ตอนที่ 462 จะแทะนิ้วท้าวผมทำไม?
กู้ฮอนลืมตาขึ้นโดยสัญชาตญาณ แล้ว ลุกลงจากเตียง จากนั้นหยิบเสื้อคลุมมาสวม
ใส่แล้วเดินไปเปิดประตู……
“ฉิงฮัว?”
“คุณครับ…….เจ้านายผมล่ะ……. นั่งฮัวถามยัง ไม่ทันจบก็ยื่นหัวเข้าไปในห้องนั้น แล้วเห็น
เป่หมิงโม่อยู่บนเตียงพอดี……
ฉิงฮัวรู้สึกตกใจเล็กน้อย
เพราะเห็นเจ้านายที่เย็นชาคนนั้น ในขณะ
กําลังโอบกอดคนทั้งแขนซ้ายและขวา คนที่ เขากอดอยู่นั้นไม่ใช่ผู้หญิงเช่นที่ผ่านมา แค่
กลับเป็นนายน้อยทั้งสองคน
ไม่ ถ้าจะอธิบายให้ถูกคือ……..
นายน้อยเฉิงเฉิงม้วนตัวนอนอย่างเงียบๆ ใน
อ้อมแขนของเจ้านาย
แล้วนายน้อยหยางหยางนอนท่ากางขาออก สองข้างอย่าสบายตัว ขาข้างหนึ่งทาบไว้ตรง ไหล่ของเจ้านาย ส่วนอีกข้างทาบไว้บน ใบหน้าที่หล่อเหลาอันเป็นเสน่ห์ชวนหลงใหล ของสาว ๆ เป็นหมื่น ๆ คนอย่างไม่เกรงใจ…….
“หา เจ้านายผม…… ฉิงฮัวถึงกับพูดไม่ออก
กู้ฮอนก็หันมองย้อนกลับไป แล้วเห็นภาพนี้ จึง
ทําให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา……
เป้หมิงไม่ทําหน้าสงสัย แล้วค่อย ๆ ลืมตามอง ฉิงฮัวกับกู้ฮอนที่ยืนอยู่นอกประตูนั้น แล้วถาม
ด้วยเสียงแหบแห้ง “มีเรื่องอะไร”
“คือว่า…..นายท่านครับ เมื่อสักครู่นี้ผู้ช่วยของ คุณล้วโทรหาผม แล้วบอกว่าหาคุณถั่วไม่เจอ ครับ ไม่รู้แกไปไหน……
“ลั่วเฉียวหายตัวไปเหรอ” กู้ฮอนตกใจ “เมื่อคืน เธอนั่งรถไฟความเร็วสูงกลับไปแล้วไม่ใช่เห
รอ”
สีหน้าฉ่ง วเริ่มไม่ดี “โทรศัพท์เธอโทรไม่ติด
“อย่าเพิ่งตื่นเดันสิ ฉิงฮัว โทรศัพท์เฉียวเฉียว อาจจะแค่แบตหมด เธอชอบขี้เล่นแบบนี้ ถ้าไม่
วางใจ ก็กลับไปหายเธอส
“แต่ว่า นายท่าน……….วไม่กล้าทิ้งเป้หมิง โมไป
เจ้านายเธอเป็นอะไรไปเหรอ ก็รอเธอมาให้ นมให้อาหารเขาใช่ไหม เธอไม่ต้องสนใจเขา” กู้ฮอนสะบัดมือ รีบไป ๆ เจอเฉียวเฉียวแล้ว
โทรมาแจ้งฉันก็พอ เข้าใจไหม
ไม่ต้องรอคําสั่งจากเป้หมิงโม่ ฉิงฮัวเหมือนได้ รับคําสั่งจากฮองเฮา เขายึดหน้าอกให้ตรง พยักหน้าเล็กน้อย “ขอบคุณครับคุณกู้ ถ้างั้น ผมถือว่าเป็นการขอร้องคุณแล้วครับ
ฉิงฮัวหันหลังแล้วเดินออกไป……
เหมิงไม่ได้แต่มองอย่างหัวร้อน แล้วค่อย ตะโกนว่า “ไอฉิงฮัว กูสั่งให้มึงไปตั้งแต่เมื่อ ไหร่กัน
ฉิงฮัวหันหลังแล้วเดินจากไป แล้วทีนี้จะเอายัง ไงกับเด็กแสบสองคนนี้ล่ะ ต้องให้เป็นนกเป็น กาคอยรบกวนเวลาสวีทระหว่างเขากับฮอน แบบนี้ไปตลอดเหรอ
เสียงบ่นของท่านโม่ ทำให้ลูกชายทั้งสองตื่น
ขึ้นมา
เฉิงเฉิงขยี้ตา แล้วเพิ่งสังเกตว่าตัวเองตื่นขึ้น มาในอ้อมแขนของพ่อ แล้วพูดอย่างมีมารยาท
“อรุณสวัสดีครับคุณพ่อ”
หยางหยางเตะเท้าที่วางอยู่บนใบหน้าของ เป้หมิงไม่อย่าหงุดหงิด แล้วบ่น “โอ้ย เสียงดัง
ท่านไม่ตื่นขึ้นมากะทันหัน
มองหยางหยางอยู่ที่ด้านซ้าย แล้วมองเฉิงเฉิ งอยู่ด้านขวา……แล้วหันมองกู้ฮอนที่กำลัง
แต่งตัวอยู่……
ไอ้ตัวแสบสองตัวนี้มาอัดนอนอยู่ข้างเขาได้ยัง
ไง
เขาจําได้อย่างชัดเจนเมื่อคืนนี้ค่อย ๆ คลานไป นอนอยู่ข้างกู้ฮอนแล้วถึงจะนอนหลับไป…… “เป่หมิงซีเฉิง เป้หมิงซีหยาง ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลย
นะ”
เฉิงเฉิงรีบกระโดดลุกขึ้น
แต่หยางหยางยังคงนอนขี้เซาอยู่ไม่ขยับ เป่หมิงโม่เพิ่งรู้สึกตัวว่าแขนทั้งสองข้างของ เขาชาไปหมด ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“โอ้ย……ฮอน…… เขาหันไปบ่นให้กู้ฮอนฟังอย่างไม่พอใจ “แขน
ผมชามาก..……..
ฮอนหยิบเสื้อผ้าเฉิงเฉิงมาสวมใส่ให้ลูกทีละ ชิ้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “สมน้ำหน้า
จะได้ไม่มีแรงมากวนเวลาเขาหลับอยู่
นวดให้ผม ……. ท่านไม่ถอนหายใจอย่าง
เจ็บปวด
เดี๋ยวคุณพิการแล้วค่อยนวดให้” เธอตอบ อย่างเย็นช้า แล้วเดินอ้อมไปที่เตียงเพื่ออุ้ม หยางหยางที่กำลังนอนขี้เซาอยู่ขึ้นมา จากนั้น หยิกแก้มน้อยของลูกชายแล้วพูดต่อ “ตื่นได้ แล้วลูกรัก เดี๋ยวมะมีจะพาไปหาอาฝัน
“โหย อาปู้ฝันจะมาเหรอครับ ดีจังเลย” เด็ก น้อยคนนั้นก็รีบลืมตาลุกขึ้นอย่างมีชีวิตชีวา หน้าท่านไม่บูดบึ้ง
“ห้ามไป
จะมีลูกชายในโลกนี้สักกี่คนที่อยากเจอพ่อ บุญธรรมมากกว่าพ่อตัวเอง
“ถ้างั้นคุณไปเอง เมื่อคืนไปชกเขาอย่างไร เหตุผล วัน คุณก็ไปขอโทษเขาเองสิ” “ขอโทษ งั้นเหรอ เหอะ” เขาบ่นอย่างไม่พอใจ มันเป็นคนมายุ่งกับผู้หญิงของผมเองนะ ไม่ เอาให้ตายก็ดีบุญแค่ไหนแล้ว”
“เป๊หมิงโม่ คุณอย่าไร้เดียงสาแบบนี้ได้มั้ย” กู้
ฮอนจ้องหน้าชายคนนี้ไว้
“ผมนะไร้เดียงสา?” ท่านไม่ทำหน้ารับไม่ได้ กู้ฮอนเหลือบมองรอยบนใบหน้าของเขา
“ถ้าคุณไม่ไร้เดียงสา แล้วจะตีกันเหมือนเด็ก ๆ อนุบาลได้ยังไง”
แผลของชายคนนี้ที่ถูกยิงครั้งก่อนยังไม่หายดี แล้วยังจะหาเรื่องให้เจ็บตัวอีก เขาทำเพื่อ อะไรกัน ไม่รู้จักดูแลรักษาร่างกายตัวเองจริง ๆ ท่านไม่รู้สึกอึดอัดมาก
“ดีจังเลย ไอ่พ่อนกคนนี้ยังสู้เด็กอนุบาลไม่ได้ หยางหยางเรียนประถมแล้ว ในที่สุดก็มีคนเด็ก กว่าหยางหยางแล้ว คุณแม่ครับ………. หยาง หยางตบมือหัวเราะชอบใจไป……
เฉิงเฉิงมองด้วยสายตาเย็นชาไปที่หยางหยาง “คุณแม่หมายถึง EQ ของคุณพ่อนั้นไร้เดียงสา
ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ แต่ความไร้เดียง สาของเด็กอนุบาล นคือ IQ หมายถึงความ ฉลาดยังไร้เดียงสาอยู่ เป่หมิงหยาง นาย ว่า IQ ของคุณพ่อจะต่ำกว่าของนายเหรอ” หยางหยางเบะปาก “เหอะ EQ ผมสูงมาก ฉะนั้นผมจีบสาวเก่งที่สุด EQ ของไอ่พ่อนก มาก ฉะนั้นถึงจีบแม่ไม่ติดสักที” เฉิงเฉิงยังคงพูดต่อด้วยสีหน้าที่เฉยชา EQ ต่ำก็แค่จีบหญิงไม่ติด แล้วต้องเป็นโสดไปจน แก่เฒ่า แต่ IQ ต่ำ สิน่ากลัวมาก รู้ไหมว่าหมู
เป้หมิงโม่หัวร้อนขึ้นมาทันที
ต้องตายยังไง”
“ถูกคนฆ่าไง” หยางหยางแสดงสีหน้าไร้เดียง
สา
“ไม่หรอก” เฉิงเฉิงสายหัว “มันโง่ตายเอง”
“เป่หมิง เฉิงนายหมายความว่าไงเนี้ย หรอก เขาเป็นหมูใช่ไหมเนีย…… หยางหยาง กระโดดขึ้นมาเหมือนอยากฆ่าเฉิงเฉิงทิ้งยังไง
ยังงั้น
เป้หมิงโม่และเฉิงเฉิงมองหน้ากัน หลังจากที่ ได้คุยกันเมื่อคืน ความสัมพันธ์ของสองพ่อลูก นั้นก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่รู้ตัว
แต่ว่า “เป่หมิงซีเฉิง ที่บอกว่า EQ ต่ำแล้วต้อง โสดไปจนแก่เฒ่านายหมายถึงอะไร จะแซง พ่อของนายเองใช่ไหม”
“เหอะ ไอ่พ่อนก เรามาช่วยกัน ตมัน อัดมัน
