ผนังบางมาก
ที่เก็บเสียงก็ไม่ค่อยดี
ห้องแคบนิดเดียว…..
เป้หมิงไม่มองด้วยสายตารังเกียจ สภาพเลวร้ายจน เขาเกือบจะวิ่งออกมาจากประตู
แต่คิดไม่ถึง ตอนที่เขาเพิ่งจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ปูด้วย ผ้าขนหนู ก็มีเสียงหยอกล้อของกู้ฮอนลอยมาจากข้างห้อง
….โอ๊ย….หยุนเฟิงน้อย นายไม่ต้องอาย
หรอก……คิดเสียว่าฉันเป็นอากาศแล้วกัน…..นายดูสิว่าพี่ สาวคนนั้นใจกว้างแค่ไหน….. มาๆๆ รีบแสดงออกมาได้ แล้ว ในฐานะที่เป็นลูกผู้ชาย ตอนที่ซื้อบริการมีความรู้สึก ยังไง…วางใจเถอะ ฉันไม่ได้เห็นผู้ชายเปลือยเป็นครั้ง แรกหรอก……ว้าว รูปร่างของนายกับไอ้บ้าเป้หมิงไม่เท่าๆ กันเลย……
เป้หมิงโม่หน้าซีดทันที
ในห้องข้างๆ ใบหน้าของชูหยุนเฟิงหน้าแดงสลับ ขาวหมดแล้ว
เขาจ้องกู้ฮอนอย่างโหดร้อย ผู้หญิงคนนี้กลับนั่งอยู่ ตรงมุมกำแพง ยกขานั่งไขว่ห้างอย่างสบายๆ ในมือถือ แท็บเล็ต และเปิดเลนส์กล้องออกอย่างเปิดเผย………
ในใจของชูหยุนเฟิงกำลังร้องไห้ ใบหน้าขมขื่น
ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของเป่หมิงเอ้อ เขาจะตีก็ผิด จะด่าก็ผิด จะเชื่อฟังก็ผิด ไม่เชื่อฟังก็ยิ่งผิด……
“…ถอดอีกไม่ได้แล้ว…” ชูหยุนเฟิงเบ้ปาก ตอนนี้ทั้งตัวเขาเหลือแค่กางเกงในอยู่ตัวเดียว เป็นตายยังไงก็ไม่ ยอมถอดอีกแล้ว ถึงตอนนี้ เขาถึงเพิ่งจะเข้าใจในประโยคที่ว่า ไม่
สามารถหนีพ้นเวรกรรมที่ทำไว้ได้อย่างลึกซึ้ง
ชอบแอบยิ้ม “เธอเหี่ยวให้สบายใจเถอะ เรื่องค่า ใช้จ่ายฉันจัดการเอง นายควรรู้สึกเป็นเกียรตินะ หนังสือ เล่มที่สองของฉัน จะมีนายเป็นต้นแบบผลงานเขียว
หา” หยุนเพิ่งตกใจจนคางเกือบจะหล่นถึงพื้น
ฮอนพยักหน้า “ฉันอยากเขียนหนังสือที่เกี่ยวกับ ชายโฉด ฉะนั้นฉันเลยต้องรวบรวมข้อมูลให้เยอะๆหน่อย นายก็รู้ว่าชีวิตก่อนหน้าของฉันมันล้มเหลวมาก ได้รู้จัก แคชายโฉดนิสัยรักสะอาด และปากคอร้ายอย่างเปหมิงโม่ แต่ฉันไม่อยากเอาเขามาเป็นต้นแบบในการเขียน……
เป้หมิงโม่ที่แอบฟังอยู่ พอได้ยินกู้ฮอนที่พูดวิจารณ์ เขาแบบนั้น ก็โกรธจนหน้าเขียว
เดี๋ยวก่อนนะ” หน้าผาก หยุนเพิ่งมีเหงื่อซึมออก มา เขามองฮอนด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ “ชายโฉด ขอนอน เธอมองฉันเป็นชายโฉดเชียวหรือ แล้วยังจะเอา ฉันเขียนลงไปในหนังสืออีก
หนังสือเล่มแรกของฮอน (Years when his
father couldn’t do it) ที่สร้างความฮือฮา หยุนเฟิงก็ เคยได้ยินมาว่า เป็นเพราะหนังสือเล่มนั้น ตอนนี้เปหมิงโม่ จึงถูกบรรดาพวกคุณแม่ทั้งหลายโจมตีอย่างรุนแรง…
เรียกได้ว่าเป็นการสูญเสียชื่อเสียงไปตลอดชีวิต
ถ้าเขาถูกกู้สอนเขียนลงไปในหนังสือเล่มที่สองของเธอ เขาซูเอ้อยังจะมีชีวิตต่อไปได้อีกหรือ บทเรียนจากอดีต ชูหยุนเฟิงจะไม่ระวังไม่ได้
“แหะๆ ประเด็นก็คือ ไม่ชอบให้ฉันมองว่านายเป็น ชายโฉด แล้วก็ไม่ชอบให้ฉันเขียนนายลงไปในหนังสือ” กู้ ฮอนหรี่ตาแล้วถาม
“ไม่ชอบหมดนั่นแหละ
“เชอะ….” เธอยักไหล่ “ก็ได้ งั้นฉันไปหาคนอื่น แทนแล้วกัน ยังไงผู้ชายที่มาเที่ยวซ่องที่นี่ ส่วนใหญ่ก็คง เป็นพวกชายโฉดอยู่แล้ว อย่างมากฉันก็แค่ยอมสละรูป ร่างหน้าตาของฉันสักหน่อย…..
เธอพูด พร้อมกับลุกขึ้นยืน เตรียมจะเดินออกไป
ซูหยุนเฟิงหน้าซีด กำหมัดแน่น จ้องกู้ฮอนตาเขม็ง รู้สึกหนักใจ..
วินาทีที่กู้ฮอนกำลังจะเปิดลูกบิดประตู——
“กลับมาก่อน” ชูหยุนเฟิงตะโกนขึ้น เขากัดฟัน ฉัน จะช่วยเธอเอง……
กู้ฮอนแอบยิ้ม เธอหมุนตัวกลับมาทันที แล้วยิ้ม หวานให้ชูหยุนเฟิง: “หยุนเฟิงน้อย ฉันรู้ว่านายดีกับฉัน ที่สุด ทำไมไม่รู้จักนายให้เร็วกว่านี้สักหน่อยนะ
เธอพูดออกมาตามที่รู้สึก นิสัยตรงไปตรงมาของชุ หยุนเฟิง ทำให้อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจมาก ไม่ทำให้ เสียใจ
ใบหน้าของซูหยุนเฟิงกระตุกเล็กน้อย เขาพึมพำ
ออกมา “ฉันเองก็หวังว่าอยากจะรู้จักเธอให้เร็วกว่านี้…
เป้หมิงโม่ที่อยู่ห้องข้างๆ โกรธจนหยิบแก้วน้ำบน โต๊ะขึ้นมา แล้วขว้างไปทางผนังห้องที่บางๆทันที– เพลง
เขาปามันแตกบนผนัง
กู้ฮอนกับชูหยุนเฟิงได้ยินแล้วก็ตกใจ
“นี่ พวกเราเสียงดังเกินไปหรือเปล่า แล้วไปรบกวน คู่รักห้องข้างๆเอา” เธอเอามือปิดปาก ถามชูหยุนเฟิงด้วย เสียงเบา
ชูหยุนเฟิงตกใจจนขาอ่อน ถ้าเขาเดาไม่ผิด คนที่ทำแก้วแตกที่อยู่ห้องข้างๆ น่าจะเป็นเป้หมิงเอ้อ…
ไอ้เจ้านี่มันโรคจิตจริงๆ สะกดรอยตามพวกเขาจน มาถึง ………
ตอนที่ชูหยุนเฟิงไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ ทันใดนั้น ดวงตาเขาก็เป็นประกาย
เขามองกู้ฮอน แล้วก็มอง’หญิงขายตัว’ที่นอน เปลือยอยู่บนเตียง คิดว่าเป่หมิงโม่ที่อยู่ห้องข้างๆคงโกรธ เป็นฟืนเป็นไฟนานแล้ว ชูหยุนเฟิงแสยะยิ้มมุมปากที่ชั่ว ร้าย——
“ฮอนฮอน เธออยากรู้ว่าสรุปแล้วฉันเป็นชายชั่ว ขนาดไหนใช่ไหม”
เขาพูด พร้อมกับขยับไหล่เปลือยเข้ามาใกล้กู้ฮอ นทีละก้าวๆ
…” กู้ฮอนตกใจเล็กน้อย ตอนนี้สายตาของชู “เอ่อ หยุนเฟิงเปลี่ยนเป็นน่ากลัวแล้ว เธอกลืนน้ำลายลงคอ
ซูหยุนเฟิงเลิกคิ้วขึ้น “ที่จริงเธอคิดผิดแล้ว ชาย
โฉดชอบผู้หญิงที่มาจากครอบครัวผู้ดีมากที่สุด พอจีบผู้ หญิงจากครอบครัวผู้ดีไม่ได้ ก็ถึงจะไปเป็นเกย์…… ฮอนฮอน ผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งบริสุทธิ์อย่างเธอ ทำให้ชาย โฉดหลงรักแน่นอน…จุ๊ๆ ยังไงเป่หมิงเอ้อก็จะหมั้นกับเฟย เอ่อแล้ว งั้นเธอ…..มากับฉันเถอะ…….ซูหยุนเฟิงเพิ่งพูดจบ ในตอนนั้นเอง ร่างสูงใหญ่ ก็ได้มาอยู่ตรงหน้าฮอนแล้ว —
เขาดันไหล่ของเธอไปยึดมุมกำแพง
เขาส่งสายตามีเลศนัยให้เธอ แล้วเป่าลมหายใจ
“อ้า” กู้ฮอนตกใจ หยุนเฟิง นายจะไม่ทําจริงๆใช่
ไหม
