ตอนที่ 89 คุณดูเหมือนจะสนใจ1
โดยไม่คาดคิด ทันใดนั้นเขาก็ลดริมฝีปากลงและจูบ เบาๆบนริมฝีปากสีเชอร์รี่ของกู้ฮอน…
ซูยิ่งวรรณหน้าซีด!
ป่ายมูซี รู้สึกหัวร้อนด้วยความโกรธ
กู้ฮอนจ้องมองนิ่งเป็นหิน
นี่เขาทำอะไรอยู่? จะแกล้งเธอไม่หยุดใช่ไหม?
เธอแค่อยากจะอ้าปากกัด แต่เขาขยับออกไปอย่างเจ้า เล่ห์และเลื่อนริมฝีปากใกล้กับหูสีชมพูของเธอ พูดเบาๆ “ถ้าปากเล็กๆของคุณยังกล้าพูดอีกครั้ง ผมจะฉีก มัน…รวมถึงปากด้านล่างของคุณด้วย..
ถึงแม้ว่าเสียงจะดูราบเรียบ แต่เหมือนมีภัยคุกคามที่
รุนแรง และ….แอบแฝงบางอย่างอยู่!
ทันใดนั้นใบหน้าของกู้ฮอนเปลี่ยนเป็นสีแดง!
เงียบเสียงอย่างเชื่อฟัง
เพียงแค่ใช้สายตาดุเดือดราวกับใบมีด ค่อยๆแทงเข้ากับ ร่างเขา!
ซูยิ่งวรรณตกใจกับการจูบของเป่หมิงโม่
น้ำตาหยดลงมาข้างแก้มอันบอบบางของเธอ แล้วเธอก็ จ้องมองอย่างอ่อนโยนที่เป้หมิงโม่ “คุณยอมรับได้จริงเห รอ? โม่ ความสัมพันธ์สิบปีของเรา คุณสามารถยอมรับได้จริงเหรอ?”
สิบปี! กู้ฮอนตกใจมาก!
แต่เพียงได้ยินเสียงเยือกเย็นของเป้หมิงโม่ ผ่านหูเบาๆ
“ทุกอย่างล้วนมีเวลาสิ้นสุด ยิ่งวรรณเป็นคุณที่ต้องการจบ และผมก็ไม่อยากคัดค้าน”
น้ำเสียงเย็นชา
ราวกับว่าจำนวนสิบปีในสายตาของเป่หมิงสอง มันเป็น เพียงทรายที่ดูดหายวับไป
ราวกับว่าสิบปี ไม่มีผลอะไรกับเขา
รวมไปถึงความรู้สึก! ทุกอย่างล้วนมีเวลาสิ้นสุด รวม
ใจของกู้ฮอนสั่นไหว
ในขณะนี้ เพลงไพเราะดังขึ้นบนเรือยอร์ช
ผู้คนเริ่มออกมาเต้นร่า…
ในทันใดนั้น เป็หมิงโม่ก็โอบกู้ฮอนและเดินตรงไปยัง
ฟลอร์เต้นรำ-
ปล่อยให้ซูยิ่งวรรณยืนหน้าละอายใจ น้ำตาไหลอย่าง
เงียบๆ …
*
ถูกเขาบังคับให้เข้ามาในฟลอร์เต้นรำและเขาถูกบังคับ ให้เต้นตามอย่างเชื่องช้า
กู้ฮอนรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนตุ๊กตา ที่ปล่อยให้เขาชักจูง
“คือ..เป่หมิงโม่..” เธอเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของ
เขา พูดขึ้นอย่างติดขัด
มองไปที่สันกรามคมชัดอย่างสมบูรณ์และใบหน้าที่หล่อ เหลาของเขา เธอถอนหายใจ
มีคนที่ความรู้สึกด้านชาขนาดนี้ได้อย่างไร?
จบความสัมพันธ์ จบความสัมพันธ์สิบปีกับSosoเนี่ยนะ? เธอไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงเจ็บ
อาจเป็นเพราะรู้สึกเจ็บปวดแทนSoso หรืออาจเจ็บปวด ให้กับหัวใจที่ซ่อนเร้นนั้น
ริมฝีปากสั่น เอ่ยถามเสียงเบา “เป่หมิงโม่
คุณจะ ปล่อยSosoไปจริงๆเหรอ? ความสัมพันธ์สิบปีของพวกคุณ ไม่ควรจบลงแค่คำว่า “เลิกรา” .แล้ว แล้วลูกชายของคุณ
ล่ะ?”
คิ้วคมของเหมิงโม่ขมวดแน่นและมองผู้หญิงในอ้อม
แขนของตัวเอง
มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อย ดวงตาของเขาอึมครึม “ใครบอกคุณว่านั้นคือลูกของผมกับเธอ?”
“เอ๊ะ?” กู้ฮอนคลายตัวเล็กน้อย รู้สึกกลัวที่จะมองเข้าไป ในดวงตาที่น่ากลัวของเขา กลืนน้ำลายอีกหนึ่ง”..ไม่ใช่ หรอกเหรอ?”
ทันใดนั้นเขาก็ยกยิ้ม “กู้ฮอน คุณดูเหมือนจะสนใจSosoและลูกชายของผมนะ เพราะอะไรกัน?”
เธอจ้องมองเขาด้วยหวาดผวา ดวงตาของเธอสั่นไหว “จะมีอะไรกัน? ใคร ใครบอกว่าสนใจ?”
“หี….” เขายิ้มอย่างที่เมื่อก่อนไม่เคยเกิดขึ้น
ในความทรงจำของกู้ฮอน ชายที่มีใบหน้าตายด้าน ราวกับภูเขาน้ำแข็งพันปีนี้ แทบไม่เคยมีรอยยิ้มปรากฏให้ เห็นเลย!
อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่ยิ้ม แน่นอนว่ามันจะมาพร้อม
ความโกลาหล!
เธอรู้สึกขนลุก!
คิ้วคมเหมือนใบมีดของเขายกขึ้นเบาๆ และม่านตาลึกก็ เต็มไปด้วยความขี้เล่น ทันใดนั้นเขาก็เอนกายลงและสูด ลมหายใจเข้าใกล้หูของเธอ-
“กู้ฮอน ยอมรับมาเถอะ ว่าจริงๆคุณสนใจผม”
ใบหูของเธอรู้สึกชาขึ้นมา และตรงเข้าไปในใจเธอ
แก้มร้อนขึ้น เธอกะพริบตาถี่ ภายในใจเหมือนมีกวางตัว น้อยนับพันวิ่งอยู่ในนั้น
“เฮ้อ! คนไร้หัวใจ ไร้ความปรานี ใครจะสนใจคนที่เหมือน เฉินซิเหม่ยอย่างคุณกัน!” เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงพูด อย่างนั้น หัวใจเธอเต้นแรงมาก
ใบหน้ามืดมนของเขา มือที่ยังโอบรอบเอวของเธอไว้ นิ่ง ด้วยความตะลึง-
“เรื่องของผมกับSos0 คุณรู้ดีขนาดไหนเชียว? เธอไม่ใช่ ภรรยาของผมและผมก็ไม่ได้จะแต่งงานกับเป่ยใต้เอ๋อ เพราะเลิกกับเธอ นี่ก็นับว่าเป็นเฉินชิเหม่ยอย่างนั้นเหรอ?”
ลมหายใจเย็นของเขาพ้นเข้ามาใส่จมูกของเธอ
รอบตัวเธอในขณะนี้ ราวกับว่าถูกเขาลากเข้าไปในห้อง เก็บน้ำแข็ง เธอสั่นอย่างหนาวเย็น
“โอเค โอเค.คิดว่าผมเดาผิดละกัน..” ด้วยสายตาที่ เย็นชาของเขาจับจ้องอยู่ที่ดวงตาเธอ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึก เหมือนเป็นอัมพาต กัดฟันและก่นด่าตัวเอง!
จากนั้นสนับมือของเขากลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง มือใหญ่ นั้นก็นำทางเอวเธอทันที…
ทำให้เธอกลับมามึนงงอีกครั้ง.
ความตื่นตระหนกของเธอล้วนอยู่ภายใต้สายตาเขา เขา หลับตา ยกริมฝีปากขึ้นบางๆ ก่อนลืมตาขึ้น “คิดได้หรือ ยัง?”
“ค่ะ?” เธอชะงัก ดูเหมือนจะตามไม่ทันความคิดของเขา “คิดอะไรคะ?”
“ปืนขึ้นไปบนเตียงของผม” เขาพูดอย่างง่ายดาย กลิ่น ของเพศสัมพันธ์ออกมาระหว่างริมฝีปากและฟันของ
เขา..
กู้ฮอนมุมปากชะงักแล้วจ้องมองเขา “เป่หมิงโม่ ก็แค่ เลิกรากัน จำเป็นจะต้องฝืนตัวเองขนาดนี้ไหม?
“ฮืม?” เขาขมวดคิ้ว นัยน์ตางงงวย
“อะไรคือเป็นคนรักของคุณ อะไรคือเดิมพันเจ็ดวัน ฉัน คิดว่าคุณเพียงแค่รู้สึกโดดเดี่ยวและมีอาการพ่วงจาก อุบัติเหตุทางรถยนต์” เธอกัดฟัน “เป็นเพราะคุณยอมรับไม่ ได้ที่Sosoบอกเลิก และยอมรับไม่ได้ที่จะต้องเสียเธอไป เพราะอย่างงั้นคุณถึงพาฉันมาทำให้เธอรู้สึกไม่ดี และคุณ พยายามอยากได้รับการปลอบใจจากฉัน! เปหมิงโม่ฉันจะ บอกคุณนะ ฉันไม่มีทางเป็นคนที่คุณจะมีไว้เพื่อปลอบใจ!”
