ต้องขออภัยที่ขัดจังหวะคุณร้องไห้นะ คะ…เอ่อ…คุณผู้หญิงร้องต่อเลย …………..หมายความว่า คุณระบายต่อได้ เลยค่ะ…..คิดซะว่าดิฉันเป็นอากาศก็แล้วกัน…….
ไป
เธอพูดไปแล้วเดินเข้าห้อง ข้างห้องเฟยเอ๋อ
เปิดฝาชักโครก
เธอเข้าห้องนํ้าตามปกติ
เฟยเอ่อที่อยู่ห้องถัดไป เธอกางหูแล้วฟังเสียง อย่างละเอียด เสียงนี้ ทำไมรู้สึกคุ้น ๆ จัง
บรรยากาศดูเหมือนเกิดความอึดอัดอย่างฉับ
พลัน ……
กู้ฮอนและเฟยเอ๋อต่างคนต่างอยู่กันคนละห้อง ไม่มีใครเห็นใคร และไม่มีใครรู้ว่าคนข้างห้องนั้นคือ ใคร เพียงแต่ได้ยินเสียงกันและกัน
กู้ฮอนก็รู้สึกผิดที่ขัดจังหวะคนอื่น เพราะเขา กําลังร้องไห้…………..
คนที่กำลังร้องไห้เสียใจอยู่จะเป็นคนได้
เปรียบ…….
ฉะนั้น เธอจึงเลือกพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่ อ่อนโยน แล้วปลอบใจเขา…….
“ที่จริงนะ คุณผู้หญิง….. คุณร้องไห้ออกมา เลย ไม่เป็นไรหรอก…ประสบการณ์ของคุณแบบนี้ดิฉันก็เคยผ่านมาเหมือนกัน……..ตหนอ จะมีสักกี่ คนที่ไม่เคยทุกข์ใจล่ะ ร้องออกมาเถอะเดี๋ยวก็ดี
เหมือนเฟยเอ๋อจะถูกใจคําพูดของผู้หญิงคน นั้น แล้วเธอถามกลับ………
“คูณ…คุณก็หลบในห้องน้ำแล้วร้องไห้ เหมือนกันเหรอ” เมื่อกู้ฮอนได้ยินนี้ ก็รู้สึกคุ้นหูไปชั่ววูบ แต่เธอ
ไม่ได้ใส่ใจอย่างไร
เพราะบนโลกใบนี้มีคนที่คล้ายคลึงกันตั้งเยอะ แยะ คงไม่ต้องพูดถึงเสียงที่คล้ายกันหรอก
กู้ฮอนนั่งอยู่บนฝาชักโครกไปแล้วพยักหน้าไป “โชคะ…..ไม่ใช่แค่แอบร้องไห้ในห้องน้ำหรอก ฉันยัง เคยทําอะไรหลายอย่างในห้องน้ำด้วยนะ……… ไหม ชีวิตของฉันน่ะ เรื่องพีคที่สุดหลาย ๆ เรื่องของ ฉันก็เกิดขึ้นที่ห้องน้ำเหมือนกัน………นยังจําได้ครั้ง แรกที่ฉันรู้ตัวว่าตั้งท้อง ฉันก็ใช้เครื่องตรวจครรภ์ ตรวจพบในห้องน้ำนี่แหละ..………..
“โห จริงเหรอคะ….” เฟยเอ๋อรู้สึกประทับใจ
มาก
“นั่นสิ……ความรู้สึกตอนนั้น คิดว่าชีวิตนี้ของ ฉันจบแน่เลย… ฉันดันไปตั้งฉันดันไปมีลูกน้อยใน ครรภ์ที่เหมือน……….เหมือนที่เขาพูดกันว่ากิน อะไรเข้าไปก็ถ่ายอะไรออกมา……..
กู้ยือนย้อนคิดไปอดีตเมื่อตอนเธออายุ18ปี กับ ประสบการณ์ในอดีตของเธอ ไม่เคยนึกคิดเลยว่าอดีตที่เลวร้ายนั้นจะกลายเป็นเรื่องเล่าตลกในวันนี้ แถมยังเป็นเรื่องที่เล่าจากปากตัวเองด้วย
และยังเป็นการสนทนากันแบบนี้ด้วย
“เชอ ๆ……สุดท้ายก็คลอดออกมาจนได้ เมื่อ นึกถึงเด็กทารกน้อยเจ๋งเฉิงและหยางหยางที่น่ารัก น่าชังทั้งสอง “ยังดีที่คลอดเขาออกมา……..
ถึงแม่ในตอนนั้นจะตั้งท้องด้วยความไม่ตั้งใจ แต่ถือว่าเธอโชคดีมาก ที่ได้ลูกแฝดล้ำค่า ที่สุดในชีวิตเธอ
เฟยเอ๋อรู้สึกอิจฉาผู้หญิงข้างห้องเธอ แล้วถาม ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ สุดท้าย คุณสองคนได้แต่งงานกันใช่ไหม ฉันคิดว่าตอนนี้ พวกคุณคงมีความสุขกันแน่นอนเลย……..มีลูก ๆ เป็น ของพวกคุณด้วย….
กู้ฮอนหยุดไป
บรรยากาศในตอนนั้นเหมือนขาดตอนไป
อย่างกะทันหัน
เฟยเอ๋ออยู่อีกห้องที่ปิดประตูอย่างมิดชิดนั้น ถึงแม้จะไม่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย แต่เธอรู้สึกได้ว่า มันเริ่มผิดปกติแล้ว แล้วถามกลับด้วยความเกรงใจ “ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ..……….
กู้ฮอนส่ายหัว มเบา ๆ
“เปล่าหรอกค่ะ……..ราไม่ได้แต่งงาน …และไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วย “เพราะอะไรล่ะ…..” เฟยเอ๋อถาม
” ยอมเงียบไปสักพัก แล้วพูดด้วยเสียง ต่า เพราะเขาไม่เคยรักฉันเลยล่ะสิ…งที่เขารัก นั้น คือแสงจันทร์สีขาว………
แสงจันทร์สีขาวเหรอ หมายถึงอะไรอะ” เฟย เอ่อการด้วยความสงสัย
“หืม……..เธอไม่เคยฟังเพลงแสงจันทร์สีขาวเห รอ”
เมื่อพูดเสร็จ เธอก็ฮัมเพลงนี้ขึ้นมา……
แสงจันทร์สีขาว ที่ไหนสักแห่งในใจ มันสอง สว่างมาก แต่กลับเยือกเย็นเหลือเกิน
คนเราทุกคน ย่อมมีช่วงเวลาแห่งความโศก
เศร้า อยากจะซุกซ่อนมันไว้ แต่กลับถูกเปิดเผย แสงจันทร์สีขาว ส่องสว่างปลายขอบฟ้า ซ่อน อยู่ในใจ แต่ไม่เคยอยู่ข้างกาย…….
ขณะที่กู้ฮอนฮัมเพลงไป ต่อมน้ำตาของเธอก็ เริ่มทํางาน……..
เธอจึงรีบกะพริบตาอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะ ซ่อนอารมณ์เหล่านั้น
จากนั้นเธอยิ้มแล้วพูดต่อ……..
“แสงจันทร์สีขาว ก็คือคนที่ซ่อนอยู่เบื้องลึกใน จิตใจเธอ คือคนที่ลืมมันไปไม่ได้..………..
บรรยากาศห้องนํ้าสงบลงอีกครั้ง
ข้างห้องของกู้ฮอนไม่มีการตอบสนองแล้ว เธอ ถึงรีบถาม “คุณผู้หญิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”
เฟยเอ๋อกัดริมฝีปากไว้ แล้วส่ายหัวไปมา พูด ค่ายเสียง พูดไม่ออก “เปล่า……ฉันไม่เป็นไร หรอก ฉันแค่รู้สึกอินตามเพลง…. ร้องได้ เพราะมาก……
ความจริงแล้ว เฟยเอ๋อน้ำตาคลอตั้งแต่รู้ความ หมายแท้จริงของแสงจันทร์สีขาวนั้นแล้ว
แต่กู้ฮอนไม่สามารถมองเห็นได้
“ฮ่า ๆ ฉันไม่แน่ใจว่าฉันเป็นนักร้องห้องน้ำไหม นะ……ถ้าย้อนเวลาได้สามสิบห้าปีนะ ฉันจะไป ประกวดร้องเพลงรายการเดอะวอยซ์ของเมือง ACE
เฟยเอ่อกลับรู้สึกอินกับคารมของเธอไปแล้ว และเธอก็หัวเราะตาม
“คุณมองโลกในแง่ดีมากเลยนะ ฉันอิจฉาคุณ จริง ๆ …..” เฟยเอ๋อนึกถึงตัวเองก่อนจะประสบ อุบัติเหตุไฟไหม้ ตอนนั้นเธอเองก็เป็นคนมองโลกใน แง่ดีเหมือนกัน……..
“เฮอ อย่างฉันอ่ะเรียกว่าผีบ้าผีบอกว่า…… สีหน้าเริ่มเศร้าลงอีกครั้ง ก็พยายามคิดให้มันเป็น เรื่องสนุกไป แล้วคุณล่ะ เมื่อกี้ร้องไห้เรื่องอะไรกัน”
หน้าเฟยเอ๋อ ดลงกะทันหัน
มือจับเป็นกำปั้นแน่นอย่างไม่รู้ตัว……..
“ฉัน…ความจริงแล้วในใจฉันก็มีแสงจันทร์สี ขาวนั้นเหมือนกัน ฉันน่ะรักเขามาหลายปี แล้ว……ตั้งแต่ช่วงอายุสิบกว่าขวบด้วยซ้ำ ก็ตกหลุมรักเขาอย่างห้ามใจไม่ได้..
“โหย เป็นรักแรกในชีวิตพวกคุณเลยนั่นนะ” กู้ ยอนย้มถาม
“เชอ ฉันก็ไม่รู้ว่านับเป็นรักแรกรีเปล่า
นะ …เมื่อก่อน อาจจะเป็นเพราะว่าฉันเป็นคนเข้าหา เขามากกว่ามั้ง เขาเป็นคนมีมารยาทต่อคนอื่นมาก ช่างไม่เหมือนใครเลย บางทีอาจดูเหมือนว่าเขาเป็น คนเย็นชาด้วย ……แต่ฉันรู้ดี ว่ามันเป็นแค่บุคลิก ของเขาแค่นั้น…….าเสียดายเหมือนกัน เป็นเพราะ อุบัติเหตุเรื่องหนึ่ง ทำให้เราต้องจากกันหลายปี…..
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เสียงเฟยเอ๋อก็เริ่มแหบแห้ง
กู้ยอนพอฟังออกว่าเขากําลังจะร้องไห้ จึงรีบ เปลี่ยนเรื่องคุย “ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่ควรถามเรื่อง เศร้าในอดีตของคุณ……..
