ตอนที่ 492 ใครกำลังเขย่าอาณาจักรของเขา2
ปัง!
ประตูห้องประชุมที่ปิดสนิทถูกคนเปิดออก!
“ขอโทษรับ คุณ พวกคุณเข้าไปไม่ได้!” รปภ.สองคนขวางอยู่ข้างนอก
กลับไม่สามารถหยุดคนทั้งห้าที่บุกเข้ามาได้!
ผู้ชายใบหน้าหล่อเหลาบุกเข้ามาทันที มีคนสวมแว่นดำสี่คนตามอยู่ข้างหลังของเขา!
วินาทีแรกฉิงฮัวก็มาขวางยืนอยู่ตรงหน้าของเป่หมิงโม่ ปกป้องเจ้านาย!
ผู้ชายที่บุกเข้ามา กระตุกเสื้อสูทตรง เหลือบมองฉิงฮัวแวบหนึ่ง จากนั้นก็เหลือบไปมอง เป่หมิงโม่ที่อยู่ที่นั่งหลัก เบ้ปาก และยิ้ม “อาสอง ไม่เจอกันนาน อย่ามาหน่อยเลยหน่า!”
สองปีมานี้ ได้เห็นใบหน้านี้อีกครั้ง ดวงตาที่มืดมนของเป่หมิงโม่มองผ่านแสงที่เยือกเย็น
ฉิงฮัวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย รีบพยักหน้าอย่างสุภาพให้ผู้ชายทันที “คุณชายยี่เฟิง ไม่เจอกันนาน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” เป่หมิงยี่เฟิงหัวเราะออกมาเสียงดัง “จึจึจึ ไม่เจอกันสองปี อาสองสุดที่รักของฉันไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดจริงๆ เจอใครก็หน้าเหมือนผีดิบตลอด! ฉิงฮัว หลายปีมานี้ลำบากนายเลย ฮ่าฮ่าฮ่า” ฉิงฮัวเห็นท่าทางที่หัวเราะเบาๆของยี่เฟิง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
อารมณ์ที่เคยโศกเศร้านั้น คุณชายยี่เฟิงผู้สุภาพ ทำไมถึงเปลี่ยนไปแล้ว?
“ฉิงฮัวไม่ลำบาก! ไม่รู้ว่าคุณชายยี่เฟิงมาเยี่ยมกะทันหัน มีเรื่องสำคัญอะไร? ฉิงฮัวรู้จักนิสัยของเจ้านายตัวเองดี ไม่รอให้เป่หมิงโม่เอ่ยเสียง เขาก็ถามแทน
ยังไงคนที่มาก็คือเป่หมิงยี่เฟิง ผู้ชายคนนี้ที่มีความสัมพันธ์แนบแน่นกับคุณกู้ฮอน ทำไมถึงรู้สึกขวางตาของเจ้านายตลอด
“ไม่กล้ามีเรื่องอะไร! หึหึ ก็แค่ไม่เจอคุณอาสองสองปี คิดถึงอาสอง นี่ไม่ใช่กลับมาดูคนชราหรอกเหรอ…” เป่หมิงยี่เฟิงหรี่สายตาเล็กน้อย หัวเราะเล็กน้อย “อ้อ เกือบลืมไปแล้ว…เหมือนว่าอาสองได้ขับไล่ผมออกจากตระกูลเป่หมิงแล้วหนิ…ฉิงฮัว ทำไมนายถึงยังเรียกฉันว่าคุณชายยี่เฟิงอีกล่ะ? หึหึ ฉันไม่มีวาสนานี้ที่จะได้เป็นคุณชายเล็กของตระกูลเป่หมิงอีกแล้ว”
คำพูดของยี่เฟิง ทุกประโยค~เป็นหนามที่ไม่เห็นใบมีด
ใบหน้าที่หล่อเหลา มีความเหลาะแหละปกคลุมอยู่อีกชั้นของคุณชายผู้สูงศักดิ์ ซึ่งห่างไกลจากวัยเด็กในปีนั้นที่เงียบสงบภายใต้แสงอาทิตย์
สองปี!
เกรงว่าฉิงฮัวคงลืมหมดแล้ว มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมายในสองปีก่อน
สองปีก่อน เจ้านายรู้ว่าคุณชายยี่เฟิงเป็นคนรักของคุณกู้เมื่อสมัยเรียน
สองปีก่อน เจ้านายยิ่งรู้ดีว่าคุณกู้ยังซ่อนคุณชายเล็กอีกคนไว้
สองปีก่อนมีคดีฟ้องร้อง ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเจ้านายและคุณกู้ต้องแตกหัก!
สองปีก่อนคุณชายยี่เฟิงไม่เพียงเสียใจที่ได้แต่งงานกับเป่ยใต้เอ๋อลูกสาวของอดีตนายกเทศมนตรี และยังได้หนีไปกับคุณกู้อีกด้วย!
การเคลื่อนไหวในครั้งนี้ ได้เหยียบย่ำความเจ็บปวดของเป่หมิงโม่อย่างไม่ต้องสงสัย เกิดลมกระโชกฝนตกเป็นเลือด!
ในหนึ่งลมหายใจ เป่หมิงโม่ได้ไล่คุณชายยี่เฟิงออกจากตระกูลเป่หมิง! ได้ยกเลิกทรัพย์สินทั้งหมดของคุณชายยี่เฟิงออก! และลบคุณชายยี่เฟิงออกจากตระกูลเป่หมิง!
คุณชายที่เกิดมาด้วยความภาคภูมิใจ และพ่อของเขาก็เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเป่หมิง ตัวเองก็เป็นถึงหลายคนโตของตระกูลเป่หมิง แต่กลับต้องถูกคุณชายรองเป่หมิงขับไล่ออกจากตระกูลเป่หมิง ใครจะทนได้?
ก็มีแต่เพียงคนอย่างเป่หมิงโม่ วิธีแบบนี้ถึงจะสามารถทำได้!
ฉิงฮัวถอนหายใจอยู่ในใจ สองปีมานี้ได้เปลี่ยนแปลงคุณชายยี่เฟิงอะไรไปบ้าง?
“ฉิงฮัวเป็นลูกน้องเพียงคนเดียว ทำไมคุณชายยี่เฟิงถึงต้องมาใส่ใจกับเรื่องของปีนั้นกับลูกน้องแค่คนเดียวด้วย? เพียงแค่ฉิงฮัวไม่เข้าใจ คุณชายยี่เฟิงบุกเข้ามาเช่นนี้ มาทำลายการประชุมของทุกคน เป็นเพราะอะไร?” ฉิงฮัวพูดอย่างไม่อ่อนน้อมถ่อมตน ครั้งนี้ที่คุณชายยี่เฟิงกลับมา แสดงเห็นได้ชัดว่ามาไม่ดี
“ฮ่าฮ่า! ถามได้ดี!” เป่หมิงโม่หัวเราะ ตาคมมีดเหลือบมองสายตาที่หม่นหมองของเป่หมิงโม่ จากนั้นก็เดินไปตรงกลางห้องประชุม ต่อหน้าทุกคนในห้องประชุม ยิ้ม—
“ทุกท่าน ต้องขอโทษที่รบกวน! เชื่อว่านชั้นสูงผู้ที่นั่งอยู่ในบริษัทเป่หมิง คาดว่ายังไม่รู้จักฉัน! ฉันแนะนำตัวเองก่อน นามสกุลของฉัน…หึหึ เกือบลืมไปอีกแล้ว ฉันไม่ได้นามสกุลเป่หมิงแล้ว
แต่เชื่อว่าทุกคนน่าจะรู้จักพ่อของฉัน เขาคือคุณเป่หมิงเฟยหย่วนคุณชายใหญ่ของตระกูลเป่หมิง ฉันเป็นลูกชายคนเดียวของเขา—ยี่เฟิง”
เมื่อยี่เฟิงพูดถึงตรงนี้ ทุกคนหายใจไม่ออก
ใครจะคาดคิด ว่าหลานคนโตของตระกูลเป่หมิงจะบุกเข้ามา?
ความสัมพันธ์ที่เกิดดราม่าการแย่งสมบัติ?
ยี่เฟิงหยุดชั่วครู่ แล้วก็หัวเราะต่อ “วันนี้ที่ฉันมาที่นี่ ก็ไม่ได้มีความตั้งใจอะไร พอดีที่ฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันได้มาพักที่โรงแรมแมนดาริน ได้ยินว่าพวกคุณมาประชุมกันที่นี่ จึงได้เดินมา พบผู้อาวุโสทุกท่านของบริษัทเป่หมิง ในวันหน้าตอนที่ฉันได้เข้ามาบริษัทเป่หมิงอย่างเป็นทางการ ทุกคนยังไม่รู้จักฉัน! ฮ่าฮ่า วันหน้าโปรดทุกท่านดูแลฉันด้วย!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต้องตกใจ!
แน่นอน นอกจากเป่หมิงโม่
เป่หมิงโม่ยังคงเม้มริมฝีปากไว้ ใบหน้าเย็นชา ตะโกนอย่างเย็นชา “เข้ามาบริษัทเป่หมิง? เกรงว่านายจะไม่มีสิทธิ์นี้!”
“หึหึ อาสองจะให้ฉันเข้ามารึเปล่า นั่นเป็นความอดทนของอาสอง; ฉันสามารถเข้ามาบริษัทเป่หมิงได้รึเปล่า นั่นเป็นความสามารถของฉัน!”
พูดเสร็จ สายตาที่คมชัดของยี่เฟิงกวาดไปมองคนที่ยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น ผู้อาวุโสที่ยังคงน้ำตาน้ำมูกไหลคนนั้น “โย๋ว นี่เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้นกับมือนั่น? เลือดที่ไหลเยอะขนาดนี้ของ…อาสอง คนที่ไม่มีความรู้สึก ก็นึกว่าคุณกำลังเปิดแก๊งมาเฟีย…”
ใบหน้าของทุกคนเริ่มขาวซีด
เมื่อครู่หากทุกคนจำไม่ผิด ผู้อาวุโสถูกท่านประธานใช้ดันบุหรี่ไหม้หลังมือให้ทะลุ
ทันใดนั้นก็เหมือนได้เห็นผู้ช่วยชีวิตราวกับฟาง คุกเข่าคลานไปคลานไปด้วยร้องไห้ไปด้วย—
“ยี่ คุณชายยี่เฟิง…ได้โปรดคุณปล่อยผมไปเถอะ…ได้โปรดคุณปล่อยลูกสาวของผมไปเถอะ…”
“โอโหยว คุณท่านนี้ ทำไมคุณถึงมาขอร้องฉัน? เกี่ยวอะไรกับฉัน?” ยี่เฟิงยังคงยิ้มเบาๆ
