ตอนที่ 144 ให้บริษัทกู้ชื่อเข้าร่วม1
กู้ฮอนนั้นก็ส่ายหัว “ไม่ใช่ ขอโทษยี่เฟิง”
เธอกล้าพูดว่า วันนี้เธอนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่กล้าแข็ง เมื่อห้าปีก่อนแล้ว
เธอนั้นมีลูกสองคน และก็ยังได้ขึ้นเตียงกับผู้ชาย แล้ว
เธอที่สกปรกเช่นนี้ จะมีคุณค่าอะไรเหมาะสมกับ คนที่มีจิตใจสะอาดอย่างยี่เฟิง ?
“ไม่ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ ไม่เอาคำขอโทษ”ยี่ เฟิงนั้นก็ดึงกู้ฮอนเข้ามาสู่อ้อมกอด “ฮอน คุณคงรู้ว่า เพราะอะไรผมถึงกลับประเทศแล้วมาทำงานที่บริษัท ของคุณ คุณรู้ใช่ไหม ? ”
“ยี่เฟิง ฉันไม่อยากจะติดค้างอะไรกับคุณ” กู้ฮอน นั้นก็อยู่ในอ้อมอกของยี่เฟิง ซึ่งไม่เหมือนกับเป่หมิงโม่ เลยสักนิด ยี่เฟิงนั้นทำให้เธอรู้สึกจิตใจสงบ
“ติดค้าง ?” ยี่เฟิงยิ้มด้วยความทุกข์ “คุณติดค้าง อะไรผมล่ะ ? ฮอน คุณรู้ไหมว่าหลายปีที่ผ่านมาผม ทุกข์ที่สุดคืออะไร ?”
กู้ฮอนหลับตากับสภาพจิตใจที่เย็นชา
“ผมเสียใจในตอนนั้นตอนที่ผมนั้นอ่อนแอเกินไป เสียใจที่ไม่ได้พาคุณออกจากตระกูลกู้แห่งนี้ ฉันแม้ กระทั่งเสียใจที่หลอกใช้กู้อันขี้เพื่อให้คุณหึงผม แต่ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ผมผิดเอง เสียใจไม่อาจจะทันท่วงที ฉัน จะรู้ได้อย่างไร ว่าทำเช่นนั้นแล้วทำให้คุณต้องหนีห่าง ออกไปไกล”
“อย่าเป็นแบบนี้เลย ตอนนั้นพวกเรายังเด็กอยู่ ชีวิตนั้นไม่ใช่เป็นอิสระของพวกเรา” กู้ฮอนที่เต็มไป ด้วยน้ำตา แล้วก็เงยหน้ามองไปยังยี่เฟิง “อาจจะเป็น ขุนจุนฮาวพูดถูก เพราะฉันรักคุณไม่มากพอ ดังนั้นจึง ถูกกู้อันขีแย่งไป”
“ชวี่…”ยี่เฟิงกอดเธออย่างแน่นแฟ้น แล้วก็ หลับตาอย่างเจ็บปวด “ฮอน อย่าบอกว่ารักไม่พอคำนี้ แล้ว ตอนนี้ ฉันกลับมาแล้ว ฉันเพียงอยากถามคุณคำ เดียว ตอนนี้ฉันนั้นแข็งแกร่งแล้ว ผมมีความเชื่อมั่น ผม สามารถให้ความสุขกับคุณได้ เพียงแต่คุณจะให้ โอกาสผมไหม ?”
“ฉัน ….” ในใจเธอนั้นมีความสับสนเพราะว่าความ อบอุ่นที่ยี่เฟิงมอบให้มันทำให้เธอนั้นไม่อาจจะหลีกหนึ่ ได้เลย
เธอกับยี่เฟิงยังมีโอกาสไหม ? ยามที่เขารู้ว่าเธอ นั้นผ่านอะไรมามากมาย เขาจะสามารถรับได้ไหม ? จะ ให้ความสุขกับเธอได้ไหม ?
เธอนั้นไม่อาจจะรับรู้ได้เลย
และแม้กระทั่งไม่อาจจะเข้าใจในความคิดตัวเอง
เลย
ในหัวสมองนั้นปรากฏภาพที่เย็นชาของเหมิงโม่ ออกมา ในใจก็เกิดความลำบากขึ้น
“อย่ารีบปฏิเสธผม ให้คุณกลับไปคิดดีดีก่อน ดี ไหม ?” ยี่เฟิงกอดเธออยู่เช่นนั้น คนที่เขาคิดถึงห้าปี ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ มือของเขานั้นสั่น
“ผมจะรอคุณ ฮอน ผมจะรอคำตอบของคุณ” ตอนนี้ มีเงาของคน ๆ หนึ่งกำลังแอบอยู่ สายตานั้นมองชายหญิงกำลังกอดกัน
ยี่เฟิงนั้นเห็นอยู่ที่หางตา
และตอนนี้กำลังกอดอย่างรัดแน่น ซึ่งหมายถึงยี่ เฟิงกอดอย่างเป็นที่สุด
แช๊ะ ๆ ๆ
เสียงถ่ายรูปเกิดขึ้น
ห้องประชุมใหญ่ของตระกูลเป็หมิง
การประชุมครั้งนี้ซึ่งเป็นการประชุมผลสรุปเกี่ยว กับโครงการ “หยิง” รอบที่สอง ของตระกูลเป่ยหมิง
เป้หมิงโม่นั่งเป็นประธาน เหมือนกับครั้งก่อน ๆ ท่าทางสุขุมเยือกเย็น ดูแล้วไม่มีอารมณ์ใดใด
แล้วก็ยังหัวหน้างานต่าง ๆ สรุปอภิปรายผลงาน
“ประธานเป็น บริษัททางสเปนได้ส่งอีเมลมา ซึ่ง เกี่ยวกับการตรวจสอบตอนที่ท่านไป เกี่ยวกับเรื่องคำ สั่งของโครงการ “หยิง” ที่นั่นกำลังเริ่มงานแล้วต้องการให้ทางเรานั้นให้ความร่วมมือ ซึ่งหมายถึง ตอน ที่เรากำลังแข่งขันรอบที่สองนี้ จะต้องเอาสไตล์สเปนที่ ไม่ค่อยดีออกใช่ไหม ?”
พอได้ยินคำถามนี่ เปป์หมิงโม่ก็ได้มองไปยังเอกสาร หนา ๆ ที่อยู่รอบ ๆ โต๊ะนั้น
ตระกูลกู้นั้นเป็นคู่แข่งขันการแข่งขันในรอบที่สอง นี้ ซึ่งกำลังอยู่ในสายตาของพวกเขา ในใจเขานั้นก็เริ่ม มีความจ้องมอง
“หากสามารถนำสิ่งที่ไม่จำเป็นของสไตล์สเปน ออกได้ ก็นับว่ามีผลสรุปที่เห็นได้ง่าย สามารถเข้าไป ถึงรอบคัดเลือกได้เลย ก็จะเหลือของหมิงจูและตี้หวง ในความเห็นของประธานเป่คิดว่าอย่างไร ?” ซึ่งหัวหน้า ระดับสูงตอบออกมา
เป็หมิงโม่นั้นได้มองไปยังเอกสารของบริษัทหมิงจู และหวง หากพูดตามเหตุผล ทั้งสองบริษัทนี้ล้วนมี ความสามารถทั้งสิ้น แต่ว่า..
ในหัวสมองนั้นนึกถึงหน้าของกู้ฮอนออกมาเลย เลยทำให้เขานั้นหรี่สายตาลง
แล้วก็คิดอยู่ แล้วในโทรศัพท์ก็เกิดเสียงขึ้นมา เป็นข้อความ
พอเห็นแล้วก็ได้เห็นถึงข้อความข้อความหนึ่ง ซึ่งเป็นข้อความแปลก ๆ ทำให้เขานั้นเปิดดู ทันใดนั้น รูปนั้นก็แสดงให้เขาเห็นทันที
แต่นั่นคือ การกอดของชายหญิง
ผู้ชายสะอาดใส่สูท หน้าตาดูมีความสง่างาม ผู้หญิง ใส่ชุดทำงานกระโปรง ใบหน้าที่เต็มไป ด้วยน้ำตา
บรรยายที่สองคนนั้นกอดกัน รู้สึกถึงความ สวยงามเหลือเกิน
เหมือนกับกำลังอยู่ให้วงแห้งความรัก โดยเฉพาะผู้ หญิงที่ถูกผู้ชายกอดอยู่นั้น เป็หมิงโม่นั้นทันใดนั้น สายตาก็เริ่มมีความเยือกเย็นเกิดขึ้น
เลยทำให้
โทรศัพท์นั้นตกลงพื้นอย่างรุนแรง
ทำให้ทุกคนในนั้นต่างตกใจเป็นอย่างมาก
ทุกคนนั้นมองหน้ากันอย่างงงใจ ไม่รู้ว่าประธาน เป้หมิวนั้นทำไมจะต้องขว้างโทรศัพท์
ในตอนนี้ ไม่มีใครนั้นกล้าพูดออกมา แม้แต่เสียง หายใจยังไม่กล้าที่จะดัง
กลัวว่าใครทำอะไรให้โกรธ
กำลังรอคำสั่งของเป่ยหมิงโม่ ซึ่งทุกคนนั้นก็เริ่ม เหงื่อแตกด้วยความกลัว
เป็หมิงโม่นั้นมีใบหน้าที่น่ากลัว กับเส้นเลือดที่ผุดออกมา
เขานั้นก็ได้เอาแพลนงานใบหนึ่งออกมา แล้วก็ทิ้ง
ลงไปต่อหน้าของผู้บริหาร “ให้บริษัทกู้ซื่อเข้าทำงาน ศิลปะการก่อสร้างของ
คนนี้ ฉันเอาแล้ว”
ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ทันที
หลังจากนั้น ก็พูดออกมาว่า “เลิกประชุม” แล้วก็เกิดออกไปอย่างรวดเร็ว
ก็ให้ผู้ช่วยนั้นเก็บโทรศัพท์ที่ตกลงพื้น
ผู้บริหารนั้นก็ได้เช็ดเหงื่อตัวเอง แล้วก็หายใจโล่ง ขึ้นไปอีก
