ตอนที่ 426 คุณแม่ผมอยากอยู่ข้างกาย คุณ2
ในสายตาเธอ เฉิงเฉิงเหมือนกับเป้หมิงไม่ เป็นคนประเภทที่สูงเกินเอื้อมประเภทนั้น ราวกับว่าไม่ได้ทานอาหารบนโลกมนุษย์ หยางหยางกับตัวน้อยนั้นกลับกัน ถูกป้ายด้วย การใช้ชีวิตความเป็นอยู่ในชุมชนของเธอ ถึง แม้จะธรรมดาสามัญทว่ากลับมีความสุขเป็น อย่างมาก
ใครจะคาดคิดว่า เฉิงเฉิงกะพริบตาโด เอ่ยพูด อย่างตั้งใจไม่มีใครเทียบได้ว่า “คุณแม่ ผม อยากเป็นเหมือนหยางหยาง เป็นคนสามัญ
ธรรมดา”
กู้ฮอนว้าวุ่นแล้ว
ไม่นานนัก ฉงฮัวก็ขับรถพาหยางหยางมาส่ง “คุณกู้ คืนนี้เจ้านายอาจจะมาไม่ได้แล้ว เกิด เรื่องนิดหน่อย……หลายวันนี้ต้องรบกวนคุณ ช่วยดูแลคุณชายทั้งสองท่านด้วยครับ” นึงชั่ว
เอ่ยพูด
กู้ฮอนกอดหยางหยางไว้ในอ้อมแขน คิ้วขมวด “พูดว่ารบกวนอะไร ลูกชายก็เป็นของฉันนะ ใช่
แล้ว อาการป่วยคุณท่านของนายหนักไหม” ฉ่ง วพยักหน้าหนักแน่นจริงจัง “ไม่ค่อยจะดี เท่าไร อัตราการฟื้นคืนร่างกายให้เป็นปกติมี เพียงแค่ 3% เกรงว่าช่วงชีวิตที่เหลือนั้นคง
เคลื่อนไหวได้ไม่สะดวกแล้ว……. กู้ฮอนยังคงตกตะลึงอยู่บ้าง นึกถึงท่าทางเย่อ หยิ่งก้าวร้าวของท่านปู่เป่หญิงในอดีต เธออด เสียดายไม่ได้ ……….ถ้าอย่างนั้นรอสองสาม วันให้อาการของท่านปู่คงที่ขึ้นมาสักหน่อย ฉันค่อยพาเด็กๆไปเยี่ยมเขา
“ขอบคุณคุณครับคุณกู้ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัว
ก่อน”
มองฉิง วที่จากไป หยางหยางมุ้ยปาก ศีรษะ เล็กซุกไปข้างสําคอของกูฮอน “คุณแม่ หยาง หยางคิดถึงคุณแม่มาก………….. เอ่ยพูดแล้วทำปากจู๋จุ๊บไปที่ใบหน้ารูปไขของ
คุณแม่
“เหอๆ แม่ก็คิดถึงพวกเรามาก….” ฮอนพา หยางหยางเข้าไปในห้อง เฉิงเฉิงนั่งอยู่ข้าง เตียงอ่านหนังสือแล้ว
“เป้หมิงซิเฉง นายชั่วร้ายมาก! ไหนบอกว่าจะ รอฉันแล้วมาหาคุณแม่พร้อมกันไง!”
เฉิงเฉิงมองบนใส่หยางหยางรอบหนึ่ง วาง หนังสือลง “นายไปบ้านของจ้าวจึงอี้แล้ว
ทําไมต้องให้ฉันรอนายด้วย
จ้าวจิงอี้” กู้ฮอนขมวดคิ้ว “ทำไมรู้สึกคุ้นเคย กับชื่อนี้จัง”
“ดอกไม้ประจําห้องของห้องก่อนไง!” ทั้งความ รู้สึกภูมิใจและความรู้สึกเบื่อหน่ายปรากฏอยู่ บนใบหน้ารูปไข่อันหล่อเหลาของหยางหยาง เอ่ยพูดว่า “เธอชื่นชอบผมมานานมากเลยนะ! เพียงแต่ว่าผมเบื่อเธอไปตั้งนานแล้ว แต่ว่าผู้ หญิงคนนี้เหมือนกับขนมหนิวผีถัง สลัด
อย่างไรก็สลัดทิ้งไม่ได้ น่าเกลียดจริงๆ…….วัน นี้ยังขู่พ่อแม่เธออีกว่า ถ้าหากว่าผมไม่ไป ฉลองปีใหม่ที่บ้านเธอ เธอจะตายให้ผมดู….. แล้วสุดท้ายตายหรือไม่” เฉิงเฉิงถามเสียง
เย็นประโยคหนึ่ง หยางหยางเสยผมอ่อนนุ่มด้วยท่าทางหล่อ
เหลา ตอบอย่างไม่พอใจว่า “เธอไม่กล้าตาย! ฉันบอกว่า ถ้าเธอตายแล้ว ฉันจะพาลูกม้า หลายตัวไปปัสสาวะรดบนหลุมฝังศพเธอ! ทําให้เธอโกรธจนนอนตายตาไม่หลับ!”
“→→! เฉิงเฉิงกลอกตามองบนใส่เขา “อา?” เด็กผู้หญิงคนนั้นเพิ่งจะอายุเท่าไรเอง” กู้ฮอนอดไม่ได้ที่จะปาดเหงื่อแทนลูกชาย “หยางหยาง แม่ไม่อนุญาตให้ลูกหยอกล้อกับ ผู้หญิงอื่นไปทั่ว! ป้องกันไม่ให้เด็กผู้หญิงบ้าน ผู้อื่นฆ่าตัวตายจริงๆ แม่ก็บาปแล้ว! ยังมีอีก ลูก ไปขู่ลูกสาวผู้อื่นแบบนี้ จะเป็นเรื่องฝังใจเธอ
ในภายหลังนะ! ลูกผู้ชายต้องใจเดียว รู้ไหม “คุณแม่ไม่ต้องพูดให้เปลืองน้ำลายแล้ว พูดไป
เขาก็ไม่เข้าใจ” เฉิงเฉิงเอ่ย
“ใครบอกว่าฉันไม่เข้าใจกัน เฮ้ เป้หมิงซิเฉิง จ้าว งอ้ ดอกท้อเน่าดอกนี้เป็นนายที่นำเรื่อง ยุ่งยากมาให้ตอนสลับฐานะกับฉันเข้าใจไหม! ตอนนี้ฉันจัดการเธอแทนนายนะ!” หยางหยาง ทําปากจู่
“อือฮี นี่ก็แสดงให้เห็นว่าเธอรักเพียงแค่
ร่างกายของนาย ไม่ได้รักจิตวิญญาณของ นาย” เฉิงเฉิงราวกับผู้ใหญ่ในร่างเด็ก มือเท้า
แก้ม
“ฉันก็รักแค่ร่างกายของเธอ ไม่เคยรักจิต วิญญาณของเธอนะนะนะนะ!” หยางหยาง
เสียงดังไม่ยอม
“ดังนั้น นี่ไม่ใช่ว่าตัวนายเองที่ดึงดูดดอกท้อ เน่านี่เอง ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน” เฉิงเฉิงเลิกคิ้ว “ไม่ใช่สักหน่อย จิตวิญญาณของนายไม่ดึงดูด เธอมาก่อน ร่างกายของเธอจะพัวพันตามติด ฉันไม่ยอมปล่อยหรือ” หยางหยางบ้าคลั่ง “อย่าลืมนะว่า เป็นนายที่แอบรักร่างกายของ เธอก่อน จนกระทั่งหลังจากฉันไปปรากฏตัวใน ฐานะของนาย เธอถึงจะตกหลุมรักจิต
วิญญาณของฉัน!”
“แต่ว่าหลังจากนายหายไป เธอก็พัวพันตาม ติดฉันไม่ปล่อยนะนะนะนะ
“อืม ดังนั้นเธอยังคงรักนาย ร่างกาย ไม่ใช่จิต
วิญญาณของนาย”
‘หยางหยางจ้องเฉิงเฉิงเขม็ง เกือบจะ ถูกเจ้าหนอนหนังสือ พาอ้อมไปอ้อมมาจนมึน แล้ว “มารดามันเถอะ นี่มันเป็นคำถามที่วนไป วนมาเป็นวงกลมชัดๆ ไม่ใช่วิทยาศาสตร์เลย!! กู้ฮอนฟังสองหนุ่มโต้เถียงกันไปมา ยิ่งฟัง หนังศีรษะก็ยิ่งซาวาบ………
“เดี๋ยวก่อน! แม่ไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม พวกลูก สองคนเพิ่งจะอายุเท่าไรกัน ถึงได้เริ่มถกเถียง ปัญหาความพิศวงของเรื่องจิตวิญญาณและ
ร่างกาย ใครสอนพวกลูกกัน หะ!” “ลุงสาม! ” หยางหยางหัวเราะอย่างมีความสุข
” เฉิงเฉิงชะงักไปเล็กน้อย “คุณแม่ ผม เรียนม.ปลายแล้ว รู้เรื่องพวกนี้ก็ธรรมดา” เฉิงเฉิงท่าทาง “จิตวิญญาณของผมอยู่ระดับ ม.ปลาย
สวนหยางหยางเห็นได้ชัดว่าจิตวิญญาณของ เขาถูกหยุดอยู่ที่ชั้นประถม 7 ขวบ “ด…..” กู้ฮอนสูดลมหายใจเย็นเชือกหนึ่ง จ้องไปที่เฉิงเฉิง แล้วก็มองไปที่หยางหยาง หน้าตาเหมือนกัน กลับมีจิตวิญญาณที่ไม่ เหมือนกันสองดวง
ที่แท้แล้วเหล่าลูกชาย ก็ถึงช่วงเวลาอายุที่เริ่ม จะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้หญิงแล้ว เธอจับมือเล็กๆของลูกชายทั้งสองคนขึ้นมา อย่างอ่อนโยน “ที่รัก พวกลูกล้วนแล้วแต่เป็น ลูกที่แม่คลอดออกมาตอนท้องเดียวกัน แม้ว่า จิตวิญญาณจะไม่เหมือนกัน แต่ว่าสายเลือด เดียวกันนะ! พวกลูกทะเลาะก็ส่วนทะเลาะ แต่ ว่าจะต้องรักซึ่งกันและกันนะ.. ……..ยังมีอีก อนาคตเติบโตขึ้น พวกลูกไม่สามารถไปจีบ สาวด้วยกัน ไม่สามารถทะเลาะกันเองเพราะผู้ หญิงคนหนึ่ง พี่น้องกันจะต้องรักใครซึ่งกัน และกัน รู้ไหม”
เพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะตบตีกันในอนาคต เพื่อผู้หญิง เธอจําเป็นจะต้องหยุดความคิด
ของพี่น้องสองคนนี้เสียก่อน
“คุณแม่วางใจได้ ผมกับหยางหยางชอบผู้ หญิงคนละแบบ” เฉิงเฉิงยิ้มบางๆพลางเอ่ย
ตอบ
หยางหยางรีบยิ้มหวานแล้วพยักหน้า “อืมๆ เพราะว่าผมชอบผู้หญิงอายุน้อยกว่า ส่วนเขา ชอบผู้หญิงอายุมากกว่า”
“เป่หมิง หยาง ฉันเคยพูดไปตั้งหลายรอบ แล้วว่า ฉันไม่ชอบความรักที่ผู้หญิงมีอายุ มากกว่าผู้ชาย สรุปว่านายฟังเข้าหูบ้างหรือ ไม่!” หายาก เฉิงเฉิงจะขาดสติ
