ตอนที่ 499 ที่บ้านนายรู้ไหมว่านายซ่าไหม1
บาดแผลที่ถูกมีดกรีดใกล้หายดีแล้ว ประทับอยู่บนข้อมือเรียวยาว ทั้งที่ควรจะเป็นผิวที่นุ่มลื่น กลับทิ้งร่องรอยของบาดแผลไว้…
ทำให้ต้องตะลึง
ทำให้คนอดถอนหายใจไม่ได้ ผู้หญิงที่อ่อนแอเช่นนี้ ต้องทนกับสิ่งที่มาขัดขวางและความทุกข์ทรมานมากแค่ไหน ถึงจะกลับมามีรอยยิ้มที่สดใสสวยงามได้แบบนี้?
จะไม่ทำให้คนเห็นอกเห็นใจได้อย่างไร?
“…” เป่หมิงโม่เม้มริมฝีปาก ราวกับว่าสองมือจะสามารถบิดให้แหลก ขากรรไกรที่คม อดทนจนทำให้เส้นเลือดปูด
แผลของเฟยเอ๋อ คอยย้ำเตือนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าผู้หญิงคนนี้ได้ทำอะไรเพื่อเขาบ้าง แล้วเขาได้สัญญาอะไรกับเธอไว้บ้าง!
“โม่…ขอร้องคุณพาฉันไปด้วย…ฉันสาบานว่าฉันจะเชื่อฟัง…ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องการเรียนรู้กับคุณกู้ให้มากๆ ว่าจะเลี้ยงดูเด็กๆอย่างไร…แบบนี้ต่อไปเราแต่งงานกันแล้ว พวกเด็กๆก็จะได้ไม่รังเกียจฉันแบบนี้ ไม่…”
“…” เป่หมิงโม่ไม่ได้พูดอะไร
เห็นได้ชัดว่ากู้ฮอนได้สังเกตถึงความหนาวสั่นในร่างกายของเขา
เฉิงเฉิงจับมือของแม่ไว้แน่น
สถานการณ์แบบนี้ เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถคาดเดาได้
เมื่อเป่หมิงโม่ไม่ไหวติง ลดข้อมือลง หัวเราะอย่างขมขื่น พยักหน้า “อืม…ก็ได้ค่ะ ฉันกลับไปโรงพยาบาลแต่โดยดีดีกว่า…ฉันไม่รบกวนพวกคุณแล้ว ยังไงฉันก็เป็นคนนอก…”
พูดไปด้วย เฟยเอ๋อก็เปิดประตูรถโดยไม่มีใครอนุญาต ร่างกายกำลังจะขยับออกไป—
ฉากนี้ กู้ฮอนเห็นแล้วรู้สึกหวาดกลัว จึงอุทาน:
“ระวัง…”
ตามมาด้วย เอี๊ยด—
รถเบรกกะทันหัน! ไถลบนทางด่วน
รถที่ตามมาคันหลังเกือบจะชน ตามมาติดๆ “เอี๊ยดเอี๊ยดเอี๊ยด…” เกิดเสียงรถเบรก!
วินาทีต่อมา มือใหญ่ของเป่หมิงโม่ใช้แรงดึงร่างกายของเฟยเอ๋อกลับมา!
เสียงดังปัง กดปุ่มควบคุมส่วนกลาง!
สตาร์ทรถอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ป้องกันไม่ให้รถติด
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ!” สีหน้าของเป่หมิงโม่เยือกเย็น!
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาที
บรรยากาศภายในรถนั้นเยือกเย็นทันที!
แต่เพียงไม่กี่วินาที เกือบจะทำให้เกิดเหตุการณ์ไล่ตามท้าย!
สีหน้าของกู้ฮอนค่อนข้างขาวซีด รีบกอดเฉิงเฉิงไว้ในอ้อมแขน หอบเล็กน้อย
เห็นในดวงตาของเฉิงเฉิงได้รับความตกใจ เธอจึงตะโกนบอก “เฟยเอ๋อ คุณประมาทเกินไปแล้ว! หรือคุณไม่รู้เหรอว่ามีเด็กอยู่ในรถ? คุณทำให้เขาตกใจ!!!”
“…”เฟยเอ๋อหยุดไปชั่วครู่ น้ำตาก็ไหลตามมา “ขอโทษ…เฉิงเฉิงขอโทษ…ป้าเฟยเอ๋อไม่ได้ตั้งใจ…”
กู้ฮอนขมวดคิ้ว กอดเฉิงเฉิงไว้แน่น มองเฟยเอ๋อที่น้ำตาไหลไม่พรากๆ แม้ว่าจะเห็นอกเห็นใจแต่ก็ไม่เห็นด้วย: “สิ่งที่คุณทำเมื่อครู่ ไม่เพียงอันตรายแต่ยังโง่เขลา! มันไม่ง่ายที่คุณจะรอให้เป่หมิงโม่แต่งงานกับคุณได้ไม่ใช่เหรอ? คุณควรที่จะรักษาชีวิตของตัวเองไว้ถึงจะถูก! ฉันลองถามไม่ได้ดีเหมือนคุณ สามารถอยู่เพื่อใครตายเพื่อใคร แต่ฉันรู้แค่สิ่งเดียว ก็คือยังไงก็ไม่ควรเอาชีวิตมาล้อเล่น!!”
คำพูดเหล่านี้ ทำให้เฟยเอ๋อค่อนข้างตกใจ
สีหน้าของเป่หมิงโม่คล้ำขึ้นเรื่อยๆ!
“ขอโทษ…คุณกู้…ต้องขอโทษจริงๆ โม่…” เฟยเอ๋อร้องไห้และเช็ดน้ำตา “ฉันยอมรับว่าฉันเข้มแข็งไม่พอ ก็เพราะหลายปีมานี้ฉันยากเกินไป…ไม่อยากนอนโรงพยาบาลอีกแล้ว ฉันเกลียดที่นั่น…ฉันแค่อยากออกมาผ่อนคลาย ให้เหมือนคนปกติทั่วไป สามารถไปเที่ยวเล่น…ขอโทษ เป็นฉันที่ไม่มีวินัยในตนเอง”
เฟยเอ๋อร้องไห้ออกมาอย่างอนาถ
เหมือนจะเป็นความหดหู่ที่เก็บไว้ในใจมานานหลายปี แล้วก็ได้ระเบิดมันออกมาทันที
ใครสามารถประสบชีวิตที่ขมขื่นเช่นเธอได้?
ถูกไฟเผาไหม้ ผู้ชายที่รักกลับเห็นอกเห็นใจ…
แม้ว่าโม่คนเก่า จะเย็นชากับเธอ แต่อย่างน้อยโม่ในตอนนั้น หัวใจไม่ได้อยู่ที่ผู้หญิงคนไหน
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เฟยเอ๋อชัดเจนกว่าใคร หัวใจของโม่ได้ทิ้งหายไปแล้ว
ทิ้งหายไปอยู่กับผู้หญิงที่ชื่อกู้ฮอน!
กาลเวลา ช่างเป็นสิ่งที่โหดร้าย!
เธอไม่เคยทำอะไรผิด กลับทรมานเธอมาสิบสองปี สุดท้ายก็ต้องล้างหน้าด้วยน้ำตาทุกวัน
จนถึงตอนนี้ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าตัวเองถือครองเพียงแค่ร่างกาย เธอก็ทนปล่อยมือไปไม่ได้…
“…”กู้ฮอนขมวดคิ้ว ดวงตาใสมีความเศร้า การร้องไห้ของเฟยเอ๋อ ทำให้อารมณ์ที่อธิบายของเธอนั้นเจ็บปวด ผู้หญิงคนนี้ รักเป่หมิงโม่จนน่าสังเวช แม้จะรักมากกว่าเธอก็ตาม…
ในวินาทีนี้ กู้ฮอนอดที่จะหัวเราะเยาะตัวเองไม่ได้ ทั้งๆที่เป็นลูกของตัวเอง ทั้งๆที่เป็นพ่อของลูกตัวเอง แต่เมื่ออยู่ด้วยกัน ทำไมถึงรู้สึกเหมือนคนนอกที่แปลกหน้า
แล้วจะทำยังไงได้?
ปีนั้นฉันเลือกเส้นทางที่จะเป็นแม่อุ้มบุญให้นายจ้างแปลกหน้า ก็ควรจะคิดไว้แล้วว่าต้องมีเหตุการณ์เช่นวันนี้ ไม่ใช่เหรอ?
ในท้ายที่สุด ก็เป็นตัวเองที่โง่เขลา ไม่ทันระวังก็ตกหลุมรักนายจ้างแปลกหน้าเข้าอย่างจัง
สมน้ำหน้า!
“กลับบ้านกันเถอะ” กู้ฮอนมองเป่หมิงโม่ ถอนหายใจและพูด “คุณส่งเธอกลับโรงพยาบาลเถอะ ฉันกลับบ้านกับเฉิงเฉิง”
ปัง—!
เป่หมิงโม่ชกพวงมาลัยแรงๆ
โกรธจนช่องว่างของฟันเยือกเย็น “หุบปากให้หมด!”
บนทางด่วน ต้องการหาทางเลี้ยวกลับไม่ง่าย
เขาไม่ต้องการประนีประนอมใคร ผู้หญิงที่เขาต้องการกลับไม่เข้าใจความตั้งใจของเขา; ส่วนผู้หญิงที่ไม่ต้องการก็ไม่ยอมไปไหน! เขาเกลียดที่ตัวเองไร้ความรู้สึกไม่พอ!
*
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง พระอาทิตย์ตกดิน
