ตอนที่ 247 ความทรงจำฝันร้าย
“ถ้าอย่างนั้น….จะต้องมีใครอีกคนหนึ่งอย่างแน่นอน….* เธอคิดถึงตอนที่อยู่สเปนขึ้นมากระทะหัน เคยได้ยินมาว่า 10 ปีก่อน สถาปนิกยอดอัจฉริยะ V.Q ของวงสถาปัตยกรรม ยุโรปเขาหายตัวไปกะทันหันในระหว่างคืนหนึ่ง! หรือ ว่า…เป็นเพราะแสงจันทร์สีขาว หมายถึง คนที่หลงรักแต่ ไม่สามารถอยู่ด้วยกัน และไม่มีวันลืมเลื่อน) ของเขา
เป็นไปได้ไหมว่า
นั่นเป็นเหตุผลที่เขายืนหยัดที่จะไม่รักไม่แต่งงาน!
ภายในใจกู้ฮอนสั่นสะท้าน
“อย่ามาเปลี่ยนหัวข้อสนทนาผม ตอบคำถามผม!”แววตา ทอประกายหงุดหงิดแปลกๆ ราวกับถูกคนมองออกถึงความ รู้สึกทรมานลำบาก เพียงแต่ว่าเขาปิดบังมั่นได้ดี “ผมจะถาม คุณ คุณเสียดายเหมิงยี่เฟิงหรือไม่ จะทิ้งแสงจันทร์สีขาวได้ ลงคอหรือไม่!” ตอนที่ 247 ความทรงจำฝันร้าย
“ถ้าอย่างนั้น….จะต้องมีใครอีกคนหนึ่งอย่างแน่นอน….* เธอคิดถึงตอนที่อยู่สเปนขึ้นมากระทะหัน เคยได้ยินมาว่า 10 ปีก่อน สถาปนิกยอดอัจฉริยะ V.Q ของวงสถาปัตยกรรม ยุโรปเขาหายตัวไปกะทันหันในระหว่างคืนหนึ่ง! หรือ ว่า…เป็นเพราะแสงจันทร์สีขาว หมายถึง คนที่หลงรักแต่ ไม่สามารถอยู่ด้วยกัน และไม่มีวันลืมเลื่อน) ของเขา
เป็นไปได้ไหมว่า
นั่นเป็นเหตุผลที่เขายืนหยัดที่จะไม่รักไม่แต่งงาน!
ภายในใจกู้ฮอนสั่นสะท้าน
“อย่ามาเปลี่ยนหัวข้อสนทนาผม ตอบคำถามผม!”แววตา ทอประกายหงุดหงิดแปลกๆ ราวกับถูกคนมองออกถึงความ รู้สึกทรมานลำบาก เพียงแต่ว่าเขาปิดบังมั่นได้ดี “ผมจะถาม คุณ คุณเสียดายเหมิงยี่เฟิงหรือไม่ จะทิ้งแสงจันทร์สีขาวได้ ลงคอหรือไม่!” สายตาเธอพร่า ถูกแววตาน่ากลัวของเขาบีบคั้นจนไม่มี ทางถอย จ้องมองเขาชั่วขณะ ในที่สุด เธอก็ยอมแพ้ที่จะโต้ เถียงกับเขา เพราะว่าหลังจากที่เธอตัดสินใจจะเดินทางไป ต่างประเทศแล้ว เธอก็รู้ว่า ถึงแม้จะรู้ว่าแสงจันทร์สีขาวของ เป่ยหมิงโม่คือใคร ก็ไม่สำคัญอีกแล้ว
ดังนั้น เธอจึงยิ้ม สีหน้าประชดประชัน
“ฉันมีสิทธิ์ที่จะเสียดายไหม”
“ไม่มี!” เขาตอบกลับมาอย่างรวดเร็วเป็นพิเศษ
“ถ้าอย่างนั้นก็จบแล้ว” เธอยักไหล่ มุมปากสัมผัสได้ถึง ความขมขื่นที่รู้สึกได้ไม่ง่าย “หลังจากที่มั่วโลกีย์กับคุณคนนี้ ที่เป็นลุงรองของยี่เฟิงแล้ว คุณคิดว่าฉันจะยังสามารถเผชิญ หน้ากับแสงจันทร์สีขาวที่สะอาดบริสุทธิ์ภายในใจฉันได้อีก หรือ”
กลัวว่าชาตินี้คงจะไม่สามารถเผชิญหน้าได้อีกแล้ว โดย เฉพาะเมื่อครู่ที่เธอได้รับรู้ว่า ที่แท้ยี่เฟิงทำเพื่อเธอ เพื่อช่วย เธอแย่งชิงบริษัทกู้ซื่อ ถึงได้วางเดิมพันทั้งหมดของตัวเอง และครอบครัว..แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้อย่างยับเยิน สายตาเธอพร่า ถูกแววตาน่ากลัวของเขาบีบคั้นจนไม่มี ทางถอย จ้องมองเขาชั่วขณะ ในที่สุด เธอก็ยอมแพ้ที่จะโต้ เถียงกับเขา เพราะว่าหลังจากที่เธอตัดสินใจจะเดินทางไป ต่างประเทศแล้ว เธอก็รู้ว่า ถึงแม้จะรู้ว่าแสงจันทร์สีขาวของ เป่ยหมิงโม่คือใคร ก็ไม่สำคัญอีกแล้ว
ดังนั้น เธอจึงยิ้ม สีหน้าประชดประชัน
“ฉันมีสิทธิ์ที่จะเสียดายไหม”
“ไม่มี!” เขาตอบกลับมาอย่างรวดเร็วเป็นพิเศษ
“ถ้าอย่างนั้นก็จบแล้ว” เธอยักไหล่ มุมปากสัมผัสได้ถึง ความขมขื่นที่รู้สึกได้ไม่ง่าย “หลังจากที่มั่วโลกีย์กับคุณคนนี้ ที่เป็นลุงรองของยี่เฟิงแล้ว คุณคิดว่าฉันจะยังสามารถเผชิญ หน้ากับแสงจันทร์สีขาวที่สะอาดบริสุทธิ์ภายในใจฉันได้อีก หรือ”
กลัวว่าชาตินี้คงจะไม่สามารถเผชิญหน้าได้อีกแล้ว โดย เฉพาะเมื่อครู่ที่เธอได้รับรู้ว่า ที่แท้ยี่เฟิงทำเพื่อเธอ เพื่อช่วย เธอแย่งชิงบริษัทกู้ซื่อ ถึงได้วางเดิมพันทั้งหมดของตัวเอง และครอบครัว..แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้อย่างยับเยิน ลองถามเป่ยหมิง โม่สามารถทำได้หรือไม่ จะสามารถทำ แบบนี้ เทหมดทุกอย่างเพื่อเธอได้หรือ
ไม่ได้หรอก
ในใจของเธอ ตอนนี้ เข้าใจได้ในทันทีว่า คนที่เธอเคย ปล่อยมือไปคือยี่เฟิงที่มีความรู้สึกลึกซึ้งกับเธออย่างไร
เธออดไม่ได้ที่จะกระทั่งถามตัวเองกลับไปกลับมา ในปีนั้น ที่กู้อันที่เข้ามาแรกระหว่างเธอกับยี่เฟิง ทำไมเธอถึงได้เลือก ที่จะถอยออกมาอย่างเงียบๆ ทำไมเธอถึงไม่พยายามอีกนิด ทำไมเธอถึงปล่อยมือได้อย่างง่ายได้เช่นนี้
วันนี้ย้อนกลับไปคิดขึ้นมา เธอมีเพียงรอยยิ้มทุกข์ใจ ที่แท้ ก็เพื่อหยูฟืน เพื่อกู้อันขี เพื่อตระกูลกู้ เธอทิ้งความสุขที่ได้มา อย่างง่ายดาย!
หรือว่าจะเป็นเหมือนอย่างที่ยี่เฟิงพูด เธอรักเขาไม่พอหรือ
กู้ฮอนมองไปที่ชายหนุ่มข้างกาย หัวใจอดเจ็บปวดจน ควบคุมไม่อยู่…พลาดจากยี่เฟิง เธอทอดถอนใจอย่าง เสียใจ เศร้าระทมยากจะลืมเลือน แต่ ลองถามเป่ยหมิง โม่สามารถทำได้หรือไม่ จะสามารถทำ แบบนี้ เทหมดทุกอย่างเพื่อเธอได้หรือ
ไม่ได้หรอก
ในใจของเธอ ตอนนี้ เข้าใจได้ในทันทีว่า คนที่เธอเคย ปล่อยมือไปคือยี่เฟิงที่มีความรู้สึกลึกซึ้งกับเธออย่างไร
เธออดไม่ได้ที่จะกระทั่งถามตัวเองกลับไปกลับมา ในปีนั้น ที่กู้อันที่เข้ามาแรกระหว่างเธอกับยี่เฟิง ทำไมเธอถึงได้เลือก ที่จะถอยออกมาอย่างเงียบๆ ทำไมเธอถึงไม่พยายามอีกนิด ทำไมเธอถึงปล่อยมือได้อย่างง่ายได้เช่นนี้
วันนี้ย้อนกลับไปคิดขึ้นมา เธอมีเพียงรอยยิ้มทุกข์ใจ ที่แท้ ก็เพื่อหยูฟืน เพื่อกู้อันขี เพื่อตระกูลกู้ เธอทิ้งความสุขที่ได้มา อย่างง่ายดาย!
หรือว่าจะเป็นเหมือนอย่างที่ยี่เฟิงพูด เธอรักเขาไม่พอหรือ
กู้ฮอนมองไปที่ชายหนุ่มข้างกาย หัวใจอดเจ็บปวดจน ควบคุมไม่อยู่…พลาดจากยี่เฟิง เธอทอดถอนใจอย่าง เสียใจ เศร้าระทมยากจะลืมเลือน แต่ เมื่อเผชิญหน้ากับเป็หมิงโม่ เธอกลับเจ็บปวดรวดร้าวแทบจะ ทนไม่ไหว..
เป็นอย่างที่คิดไว้ คำพูดของเธอจบลง ใบหน้าหล่อเหลา ของเป่หมิงโม่ก็ทะมีนในชั่วพริบตาทันที
“มั่วโลกีย์” เขากัดฟันเอ่ยทีละค่า “คุณให้คำอธิบายความ สัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณแบบนี้หรือ”
เธอยกริมฝีปากเย้ยหยัน “ไม่อย่างนั้นล่ะ ผู้ชายที่ชื่นชอบ ทำกับฉัน ผู้ชายที่คิดว่าการมีเพศสัมพันธ์คือการรักฉัน คุณ ไม่รู้สึกว่าใช้ มั่วโลกีย์ สองคำนี้มาอธิบายความสัมพันธ์ ระหว่างเรามันเหมาะสมยิ่งกว่าหรือ”
เธอเหน็บแหนมอย่างเมฆลอยเอื่อยลมพัดแผ่วเบา กระตุ้น ให้เส้นโลหิตบนหน้าผากเขาปรากฏ
เธอรู้ไหมว่า คำพูดยั่วยุของเธอทำให้เขาโกรธเป็นฟินเป็น ไฟยิ่งกว่าการยั่วยุจากลูกชายเขา!
“ดีแสงจันทร์สีขาวของคุณสะอาดบริสุทธิ์ ผมมันมั่ว โลกีย์ใช่ไหม!” ท่าทางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันของเขา ราวกับสามี ที่อิจฉาริษยาเป็นอย่าง เมื่อเผชิญหน้ากับเป็หมิงโม่ เธอกลับเจ็บปวดรวดร้าวแทบจะ ทนไม่ไหว..
เป็นอย่างที่คิดไว้ คำพูดของเธอจบลง ใบหน้าหล่อเหลา ของเป่หมิงโม่ก็ทะมีนในชั่วพริบตาทันที
“มั่วโลกีย์” เขากัดฟันเอ่ยทีละค่า “คุณให้คำอธิบายความ สัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณแบบนี้หรือ”
เธอยกริมฝีปากเย้ยหยัน “ไม่อย่างนั้นล่ะ ผู้ชายที่ชื่นชอบ ทำกับฉัน ผู้ชายที่คิดว่าการมีเพศสัมพันธ์คือการรักฉัน คุณ ไม่รู้สึกว่าใช้ มั่วโลกีย์ สองคำนี้มาอธิบายความสัมพันธ์ ระหว่างเรามันเหมาะสมยิ่งกว่าหรือ”
เธอเหน็บแหนมอย่างเมฆลอยเอื่อยลมพัดแผ่วเบา กระตุ้น ให้เส้นโลหิตบนหน้าผากเขาปรากฏ
เธอรู้ไหมว่า คำพูดยั่วยุของเธอทำให้เขาโกรธเป็นฟินเป็น ไฟยิ่งกว่าการยั่วยุจากลูกชายเขา!
“ดีแสงจันทร์สีขาวของคุณสะอาดบริสุทธิ์ ผมมันมั่ว โลกีย์ใช่ไหม!” ท่าทางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันของเขา ราวกับสามี ที่อิจฉาริษยาเป็นอย่าง มาก เพียงแต่ว่าเขาไม่ยอมรับ “ถ้าอย่างนั้นผมก็จะตั้งหน้าตั้ง ตารอ รอดูแสงจันทร์สีขาวของคุณจะบริสุทธิ์จนตาย อย่างไร!”
เอ่ยจบ เป้หมิงโม่ใบหน้าแข็งเย็น สะบัดมือจากไป ทิ้งกู้ ฮอนไว้ในห้องโถงอย่างเดียวดาย……
ไม่มีใครรู้เลยว่า คืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
กู้ฮอนไม่มีกะจิตกะใจไปคร่ำครวญเศร้าโศก เธอเป็นห่วง เด็กทั้งสองคน เป็นห่วงเฉิงเฉิงถูกคนเปิดโปง เป็นห่วงหยาง หยางจะทำให้เรื่องใหญ่โต..
แต่ว่าเด็กสองคนนั้นล่ะ
หยางหยางถูกเฉิงเฉิงฉุดกระชากลากถูกลับไปห้องนอน
ตัวเอง
เสียงดังปัง เฉิงเฉิงปิดประตูอย่างแรง
หยางหยางแต่ไหนแต่ไรก็ได้รับการสืบทอดความเยือก เย็นมาจากบิดา แต่เมื่อสักครู่เกือบจะถูกหยางหยางเด็ก สมควรตายนี้ทำความแตกในตอนนั้น!
จากนั้น เฉิงเฉิงก็ออกแรงโยนหยางหยางไปบน มาก เพียงแต่ว่าเขาไม่ยอมรับ “ถ้าอย่างนั้นผมก็จะตั้งหน้าตั้ง ตารอ รอดูแสงจันทร์สีขาวของคุณจะบริสุทธิ์จนตาย อย่างไร!”
เอ่ยจบ เป้หมิงโม่ใบหน้าแข็งเย็น สะบัดมือจากไป ทิ้งกู้ ฮอนไว้ในห้องโถงอย่างเดียวดาย……
ไม่มีใครรู้เลยว่า คืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
กู้ฮอนไม่มีกะจิตกะใจไปคร่ำครวญเศร้าโศก เธอเป็นห่วง เด็กทั้งสองคน เป็นห่วงเฉิงเฉิงถูกคนเปิดโปง เป็นห่วงหยาง หยางจะทำให้เรื่องใหญ่โต..
แต่ว่าเด็กสองคนนั้นล่ะ
หยางหยางถูกเฉิงเฉิงฉุดกระชากลากถูกลับไปห้องนอน
ตัวเอง
เสียงดังปัง เฉิงเฉิงปิดประตูอย่างแรง
หยางหยางแต่ไหนแต่ไรก็ได้รับการสืบทอดความเยือก เย็นมาจากบิดา แต่เมื่อสักครู่เกือบจะถูกหยางหยางเด็ก สมควรตายนี้ทำความแตกในตอนนั้น!
จากนั้น เฉิงเฉิงก็ออกแรงโยนหยางหยางไปบน เตียง-
“ไอ้หยา เป้หมิงซิเฉิง นายอ่อนโยนหน่อยได้ไหม! หัวฉัน กระแทกชนจนเวียนหัวแล้ว!” หยางหยางตัวอ่อนแผ่อยู่บน เตียง ม้วนตัวกลิ้งไปมา ศีรษะเล็ก โคลงไปมา ยังคงเวียนหัว อยู่เล็กน้อย “มองไม่ออกเลยว่า นายเด็กน้อยที่ปกติแล้วมี ท่าทางเป็นสุภาพบุรุษผู้ร่ำรวยเงินทองและอำนาจ หยาบคาย ขึ้นมาก็ประพฤติตัวได้เหมือนกับพ่อนกซึ้งกสมควรตายนั่น แหละนะ..”
เฉิงเฉิงเหยียดปาก ดึงผ้าปิดปากออก หรี่ตาเล็กน้อย กวาดมองน้องชายเขาผู้ไม่คิดอะไรมากมายตำหนิเขาอยู่บน ที่นอน
“กู้หยางหยาง นายไม่เห็นว่าคุณแม่มา พี่ชายยี่เฟิงก็มา คุณพ่อก็อยู่ที่นั่นหรือ นี่มันเวลาไหนกันแล้ว นายยังจะสาด น้ำมันใส่กองไฟอีก นายจงใจให้คนบนโลกทั้งหมดล้วนรู้ว่า ฉัน เป้หมิงซิเฉิง ที่แท้ก็เป็นเด็กที่ไม่รู้เรื่อง นายขายหน้าก็ช่าง มัน ทำไมนายต้องแกล้งใช้ใบหน้าของฉันไปทำให้ขายหน้า ด้วย”
เฉิงเฉิงโกรธแล้วจริงๆ เมื่อคืนหยางหยางสาดปัสสาวะถูก ใบหน้าแบนๆของคนรับใช้ก็ช่างมันเถอะ ครั้งนี้กลับไปแข่ง กับคุณพ่อ! เขาไม่รู้ เตียง-
“ไอ้หยา เป้หมิงซิเฉิง นายอ่อนโยนหน่อยได้ไหม! หัวฉัน กระแทกชนจนเวียนหัวแล้ว!” หยางหยางตัวอ่อนแผ่อยู่บน เตียง ม้วนตัวกลิ้งไปมา ศีรษะเล็ก โคลงไปมา ยังคงเวียนหัว อยู่เล็กน้อย “มองไม่ออกเลยว่า นายเด็กน้อยที่ปกติแล้วมี ท่าทางเป็นสุภาพบุรุษผู้ร่ำรวยเงินทองและอำนาจ หยาบคาย ขึ้นมาก็ประพฤติตัวได้เหมือนกับพ่อนกซึ้งกสมควรตายนั่น แหละนะ..”
เฉิงเฉิงเหยียดปาก ดึงผ้าปิดปากออก หรี่ตาเล็กน้อย กวาดมองน้องชายเขาผู้ไม่คิดอะไรมากมายตำหนิเขาอยู่บน ที่นอน
“กู้หยางหยาง นายไม่เห็นว่าคุณแม่มา พี่ชายยี่เฟิงก็มา คุณพ่อก็อยู่ที่นั่นหรือ นี่มันเวลาไหนกันแล้ว นายยังจะสาด น้ำมันใส่กองไฟอีก นายจงใจให้คนบนโลกทั้งหมดล้วนรู้ว่า ฉัน เป้หมิงซิเฉิง ที่แท้ก็เป็นเด็กที่ไม่รู้เรื่อง นายขายหน้าก็ช่าง มัน ทำไมนายต้องแกล้งใช้ใบหน้าของฉันไปทำให้ขายหน้า ด้วย”
เฉิงเฉิงโกรธแล้วจริงๆ เมื่อคืนหยางหยางสาดปัสสาวะถูก ใบหน้าแบนๆของคนรับใช้ก็ช่างมันเถอะ ครั้งนี้กลับไปแข่ง กับคุณพ่อ! เขาไม่รู้ จักประเมินการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์หรือไงกัน! เขา ต้องก่อเรื่องวุ่นวายเท่าไรถึงจะพอใจกันแน่
จ่าเฉิงเฉิงก็รู้สึกว่า การพาหยางหยางกลับมาบ้านตระกูล เป่ยหมิงนั้นเป็นความผิดพลาดหนึ่ง ผิดพลาดอย่างใหญ่ หลวง!
จะสร้างความทรงจำที่สวยงามให้เขาก่อนที่จะเดินทางไป ต่างประเทศอะไรกัน นี่มันคือฝันร้ายชัดๆ ฝันร้ายนะ!
“เฮ้! ใจเย็น! เป่ยหมิงซิเฉิง ความใจเย็นของนายไปไหน แล้ว” หยางหยางยังคงสาดน้ำเย็นมาอีกประโยค “ไม่ทัน ระวังทำให้นายขายหน้าก็ช่างมันเถอะ ไม่ใช่ว่าแขนหายได้ รับบาดเจ็บซะหน่อย นายจะตระหนี่้ไปทำไม”
เฉิงเฉิงโกรธจนอยากจะบีบเด็กนี้ให้ตาย!
พลางแก้เปียผมยาวบนศีรษะ พลางถลึงตาใส่หยางหยาง “นายมันปัญญาอ่อน! นายรู้หรือไม่ว่าปัญหามันเกิดขึ้นจาก ตรงไหนกันแน่ ที่คุณแม่มา แน่นอนว่ามาเพื่อนาย! ที่พี่ชายยี่ เฟิงมา แน่นอนว่ามาเพื่อคุณแม่! นายมองไม่เห็นสีหน้าดูไม่ ค่อยดีของคุณพ่อหรือ นายตั้งใจให้คุณ จักประเมินการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์หรือไงกัน! เขา ต้องก่อเรื่องวุ่นวายเท่าไรถึงจะพอใจกันแน่
จ่าเฉิงเฉิงก็รู้สึกว่า การพาหยางหยางกลับมาบ้านตระกูล เป่ยหมิงนั้นเป็นความผิดพลาดหนึ่ง ผิดพลาดอย่างใหญ่ หลวง!
จะสร้างความทรงจำที่สวยงามให้เขาก่อนที่จะเดินทางไป ต่างประเทศอะไรกัน นี่มันคือฝันร้ายชัดๆ ฝันร้ายนะ!
“เฮ้! ใจเย็น! เป่ยหมิงซิเฉิง ความใจเย็นของนายไปไหน แล้ว” หยางหยางยังคงสาดน้ำเย็นมาอีกประโยค “ไม่ทัน ระวังทำให้นายขายหน้าก็ช่างมันเถอะ ไม่ใช่ว่าแขนหายได้ รับบาดเจ็บซะหน่อย นายจะตระหนี่้ไปทำไม”
เฉิงเฉิงโกรธจนอยากจะบีบเด็กนี้ให้ตาย!
พลางแก้เปียผมยาวบนศีรษะ พลางถลึงตาใส่หยางหยาง “นายมันปัญญาอ่อน! นายรู้หรือไม่ว่าปัญหามันเกิดขึ้นจาก ตรงไหนกันแน่ ที่คุณแม่มา แน่นอนว่ามาเพื่อนาย! ที่พี่ชายยี่ เฟิงมา แน่นอนว่ามาเพื่อคุณแม่! นายมองไม่เห็นสีหน้าดูไม่ ค่อยดีของคุณพ่อหรือ นายตั้งใจให้คุณ พ่อสงสัยพวกเราใช่ไหม จากนั้นก็ทำให้คุณแม่ลำบากไป ด้วย”
หยางหยางที่แผ่อยู่บนเตียง ทำปากจ์ ถูกหยางหยางดุ แบบนี้ ราวกับว่าสมองเริ่มที่จะมีปฏิกิริยาตอบสนองเล็กน้อย แล้ว
“เอ่อ….คุณพ่อก็ไม่ได้สงสัย….”
“ท่าทางของนายเมื่อตะกี้คือท่าทางที่ฉัน เป้หมิงซิเฉิงจะ ทำมันออกมามั้ย นายไม่รู้หรือว่าลุงสามเริ่มที่จะสงสัยแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันเคยบอกกับนายหรือว่า ลุงสามเคยบอกฉันว่า เป็นคนสองบุคลิก ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป สองบุคลิกไม่ช้าก็ เร็วต้องถูกเปิดโปงกลายเป็นคนสองคนแล้ว!”
คนสองคน คนสองคนนะ! หยางหยางเข้าใจถึงความร้าย แรงหลังจากถูกเปิดโปงหรือไม่
4.” หยางหยางเบะปากเล็ก ใบหน้าท่าทางน้อยใจ “ใครใช้ให้พี่ชายยี่เฟิงหน้าตาขาวเกินไปล่ะ ใบหน้าขาว สะอาดสะอ้านนั้น ฉันไม่สามารถยอมรับคนที่ใบหน้าขาวกว่า ฉันได้นินา…ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่แยกถูกผิดอุ้มนายอีก เป่ห มิงซิเฉิง ฉันก็ทำเพื่อช่วยนายนะ..” พ่อสงสัยพวกเราใช่ไหม จากนั้นก็ทำให้คุณแม่ลำบากไป ด้วย”
หยางหยางที่แผ่อยู่บนเตียง ทำปากจ์ ถูกหยางหยางดุ แบบนี้ ราวกับว่าสมองเริ่มที่จะมีปฏิกิริยาตอบสนองเล็กน้อย แล้ว
“เอ่อ….คุณพ่อก็ไม่ได้สงสัย….”
“ท่าทางของนายเมื่อตะกี้คือท่าทางที่ฉัน เป้หมิงซิเฉิงจะ ทำมันออกมามั้ย นายไม่รู้หรือว่าลุงสามเริ่มที่จะสงสัยแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันเคยบอกกับนายหรือว่า ลุงสามเคยบอกฉันว่า เป็นคนสองบุคลิก ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป สองบุคลิกไม่ช้าก็ เร็วต้องถูกเปิดโปงกลายเป็นคนสองคนแล้ว!”
คนสองคน คนสองคนนะ! หยางหยางเข้าใจถึงความร้าย แรงหลังจากถูกเปิดโปงหรือไม่
4.” หยางหยางเบะปากเล็ก ใบหน้าท่าทางน้อยใจ “ใครใช้ให้พี่ชายยี่เฟิงหน้าตาขาวเกินไปล่ะ ใบหน้าขาว สะอาดสะอ้านนั้น ฉันไม่สามารถยอมรับคนที่ใบหน้าขาวกว่า ฉันได้นินา…ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่แยกถูกผิดอุ้มนายอีก เป่ห มิงซิเฉิง ฉันก็ทำเพื่อช่วยนายนะ..” เฉิงเฉิงอดไม่ได้ที่จะมองบน “กู้หยางหยาง นายรู้หรือไม่ ใบหน้าขาว หมายความว่าอะไรกันแน่ นายไม่สบายใจต่อพี่ ชายยี่เฟิง ก็เป็นเพราะว่าหน้าตาเขาขาวสะอาด หน้าตาดูดี มากกว่านาย นายยังหน้าไม่อายพูดว่าเพื่อช่วยฉัน ถ้าหากว่า นายเป็นห่วงว่าฉันจะถูกคนจับได้ นายก็ไม่ควรเรียกคนรับใช้ คนไหนก็ได้มาอุ้มฉัน!!!”
เฉิงเฉิงอารมณ์สับสนวุ่นวาย
แน่นอนว่า เป็นเขาที่พาหยางหยางกลับมาบ้านตระกูลเห มิง ข้อความก็เป็นเขาที่ส่งให้กับคุณแม่
แต่ว่าเขาไม่คิดว่าเลยว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปเป็นแบบ นี้ ….เขาไม่อยากทำให้คุณแม่เดือดร้อนก่อนออกเดินทางไป ต่างประเทศ..
หยางหยางเจ้าหมอนี่ไม่สามารถประพฤติตัวให้เรียบร้อย หน่อยหรือ
“เอ่อ เป็นความผิดของฉันอีกแล้วใช่ไหม” หยางหยาง ขมวดคิ้วเล็กๆนั่น ศีรษะเล็กๆนั่นขยี้ไปมาในผ้าห่ม “ถ้าอย่าง นั้นนายว่าจะทำอย่างไรดี เป่าหมิงเฉิง-”
ใบหน้าเย็นชาของเฉิงเฉิง กลับมาเป็นปกติ เฉิงเฉิงอดไม่ได้ที่จะมองบน “กู้หยางหยาง นายรู้หรือไม่ ใบหน้าขาว หมายความว่าอะไรกันแน่ นายไม่สบายใจต่อพี่ ชายยี่เฟิง ก็เป็นเพราะว่าหน้าตาเขาขาวสะอาด หน้าตาดูดี มากกว่านาย นายยังหน้าไม่อายพูดว่าเพื่อช่วยฉัน ถ้าหากว่า นายเป็นห่วงว่าฉันจะถูกคนจับได้ นายก็ไม่ควรเรียกคนรับใช้ คนไหนก็ได้มาอุ้มฉัน!!!”
เฉิงเฉิงอารมณ์สับสนวุ่นวาย
แน่นอนว่า เป็นเขาที่พาหยางหยางกลับมาบ้านตระกูลเห มิง ข้อความก็เป็นเขาที่ส่งให้กับคุณแม่
แต่ว่าเขาไม่คิดว่าเลยว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปเป็นแบบ นี้ ….เขาไม่อยากทำให้คุณแม่เดือดร้อนก่อนออกเดินทางไป ต่างประเทศ..
หยางหยางเจ้าหมอนี่ไม่สามารถประพฤติตัวให้เรียบร้อย หน่อยหรือ
“เอ่อ เป็นความผิดของฉันอีกแล้วใช่ไหม” หยางหยาง ขมวดคิ้วเล็กๆนั่น ศีรษะเล็กๆนั่นขยี้ไปมาในผ้าห่ม “ถ้าอย่าง นั้นนายว่าจะทำอย่างไรดี เป่าหมิงเฉิง-”
ใบหน้าเย็นชาของเฉิงเฉิง กลับมาเป็นปกติ อย่างช้าๆ “นายไม่ได้ยินที่คุณพ่อพูดหรือ ทำโทษให้นายปิด ประตูทบทวนความผิด ไม่อนุญาตให้ลงไปกินข้าวข้างล่าง!”
ร่างกายเล็กๆของหยางหยางสั่นสะท้าน ” ฉันจะหิวจนผอมนะ.” ..ไม่กินข้าว
“หิวจนผอมลงก็จะไม่หล่อแล้ว จากนั้นจ้าวจิงอี้ก็จะไม่ชอบ นายแล้วใช่หรือไม่” เฉิงเฉิงเอ่ยตอบคำพูดของหยางหยาง อย่างสบายๆ ถอดกระโปรงยาวเฟื้อยบนร่างไปพลาง มอง บนใส่หยางหยางไปพลาง “เหตุผลนี้นายเคยใช้ไปแล้ว!”
หยางหยางตาเบิกโต “เป่า หมิงเฉิง นายOUTแล้ว เพราะ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบจ้าวจิงอี้แล้ว! ฉันพบว่าฉันชอบคนที่ สวยที่สุดในห้องเรียนห้องข้างๆแล้วล่ะ..
เฉิงเฉิงมุมปากแข็งที่อ ถลึงตาใส่หยางหยางชั่วครู่ เอ่ย ตอกกลับไปหนึ่งประโยค “กู้หยางหยาง ไม่ช้าก็เร็วนายจะ ต้องเสียใจเพราะความหลายใจของนาย!”
เฉิงเฉิงอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า เจ้าหมอนี่เป็นลูกของคุณพ่อ และคุณแม่จริงๆ ใช่ไหม แน่ใจนะว่าไม่ใช่ลูกชายของลุงสาม แต่ว่า ใบหน้าของ อย่างช้าๆ “นายไม่ได้ยินที่คุณพ่อพูดหรือ ทำโทษให้นายปิด ประตูทบทวนความผิด ไม่อนุญาตให้ลงไปกินข้าวข้างล่าง!”
ร่างกายเล็กๆของหยางหยางสั่นสะท้าน ” ฉันจะหิวจนผอมนะ.” ..ไม่กินข้าว
“หิวจนผอมลงก็จะไม่หล่อแล้ว จากนั้นจ้าวจิงอี้ก็จะไม่ชอบ นายแล้วใช่หรือไม่” เฉิงเฉิงเอ่ยตอบคำพูดของหยางหยาง อย่างสบายๆ ถอดกระโปรงยาวเฟื้อยบนร่างไปพลาง มอง บนใส่หยางหยางไปพลาง “เหตุผลนี้นายเคยใช้ไปแล้ว!”
หยางหยางตาเบิกโต “เป่า หมิงเฉิง นายOUTแล้ว เพราะ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบจ้าวจิงอี้แล้ว! ฉันพบว่าฉันชอบคนที่ สวยที่สุดในห้องเรียนห้องข้างๆแล้วล่ะ..
เฉิงเฉิงมุมปากแข็งที่อ ถลึงตาใส่หยางหยางชั่วครู่ เอ่ย ตอกกลับไปหนึ่งประโยค “กู้หยางหยาง ไม่ช้าก็เร็วนายจะ ต้องเสียใจเพราะความหลายใจของนาย!”
เฉิงเฉิงอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า เจ้าหมอนี่เป็นลูกของคุณพ่อ และคุณแม่จริงๆ ใช่ไหม แน่ใจนะว่าไม่ใช่ลูกชายของลุงสาม แต่ว่า ใบหน้าของ หยางหยางเหมือนกับเขาเป็นพิมพ์เดียวซะงั้น!
หยางหยางกะพริบตาอย่างสงสัย ขมวดคิ้วเล็กๆ “โอ้โฮ เปหมิงซิเฉิง ทำไมนายชอบพูดคำศัพท์ที่ฉันไม่รู้จักด้วยนี้ คน เจ้าชู้หมายความว่าอะไรกัน”
“หลายวันมานี้ที่นายอยู่กับลุงสาม กลับไม่เข้าใจว่าคน เจ้าชู้หมายถึงอะไร” เฉิงเฉิงเหยียดริมฝีปาก เขาพบว่าถ้าตัว เองยังคุยกับหยางหยางต่อไป ความสงบนิ่งเยือกเย็นที่เขา ฝึกมา 5 ปีนี้ ไม่ช้าก็เร็วต้องพังทลายแน่ๆ
“ทำไมอยู่กับลุงสามจะต้องรู้ว่าคนเจ้าชู้หมายความว่า อะไรด้วยล่ะ! เป่ยหมิงซีเฉิง นายหมายความว่าอะไรกันแน่ อย่างมารังแกฉันที่ภาษาจีนไม่ดีนะ! รีบพูดมาเร็วเข้า คน เจ้าชู้คืออะไร ฉันอยากจะรู้!” หยางหยางทำปากยื่น เล่น ลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ ถึงแม้ว่าภาษาจีนจะแย่ แต่ว่าเขาเป็น เด็กที่กระตือรือร้นที่จะถามเมื่อไม่รู้นะ!
“.” เฉิงเฉิงมองบนครั้งหนึ่ง ชั่วขณะที่รู้สึกท้อแท้ใจ ใช้ ความอดทน คำรามเสียงต่ำ “คนเจ้าชู้ก็คือ อันธพาลที่มี กิริยาท่าทางที่ไม่งดงาม” หยางหยางเหมือนกับเขาเป็นพิมพ์เดียวซะงั้น!
หยางหยางกะพริบตาอย่างสงสัย ขมวดคิ้วเล็กๆ “โอ้โฮ เปหมิงซิเฉิง ทำไมนายชอบพูดคำศัพท์ที่ฉันไม่รู้จักด้วยนี้ คน เจ้าชู้หมายความว่าอะไรกัน”
“หลายวันมานี้ที่นายอยู่กับลุงสาม กลับไม่เข้าใจว่าคน เจ้าชู้หมายถึงอะไร” เฉิงเฉิงเหยียดริมฝีปาก เขาพบว่าถ้าตัว เองยังคุยกับหยางหยางต่อไป ความสงบนิ่งเยือกเย็นที่เขา ฝึกมา 5 ปีนี้ ไม่ช้าก็เร็วต้องพังทลายแน่ๆ
“ทำไมอยู่กับลุงสามจะต้องรู้ว่าคนเจ้าชู้หมายความว่า อะไรด้วยล่ะ! เป่ยหมิงซีเฉิง นายหมายความว่าอะไรกันแน่ อย่างมารังแกฉันที่ภาษาจีนไม่ดีนะ! รีบพูดมาเร็วเข้า คน เจ้าชู้คืออะไร ฉันอยากจะรู้!” หยางหยางทำปากยื่น เล่น ลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ ถึงแม้ว่าภาษาจีนจะแย่ แต่ว่าเขาเป็น เด็กที่กระตือรือร้นที่จะถามเมื่อไม่รู้นะ!
“.” เฉิงเฉิงมองบนครั้งหนึ่ง ชั่วขณะที่รู้สึกท้อแท้ใจ ใช้ ความอดทน คำรามเสียงต่ำ “คนเจ้าชู้ก็คือ อันธพาลที่มี กิริยาท่าทางที่ไม่งดงาม” “อา!” หยางหยางเกาศีรษะ ท่าทางราวกับนึกอะไรขึ้นมา ได้ในทันที 00 “มิน่าล่ะคนที่สวยที่สุดในห้องคนนั้นชอบที่ จะหลบเลี่ยงแล้วก็ฆ่าฉัน นายมันคนเจ้าชู้” จากนั้นก็ปิดหน้า แล้ววิ่งหนีไป..เป่ยหมิงซิเฉิง ที่แท้จะเป็นคนเจ้าชู้ก็ต้องมี กิริยาทำทางที่งดงามหรือ”
“พรวด..” เฉิงเฉิงกระอักเลือด..
เด็กที่เติบโตในอเมริกานั้นรับไม่ไหวจริงๆ 0
เมื่อเวลาค่ำคืนย่างกรายมาเยือน
ค่ำคืนวันนี้แสงไฟในบ้านตระกูลเปหมิงสุกสว่างเรืองรอง
ไม่ใช่เพราะใครอื่น แต่เป็นเพราะคุณชายรองเป่หมิงมีคำ สั่ง เรียกทุกคนทั้งหมดในตระกูลเป่หมิงกลับมารวมตัวกัน ไม่ใช่เพียงเท่านี้
เพียงแต่ว่า ใครก็คิดไม่ถึง –
แม้กระทั่งผู้นำเมือง A – นายกเทศมนตรีเป่ยยังพา
เป่ยใต้เอ๋อมาเยือนถึงที่นี่ด้วย!
“ท่านเป่ย ฮ่าๆ ยากนะที่คุณจะมาถึงที่นี่
บุตรี
“อา!” หยางหยางเกาศีรษะ ท่าทางราวกับนึกอะไรขึ้นมา ได้ในทันที 00 “มิน่าล่ะคนที่สวยที่สุดในห้องคนนั้นชอบที่ จะหลบเลี่ยงแล้วก็ฆ่าฉัน นายมันคนเจ้าชู้” จากนั้นก็ปิดหน้า แล้ววิ่งหนีไป..เป่ยหมิงซิเฉิง ที่แท้จะเป็นคนเจ้าชู้ก็ต้องมี กิริยาทำทางที่งดงามหรือ”
“พรวด..” เฉิงเฉิงกระอักเลือด..
เด็กที่เติบโตในอเมริกานั้นรับไม่ไหวจริงๆ 0
เมื่อเวลาค่ำคืนย่างกรายมาเยือน
ค่ำคืนวันนี้แสงไฟในบ้านตระกูลเปหมิงสุกสว่างเรืองรอง
ไม่ใช่เพราะใครอื่น แต่เป็นเพราะคุณชายรองเป่หมิงมีคำ สั่ง เรียกทุกคนทั้งหมดในตระกูลเป่หมิงกลับมารวมตัวกัน ไม่ใช่เพียงเท่านี้
เพียงแต่ว่า ใครก็คิดไม่ถึง –
แม้กระทั่งผู้นำเมือง A – นายกเทศมนตรีเป่ยยังพา
เป่ยใต้เอ๋อมาเยือนถึงที่นี่ด้วย!
“ท่านเป่ย ฮ่าๆ ยากนะที่คุณจะมาถึงที่นี่
บุตรี
ด้วยตัวเอง” ท่านปู่เป่ยหมิงที่เห็นนายกเทศมนตรีเป่ยก็รีบฉีก ยิ้มต้อนรับในทันที
“พี่เทียนเกรงใจไปแล้ว ผมก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าในที่สุดคุณชายรองก็ยอมเชิญพวกเราสองคน พ่อกับลูกสาวมาทานอาหารด้วยกันสักมื้อ เพื่อพูดคุยเรื่อง การแต่งงานกันดีๆ” นายกเทศมนตรีเป่ยยิ้มโค้งทั้งคิ้วและ ตา
“ฮ่าๆๆ ใช่สิ คุณชายรองก็ไม่แน่ว่าอาจจะคิดได้แล้ว” คืน วันนี้ท่านปู่เป่หมิงรู้สึกประหลาดใจ แม้จะไม่เข้าใจว่าคุณชาย รองจะทิ้งไพ่อะไร แต่ว่ายอมเชิญพ่อกับลูกสาวตระกูลเป่ยมา รับประทานอาหารร่วมกันดีๆ ก็รู้สึกมีความสุขที่ได้เห็น
อาหารมื้อเย็นได้เริ่มรับประทานแล้ว ทุกคนเข้านั่งประจำที่โต๊ะ
กู้ฮอนถูกจัดให้นั่งข้างกายเปหมิง โม่ เธอพบว่าพ่อกับ ลูกสาวตระกูลเป่ยปรากฏตัวที่บ้านเหมิง หว่างคิ้วอดไม่ ได้ที่จะรู้สึกถึงความสงสัยที่กระสับกระส่าย ด้วยตัวเอง” ท่านปู่เป่ยหมิงที่เห็นนายกเทศมนตรีเป่ยก็รีบฉีก ยิ้มต้อนรับในทันที
“พี่เทียนเกรงใจไปแล้ว ผมก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน คิดไม่ถึงว่าในที่สุดคุณชายรองก็ยอมเชิญพวกเราสองคน พ่อกับลูกสาวมาทานอาหารด้วยกันสักมื้อ เพื่อพูดคุยเรื่อง การแต่งงานกันดีๆ” นายกเทศมนตรีเป่ยยิ้มโค้งทั้งคิ้วและ ตา
“ฮ่าๆๆ ใช่สิ คุณชายรองก็ไม่แน่ว่าอาจจะคิดได้แล้ว” คืน วันนี้ท่านปู่เป่หมิงรู้สึกประหลาดใจ แม้จะไม่เข้าใจว่าคุณชาย รองจะทิ้งไพ่อะไร แต่ว่ายอมเชิญพ่อกับลูกสาวตระกูลเป่ยมา รับประทานอาหารร่วมกันดีๆ ก็รู้สึกมีความสุขที่ได้เห็น
อาหารมื้อเย็นได้เริ่มรับประทานแล้ว ทุกคนเข้านั่งประจำที่โต๊ะ
กู้ฮอนถูกจัดให้นั่งข้างกายเปหมิง โม่ เธอพบว่าพ่อกับ ลูกสาวตระกูลเป่ยปรากฏตัวที่บ้านเหมิง หว่างคิ้วอดไม่ ได้ที่จะรู้สึกถึงความสงสัยที่กระสับกระส่าย ตอนที่เป่ยใต้เอ่อเห็นกู้ฮอน สีหน้าก็เปลี่ยนไป แต่เธอผู้ที่ ถือกำเนิดในตระกูลที่มีชื่อเสียงยังคงอำพรางมันได้ดีมาก
ระหว่างทานอาหาร เป้หมิงโม่ไม่ปิดบังท่าที่อ่อนโยนใกล้ ชิดที่มีต่อกู้ฮอน เกือบจำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ตกตะลึง
“ฮอนฮอน กินผัก”
“ฮอนฮอน นี่คือสุดยอดเป่าซื้อที่ส่งเพิ่งจะส่งมาในปีนี้ ลอง
ซิมดู”
“ฮอนฮอน ผมเอาก้างปลาออกให้คุณแล้ว แบบนี้คุณก็ สามารถทานได้อย่างสบายใจแล้ว”
“ฮอนฮอน กินซ้าๆหน่อย ระวังสำลัก..”
ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าที่จะเชื่อว่านี่เป็นคำพูดที่ออกมาจาก ปากของเหมิง โม่ กู้ฮอนถูกบังคับให้ยอมรับ ยิ่งเขา หลงใหลเอาใจเธอ เธอยิ่งรู้สึกหนาวเหน็บภายในใจ ตอนที่เป่ยใต้เอ่อเห็นกู้ฮอน สีหน้าก็เปลี่ยนไป แต่เธอผู้ที่ ถือกำเนิดในตระกูลที่มีชื่อเสียงยังคงอำพรางมันได้ดีมาก
ระหว่างทานอาหาร เป้หมิงโม่ไม่ปิดบังท่าที่อ่อนโยนใกล้ ชิดที่มีต่อกู้ฮอน เกือบจำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ตกตะลึง
“ฮอนฮอน กินผัก”
“ฮอนฮอน นี่คือสุดยอดเป่าซื้อที่ส่งเพิ่งจะส่งมาในปีนี้ ลอง
ซิมดู”
“ฮอนฮอน ผมเอาก้างปลาออกให้คุณแล้ว แบบนี้คุณก็ สามารถทานได้อย่างสบายใจแล้ว”
“ฮอนฮอน กินซ้าๆหน่อย ระวังสำลัก..”
ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าที่จะเชื่อว่านี่เป็นคำพูดที่ออกมาจาก ปากของเหมิง โม่ กู้ฮอนถูกบังคับให้ยอมรับ ยิ่งเขา หลงใหลเอาใจเธอ เธอยิ่งรู้สึกหนาวเหน็บภายในใจ
