ตอนที่ 401 อยุติธรรมมากกว่าธิดา
“โรคจิตผ้าอนามัย?!”
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ ท่านไม่โดนคนจับ อย่างอัปยศแบบนี้!
คนที่หยิ่งและสูงส่งแบบนี้ ในที่สุดก็โดน เขาสงสัยว่าเป็นคนประเภทนั้น
โชคดี ที่ว่าอยู่ประเทศมาเลเซียเมืองชา บาห์ ไม่ใช่เมือง A
กู้ฮอนที่กำลังเป็นเครียดกับจัดการผ้า อนามัยนี้
จู่ๆเบอร์ที่ไม่คุ้นก็โทรมา
“โหล ไม่ทราบว่าเป็นภรรยาของคุณเป้ห มิงโม่รึเปล่า?” เสียงผู้ชายคนหนึ่งที่พูด อังกฤษสําเนียงมาเลเซีย
ภรรยาของเป่หมิงโม่ ทําให้กู้ฮอนมือสั่น
“ใช่! ฉันกู้ฮอน” *สวัสดีนะครับ พวกเราเป็นตำรวจของ เมืองซาบาห์เขตX วันนี้ได้จับผู้ชายคนหนึ่ง สัญชาติจีนเวลา10โมง12นาทีชื่อเป่หมิงไม่ เขาบอกว่าคุณเป็นภรรยาเขา ขอความกรุณา มาประกันตัวเขาด้วยครับ!
“โดนจับ?”
กู้ฮอนตกใจ นายนี้ไปซื้อผ้าอนามัยไม่ใช่ หรอ ทําไมโดนจับ
*
กู้ฮอนออกมาจากห้องน้ำ ทั้งถนนเป็นแต่ คนจีนที่กำลังสนุกกับเทศกาล
หล่อนรับโบกรถไปสถานีตำรวจ
เพิ่งรู้ว่า ที่แท้อาทิตย์ก่อนมีคดีโรคจิดผ้า อนามัยนี้
ผู้ชายจีนคนหนึ่งใส่หน้ากาก เข้าร้าน เพื่อขโมยผ้าอนามัย….
ทําให้คนนึกถึงจริงๆเกี่ยวกับคดีนี้ “ขอโทษจริงๆนะครับ ทางเราได้สบแล้ว ถึงรู้ว่าคุณเป้หมิงนั้นเป็นคนเมืองA แต่ตอนนั้น คุณเป้หมิงสวมหน้ากาก แล้วลับๆล่อๆ ถึงขั้น เข้ามา อผ้าอนามัยตั้งสองรอบ ก็เลยอด สงสัยไม่ได้! อีกอย่างคืนนี้ยังเป็นเทศกาลของ คนจีนอีก ฉะนั้นทาง ตรวจจะเข้ม เพื่อรักษา ความปลอดภัย “ตำรวจของเมืองซาบาห์ อธิบาย
กู้ฮอนอ้าปากค้างเป็นรูปตัว
“สวมหน้ากาก ทําตัวลับๆ อๆเข้ามาซื้อ ผ้าอนามัย?” กัน35 ในที่สุด หล่อนก็อดหัวเราะ ไม่ได้…..
ตอนนี้เป้หมิงโม่โดนตำรวจพาออกมา
กู้ฮอนหันไป จะยิ้มต่อก็ไม่ใช่ไม่ยิ้มก็
ไม่ใช่
สายตาเป่หมิงโม่รู้สึกเหนื่อย มอง หล่อน…..แล้วก็หลบสายตาทันที รู้สึกก้ำกึ่ง อีก อย่างงต้องการให้หล่อนอธิบาย…. “คุณหญิงเป่หมิง จากค่าสอบสวนแล้ว
เขาบอกว่าคุณนั้นไม่ค่อยสบาย ฉะนั้นเขาเลย ออกไปซื้อผ้าอนามัยให้คุณ เพราะเป็นผู้ชาย แล้วยิ่งเป็นรอบแรกอีก ก็เลยเขินๆหน่อย แต่ แค่คุณท่านเป้หมิงโชคไม่ดี แต่ดูออกนะครับว่า คุณท่านเป้หมิงรักคุณหญิงเป่หมิงมาก” ตำรวจ พูดไปยิ้มไปแล้วก็เปิดเอกสาร
กู้ฮอนหน้าร้อนแดง และรีบซ่อนแหวนที่ นิ้วทันที
“ฮ่าๆ แค่เรื่องเข้าใจผิด รบกวนคุณหญิง เป่หมิงเซ็นชื่อตรงนี้ที พวกคุณสามารถไปได้ แล้วครับ “ ตำรวจยื่นปากกามาให้กู้ฮอน
หลังจากหล่อนเซ็นเสร็จก็ขอบคุณ ตำรวจ
จากนั้นก็เดินออกมาจากสถานีตำรวจ
เป้หมิง โม่เดินตามหลังหล่อน
คืนของเมืองซาบาห์ อบอุ่นมาก
น่าจะเป็นเพราะขาดบรรยากาศตรุษจีน ตอนอยู่ประเทศตัวเอง เพราะปกตินนจะเป็น อากาศหนาว
หล่อนหันไปมองเขา ” เห่ย เป้หมิงไม่ คนแบบเธออ่ะ ทําไมยอมไปซื้อผ้าอนามัยให้ ฉัน?”
เขากระตุกมุมปาก พูดอย่างจริงจัง ตั้งแต่ โดนจับก็อารมณ์ไม่ค่อยจะดี
“จะได้ไม่ได้ยินเธอร้องเจ็บจนทําให้ฉัน นอนไม่ได้” เขาตั้งใจหลบตา
หล่อนกระตุกคิ้ว ถามต่อ “แล้วทำไมไม่ หาฉิงฮัวมาอธิบายให้ แล้วมาหาฉันแทน?”
เขางอลๆ คิ้วต่ำ “ไม่รู้สึ ก็ตอบสนองแรก ก็คือเธอ”
คําตอบนี้ ทําให้หล่อนอุ่นใจแปลกๆ
“รอบแรกโดนจับเป็นไง? อยากบอกกับ คํารวจใชมัย: พวกเธอจับผิดคนแล้ว ฉันไม่ใช่ คนท่า!!!!! หล่อนนึกถึงสองปีก่อนทโดนตระกูลก ฟ้องว่าฆ่าหย่วน ผิง ตอนนั้น ตอนที่ตำรวจมา จับหล่อนไป อารมณ์หล่อนก็ทำนองนั้นแหละ
โคตรไม่ยุติธรรม! ยิ่งว่าธิดานั้นอีก!
เป้หมิงโม่กระตุกมุมปากไม่พูดอะไร เพราะว่าอะไรเขาก็ไม่อยากพูด อยากจะ
กอดหัวตัวเองแล้ววิ่ง โคตรอายคนเลย…. เหมือนลอยมาจากทะเลแล้วโดนสัดมาที่เมือง ซาบาห์!”
กู้ฮอนเห็นเขาไม่พูดอะไร บรรยากาศ ของทั้งสองก็แปลกๆไป
เข็มนาฬิกาใกล้ ถึงเลขสูงสุด
บนถนน มีคนจีนเยอะแยะออกมาฉลอง
ตรุษจีน
หล่อนนึกถึงอะไรบางอย่าง รีบเอา โทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า “ ใกล้เที่ยงคืนละ ฉันจะโทรหาเฉิงเฉิง หยางหยาง” พูดแล้วหล่อนก็กดเบอร์ไป
ติดต่อ
โทรศัพท์ก็วิดีโอคอลมาเป็นแฝดสองคน
เฉิงเฉิงและหยางหยาง ใส่เสื้อสีสดใสสี แดง สวยมากๆ
โหลลล แม่ๆๆๆๆ…..” เสียงตื่นเต้นของ หยางหยางดังเข้ามา
“คุณแม่….” เฉิงเฉิงและหยางหยางยิ้ม กู้ฮอนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ลูกๆ อยู่เฝ้าคืน กับคุณปู่คุณย่าหรอจ๊ะ?”
“ใช่ค้าบบบ รอสายคุณแม่ตลอดเลย! คุณ แม่ได้เจอน้อง….” หยางหยางยังไม่ทันพูดถึง น้องสาว ก็โดนกู้ฮอนรีบตัดบท——
“ลูกๆ มา แม่จะให้ดูว่าใครอยู่ข้างๆ
หล่อนยิ้มไปแล้วกลับกล้องไปถ่ายเป็น
มิงโม—- “ว้าว…. คุณพ่อ นกน…..หยางหยาง ตกใจ รีบปิดปากทันที โชคดีตะกี้ไม่ได้หลุด ปาก
“คุณพ่อ…” เฉิงเฉิงก็ตกใจมาก มองดู โทรศัพท์ ที่มีหน้าพ่อ ก็อดถามไม่ได้ “คุณพ่อ มาอยู่กับคุณแม่ได้ไง?
