ตอนที่ 179 อาสองไม่มีจุดอ่อน2
ท่านปู่เองก็ชะงักไปเช่นกัน บนใบหน้าเหี่ยวย่นนั้น ปรากฏสีหน้างุนงง “เจ้าสอง แกจะทำแบบนั้นทำไม?”
คนอื่นอาจไม่เข้าใจแต่ท่านปู่นั้นรู้เจตนาร้ายของ ลูกคนรองดีที่สุด คนอย่างลูกรองที่ไม่เคยเห็นอะไรอยู่ ในสายตา หุ้นส่วนนั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญสำหรับเขา การได้โจมตีครอบครัวลูกคนโตต่างหากถึงจะเป็นเป้า หมายของเขาอย่างแท้จริง!
และเขาทำแบบนี้ เพียงเพื่อทำลายความสุขของยี่ เฟิงเท่านั้น!
“ทำไม พ่อไม่ยอมเหรอ?” เป่ยหมิงโม่มองสีหน้า ยุ่งเหยิงของท่านปู่ อดแค่นหัวเราะไม่ได้”สิทธิ์ในการ เลือกอยู่ในมือพวกเขา ถ้าหากพ่อไม่ยอม พ่อก็แต่งงาน แทนเป่ยหมิงยี่เฟิงแล้วกัน! ถึงอย่างไรพ่อก็แต่งมาตั้ง หลายคนขนาดนี้ แต่งกับเป้ยใต้เอ๋ออีกสักคนก็ไม่ เป็นไรหรอก!”
สายตานั่นราวกับจะเยาะเย้ยท่านปู่ ไม่ว่าท่านปู่จะ แสร้งเย็นชาใส่ยี่เฟิงแค่ไหน ก็ไม่อาจหลีกหนีจากสาย ตาของเป่ยหมิงโม่ไปได้! ท่านปู่เพียงเกรงว่าเจตนาแก้ แค้นของเขาต่อลูกคนโต จะส่งต่อไปยังเป่หมิงยี่เฟิง ถึงได้ตั้งใจทำหมางเมินใส่เป่ยหมิงยี่เฟิงเท่านั้น!
ท่านปู่โกรธจัดจนหน้าแดง “บัดซบ แกจะยั่วให้ฉัน โมโหตายใช่ไหม!”
เป่ยหมิงเฟยหย่วนที่ยังห่อเหี่ยวเมื่อครู่ พอได้ยินคำ พูดนี้ของเป้หมิงโม่ ก็ราวฟื้นคืนมีชีวิตชีวาขึ้นมา แน่นอ นว่าเป่ยหมิงเฟยหย่วนไม่กล้าคาดหวังให้พ่อของเขาแต่ง งานกับเบี้ยใต้เอ๋อ ดังนั้นเขาจึงมองยี่เฟิง ลูกชายของ ตัวเองอย่างเปี่ยมไปด้วยความหวัง….
ยี่เฟิงหดหูใจยิ่งนัก!
หุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของบริษัทเป่ยหมิงไม่อาจ ดูแคลน ด้วยมูลค่าของบริษัทเป่ยหมิงแล้ว แม้จะเป็นหุ้น ส่วนเพียงหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ก็มีมูลค่ามากถึงล้านล้าน! ซึ่ง นั่นเป็นสิ่งที่คนนอกแม้ต้องการก็ไม่อาจคว้ามา! มันจึง แทนสัญลักษณ์ถึงสถานะอันสูงค่าของสมาชิกตระกูล เหมิง!
และในปัจจุบัน เป่ยหมิงโม่ครอบครองหุ้นส่วนใหญ่ ที่สุด ยี่สิบเปอร์เซ็นต์สำหรับเขานั้นจึงนับว่าไม่เท่าไหร่ เลย
แต่ในสายตาของเขากลับไม่ละเว้นครอบครัวของ พี่คนโต!
“สรุปว่า พวกนายไปครุ่นคิดกันดี ๆ ขอตัวก่อนล่ะ” เป่ยหมิงโม่หัวเราะเย้ยเสียงหนึ่ง ไม่รอคำตอบจากพวก เขา สาวเท้าก้าวจากไป
*
กู้ฮอนยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์เป่ยหมิง รอ ยี่เฟิงออกมาอย่างสงบ
เมื่อฟ้าหม่นลง ลมหนาวก็โชยพัดมา
สองแขนของเธอโอบไหล่ไว้ แสงจากดวงจันทร์ ส่องให้เงาร่างเพรียวของเธอดูยึดยาวและโดดเดี่ยว
เจียงฮุ่ยซินอุ้มเฉิงเฉิงเข้าไปในห้องนานแล้ว เธอ ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้มองสักนิด
ทั้งด้วยติดสถานะของตนเอง เธอจึงไม่รั้งอยู่ใน บ้านตระกูลเปหมิง เพียงรอยเฟิงอยู่เงียบ ๆ ที่หน้า ประตู
คืนนี้ ภายใต้ม่านท้องฟ้ากว้างไกล มีดวงตาวถัก ทออยู่ไม่กี่ดวง
เธอช้อนตามอง โดยไม่ทันรู้ตัว ขอบตาก็อุ่นร้อน
ขึ้นมา
อาจเป็นเพราะความจริงเรื่องเดิมพันนั่น และอาจ เป็นเพราะสายตาเยียบเย็นของเหมิงโม่ หรืออาจมี เหตุมากกว่านั้น พัวพันเข้าด้วยกัน จนยุ่งเหยิงวุ่นวาย พัลวัน…
“ฮอน!” อี้เฟิงรีบร้อนเดินออกมา สีหน้าคมคายดู เหนื่อยล้า
เขาวิ่งเหยาะ ๆ มาตรงหน้าเธอ ปรับอารมณ์อยู่สัก พัก จากนั้น ก็เผยรอยยิ้มขอโทษมาทางเธอ “ขอโทษ นะ…”
สามคำนี้ที่ออกมาจากปากของยี่เฟิง ช่างไร้กำลัง และหนักหน่วง
นิ้วมือของเธอสั่นเทา ดวงตาสดใสของเธอฉาย แววโศกเศร้า “ความจริง เธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ของ ฉันกับเป้หมิงโม่นานแล้ว ใช่ไหม?”
ยี่เฟิงพยักหน้าอย่างแข็ง ๆ “ขอโทษ ที่ไม่ได้บอก เธอตั้งแต่แรก”
สีหน้าของเธอซีดเผือด มุมปากผุดรอยยิ้มเฝื่อน “แสดงว่าเธอรู้ตั้งแต่แรก ว่าเพื่อหุ้นส่วนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ของพ่อเธอ เขาถึงได้ลงเดิมพันงั้นเหรอ?”
“…เปล่า ฉันเพิ่งมารู้ทีหลังว่าหญิงสาวที่อยู่ใน เดิมพันคนนั้น ที่แท้ก็คือเธอ!” ยี่เฟิงเอ่ยอย่างลำบากใจ “ถ้าหากฉันรู้แต่แรก ฉันจะทำทุกวิธีทาง ทุ่มเททุกอย่าง เพื่อหยุดไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแต่ว่าขอโทษนะฮอน ฉันเกลียดตัวเองที่กลับมาช้าเกินไป….”
“แล้วเรื่องคืนนี้ล่ะ? ในเมื่อเธอรู้ความสัมพันธ์ของ ฉันกับเขา ทั้งที่รู้ว่าเขาคืออาสองของเธอ แล้ว ทำไม….”
“ทำไม?” ยี่เฟิงหัวเราะขึ่นขึ้นมาเสียงหนึ่ง ดวงตา เปล่งประกาย “ขอโทษนะฮอน ฉันใช้เธอเพื่อโจมตีอา สองจริง ๆ แต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์ อาสองเขาไม่มีจุด อ่อนเลย..”
เวลาที่ยี่เฟิงพูดประโยคนี้ ราวกับเด็กที่ไม่อาจช่วย เหลืออะไรได้น้ำเสียงพลันจุกอยู่ในลำคอ ฮอนถอนหายใจลึก ดวงตาปกคลุมไปด้วยม่านหมอกจาง รู้สึกบีบคั้นในใจ
พอเป็นยี่เฟิง เธอก็โกรธไม่ลง
เพราะเธอรู้ว่า ความทรงจำวัยเยาว์อันสวยงามนั้น เขาต้องเป็นทุกข์ทรมานถึงได้ทำแบบนั้น
ใต้ฟ้ายามค่ำคืน ใบหน้ารูปงามสะอาดของยี่เฟิง แฝงความเจ็บปวดอย่างชัดเจน
“ขอโทษนะฮอน… เบนโลกใบนี้ คนที่ฉันไม่อยาก ทำร้ายมากที่สุดก็คือเธอ แต่ว่าฉันไม่มีหนทาง หากพ่อ กับแม่ฉันสูญเสียหุ้นส่วนก้อนนั้น สถานะลูกคนโต หลานคนโตนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องน่าขัน ซึ่งก็เหมือนกับ ถูกอาสองถีบหัวส่งออกจากตระกูลเป่ยหมิง…”
“ทำไมเขาถึงต้องทำอย่างนี้ล่ะ? ทำไมเขาถึงพุ่ง เป้าโจมตีเธอกับพ่อ” เธอประหลาดใจเล็กน้อย
ยี่เฟิงหัวเราะขมขื่นเสียงหนึ่ง “เรื่องนี้ ฉันเองก็ อยากรู้เหมือนกัน แต่ว่าทุกครั้งที่ฉันถามพ่อกับแม่ พวก เขาเพียงแต่ส่ายหัว ไม่ยอมตอบ”
เธอเม้มปาก จ้องตรงยังในดวงตาของยี่เฟิง “ถ้า อย่างนั้น ทำไมต้องเข้าไปในบริษัทกู้เพื่อช่วยฉัน?”
ยี่เฟิงมองยังฮอนอย่างจริงใจ “ฉันรู้ตั้งแต่ก่อนหน้า นี้ ว่าเธอเกลียดตระกูลกู้ ทว่ากลับยอมช่วยตระกูลกู้ แย่งชิงโครงการ “หยิง ฉันจึงคิดว่าบริษัทกู้คือสิ่งที่เธอ ต้องการ! บางทีเธออาจอยากแก้แค้นตระกูลกู้ ฉันจึง ตัดสินใจช่วยเธอครอบครองบริษัทกู้,”
“ครอบครองบริษัทกู้?” กู้ฮอนตะลึงไปชั่วขณะ…. เธอไม่เคยนึกมาก่อนเลยว่า ยี่เฟิงจะเข้าใจว่าเธอ กำลังแก้แค้นตระกูลกู้
จริงอยู่ว่า หนทางที่ดีที่สุดในการแก้แค้นตระกูลกู้ คือแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างมาจากเขา!
แต่ว่า….เธอไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งขนาดนั้น ชีวิต ของเธอวุ่นวายมากแล้ว เพียงเป้าหมายในการเลี้ยงดู ลูก ๆ ให้มีชีวิตที่ดี เธอก็รู้สึกว่ายากเย็นเกินพอ!
“ยี่เฟิง เธอเข้าใจผิดแล้ว-” เธอถอนใจสายหน้า “ฉันยอมช่วยบริษัทกู้ เพียงเพราะอยากช่วยแม่โดย บริสุทธิ์ใจ ไม่ได้มีเป้าหมายลึกซึ้งอย่างที่เธอคิด”
