เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่164 ชายใหญ่และภรรยากลับมาที่จีน1

ตอนที่164 ชายใหญ่และภรรยากลับมาที่จีน1

และตอนนี้เธอจะไม่ขออะไรอีก เพียงแค่ให้ลูกทั้งสองคน เติบโตอย่างแข็งแรงและมีความสุขเท่านั้น..

สำหรับอนาคต เธอยังไม่ได้คิดอะไรมาก เธอแค่ทำตอน นี้ให้ดีที่สุด และค่อยๆคิดทีละขั้น

เมื่อมองดูลูกสองคนที่นอนหลับ เธอก็ค่อยๆห่มผ้าห่มให้ อย่างอ่อนโยน

จากนั้นก็ออกจากห้องอย่างเงียบๆ..

*

ท้องฟ้าค่อยๆมีดลง แสงไฟเริ่มสว่างขึ้น

กู้ฮอนช่วงบ่ายนี้ อยู่แต่ในเย่หยิงอีพิน ไม่ออกไปไหน หลังจากลูกน้อยทั้งสองนอนกลางวันไป เฉิงเฉิงก็นั่งอยู่ ในห้องนั่งเล่น อ่านหนังสือและอยู่เป็นเพื่อนแม่อย่างเงียบๆ หยางหยางซ่อนตัวอยู่ในห้องนอน เล่นเกมอย่างดุเดือด อาหารมื้อเย็นที่ตุ่นไว้ในหม้อ ส่งกลิ่นหอมลอยออกมา

ซิ่งต่อง

เสียงออดดังขึ้น

ทันทีที่ฉิงฮัวเดินก้าวเข้ามา เขาก็ได้กลิ่นหอมของอาหาร ก็ชะงักไปครูหนึ่ง

“ฉิงฮัว คุณมาแล้ว?” กู้ฮอนพยักหน้าอย่างสุภาพ “เจ้านายคุณไข้ลดไปเยอะเลยค่ะ รอสักครู่นะคะ ฉันจะไปปลุก เขาให้ ”

“คุณกู้ครับ…” ฉิงฮัวอยากบอกว่าไม่ต้องไปรบกวนเจ้า นายก็ได้ เขารอได้ แต่กู้ฮอนไม่ได้ให้โอกาสเขาพูด ก็รีบ เข้าไปในห้อง

ฉิงฮัวทำได้แต่ยืนรอเงียบๆในห้องนั่งเล่น

เมื่อมองไปที่เฉิงเฉิงที่นั่งเงียบบนโซฟาเขาก้มหัวเล็ก น้อยอย่างเคารพ “นายน้อยครับ”

เฉิงเฉิงเหลียวมองที่ฉิงฮัว มาตรงเวลาจริงๆ “คุณรู้ไหมว่า งานเลี้ยงในเย็นวันนี้คืองานอะไร?”

ฉิงฮัวตอบว่า : “คุณชายใหญ่และภรรยากลับมาจีนแล้ว ครับ คุณท่านและคุณหญิงเลยจัดงานเลี้ยงต้อนรับ ดังนั้น เลยให้ผมมารับเจ้านายและนายน้อยกลับไปตระกูลเป่หมิง

ครับ”

“คุณลุงกับคุณป้า?” เฉิงเฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ดวงตาสีดำเปล่งประกายเงยหน้าขึ้นมองที่ฉิงฮัว “หมายความว่า ตั้งแต่ผมเกิดจนถึงตอนนี้ คุณลุงกับคุณป้า ก็ไม่เคยกลับมาที่ตระกูลเป่ยหมิงเลยเหรอครับ?

“ใช่ครับ นายน้อย”

เฉิงเฉิงแปลกใจ เพราะเขาเคยได้ยินแค่จากปากคุณย่า เรื่องของคุณชายใหญ่และภรรยาคุณชายใหญ่ของตระกูล เป้หมิง แม้แต่รูปภาพก็ไม่เคยเห็น เพราะพ่อของเขาสั่ง ไม่ อนุญาตให้ใครในตระกูลเป่ยหมิงพูดอะไรเกี่ยวกับคุณชายใหญ่เลย

วันนี้ ฉิงฮัวพูดว่า คุณชายใหญ่ตระกูลเป่หมิงกลับบ้าน แล้ว!

ในขณะที่เฉิงเฉิงตกตะลึง เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากห้อง นอนของเป่ยหมิงโม่-

“นี่ คนบ้า ป่วยขนาดนี้แล้วยังจะคิดเรื่องแบบนั้นอีกนะ ”

เป็นเสียงของแม่! เฉิงเฉิงลุกไปตามสัญชาตญาณ และ เข้าไปในห้องของเป้หมิงโม่ทันที โดยมีฉิงฮัวตามเข้าไป เช่นกัน แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น

ใครจะคิดว่า มือของเป่ยหมิงโม่ที่ยังคงมีสายน้ำเกลือนั้น ได้กอดกู้ฮอนไว้อย่างเต็มอก…

แค่กๆ!

ฉิงฮัวกระแอมอย่างน่าอาย

ในตอนที่เฉิงเฉิงเห็นพ่อ ดวงตาที่สดใสก็ค่อยๆจางลง เต็มไปด้วยความกลุ้มใจ ในวัยเด็กของเขา สิ่งที่เขาควร เห็น คงไม่ใช่มือของพ่อที่ครอบคลุมหน้าอกแม่

กู้ฮอนหันกลับมามอง ทันทีที่เธอเห็นเฉิงเฉิงและฉิงฮัวยืน อยู่ข้างประตู แก้มของเธอก็แดงทันที

เป็หมิงโม่คนไร้ยางอาย! !

เมื่อครู่คนที่นอนอยู่บนเตียงท่าทางจะตายเสียให้ได้ แต่ เมื่อเธอเข้าไปดูอาการใกล้ๆ ก็ถูกเขารวบตัวไว้

ประเด็นก็คือ ยังถูกฉิงฮัวและเฉิงเฉิงมาเห็นอีก เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

ทันใดนั้น เธอก็ยกมือขึ้น-

เพียะ

เหมือนกับตีแมลงวัน ตีไปที่มีอของเป่หมิงโม่

“ซี้ด ” เป๋หมิงโม่สูดหายใจอย่างเยือกเย็น ผู้หญิงคนนี้ ตีโดนเข็มเกือบแทงเข้าไปในกระดูกเขา!

เขาจ้องที่เธอด้วยความโกรธ และส่งเสียงครวญคราง ด้วยเสียงแหบห้าวว่า “คุณคิดจะทำลายมือผมรีไง ผู้หญิง ไม่รู้อะไรอย่างคุณ รู้ไหมว่ามีคนอีกเท่าไหร่อยากจะได้มือ ผม?”

ที่จริง ในนี้คงมีแค่ฉิงฮัวที่รู้ถึงคุณค่าของมือของเป้หมิง โม่

ในฐานะสถาปนิกอัจฉริยะ V.Q ที่ทำให้โลกตกใจ มือ ปีศาจของเป้หมิงโม่ พูดได้ว่าล้ำค่ามาก

อย่างไรก็ตาม กู้ฮอนไม่ได้สนใจมากนัก อยากมาทำ อย่างนั้นกับเธอทำไม! และเหลือบมองมาที่เขา จากนั้นก็ หันไปพูดกับฉิงฮัว-

“พี่ฉิงฮัว – คุณเห็นรึยัง เจ้านายของคุณยังมีแรงมาแกล้ง ฉันเลย แสดงว่าไข้หายดีแล้ว คุณก็สามารถลากเขากลับ ไปได้แล้วค่ะ….

ข้อสังเกตสองข้อจากคำพูดของกู้ฮอน:

ข้อหนึ่ง เธอพูดว่าพี่ฉิงฮัว – ดวงตาลึกของเป๋หมิงโม่ลดลงเล็กน้อย ก่อนเยือกเย็นขึ้นมา

ฉิงฮั่วรู้สึกเย็นวาบบนหลังของเขา และโค้งคำนับอย่าง รวดเร็ว ตอบว่า “คุณกู้ครับ เรียกผมว่าฉิงฮัวเถอะครับ”

ข้อสอง เธอบอกว่าคุณสามารถลากเขากลับไปได้ หน้า ผากที่สะอาดของเป็หมิงโม่สัมผัสเบาๆกับเครื่องปรับ อากาศ ผู้หญิงคนนี้เห็นเขาเป็นสิ่งของหรือศพกัน ถึงให้ ฉิงฮัวลากเขากลับไป!

“ที่นี้ ขอโทษค่ะ เผลอปากไปหน่อย” กู้ฮอนยักไหล่อย่าง ไม่แยแส “OK งานของฉันก็เรียบร้อยแล้ว พวกคุณรีบไป รีบกลับเถอะค่ะ”

จากนั้น เธอยิ้มอย่างอบอุ่นที่เฉิงเฉิง มีเพียงเฉิงเฉิง เท่านั้นที่เข้าใจความหมายของสายตานั้น

คิ้วของเป็หมิงโม่ขมวดแน่น มุมริมฝีปากบางกระตุกเป็น เส้นโค้งอย่างเย็นยะเยือก “ใครบอกว่าผมจะกลับไป?”

ใบหน้าของฉิงฮัวแข็งที่อ ก่อนอธิบายอย่างรวดเร็ว: “เจ้า นายครับ คุณท่านเชิญให้นายกลับไป คุณชายใหญ่และ ภรรยาคุณชายใหญ่กลับมาแล้วครับ”

“เขาต้องการเฉลิมฉลองนั่นก็เรื่องของเขา!” คิ้วของเป่ห มิงโม่บิดงอมากขึ้น ดวงตาดุร้าย

“เจ้านายครับ คุณท่านบอกอีกว่า ถ้านายไม่กลับไป อย่า หวังว่าจะให้คุณชายใหญ่เซ็นชื่อ….” เป็หมิงโม่เข้าใจความหมายของชายชรานั้น การเดิมพัน

ก่อนหน้านี้กับชายชรา ทำให้เขาชนะและได้หุ้นของชายใหญ่มากกว่า 20% ในตอนนี้แค่รอให้ชายใหญ่เซ็นชื่อ เท่านั้น บริษัทเป่ยหมิงทั้งหมดจะไม่มีส่วนของคุณชายใหญ่ ตระกูลเป่ยหมิงอีกต่อไป!