ตอนที่443 เธอต้องรับผิดชอบนายไ
“ให้เราสองได้พายเรือไปด้วยกัน คุณอาผลัก คลื่นออกไป……เรือลำน้อย ลอยอยู่กลางน้ำ ลมเย็นพัดโชยมา……พวกเรามามีความสุขด้วย
ระลอก กระเพื่อมสั่นไหว~~~
(ฮาๆ พอเปรียบเทียบค่ำคืนที่กู้ฮอนและเป็นมิ่ง
โม่เมาแล้ว ฉิงฮัวจะดูอาจหาญกว่า…….. ที่แท้ผู้หญิงเมา ก็สามารถเป็นคนที่แข็งแกร่ง คนหนึ่งได้เช่นกัน
นี่ไม่ใช่เรื่องหมาป่าที่หิวโหยกระโจนใส่ลูก
แกะ
นี่เป็นเรื่องลูกแกะกระโจนใส่สุนัขแก่ที่ซื่อสัตย์
ต่างหาก……..
ในคืนนี้ ในที่สุดฉิงฮัวก็หลั่งน้ำตาออกมา……
หยดน้ำตาของลูกผู้ชาย
หยดนํ้าตาของวีรบุรุษ……..
น่าเวทนามาก.……. ภายในห้อง เป่หมิงโม่ทำหน้านิ่ง ฟังฉิงตัวที่ พูดเรื่องน่าเวทนาในคืนนั้นอย่างตะกุกตะกัก และเล่าข้ามฉากที่เร่าร้อนออกไป ทานโมไม่พอใจ
“นายนะฉิงชั่วคืนนั้น ฉันยังไม่ได้จัดการกับผู้ หญิงของตัวเองเลย แต่นายกลับมีความสุขอยู่
กับผู้หญิงแซ่ลั่วทั้งคืน มิน่าล่ะวันที่สองทั้งตัว นายเลยมีแต่แผล…..ไม่ออกเลยจริงๆ รสนิยมแปลกจริง……
ท่านไม่ตำหนิเสียงเบา โกรธจนแทบจะทุบอก
ตัวเอง
พอนึกถึงคืนนั้น เขากำลังจะตีกอล์ฟลงหลุม อยู่แล้วแท้ๆ ก็ถูกฮอนทุบหัวจนหมดสติไป เจ้านายของเขาอยากจะโจมตีใส่ สุดท้ายก็ กระโจนใส่ข้างทาง
นึกไม่ถึงว่าเจ้าฉิงฮัวคนนี้จะโชคดีแบบนี้และ
โจมตีสําเร็จ
ฉิงฮัวเหงื่อไหล “เจ้า เจ้านาย…..ฉงฮัวถูก
บังคับนะครับ…… “ดูอนาคตนายสิ” ท่านไม่จ้องลูกน้องที่อ่อนแอ ของตัวเอง ไม่เกรงกลัวฟ้าดิน แต่กลับกลัวผู้ หญิง”
“เจ้านาย ….ผมควรทำยังไงดี หลังจากวันนั้น มา ผมก็ลังเลว่าควรจะรับผิดชอบต่อคุณล้ว เฉียวไหม…งไงผมก็เป็นลูกผู้ชาย ก็ต้องมี ความรับผิดชอบ….แต่ทุกครั้งที่คุณลั่วเฉียว เห็นหน้าผม ก็ทำท่าทางเหมือนกลัวจะหลบผม ไม่ทัน…….ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไง……………. เป้หมิงโมตบไหล่ของฉิงฮัว แล้วถอนหายใจ
ออกมา ทําไมถึงมีลูกน้องที่ไร้อนาคตแบบนี้นะ
เขาครุ่นคิดอยู่นาน มุมปากเขายิ้มเจ้าเล่ห์ออก มา แล้วถาม น——
“นายคิดว่าความสัมพันธ์ของกู้ฮอนกับลั่วเฉียว
เป็นยังไง” “คุณกู้ฮอนกับคุณลั่วเฉียว ทั้งคู่มีความผูกพัน
กันแบบพี่น้องครับ”
“ลั่วเฉียวปฏิบัติกับฉันยังไง”
เอิ่ม… ดูเหมือนว่าคุณลัวเฉียว …อยากกําจัด เจ้านายมาก”
“งั้นเธอคงมักจะพูดเป่าหูกู้ฮอนให้มาจัดการ
กับฉันใช่ไหม
“เหมือนจะ……..ใช่ครับ……
ถ้าอย่างนั้น ฉิงฮัวฉันรู้แล้วว่านายต้องทำยัง
ไง——ไปพูดกับลั่วเฉียวว่า เธอต้องรับผิดชอบ
“หา อะ อะไรนะครับ…….ให้เธอรับผิดชอบผม
หรือครับ”
ฉ่ง วหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ
“เธอโหดร้ายมากที่มาพรากเอาครั้งแรกของ นายไปแบบนี้ ไหนจะใช้แส้หนัง แล้วก็ค้อนอีก
จู่ๆ ฉันทนฟังต่อไปไม่ได้แล้ว เอาตรงๆนะ ถ้า ไม่ใช้ศัตรูให้เป็นประโยชน์กับตัวเอง ก็ต้อง
กําจัดเธอทิ้งเสีย นายคิดเอาเองแล้วกัน” ท่านไม่ส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ แต่ว่าสิ่งที่ ท่านไม่เสียดายก็คือ ทําไมกู้ฮอนของเขาไม่มี รสนิยมแบบนี้บ้างนะ รสชาติการถูกจู่โจมเข้า
ใส…. น่าจะรู้สึกดีไม่น้อย
หน้าของ งฮัวซีดเผือด…… ห้องข้างๆ กู้ฮอนกุมท้อง หัวเราะอยู่บนเตียง จนเกือบขาดอากาศหายใจ…..
“ฮาๆ……..เฉียวเธอ……กับฉ่งฮัวประหลาด
ใบหน้าลั่วเฉียวไม่พอใจ ฟันกระทบกันดังกร อดๆด้วยความโกรธ
“เธอยังจะมาหัวเราะอีก ฉันลั่วเฉียว ยังไง ก็เป็นดาราสาวที่มีชื่อเสียง แต่มามีความ
สัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนรับใช้……พระเจ้า นี่คือจุด ด่างพร้อยครั้งใหญ่ในชีวิตของฉันเลย ฉันทน ไม่ได้ และยอมรับมันไม่ได้
“ฮาๆๆ…….วเฉียว ที่จริงแล้วนิ่งฮัวก็ไม่เลวนะ “กู้ฮอนหัวเราะจนน้ำตาเล็ด “แต่ฉันคิดไม่
ถึงเลยว่า เธอจะเป็นครั้งแรกของฉิงฮัว…. ฮาๆๆ ทําไมเขาบริสุทธิ์อย่างนี้…กไม่ถึงเลย ว่าคนบ้ากามอย่างเป่หมิงโม่จะมีกระต่ายน้อยส ขาวบริสุทธิ์อยู่ข้างกายมานานหลายปีขนาด
ลั่วเฉียวกลอกตาใส่กู้ฮอน: “ฉันก็สํานึกผิด นะ…..คืนนั่นฉันตาบอดจริงๆ ไม่เจอผู้ชาย บริสุทธิ์….แล้วยังเป็นชายแก่ที่ยังบริสุทธิ์ด้วย ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป ฉันจะเอาหน้าไปไว้ ที่ไหน ฉันยังมีเรื่องภาพลักษณ์ของไอดอล อีก ฉันจะล้มไม่ได้.
“เหอะๆ ตอนนี้ฉิงฮัว อายุค่อนข้างเยอะก็ จริง….แต่ยังไงเขาก็โตมาพร้อมกับเป๊หมิงไม่ อายุก็ยังไม่ได้แก่ขนาดนั้น แค่นิสัยสุขุม เท่านั้นเอง”
กู้ฮอนนึกไม่ถึงว่า คืนนั้นตอนที่เธอกับลั่วเฉียว แยกจากกันแล้วพาหนุ่มหล่อกลับบ้าน นึกไม่ ถึงว่าต่างฝ่ายต่างแสดงละครไร้สาระด้วยกัน ทั้งคู่
ลั่วเฉียวตัวสั่น “ฮอน เธอรู้ไหมว่าพอตื่นขึ้นมา ตอนเช้า เขามองฉันด้วยความกลัว แล้วพูดติด อ่างกับฉันประโยคแรกคืออะไรรู้ไหม”
“อะไร”
“เขาพูดว่า——คุณ คุณลั่วเฉียว กะ กรุณารัก นวลสงวนตัวด้วย” ลั่วเฉียวโกรธจนอยากจะ กัดสุนัขแก่ตัวนั้นให้ตายจริงๆ ให้ตายสิ ยัง มีหน้ามาเรียกฉันว่าคุณ’ ทำก็ทำแล้ว ยังจะรัก นวลสงวนตัวทําบ้าอะไร
“พรวด” กู้ฮอนหัวเราะอีกครั้ง
“ลั่วเฉียว แล้วเธอคิดว่าจะทํายังไง”
“จะทำยังไงได้อีกล่ะ ท่าเหมือนถูกหมากัดแล้ว
“เอ่อ……ดูเหมือนหมาจะถูกเธอกันนะ…….
“โอ๊ย เซ็ง อย่างไรก็ตามคืนนั้นก็เป็นฝันร้าย ฉันเกลียดหมาแก่ตัวนั้นมาก ก็เห็นอยู่ว่ามีแรง เยอะ ทําไมไม่ผลักฉันออก หา”
