ตอนที่ 504 ขโมยไก่จับหมา2
นิ้วยาวของเขา ยื่นเข้าไปในเสื้อคลุมของเธอ มีเสื้อในขวางอยู่ เช่นเดียวกับการลงโทษที่บีบนวดไปมา…
ร่างสูงเข้ามาใกล้เธอ
กองฟางบังร่างกายไว้
“อืม…เป่หมิงเย่…คุณ…อืม…ไม่ดี…” เธออ้าปากกัด
“เวลาไม่มากแล้ว!” เขาหายใจเข้าลึกๆอย่างเยือกเย็น ดึงริมฝีปากของเธอ โอบเอวของเธอไว้แน่น ในน้ำเสียงสังเกตยากอย่างช่วยไม่ได้ “ฮอนเอ๋อ ผ่านคืนนี้ไป ก็เหลือเพียงห้าวันแล้ว ให้เธอยอมจำนนต่อฉัน มันยากขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ในเมื่อยังเหลืออีกห้าวัน…” เธอหยุดชะงัก และยิ้มอย่างขมขื่น “ที่แท้การแต่งงานแทนในเดือนเดียวช่างยากเหลือเกิน…”
ดวงตาที่บูดบึ้งมองเขาอย่างแผ่วเบา และพูดเหน็บแนมว่า “เป่หมิงโม่ เฟยเอ๋อของคุณรู้ไหมว่าฉันให้คุณแต่งงานแทน?”
“…”เขาเม้าริมฝีปาก คิ้วขมวดกันมากขึ้น
“หึ ฉันโง่จริงๆ! ถามคำถามโง่ๆ!” เธอเบ้ปาก และยิ้ม “ลองถามผู้หญิงในโลกดูว่าใครสามารถยอมรับให้อีกคนแต่งงานแทนเธอได้?”
“…”ท่าทางของเขาตอบเธอ
เฟยเอ๋อไม่รู้จริงๆ
“แต่เป่หมิงโม่ คืนนี้เฟยเอ๋อของคุณก็อยู่ คุณควรจะเก็บอารมณ์ไว้บ้าง? ตอนนี้ที่กดทับฉันอยู่ มันใช่เรื่องเหรอ?!”
“ฉันบอกแล้ว การปรากฏตัวของเฟยเอ๋อมันคืออุบัติเหตุ” ในตาดำของเขาสะท้อนหน้าที่ขาวซีดของเธอกลับทำให้คนรัก
สายตาฉายแววอยู่กับที่ “เหลือเพียงห้าวันแล้ว หรือว่าตอนนี้คุณต้องการหยุดมันไว้? คุณจะยอมแพ้เหรอ?”
นิ้วหยาบของเขา ค่อยๆลูบแก้มนุ่มลื่นของเธอ “ยอมที่จะยอมแพ้การเลี้ยงดูลูกชายไหม?”
“…”หัวใจของเธอหดตัวลง
ดวงตาตึงขึ้นทันที
กัดริมฝีปาก และจ้องมองเขา ดวงตามีความเกลียดชัง “เป่หมิงโม่ ฉันเกลียดการดูถูกของคุณจริงๆ! การแต่งงานแทนเกมส์นี้ผิดพลาดตั้งแต่เริ่มต้น! แต่ฉันก็สัญญาบ้าๆกับคุณไปแล้ว บ้าไปพร้อมกับคุณ! แม้ว่าฉันจะเลว ก็เลวแค่กี่วันนี้! ฉันหวังแค่ว่าถึงวันนั้นคุณจะไม่เสียใจ และคืนลูกชายให้ฉันหนึ่งคน ตามสัญญาของคุณ!”
“แน่นอน” เขาเลิกคิ้ว ริมฝีปากก็ประกบอีกครั้ง
“…”ครั้งนี้ เธอไม่ได้ต่อต้าน หรือดิ้นรน
เพียงเบิกตาทั้งสองข้างกว้างขึ้น เบิกดวงตาที่โล่งเปล่า
ปล่อยให้เขาพัวพันที่ริมฝีปากของเธอ….
กองฟางสูง ถูกลมพัด ทำให้เกิดเสียง
“…คิดว่าแกล้งทำเป็นปลาตายจะทำให้ฉันตกใจงั้นเหรอ? ฮอนเอ๋อ เธอกำลังท้าทายทักษะของฉันเหรอ…” เขายิ้มอย่างแหบแห้ง ผ่านเสื้อผ้าของเธอ นวดเบาๆอย่างชั่วร้าย…
เธอเกลียดผู้ชายคนนี้จนอยากจะบีบให้ตายจริงๆ!
“งั้นคุณจะเอายังไงกันแน่? แม้ว่าคุณจะมาทำ’ป่าเถื่อน’ที่นี่ ก็ควรพิจารณาหน่อย เฟยเอ๋อที่รักของคุณยังอยู่แถวๆนี้นะ! ถ้าหากคุณไม่กลัวว่าเธอจะรู้ ฉันสามารถร่วมมือกับคุณตะโกนให้เสียงดังขึ้นไปอีก!” เธอพูดคำหยุดคำ ด้วยท่าทางที่เหมือนปลาตาย
เงียบเป็นเวลานาน
บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองค่อนข้างเย็นชา
เป่หมิงโม่จ้องคนที่อยู่ในอ้อมแขน มองดูท่าทางที่เหมือนบลูด็อกเล็กๆของเธอ อกไม่ได้ยิ้มออกมาเบาๆ: “ฮ่าฮ่าฮ่า…”
เสียงที่นุ่มนวลของเชลโลที่มีความรุนแรงเทลงไป ได้ยินแล้วกลับทำให้กู้ฮอนตัวสั่น
เล็บนิ้วของเขาสัมผัสแก้มนุ่มของเธอ ยังมีร่องรอยกรงเล็บของหมาป่าอยู่ที่แขน ชู้? ฮอนเอ๋อ เธอกำลังดูถูกฉัน และกำลังดูถูกตัวเอง! แต่ว่า ฟังแล้วก็น่าตื่นเต้น งั้นเรามาลองดู?”
เสียงสุดท้ายของเขาแผ่วเบามาก มือใหญ่อีกข้างเลื่อนลงไป
“นี่! สารเลว เอามือสกปรกของคุณออกไป!” กู้ฮอนตัวสั่น ถอยหลัง กลับถูกกักขังไว้ในกองฟาง ไม่สามารถถอยหนีไปได้!
ผู้ชายคนนี้เกินเยียวยาแล้วจริงๆ!
เขากำลังเล่นกับความอดทนของเธอ!
เธอไม่ต้องการที่จะทำให้เกิดปัญหาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ แต่เขาช่างน่ารังเกลียดเกินไปแล้ว!
เธอกัดฟันและพูดเสียงต่ำ: “คุณไม่กลัวว่าฉันจะตะโกนจริงๆเหรอ? คุณไม่กลัวว่าเฟยเอ๋อของคุณจะเสียใจมากแค่ไหนเหรอ?”
“สูด—” กู้ฮอนสูดลมหายใจเย็นๆ ทันใดนั้นหัวใจก็พลุ่งพล่านด้วยความโกรธ อ้าปากตะโกนเสียงดังขึ้นมา “อนา—”จาร “อืม…”
คำว่าจารนั้นยังไม่ได้ตะโกนออกเสียง ก็ถูกเขากลืนกินด้วยการจูบที่เย่อหยิ่งและรุนแรง
ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนขนาดไหน ก็สู้ความปรารถนาที่แรงกล้าของผู้ชายไม่ได้!
“…สาร….”เลว
เขาไม่ได้สนใจจริงๆ!
ปลายนิ้วค่อยๆสัมผัสไป…
ลมพัดจนทำให้ฟางเกิดเสียง
สำหรับผู้ชายที่หยิ่งผยองและรักความสะอาดอย่างเขา การชอบผู้หญิงคนหนึ่ง มีไว้ครอบครอง และครอบครองไม่หยุดยั้ง
นอกเหนือจากนั้น ไม่มีอย่างอื่น
แต่ความกล้าหาญและความหยิ่งนี้ ไม่สามารถดึงดูดผู้คนที่เดินผ่านให้หยุดได้
แม้ว่าจะมีเสียงเท้าเบาๆ กลับเดินไปทางอื่น
