ตอนที่ 172 เละ เละ เละ1
ยี่เฟิงมองยังเป่หมิงโม่ด้วยสายตายากจะคาด เดาโดยไม่พูดอะไร จับมือกู้ฮอนไว้แน่น “แต่ว่า คุณปู่ อาจจะไม่แพ้ก็ได้นะ”
ท่านปู่เป้หมิงโม่ตกใจอยู่ภายใน “หมายความว่ายัง ไง?”
ยี่เฟิงเหลือบมองกู้ฮอนที่ยังคงตกใจและไม่อาจ สลัดมือหนีอย่างอ่อนโยน “ขอถามคุณปู่ พนันอะไรกับ อาสองไว้เหรอครับ”
ท่านปู่เป้หมิงโม่จ้องยังกู้ฮอน ต่อหน้าผู้คน มากมาย เขาพูดไม่ออกอยู่ชั่วขณะ ด้วยหญิงสาวที่เป็น ของเดิมพันกับลูกรอง กำลังถูกหลานชายของตัวเอง กุมมืออยู่ในเวลานี้ เขาไม่อาจเสียหน้าได้ จึงเพียงแต่ มองยังลูกรองอย่างเคือง ๆ “แกไปถามอาสองเอา!” ปัดสวะให้กับเป็หมิงโม่แทน
ตลอดระยะเวลานั้น กู้ฮอนถลึงตาเบิกกว้าง เธอยัง ไม่ทันย่อยข้อมูลเรื่องที่ยี่เฟิงคือหลานอาของเป่หมิงโม่ กลับต้องมาฟังเรื่องราวน่าสะพรึงกลัวต่อจากนั้นอีก-
ดวงตาของยี่เฟิงกวาดไปยังเป่ยหมิงโม่ คลายชนวน ระเบิดลงเล็กน้อย “งั้นขอถามอาสอง เดิมพันของอากับคุณปู่ เป็นผู้หญิงที่ผมกำลังกุมมือคนนี้ใช้รึเปล่า ครับ? ผมได้ยินคุณพ่อบอกว่า ขอเพียงผู้หญิงคนนี้ ยอม….เป็นคู่รักของอา” ยี่เฟิงจงใจใช้คำพูดอย่างมี นัย “เมื่ออาชนะเดิมพัน หุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของพ่อ ผมจะต้องยกให้กับอา….”
เสียง เปรี้ยง ระเบิดดังขึ้นในสมองของกู้ฮอนอีก ครั้ง!
เธอนึกถึงคืนวันเหล่านั้นที่เคยเป็นเลขาฯอยู่ข้าง กายให้กับเป่ยหมิงโม่ คิดถึงวันนั้นที่จู่ ๆ ก็ต้องการพนัน กับเธอ ว่าหากเธอแพ้จะต้องเป็นคนรักของเขา….
สวรรค์ ที่แท้ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นกับดักใช่หรือไม่?
เธอกลายมาเป็นสิ่งเดิมพันของสองพ่อลูกตระกูล เป็หมิงโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย?!!
ทันใดนั้นความโกรธเคืองแล่นเข้าจู่โจมหัวใจ! ความคิดของกู้ฮอนค่อย ๆ กระจ่างชัดขึ้น ฉากรักอันแสนหวานเมื่อเก่าก่อนกับเป้หมิงโม่ ได้
หวนซัดกลับคืนมาในหัวใจเธอตอนนี้
ที่แท้..ทั้งหมดล้วนเป็นเจตนาปลอมเปลือกของ เขา เพียงเพื่อให้เขาชนะเดิมพันใดๆ ก็ตามกับพ่อ เท่านั้น! เพียงเพื่อให้ได้หุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ในมือ ของพ่อยี่เฟิงมา!
กู้ฮอนไม่เคยนึกว่าก่อนเลยว่าพ่อลูกตระกูลเป่หมิง จะโสมมกันถึงเพียงนี้ น่าขยะแขยงเหลือเกิน!
ดวงตาใสกระจ่างปกคลุมด้วยม่านไฟแห่งโทสะ จ้องมองยังใบหน้านิ่งสนิทของเป้หมิงโม่ แทบอยากจะ เปลี่ยนสายตาของตัวเองให้กลายเป็นมีดบิน เพื่อนั่น สับเขาให้กลายเป็นชิ้น ๆ จนตาย!
“ที ๆ แต่ว่าวันนี้ สิ่งที่ผมอยากประกาศกับทุกคนก็ คือ คุณผู้หญิงกู้ฮอนคนนี้ เธอเป็นแฟนสาวของผม ครับ! ดังนั้นอาสอง เดิมพันของอากับคุณปู่ ไม่นับว่า ชนะหรอก”
เมื่อเสียงของยี่เฟิงเงียบลง ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ พึมพำเสียงออกมาทันที
ที่ตกตะลึงมากเห็นจะไม่พ้นไปจากคู่สามีภรรยา เป่หมิงเฟยหย่วน พวกเขาได้ยินท่านปู่พูดถึงเดิมพัน ครั้งนี้ ทว่าไม่ได้คาดคิดว่าผู้หญิงที่ยี่เฟิงกุมมืออยู่นั้น จะเป็นนางเอกในการเดิมพัน
เจียงฮุ่ยซินเองก็แอบตกใจไม่น้อย แม้ว่าจะพอรู้มา บ้างเกี่ยวกับเรื่องการเดิมพันของท่านปู่กับเป่หมิงโม่ แต่กลับไม่รู้เลยว่ากู้ฮอน หญิงสาวคนนี้จะเข้ามาเกี่ยว พันด้วย
ท่านปู่เป่ยหมิงมองยี่เฟิงด้วยความประหลาดใจ ถาม ขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด “ยี่เฟิง แก…ล้อปู่เล่นหรือ เปล่า?”
“คุณปู่คิดว่า ผมล้อเล่นหรือเปล่าล่ะครับ?” ยี่เฟิง คว้ามือของกู้ฮอนอย่างรักใคร่ สายตาอ่อนโยนนั่น ไม่ใช่การแสดงเลย “ขอ ขอโทษนะ ที่ฉันกลับมาช้าหวังว่าเธอจะไม่โกรธฉัน ในโลกนี้มีเพียงฉันเท่านั้นที่ จะไม่มีทางทำร้ายเธอ…
หัวใจของกู้ฮอนราวถูกทะลวงเป็นรูขึ้นมาอย่างฉับ พลัน
ความรู้สึกบางอย่างแสบร้อนเอ่อล้นขึ้นมาถึง ดวงตา หรือว่าเป็นเพราะคำพูดของยี่เฟิง เขาโกรธ เกลียดตัวเองที่กลับมาช้าไปอย่างนั้นหรือ?
เธอกระชับมือของยี่เฟิงแน่นอย่างไม่ตั้งใจ ริม ฝีปากสั่นเทาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
“ยี่เฟิง!” เป้หมิงเจิ้งเทียนมือสั่นด้วยอารมณ์โกรธ ตวาดเสียงดังขณะชี้ไปยังกู้ฮอน “ผู้หญิงแบบนี้ จะเป็น คนรักของแกได้ยังไง?!”
ทันใดนั้นบรรยากาศภายในห้องโถงร่วงลงสู่ จุดเยือกแข็งในฉับพลัน!
ขณะที่เป็หมิงเจิ้งเทียนกำลังเผชิญหน้าอยู่กับยี่ เฟิงนั้นเอง
ด้านนอกก็มีเสียงคนรับใช้ดังขึ้นมาทันควัน “ท่าน ปู่ คุณนาย คุณเป่ยมาค่ะ”
จากนั้นเงาร่างงดงามเปี่ยมเสน่ห์ของเป้ยใต้เอ๋อก็ ก้าวเข้ามาด้านใน
เธอเลื่อนสายตามองยังเปหมิงโม่ที่นั่งอยู่บนโซฟา ราวกับราชา ใจนึกยินดี มุมปากยกยิ้มอย่างสตรีผู้สูง ศักดิ์ หันไปมองทางเป่หมิงเจิ้งเทียนและเจียงฮุ่ยซินอย่างนอบน้อม “คุณลุงเป่หมิง คุณป้าฮุ่ยซิน ขออภัยที่ ฉันมาสายค่ะ”
เมื่อท่านปู่เป่หมิงเห็นเป่ยใต้เอ๋อ ใบหน้าถมึงทึงก็ พลันเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเมตตา “หี ๆ ใต้เอ๋อ มาจนได้ นะ”
เจียงฮุ่ยซินปาดเหงื่อเล็กน้อย ถึงอย่างไรเป่ยใต้เอ๋ อก็เป็นคนนอก เรื่องหยุมหยิมของตระกูลเป่หมิงปิด ประตูคุยกันเสียจะดีกว่า เธอพยักหน้าอย่างขอไปที เข้าไปคว้ามือของเป่ยใต้เอ่อขึ้นมาอย่างสนิทสนม “หึ ๆ ใต้เอ่อ ป้าฮุ่ยซินต้องเป็นฝ่ายขอโทษถึงจะถูก เธอมา สายที่ไหนกัน ลูกชายไม่รักดีของเราคนนั้น ตอนนี้ยัง ไม่ถึงบ้านเลย…”
นาทีที่เป่ยใต้เอ๋อเห็นกู้ฮอนก็เกิดประหลาดใจนิด หน่อย แต่ว่า เธอยิ่งประหลาดใจมากขึ้นเมื่อเห็นชาย หนุ่มอ่อนวัยข้างกายกู้ฮอน “ฮิ ๆ คุณป้าฮุ่ยซิน คนนี้ คือ?”
“คนนี้เหรอ คือหลานคนโตของลุงเป่ยหมิงยังไงล่ะ
ชื่อยี่เฟิง” เจียงฮุ่ยซินยิ้มอย่างอ่อนโยน เอ่ยแนะนำ “ยี่
เฟิงจ๊ะ คนนี้คือลูกสาวของนายกเทศมนตรีเมืองA เป่ย
ใต้เอ๋อจ้ะ”
แววตาของยี่เฟิงฉายแวววับ ยิ้มอย่างสุภาพให้เป่ย ใต้เอ่อ “ที่แท้สาวสวยคนนี้ ก็คืออาสะใภ้รองในอนาคต ของผมนี่เอง?”
เป่ยใต้เอ่อดีอกดีใจกับคำว่า ‘อาสะใภ้รอง ” เป็นอย่างมาก เหลือบมองยังเหมิงโม่อย่างเขินอาย “ฮิ ๆ ยี่เฟิงล้อเล่นอีกแล้ว ไม่รู้ว่าคนนี้คือ….” เธอมองไปยังกู้ %3D ฮอน
ยี่เฟิงโอบบ่ากู้ฮอนไว้แน่นแต่ไม่ดึงดัน พยักหน้า ยิ้มน้อย ๆ “กู้ฮอน คนรักของผมเองครับ”
“อ้อ….” เป่ยใต้เอ๋อยิ้มขึ้นมาอย่างประหลาดใจ สายตาอดลอบมองปฏิกิริยาของเป้หมิงโม่ไม่ได้
เป่ยใต้เอ่อมีหรือจะไม่รู้จักกู้ฮอน ครั้งก่อนที่เธอฆ่า ตัวตายเพื่อเหมิง โม่ เป่ยหมิงโม่ยังเคยดึงตัวกู้ฮอนไป ยังโรงพยาบาลเพื่อประชดประชันเธอ ความน่าอับอาย ครั้งนั้น ชั่วชีวิตเป่ยใต้เอ่อคงไม่อาจลืมได้ไปตลอด
กาล!
