ตอนที่ 425 คุณแม่ผมอยากอยู่ข้างกาย คุณ1
เจียงฮุยซินถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จับมือสั่น ระริกของท่านปูเบาๆ “เจิ้งเทียน คุณวางใจ เถอะ ฉันจะดูแลพวกเขาทั้งสามคนแทนคุณ เอง คุณไม่ต้องคิดอะไรแล้ว บำรุงรักษา ร่างกายให้ดีๆ เข้าใจไหม
เจียงฮุยชินพูดไป หางตาก็ปรากฏหยาดน้ำตา
อีกแล้ว……
เป่หมิงยันเดินเข้าไป ตบหลังมารดาเบาๆ “แม่ ตาแก่จะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน แม่ไม่ต้อง กังวลไป ดูแลสุขภาพด้วย
เป้หมิงเฟยหย่วนส่งเสียงชุดฮัด “อย่างไร
ก็ตามพวกคุณที่อยู่ในห้องนี้ล้วนแล้วแต่ดูถูก ฉัน ฉันไปก็ได้!
เอ่ยจบก็ลากหลันเนี่ยนออกจากห้องพักผู้ป่วย
ไปโดยไม่หันกลับมามองอีก
เป้หมิง โมนวดบริเวณข้างขมับ บาดแผลบริเวณ กระดูกสะบักยังคงเจ็บเป็นระยะๆ
เขามองบิดาอย่างละเอียดรอบหนึ่ง ชายหนุ่มผู้ นี้เคยขวางทางมีดของหวีหรูเจี๋ยเพื่อเขา ในวัน นี้กลับนอนอยู่บนเตียงอย่างช่วยเหลือตัวเอง
ไม่ได้ ส่วนเขาก็กลับช่วยอะไรไม่ได้สัก อย่าง……
จู่ๆหัวใจก็บีบรัดแน่น เขาออกจากห้องไปอย่าง เงียบๆ เดินไปจนถึงหน้าบันได สูบบุหรี่อย่าง เงียบๆ…….
*
ภายในห้องพักผู้ป่วย เป้หมิงนก็ออกไปแล้ว เหลือเพียงแค่เจียงฮุยซิน ที่ยังคงจับมือของ เป้หมิงเจิ้งเทียนแน่น………
จ้องมองใบหน้า นอนหลับอย่างสงบของเห
มิงเจิ้งเทียน
“เจิ้งเทียม คุณหลับให้สบายเถอะ……..คุณ วางใจได้ ฉันจะต้องมาเยี่ยมคุณทุกวัน……….
รักคุณจริงๆนะ….แต่ว่าความรักแบบนี้ที่ผ่าน
มา20กว่าปี ก็ถูกคุณทรมานจนไม่เหลือ แล้ว…….ณรู้บ้างไหม เธอกระซิบเสียงเบา นัยน์ตาเต็มไปด้วยหยาด น้าตา ค่อยๆเย็นเยียบ …….
กู้ฮอนเพิ่งจะกลับมาถึงห้องเช่าในเมืองA ก็ถูกเงาร่างเล็กๆเงาหนึ่งที่ขดตัวเป็นก้อนอยู่
หน้าประตูทำให้ตกใจในทันที!
กู้ฮอนมองคราแรกก็รู้ว่าเด็กน่ารักที่สวมชุดผ้า ฝ้ายนั่งขดตัวอยู่ข้างประตูเงียบๆคือ “เฉิงเฉิง!”
ร่างกายเล็กๆของเฉิงเฉิงตอบสนองด้วยการ สั่นระริก ลืมตาขึ้นเห็นคุณแม่ในเวลานั้น
ใบหน้ารูปไข่ขาวซีดสั่นเล็กน้อย รีบลุกขึ้นยืน กัดริมฝีปาก แล้วก็โผเข้าไปในอ้อมแขนขอ
งกู้ฮอน เอ่ยเสียงแหบ “คุณแม่……
กู้ฮอนใจอ่อนยวบ ก้มลงแล้วอุ้มลูกชายขึ้นมา “เป็นอะไรไปคะ ลูกรัก”
“คุณแม่…….ในที่สุดคุณแม่ก็กลับมาแล้ว เฉิงเฉิงซุกเข้าไปในอ้อมแขนของคุณแม่ ไม่ เคยรู้สึกตระหนกตกใจขนาดนี้มาก่อน จับปก คอเสื้อของกู้ฮอนแน่น “คุณแม่ ผมเห็นคุณปู่ ล้มลงไปที่พื้น ขยับก็ไม่ขยับ ผมกลัวมาก………… ฮอนตกตะลึง พลางหยิบกุญแจมาเปิดประตู พลางเอ่ยถาม “ลูกหมายความว่า ลูกเห็นตอน ที่คุณปู่ของลูกหน้ามืด หมดสติกะทันหันใ
ไหม”
“อืม” เฉิงเฉิงตอบรับเสียงเบา เห็นได้ชัดเจนว่า
เสียงยังสั่นอยู่
กู้ฮอนตบไปที่ไหล่ของลูกชายเบาๆ “ไม่ต้อง กลัวลูกรัก คุณปู่จะไม่เป็นไร คนชราภาพแล้ว มักจะพบกับอาการเจ็บป่วยบางอย่าง นั่นไม่ใช่ ความรับผิดชอบของลูก ลูกรักไม่ต้องโทษตัว เองนะคะ หิม”
ไม่มีใครเข้าใจลูกไปมากกว่ามารดา ฮอน เข้าใจความตื่นตระหนกตกใจของเฉิงเฉิง เด็กเพิ่งจะอายุเพียงแค่ 7 ปีเท่านั้นเอง เห็น คุณปู่ล้มลงไปบนพื้นต่อหน้าต่อตาตัวเอง หลีก เลี่ยงไม่ได้ที่จะทำอะไรไม่ถูก
“แต่ว่าคุณแม่ครับ…….เฉิงเฉิงกลัวว่าคุณปู่จะ นอนหลับยาวไม่ตื่นขึ้นมามากๆ..……….
“เด็กโง่ ไม่หรอก….. ฮอนอุ้มลูกเข้าไปใน
ห้อง
จู่ๆภายในบ้านก็มีคนชราป่วย ไม่ว่าใครก็รู้สึก ไม่ดี เธอนึกถึงใบหน้ากังวลของเป๊หมิงโม่ อด ไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ
“คุณแม่กับคุณพ่อไปฉลองปีใหม่ที่ประเทศ มาเลเซียด้วยกันใช่ไหมครับ” เฉิงเฉิงนึกถึงคืน วันส่งท้ายปีเก่าที่โทรวีดีโอคอลคืนนั้น คว้านิ้ว มือของคุณแม่ “คุณแม่กับคุณพ่อสวมแหวน เหมือนกันเลยจริงๆ ในอินเทอร์เน็ตบอกว่า คน ที่สวมแหวนล้วนแล้วแต่เป็นคนรักไม่กี่สามี ภรรยากัน คุณแม่กับคุณพ่อก็ใช่ใช่ไหมครับ กู้ฮอนนิ้วสั่นเบาๆ
มองไปยังใบหน้าบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของ ลูกชาย เธอก็แข็งใจไม่ลง ลูบแก้มเฉิงเฉิง เบามือ “ขอโทษด้วยนะคะเฉิงเฉิง คุณแม่กับ คุณพ่อ……ไม่ใช่………
ไม่ใช่คนรักกันและก็ไม่นับว่าเป็นสามีภรรยา “อ่อ….” นัยน์ตารอคอยของเฉิงเฉิงก็หายไป ในชั่วพริบตา “ผมนึกว่าคุณพ่อห้ามไม่ให้คุณ แม่แต่งงานกับคุณอาฝันก็เพราะว่าเขาอาลัย
อาวรณ์คุณแม่…….
เธอทอดถอนใจเงียบๆ เค้นรอยยิ้มบางๆ ออกมา “เฉิงเฉิง แม่รู้ว่าลูกหวังว่าแม่กับคุณ
พ่อของลูกจะอยู่ด้วยกันมาตลอด แต่ว่าชีวิตคน
เราไม่ใช่ว่าจะเป็นอย่างที่ลูกหวังไว้แบบนั้น
ตลอด ยกตัวอย่างเช่น ลูกไม่คาดหวังว่าคุณ
จะหน้ามืดหมดสติ แต่ว่ากลับเกิดขึ้นเรื่องแล้ว
จริงๆ……เข้าใจความหมายของแม่ไหม”
“เข้าใจครับ……. เฉิงเฉิงหลุบตาลง ซุกเข้าไป ในอ้อมอกของคุณแม่ ไม่เอ่ยพูดอะไร กู้ฮอนรู้ว่าการที่ตัวเองพูดแบบนี้เท่ากับว่า ทําลายความหวังของลูก แม้ว่าจะมันโหดร้าย แต่ว่ามันก็ดีกว่าให้ความหวังลมๆแล้งๆกับเขา “ขอโทษนะ เฉิงเฉิง รออนาคตลูกโตขึ้นแล้วก็ จะเข้าใจ…..คุณพ่อไม่จําเป็นต้องจะอยู่กับคุณ แม่ด้วยกันทั้งหมด……
ผ่านไปชั่วครู่ เฉิงเฉิงก็เงยหน้าขึ้นมาจากอ้อม แขนของกูฮอน “ถ้าอย่างนั้น คุณแม่ ผม สามารถอยู่ด้วยกันกับคุณแม่ได้ไหมครับ” กู้ฮอนรู้สึกตื้นตันใจ เป้หมิงโม่บอกว่าหลังจาก การแต่งงานแทนผู้อื่นสิ้นสุดลง ก็จะคืน ลูกชายให้เธอคนหนึ่ง เธอคิดมาตลอดว่า เฉิงเฉิงอาศัยอยู่ใน ครอบครัวทีสํารวยตั้งแต่เล็ก ต้องยอมรับว่า ตระกูลเป่หมิงเลี้ยงดูเขาออกมาได้โดดเด่น เป็นอย่างมาก เธอจินตนาการไม่ออกเลยว่า ถ้าหากเฉิงเฉิงอยู่กับเธอ จะถูกเธอทำให้ เสียคนอย่างไรบ้าง………
หยางหยางอยู่ข้างกายเธอมาตั้งแต่ยังเล็กจน โต กลับมาอยู่ข้างกายเธออีกก็แทบจะไม่มี
ปัญหาอะไร
เมื่อเฉิงเฉิงถาม เธอก็รู้สึกลังเลแล้ว..…….. เพราะว่าลูกชายทั้งสองคน ไม่ว่าจะแยกจาก คนไหน ก็ล้วนแล้วแต่ยากจะตัดขาดกัน….. “ลูกรัก ลูกอยู่กับแม่ แล้วไม่กลัวว่าแม่จะให้ ชีวิตที่ดีกับลูกไม่ได้หรือ ลูกยอดเยี่ยมขนาดนี้ เฉลียวฉลาดขนาด…..อยู่ด้วยกันกับแม่แล้ว ล่ะก็ จะกลายเป็นคนธรรมดาทั่วไปได้ง่ายๆเลย
นะ”
