เธอพูดใส่ร้ายป้ายสีเหมือนกับเธอและเปหนึ่งโม่ เปหมิงโมก็คือดอกเหอฮอน อาบยาพิษน้นส่วนเธอก็คือ เหล่าปลาน้อยที่แหวกว่ายไปมาโดยไม่คิดอะไร….
แต่ได้ยินมาว่า ปลามีความจำเพียง7วินาทีพอผ่าน ไป7วินาทีแล้ว เจ้าปลาเหล่านั้นก็จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้น เมื่อ7วินาทีก่อนหน้านี้จนสิ้น และวนเวียนอยู่แบบนี้……..
หากเธอมีความจําเพียง7วินาที คงดี เพราะถ้าเป็น อ แบบนั้น เธอจะได้ลืมเรื่องราวต่างๆ ทำให้เจ็บปวดให้หมด สิ้นไป….เฉิงเฉิงเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เงยหน้า ขึ้นพร้อมส่งยิ้มบางๆให้กับฮอน สายตาแบบนั้น…….
ช่างใจตรงกันกับเธอเสียจริงเธอรู้สึกซาบซึ้งจน จูงมือน้อยของเฉิงเฉิง เดินเข้าไปล้างมือในห้องน้ำพร้อม กันสามแม่ลูก……..
หลังจากที่กู้ฮอนพาลูกๆไปล้างมือกลับมาเรียบร้อย แล้ว อาหารบนโต๊ะก็เย็นชืดไปหมดแล้วเธอจึงเอาเข้าไป อุ่นในไมโครเวฟทีละจานสามแม่ลูกก็ได้ทานข้าวพร้อม หน้าพร้อมตากันเสียที ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจยิ่ง นัก……ยากที่จะได้มา!
“ม…….มะเขือผัดหมูสับฝีมือแม่อร่อยมากๆเลย ครับ…..ยังเป็นสูตรเดิมอยู่เลย ยังคงเป็นรสชาติที่คุ้น เคย……”
หยางหยางพูดชนขึ้นมาเหมือนคําโฆษณาที่คุ้น หู โอ้โห เริ่มโฆษณาขายชาสมุนไพรด้วยเหรอเนี่ย? ค่อยๆ กัน ไม่มีใครแย่งกินสักหน่อย…..
กู้ฮอนพูดเจือเสียงหัวเราะอย่างเอ็นดู เมื่อเห็นหยางหยางกันอย่างรีบร้อนเหมือนนักกินตัวน้อยเฉงเฉงก ลับนั่งกันอย่างสุภาพเรียบร้อย
ความอร่อยที่กินเข้าไปในปาก แต่มีความสุขที่ ใจ…ยอนชายตามองไปยังฉิงฮัวที่ยังคงยืนเป็นเทพเจ้า เฝ้าประตูอยู่ตรงนั้นจากนั้น
เธอจึงโบกมือเรียกเขา”ฉิงตัว คุณหิวไหม มากิน ด้วยกันสิ! ฉิงฮั้วประหลาดใจกับความห่วงใย ของเธอ ความจริงแล้ว เขาเองก็ยังไม่ได้ทานมื้อเย็นเหมือนกัน ซึ่ง ตอนนี้ก็หัวไส้ถั่วแล้วเหมือนกันหยางหยางกลับมองไปที่ ฉ่ง ว
ก่อนจะพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ “หัวฟูก็เป็นคนทำ อาหารอยู่แล้ว จําเป็นต้องกินข้าวด้วยเหรอ?”ความแค้นที่ ไม่ยอมปล่อยเขาขึ้นมาหาแม่เมื่อสักครู่นี้ เจ้าตัวแสบยังคง จําได้แม่นเลยทีเดียวเฉิงฮัวจึงทำได้เพียงส่ายหน้าไปมา เม้มปากอย่างเก้อเขิน “ไม่เป็นไรครับ คุณกู้ฮอน ผมไม่หิว ครับ”
เฮ้อ…จริงดั่งคำโบราณท่านว่าไว้ มีแค่สตรีและ คนถ่อยที่เข้าด้วยได้ยากส่วนเป้หมิงโมนั้น ก็ยังคงยืน สับสนกับดอกเหอฮอนที่ริมหน้าต่าง ว่าทําไมถึงได้เหี่ยว เฉาลงไปภายในชั่ว คืน?ถึงแม้ว่าอายุของดอกไม้จะไม่ ยืนยาว
แต่ก็ไม่น่าจะสั้นขนาดนี้…….ฮอนกินข้าวกับลูกๆ อย่างมีความสุข พลางแอบเหลือบมองเป้หมิงโมไปด้วยแส ดอกเหอฮอนตายไปขอเคียว นายคนนี้จําเป็นต้องเสียใจ ขนาดนี้เลยเหรอ?แต่ ยิ่งเขารู้สึกเสียใจมากเท่าไหร่
เธอก็ยิ่งสะใจมากเท่านั้น เพราะตีให้ตายเธอก็ไม่มี วันบอกเขาหรอกว่า ที่จริงแล้ว เมื่อคืนเธอเอาดอก เหอฮอนชอนั้น ไปแช่ในช่องฟรีซทั้งคืน!ดอกไม้ที่ชอบ อากาศร้อนชื้นอย่างดอกเหอฮอน พอละลายน้ำแข็งแล้วก็ต้องเหี่ยวเฉาไปเป็นธรรมดา…….
หึหึ สมน้ำหน้า ช่างเป็นภาพที่แปลกประหลาดมาก สามแม่ลูกนั่งกินข้าวอย่างมีความสุข หมิงไม่ยืนเก็บเศษ กลีบดอกไม้ในตู้ปลาอยู่ที่ริมหน้าต่างนิ่งฮั้วยืนอยู่ตรง ประตูเพียงแต่ กลับรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเล็กๆ ยากจะมี ให้เห็นถึงแม้ว่าจะขาดบางสิ่งบางอย่างไป……
ทานข้าวล้างจานเสร็จ หลังจากที่กู้ฮอนอาบน้ำให้ ลูกๆเสร็จ ก็อัมพวกเขาส่งเข้านอนไป……ส่วนเปหม่งโมโน ห้องรับแขกจะไปอยู่ที่ไหน?
ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเธอ หลับหูหลับตาไป เลยแล้วกันสามแม่ลูกแอบอยู่ในห้องนอน เธอปิดประตู ลงกลอนหลังจากผ่านไปสองปี และแล้วพวกเขาก็ได้กลับ มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง!กู้ฮอนนอนกอดลูกชายข้างละคนอยู่ ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่นั้น
*แม่ครับ แม่ครับ……คิดถึงแม่จังเลย……คิดถีงตอน เด็กๆที่มักจะนอนหลับในอ้อมกอดของแม่……
หยางหยางมุดตัวเข้าไปในอ้อมอกแม่เหมือนหนู เวอร์ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาก็ยังคงเป็นเด็กอยู่เฉิงเฉิงกลับ กอดแขนของแม่เอาไว้ นอนหลับตาพริ้มพร้อมยิ้มเล็กๆ ตรงมุมปาก คิดถึงช่วงชีวิตตอนที่อยู่ออสเตรเลียเมื่อสอง ปีก่อน จะคอยมานอนฟังอยู่ในอ้อมกอดของแม่ เพื่อเฝ้าดู ความเคลื่อนไหวของท้องแม่
“เจ้าตัวน้อยในท้องของแม่ สุดท้ายแล้วเป็นน้อง ชายหรือน้องสาวครับ?
“ใช่ครับ ใช่ครับ! แม่รีบบอกพวกเราเถอะนะครับ!”
หยางหยางริบเบียดตัวเข้ามากู้ฮอนยกมุมปากขึ้น ยิ้มก่อนจะแต่ปลายจมูกของลูกชายทั้งสองอย่างเอ็นดูพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นน้องสาวของพวกหนูจะ “อ้าว…น้องสาวเหรอครับ! เธอสวยไหมครับ อ้วน หรือเปล่า?” “แล้วน้องสาวชื่ออะไรเหรอครับ? “น้องสาวเดินได้หรือยังครับ?
แล้วตอนนี้น้องสาวอยู่ที่ไหนครับ?
“ผมอยากเจอน้องสาว น้องสาว… พี่น้องคู่นี้ต่าง ตื่นเต้นกับเรื่องน้องสาวของตัวเองที่ไม่เคยเจอกันมาก่อน เลย!
กู้ฮอนยิ้มอย่างอ่อนโยน พอนึกถึงลูกสาวตัวน้อย ของตัวเอง สายตาของเธอก็มีแววอ่อนโยนลง ก่อนจะลบ หัวลูกชายทั้งสอง พร้อมพูดว่า”น้องสาวของลูกๆน่ะ เธอ สวยมากและน่ารักมากด้วย เธออ้วนจํามาเลย เธอชื่อ ทารกน้อย เธอเดินได้แล้วนะ แต่เธอมักจะหกล้มเพราะไม่ เดินไม่ค่อยระวัง ….ตอนนี้เธออยู่ต่างประเทศ อีกไม่นาน แม่ก็จะรับเธอกลับมาอยู่ด้วยกันแล้วนะ.…………..
“ว้าวๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆ! ” หยางหยางเริ่มอวดเก่ง
แต่ว่า…คุณพอก็ยังอยู่ที่นี่อยู่เลย…. เห็นได้ชัด ว่าเฉิงเฉิงมีสติมากกว่า ” นี่แหละ ปัญหาที่ทำให้แม่ปวดหัว มากที่สุด……
ครั้งก่อนที่แม่ซ่อนหยางหยางเอาไว้ พอพ่อรู้เข้าก็ โกรธแม่อยู่นานมาก ….ครั้งนี้แม่ซ่อนน้องสาวเอาไว้ ถ้า พ่อรู้เข้า ก็ไม่รู้ว่าจะโกรธอีกนานแค่ไหน
“ก็ปล่อยให้เขาโกรธไป โกรธจนตายเลยยิ่งดีเ แบบนี้พวกหนูก็จะได้กลับมาอยู่แม่เหมือนเดิม!”
วิธีนี้ฟังดูไม่เลวเลยนะครับ!” เฉิงเฉิงกับแม่สบตา พร้อมยิ้มให้กันอย่างใจตรงกัน
