ตอนที่ 111ฉันหึงเขา2
เสียงแหบและเย็นชาดังขึ้น “เป็นไง ครั้งนี้จะใช้ กลวิธีลูกไม้อะไรอีก?”
หล่อนหันหลังกลับไป
ใบหน้าอันเย็นชาของเหมิงโม่ก็โผล่เข้ามา
ตัวเกร็งจนสั่นไปหมด
เมื่อหล่อนตั้งสติขึ้นมาได้ จึงขมวดคิ้วขึ้น “นี่เป็น ห้องน้ำหญิง”
เอาเถอะ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ถูกบังคับให้กินน้อง ชายของเขาในห้องน้ำ หล่อนก็เห็นเขาเป็นโรคจิต ประจำห้องน้ำแล้ว
ดังนั้นการปรากฏตัวของเขา แม้ว่าจะทำให้หล่อน ตกใจ แต่ก็ไม่ถึงขั้นทำให้เสียสติ
เป่ยหมิงโม่ทำท่าทีฮึด ฮัด ยื่นมือไปล็อคประตู
เดินตรงเข้าไปหาหล่อน “ตอบผมมา”
สีหน้าของหล่อนซีดเซียว เพราะความตื่นกลัวเมื่อ ครู่ทำให้หล่อนยิ่งปวดท้องมากขึ้น
ไอ้หมอนี่ไม่มาคงจะดีกว่า พอเห็นเข้าแล้วหล่อนก็ นึกถึงวิดีโอของSosoในคืนวันนั้น
“ตอบอะไร? ตอบว่าฉันจะใช้ลูกไม้อีกงั้นเหรอ?” หล่อนกัดฟัน พูดขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ “การแข่งขัน ครั้งนี้ นายเป็นคนกำหนดหัวข้อตอนแข่งเอง และต้อง ปฏิบัติในสนามสอบเลย ฉันจะไปเล่นแง่อะไรได้อีก ล่ะ?”
เขาเดินเข้ามาใกล้หล่อน ยิ้มเยาะ “แน่นอนสิ เธอ มันไร้ความสามารถ แต่ความสามารถที่คุณมีก็คือ หลอกใช้ผู้ชาย! ทำไม ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ทนความ เหงาไม่ไหวแล้วงั้นเหรอ?”
เขาค่อยๆก้าวเข้ามาประชิดหล่อน มือของหล่อน ประคองท้องที่ปวดไว้ เหงื่อไหลพรากเต็มหน้า
หล่อนจ้องไปที่หน้าเขา ความโกรธที่อดกลั้นไว้ หลายวันปะทุขึ้น “ผู้ชายคนอื่นอะไรกัน? เป้หมิงโม่คุณ พูดจาไร้เหตุผลยั่วยวนกวนประสาทจริงๆเลย!”
“ฉันไร้เหตุผลกวนประสาท?” สายตาของเขานิ่ง ไป มือโอบไปที่เอวเรียวเล็กของหล่อน อุ้มหล่อนขึ้นไป บนอ่างล้างหน้า
กู้ฮอนตกตะลึง!
ยกเท้าจะเหยียบเขา แต่เขากลับหลบทันอย่าง รวดเร็ว อีกทั้งยังถูกเขาจับไว้แน่น
“เล่นหยอกเย้ากับซุนจุนฮาว ให้เขาวาดรูปให้เธอ คิดว่าจะผ่านไปได้งั้นเหรอ?”
น้ำเสียงแหบแห้งเย็นชาของเขาแฝงไปด้วยความไม่พอใจ
หล่อนโมโหจนพูดตะโกนขึ้น “ไอ้สารเลว! หยอก เย้าอะไรกัน? นายพูดมาได้ไงว่าฉันทนเหงาไม่ได้ ใน เมื่อคนที่นอนโอบกอดอยู่ในอ้อมอกของSosoก็คือ
นาย!”
..” เขานิ่งชะงักไป
กลิ่นหอมหวนของหล่อนพร้อมความโกรธเคือง คละเคล้าไปในลมหายใจของเขา
เขาตื่นตกใจขึ้น
ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน เขารู้สึกคิดถึงกลิ่นและความ รู้สึกนี้เหลือเกิน…
มือของเขาจับไปที่ชายกระโปรงของหล่อน..
“ใครบอกว่าฉันไปนอนกอดอยู่ในอ้อมอก ของSoso?” เสียงของเขาทุ้มต่ำแหบแห้งลง
น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความผิดหวังอย่าง
มาก!
หล่อนเริ่มกระวนกระวาย ค่อยๆหรี่ตาลง ความ ปวดท้องที่ทวีมากขึ้นทำให้หล่อนเหงื่อออกที่หน้าผาก เต็มไปหมด
กัดฟันพูดขึ้น “ห์! วันนี้Sosoก็มาไม่ใช่เหรอ? เป่ห ติงโม่ ถ้านายซื่อสัตย์กับหล่อน ก็อย่ามาแตะต้องฉัน! นายทำแบบนี้ฉันรู้สึกทุเรศ!”
เขาขมวดคิ้ว นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ทันใดนั้น เขายิ้มเย้ย
ใจของกู้ฮอนสั่นไม่ไปจังหวะ
ไอ้หมอนี่ยิ้มอีกแล้ว…
ตั้งแต่รับรู้ถึงความหื่นภายใต้เปลือกนอกอันเย็น ชาของเขาแล้ว ทุกครั้งที่หล่อนได้ยินเสียงหัวเราะด้วย เสียงทุ้มต่ำของเขา อดไม่ได้ที่จะขนลุกซู่ สั่นไปทั้ง ตัว…
“ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เธอหึงแล้วงั้นเหรอ?” เขาหัว เราะเจื่อนๆ น้ำเสียงและคำพูดฟังดูน่าอึดอัดใจ “ฉัน เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันกับSosoไม่ได้เป็นอะไร กันแล้ว”
เขายิ้มกรุ้มกริ่ม กระซิบไปที่ข้างหูของหล่อน รู้สึก ได้ถึงความเสียววาบจนขนลุกซู่
คำว่าหึงเพียงคำเดียว ทำให้หล่อนเหม่อ คิดอะไร ไม่ออกเลยทันที!
ใบหน้าของหล่อนร้อนผ่าวขึ้นมา
“ฉันหึง?” หล่อนพูดติดๆขัดๆ “ฉันจะหึงไปทำไม กัน! คนที่จะหึงก็คือSosoของนายนั่นแหละ!”
“เหอะๆ…อย่ามาทำปากแข็ง..” เขายิ้มเยาะ จะก้ม ลงไปจูบหล่อน
แต่หล่อนกลับหลบได้ทัน “คืนนั้นนายเปลือยกายนอนอยู่กับSosoบนเตียงอย่างเห็นได้ชัด คนที่ปาก แข็งไม่ยอมรับคือนายต่างหากล่ะ!”
เขานิ่งชะงัก
ขมวดคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย จากนั้นจับเอวของ หล่อนไว้แน่น ดึงเข้ามาโอบกอดไว้ในอ้อมอก หน้านิ่ว คิ้วขมวด “เธอรู้ได้ยังไง?”
หล่อนแทบจะหยุดหายใจไปชั่วขณะ!
“ในที่สุด-” ถูกหล่อนจับโกหกได้เป็นไงล่ะ! หล่อน โกรธโมโหขึ้นมา “นายมันไอ้สารเลว! เอามือสกปรก ออกไปเดี๋ยวนี้…นายรักความสะอาด แต่ฉันรักความ สะอาดกว่ามาก!”
อาการปวดท้องทวีความเจ็บปวดมากขึ้น ตอนนี้กู้ ฮอนเข้าใจถึงคำว่าปวดไปทั้งกายใจอย่างลึกซึ้ง!
แต่ถึงจะเป็นเช่นนี้ หล่อนยังฝืนทนขึ้นมา…
“คืนนั้น…เป่ยหมิงโม่พูดขึ้นด้วยเสียงนิ่งขรึม จาก นั้นรีบเอามือปิดปากหล่อนเอาไว้ “ให้ตายเถอะ! นาง แมวป่า! ฟังฉันพูดก่อน! คืนนั้นฉันกับSosoไม่มีอะไร จริงๆ!”
“ไม่มีอะไร? ไม่มีอะไรแล้วจะถอดเสื้อเปลือยกาย นอนด้วยกันบนเตียง? เป้หมิงโม่ อย่าบอกนะว่าเธอกับ หล่อนแค่พูดคุยกันเฉยๆ ฉันไม่เชื่อ!”
หล่อนโมโหจนยิ่งฉุนเฉียวมากขึ้น
เขาขมวดคิ้วมากขึ้น จับหล่อนไว้แน่น พูดใส่ อารมณ์ “…Sosoบอกเรื่องนี้กับเธอเหรอ?” “ถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ก็ไม่ต้องทำสิ!” หล่อนบน
พึมพำ
เขาพูดต่อ “ฟังนะ กู้ฮอน! ฉันจะพูดเพียงแค่หนึ่ง ครั้ง คืนนั้นSosoไม่สบาย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น! เธอ จะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่!”
” หล่อนหยุดชะงักมองเขา คิดไม่ถึงเลยว่าเขา จะอธิบายให้หล่อนฟัง
ใจเริ่มอ่อนลง
“แต่เธอน่ะ ฉันเคยบอกไว้ ไม่อนุญาตให้เธออยู่กับ ผู้ชายคนอื่นตอนที่ฉันไม่อยู่ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่อภัย เธอแน่!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่มนวลแต่แฝงไปด้วย ความเหน็บแนม
จนทำให้หล่อนเสียวสันหลังวาบ
เขาหายใจรด พลางลูบไล้ไปที่ตัวของหล่อน พลาง.
กู้ฮอนรู้ดีว่าเขาทำแบบนี้ต้องการอะไร หล่อนร้อน ใจ พยายามขัดขืน หล่อนพยายามกันเขาออก จิกเท้าแน่น แต่กลับถูกดันจนต้องถอยหลังไป
หล่อนปวดท้องมากขึ้นจนไร้เรี่ยวแรง หน้าผากเต็มไปด้วยเหงือ
“หยุด…เป่หมิงโม่หยุด….เจ็บ..”
เขายกก้นหล่อนขึ้น เบียดตัวของเขาที่ทั้งใหญ่ทั้ง แข็งแรงเข้าไป
“ผมหยุดแล้วนะ…” เขาหัวเราะอย่างมีเลศนัย
