ฮอนหัวเราะอย่างเอือมระอา คนเรามักจะเป็น แบบนี้แหละ มารู้คุณค่าของสิ่งที่เคยมี ก็ตอนที่เสียมันไป หากไม่เป็นแบบนี้ หยูฟันจะรู้ตัวหรือเปล่า?
แต่เธอรู้ตัวช้าเกินไปเสียแล้ว!
บางครั้งความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจ ก็จะกลาย เป็นบาดแผลที่ติดอยู่ในใจตลอดไป
ไม่ว่าจะเยียวยาอย่างไรก็ตาม รอยแผลก็ไม่อาจ จางหายไป!
เธอจะตั้งหน้าตั้งตารอดูจุดจบของตระกูลกู้ไ
เธอเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ก่อนจะสูดลมหายใจ เข้าลึกๆ พร้อมบอกกับตัวเองว่า “กู้ฮอน ทุกอย่างได้ผ่าน ไปแล้ว! ต่อจากนี้ไป เธอต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง! ”
เธอยืนตรงขึ้นมา ก่อนจะก้าวขาออกเดินพร้อมรอย ยิ้ม เพื่อต้อนรับชีวิตที่จะมีลูกๆ มาอยู่ข้างกาย……
หน้าประตูโรงเรียนผู้ดีที่ดีที่สุดในเมืองA มีรถเก๋งสี คําจอดอยู่
ช่วงเวลาเลิกเรียน
เฉิงเฉิงเดินสะพายกระเป๋าออกมาจากโรงเรียน หยางหยางกำลังเล่นวิ่งไล่จับกับเด็กผู้หญิงสอง สามคน
เป้หมิงโม่นั่งมองอยู่ในรถ พอเห็นภาพนี้สีหน้าก็ หม่นลงอย่างเสียไม่ได้
ฉิงฮั้วรีบเปิดประตูรถลงจากห้องคนขับ และเดินไปคณขายน้อยทั้งสอง
“เอ๊ะ คุณลุงฉ่งชั่ว ทำไมวันนี้เป็นลุงมารับพวกผม
ล่ะครับ? หยางหยางโบกมือลาเด็กสาวเหล่านั้นพลาง กามฉิง ว
เฉิงเฉิงเห็นพ่อของเขานั่งอยู่ในรถที่จอดอยู่ตรงริม ถนนพันท้
“ผมมารับคุณชายน้อยทั้งสองคนไปที่ที่หนึ่งนะ ครับ” งฮัวตอบกลับไป
“ไปไหนครับ?” หยางหยางถามอย่างสงสัย
“ไปบ้านคุณ ฮอนครับ…… ฉงชั่วตอบอย่างราบรื่น เพราะเขารู้ว่าต้องตอบแบบนี้เท่านั้น คุณชายน้อยทั้งสอง ถึงจะยอมนั่งรถคันเดียวกันกับเจ้านายของเขา
“ว้าว ไปบ้านแม่เหรอครับ? สุดยอดไปเลย” หยาง หยางตาเป็นประกายในทันที
“จริงเหรอครับ?” เฉิงเฉิงถามอย่างตื่นเต้น “จริงครับ เชิญคุณขายน้อยทั้งสองขึ้นรถเถอะ
ครับ……
พอฉิงฮัวพูดจบปุ๊บ ก็เห็นหยางหยางขายตามองไป ยังรถที่จอดอยู่ริมถนนคันนั้น
ก่อนจะขมวดคิ้วน้อยๆขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “คุณ พ่อตัวดีก็อยู่ด้วยเหรอครับ? เขาก็จะไปบ้านแม่พร้อมเรา เหรอครับ?”
ฉิงฮัวหันไปมองเป่หมิงโมที่นั่งอยู่ในรถ “เอ่อ…….
“เพราะอะไรครับ? เขาก็มีคุณน้าประหลาดคนนั้น แล้วนี่ ทำไมต้องมาแย่งคุณแม่กับพวกเราอีก?
ฉิงตัวมองหยางหยางอย่างจนปัญญา เรื่องน้อยหยางหยางขึ้นรถไปถามด้วยตัวเอง เลย ดีไหมครับ?
“เชอะ! ไม่เอาหรอก!” เห็นได้ชัดว่าหยางหยางยัง คงโกรธอยู่ “คุณพวกเราขอนั่งรถอีกคันไป บ้านคุณแม่นะครับ คุณลุงช่วยนําทางให้ด้วยนะครับ!”
คือหันกลับไปมองอย่าง สาบากใจ
พอหันกลับมา ก็เห็นเฉิงเฉิงโบกแท็กซี่คันหนึ่งแล้ว หยางหยางไม่รอให้ฉิงฮัวได้ตั้งตัว เด็กน้อยทั้งสอง ก็รีบวิ่งเข้าไปในรถแท็กซี่
ฉิงฮัวตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะเดินไปบอกให้คนขับ แท็กซี่ ขับตามรถเก๋งสีดำคันนั้นไป
เมื่อเดินกลับไปที่รถ เป้หมิงก็พอจะเดาออกว่า เกิดอะไรขึ้น
“เจ้านายครับ……
เป้หมิงโมรีบโบกมือห้ามปราม เพื่อบอกให้ฉิงว่า ไม่ต้องอธิบายอะไร “ฉันรู้แล้ว ขับรถเถอะ…..
รถยนต์
รถแท็กซี่คันนั้นก็รีบขับตามมาติดๆ
สามพ่อลูกเดินทางไปถึงบ้านเช่าของฮอนตอน
พลบค่าแล้ว
กู้ได้เตรียมอาหารบ้านๆ ไว้เต็มโต๊ะ
ตั้งต่อง ตั้งต้อง
เสียงกริ่งประตูดังขึ้น
เธอรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างตื่นเต้น ฮัลโล สุดที่รักของแม่…
กลับคาดไม่ถึงว่า รอยยิ้มสดใสของเธอ กลับต้อง หยุดชะงักลงในทันทีที่เธอเห็นใบหน้าอันเย็นชาดจภูเขา น้ำแข็งของเป่หมิงโม
ทำไมถึงเป็นคุณ? ลูกๆล่ะ?” ”
ใบหน้าเย็นชาของเป้หมิงโม่กระตุกเล็กน้อย ผู้หญิง คนนี้จะญาติดีกับเขาบ้างไม่ได้หรือไง?
เขามองเธออย่างคับแค้นใจ “ทําไมถึงเป็นผมไม่ได้ ล่ะ? คุณอย่าลืมสิ ถ้าไม่มีผม คุณจะมีลูกได้เหรอ?”
เธอมองบนใส่เขาอย่างแรง ก่อนจะพูดเหน็บแนม ว่า “แล้วคุณคลอดลูกเองได้เหรอ? เก่งจริงก็ไถนาเอง หว่านเมล็ดพันธุ์เอง อุ้มท้องเองเลยสิ! ในเมื่อเปหมิงโม่ ก็ได้ฉายาว่าไม่มีสิ่งใดที่ทำไม่ได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ชายหนุ่มหน้างอจนพูดไม่ออกไปเลย
บนโลกนี้ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาทำไม่ได้ จริงๆเสียด้วย!
อย่างน้อยการอุ้มท้อง10เดือน ก็เป็นสิ่งที่เขาไม่มี วันทําได้!
เขาจ้องหญิงสาวอย่างดุดัน ถ้าเขามีปัญญาคลอด ลูกเองได้ ตอนนั้นเขาจะดั้นด้นไปหาผู้หญิงมาอุ้มบุญให้ ทําไมกัน?
แต่ เป้หมิงเอ้อไม่อาจยอมแพ้ มีมาดจนเคยตัว ต่อ ให้ไปเผลอกินรังแตนเข้าไป ก็ยังคงรักษาภาพลักษณ์ของ เทพบุตรที่ถือเนื้อถือตัวเอาไว้เสมอ
ความเพิกเฉยจนดูหยิ่งยโส
เขาเม้มเรียวปากบางเฉียบอย่างเจ้าเล่ห์ “อยากเจอ พวกเขาเหรอ ได้เลย! ลูกจะต้องพักอยู่กับผมเท่านั้น ถ้าคุณไม่ย้ายไปอยู่กับผม ก็ต้องเป็นผมที่ย้ายมาอยู่กับคุณ ความหมายของเขาก็คือ ไม่ว่ายังไง เขาก็จะมาอยู่ ค้นกลางระหว่างเธอกับลูกของเธอ!
เธอถลึงตาใส่เขา ก่อนจะเอ็ดเสียง ต่ำ
“เป้หมิงโม! คุณจะเอายังไงกันแน่ หา? ทำไมต้องมี คุณมาคั่นกลางระหว่างฉันกับลูกๆด้วย? คุณมีสิทธิ์อะไร?
เขายังคงเลิกคิ้วอย่างผยอง เสียงทุ้มต่ำอันไพเราะ กลับพูดจาชวนสับสนมึนงงไปหมด *สิทธิ์ของการที่ผมเป็นพ่อของลูก สิทธิ์ในการที่ผม
เป็นผู้ปกครองที่ถูกต้องตามกฎหมาย และสิทธิ์ในการที่
ผมเป็นผู้ชายคนแรกของคุณ! ประโยคของเขาที่พูดว่าผู้ชายคนแรก พูดเหมือน ตัวเองเป็นกษัตริย์ในยุคโบราณ ส่วนเธอก็คือสนมที่ถูกส่ง มาบรรณาการ การที่เขาเป็นชายคนแรกของเธอนั้น เป็น บุญบารมีที่เธอสั่งสมมาตั้งแต่ชาติปางก่อนอย่างไงอย่าง งั้นเลย!
