ้น

ชุดกระจัดกระจายหลุดลุ่ยทันทีเมื่อเธอขยับไปมา และเปิดออกไปในที่สุด…

“นี่…” เธอรีบยกมือขึ้นปกปิดหน้าอกตัวเอง

ทันใดนั้นดวงตาของเขาหลับลง

ยกริมฝีปากพูดไปที่ข้างหูเธอ “ถ้าคุณยังไม่เงียบ ผม จะโยนคุณออกไป

ประโยคที่เหมือนถูกคุกคามนี้ ทำให้เธอยอมเชื่อฟัง

ดวงตาสีเข้มของเป่ยหมิงโม่มีร่องรอยแห่งความชั่วร้าย

อุ้มเธอไปที่ห้องน้ำของผู้ชาย
ตั้ง

ประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดโดยเท้าของเขา

ผู้ชายที่กำลังทำธุระอยู่ในห้องน้ำหันมาด้วยความ ตกใจ

และก็บางคนที่ปัสสาวะไปได้ครึ่งหนึ่งแต่อีกครึ่งหนึ่ง ชะงักจนหดกลับไป

กู้ชอนฝังหัวไว้ในเสื้อสูท

และมุดไปในอกเขา

หวังว่าจะไม่มีใครเห็นหน้าเธอ

เขาชำเลืองมองรอบๆอย่างเย็นชา และพูดด้วยน้ำ เสียงสงบว่า

“ออกไปจากที่นี่ให้หมด!”