เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่ 304 เข้าอกเข้าใจ

ตอนที่ 304 เข้าอกเข้าใจ

ดวงตา นิสของเขาหม่นลงทันที

“เพราะอะไร?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแทบต่ำอย่างอึดอัดใจ

“เพราะ ฉันจะไม่ยอมเปิดโอกาสให้คุณขึ้นโรงขึ้นศาลอีก แล้ว!” นัยน์ตาเย็นชาของเธอมองเข้าไปในดวงตาดำขลับของ เขา อากาศที่เย็นเยือกนี้ค่อยๆ หยุดนิ่งลงไปราวต้องมนต์……..

ชายหนุ่มเพิ่งเข้าใจสาเหตุที่เธอ จงเกลียดจงชังเขามากถึง เพียงนี้ ว่าเป็นผลพวงจากการที่เขากับเธอเคยมีคดีฟ้องร้องเรื่อง ลูกชายนั่นเอง……

“แล้วคุณเคยคิดไหมว่าทำไม ผมถึงต้องขึ้นโรงขึ้นศาล เธอนิ่งงันไปสักพัก “เพราะคุณต้องการแย่งหยางหยางไปไง!”

” งั้นเหรอ?” ดวงตาลุ่มลึกของเขาจดจ้องลงไปในดวงตา สุกใสของเธอ “คุณคิดว่า ลูกมีความสำคัญกับผมขนาดนั้นเชียว เหรอ?”

เธอหรี่ตาลง “แน่นอนว่าลูกไม่ได้มีความสำคัญกับคุณขนาด นั้น! แต่สําหรับฉัน ลูกคือชีวิตของฉัน!”

แล้วทำไมผมต้องแย่งลูกกับคุณ?”

“เพราะคุณต้องการชีวิตของฉัน!” เธอพูดโพล่งออกมาแทบไม่ องคิดเลข “ชีวิตของคุณมีค่าเท่าไหร่? มากพอที่ให้ผมลำบากลำบน เหนื่อยระโหยโรยแรงแบบนี้ไหม?”

“……” เธอพูดอะไรไม่ออก

เขาเงียบไป และยอมปล่อยข้อมือของเธอ ในที่สุด “เธอลองคิด

เขาพูดพร้อมเอายาคุมกำเนิด ที่เขาบีบจนแทบจะละเอียด กลายเป็นผงนั้น ยัดใส่มือของหญิงสาวไป

จากนั้น หันหลังเดินกลับไปที่รถ โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมา

มองเธอเลย

รถยนต์พุ่งทะยานจากไป…

เธอยืนนิ่งงันอยู่ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ มองดูรถของ ชายหนุ่มที่ค่อยๆ กลืนหายเข้าไปในฝูงรถที่วิ่งไปมานั้น ก้มมองดู กล่องยาคุมกำเนิดในมือที่ยับยู่นั้น……..

เขาบอกว่า ให้เธอลองคิดดูดีๆ ??

เธอจะคิดอะไรได้อีก?

2ปีก่อน เขาแย่งหยางหยางไปจากเธอจริงๆ!

2 หลังจากนั้น เขาก็ยังมาแย่งชุดราตรีเทพธิดาแห่งแสงจันทร์

ไปจริงๆ!

พอคิดใคร่ครวญถึงจุดนี้ เรียวนิ้วของหญิงสาวก็กำแน่นขึ้น ก่อนจะตวาดเสียงทุ้มออกมาเพื่อระบายความโกรธที่สุมอก ของเธอออกมา

“เป้หมิงโม่ คุณจะให้ฉันคิดอย่างไรได้อีก? เห็นได้ชัดว่าคุณไม่ อยากให้ฉันใช้ชีวิตแบบปกติสุข!!

ท่าน ไม่ขับรถไปคนเดียวอย่างเงียบๆ

นิ้วมือเย็นเยือกล็อกพวงมาลัยรถไว้อย่างแน่นหนา

ในหัวมีภาพเหตุการณ์ตอนที่เธอกินยาคุมกำเนิดผุดขึ้นมา

ทำให้หวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน

คุณแม่นั่งอยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง และได้หยิบยาออกมาจากลิ้น ช้ก พร้อมเปิดออกอย่างเงียบๆ ก่อนจะกินยานั้นลงไป

“หรูเจี้ย คุณกำลังกินอะไร?” คุณพ่อเดินมาถาม

คุณแม่รีบเก็บกล่องยาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว

คุณพ่อแย่งกล่องยาจากมือแม่ ก่อนจะถามอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่

เห็น “ยาคุมกำเนิด? หรูเจี่ยทำไมคุณถึง……

“ไม่ทำไมหรอกค่ะ ก็แค่ไม่อยากมีลูกเพิ่ม” คุณแม่ดูสงบและ ไม่สะทกสะท้านเลย

แต่บ้านเรามีแค่เฟยหย่วนกับโม่เองนะ ผมอยากมีลูกสาว เพิ่มอีกคน” คุณพ่อพูดด้วยสีหน้าที่ว้าวุ่นใจ

“เป่หมิงเจิ้งเทียน อย่ามาบังคับฉัน!” คุณแม่พูดขึ้นอย่าง เตียดดาลทันควัน “เต็มที่ไม่ก็เกิดมาเพราะความผิดพลาด! ฉัน ไม่ได้อยากดลอดเขาออกมาตั้งแต่แรก! เพราะคุณ ถ้าไม่ใช่ เพราะคุณ ฉันก็ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างทุกทรมานอย่างทุกวันนี้ หรอก คุณไปซะ คุณไปให้พ้นซะ…….

คุณพ่อมองดูคุณแม่สักพัก สุดท้ายก็เดินถอนหายใจจากไป อย่างจนปัญญา…….

แต่เขา ร่างเล็กๆ ที่แอบยืนอยู่ข้างประตู

คุณแม่มองเห็นเขาจากกระจกแต่งหน้า ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไม่ แกจำไว้ให้ดีนะ! แกไม่ใช่ลูกที่ได้รับคำอวยพร แกไม่ใช่ลูกที่แม่ อยากให้เกิดมา! เพราะฉะนั้น……….ไปนี้ก็ขอให้แกอย่า พยายามเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นบ่อยๆ แม่ไม่อยากเห็นหน้าแก แกก็เหมือนพ่อของแก แม่ไม่อยากเห็นหน้าพวกแก…….

เรื่องราวในอดีตผุดขึ้นมาในใจของเปหนึ่งไม่เป็นฉากๆ

เขาขับรถไปพลางคิดถึงภาพตอนที่ฮอนกลืนยาคุมลงคอไป เหมือนกับคุณแม่ของเขาไม่มีผิด……..

ใบหน้าหล่อเหลาแสนเย็นชาของชายหนุ่มกลับเผยความเจ็บ ปวดรวดร้าวออกมาเล็กๆ

เบ้าตาของเขาแดงก่ำขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เขาไม่เคยเป็นทุกข์มากเท่านี้มาก่อน

สําหรับคุณแม่เขาแล้ว การเกิดมาของเขาถือเป็นความผิด พลาด

เขาเคยพยายามอย่างมาก เพื่อจะเอาชนะใจคุณแม่…….

แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือ?

และตอนนี้ ฮอนก็มาพูดในแบบเดียวกันอีก

การมีลูกให้กับเขา เป็นความผิดพลาดเหมือนกัน

และเธอจะไม่ยอมให้ความผิดพลาดนั้นเกิดขึ้นอีกครั้งอย่าง

แน่นอน……

ทำไม! เพราะอะไร!

เขาตวาดเสียงแหบต่ำอย่างสุดทน พร้อมน้ำตาลที่ตื้นขึ้นมาใน

เบ้าตา

ความเย็นชาหลายใจ ไร้หัวจิตหัวใจที่เขาเฝ้าฝึกฝนมานาน หลายปี กลับพังทลายลงในวินาทีนี้

เมื่อก่อน เขายอมรับว่าไม่ได้คิดจะจริงจังกับเธอ แต่เขาไม่รู้ว่า ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ มันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่…….

เริ่มจริงจังขึ้นมา

เหมือนที่ชูหยุนเพิ่งเคยพูดไว้ ถ้าคนที่มีนิสัยเย็นชาแบบเขา นิสัยรักความสะอาดเกินเหตุของเขา เกิดจริงจังขึ้นมา คงเป็น เรื่องที่น่ากลัวไม่เบา

เพราะฉะนั้นเขาไม่มีวันหลอกลวงเธอเด็ดขาด! เพราะฉะนั้นเขาถึงเคียดแค้นชิงชังที่เธอทอดทิ้งกันไป

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำ ไม่มีสิ่งไหนที่ไม่เหมือนคุณแม่ของเขา

เลย!

เขาเกลียด!

เกลียดจนขบเขียวเคี้ยวฟัน

แต่กลับยังคงถูกการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของเธอทำร้ายจิตใจ

“เพราะอะไร……

ทันใดนั้น ก็มีรถคันหนึ่งพุ่งออกมาจากปากซอย ด้วยความ ใจลอยไม่ทันระวัง พอเห็นอย่างนั้นก็หักพวงมาลัยเพื่อหลบรถคัน

ดังกล่าว ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนั้น

เอี๊ยด

โครม

รถของเขาก็ชนเข้ากับต้นไม้ข้างทางทันที……..

เสียงแตรรถอันน่ากลัวดังลั่นขึ้นมา

ปืน ปืน ปืน ปืน…….

และเป็นไปตามคาด ท่านไม่เข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว

ในฐานะที่เป็นเพื่อนรักของท่าน โม่ ซูหยุนเฟิงมาเยี่ยมเขาเป็น คนแรก

และซูหยุนเฟิงก็ยังคงชอบปอกแอปเปิล ในห้องเขา เหมือนแต่

ก่อนไม่มีผิด

และไม่ได้บอกให้คนป่วยกิน แต่ปอกมาเพื่อกินเอง

“พอออนซอนกลับมาปุ๊บ นายก็เข้าโรงพยาบาลอีกตามเคย เป้หมิงเอ้อ นายช่วยทำอะไรให้มันได้เรื่องได้ราวบ้างได้มั้ย?” หยุนเฟิงนำแอปเปิลที่เพิ่งปอกเสร็จใส่ปากเคี้ยวอย่างช้าๆ