ตอนที่ 512 วัยเด็กของเป่หมิง 2
“…”ดวงตาของกู้ฮอนสับสนเล็กน้อย เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
“ดังนั้น โม่โม่พยายามอย่างดีที่สุดแล้วที่จะรักษาเธอไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่พาเธอมาที่นี่” คุณป้าฟางเช็ดน้ำตาบนแก้มเบาๆ “ฮ่าฮ่า แต่ว่าเธอสบายใจได้ ฉันคิดว่าเขาคงไม่เหมือนพ่อเขาที่ขืนใจเธอ เพราะยังไง เขาไม่อยากให้เธอกลายเป็นหวีหรูเจี๋ยคนที่สอง”
“สถานการณ์ของเราไม่เหมือนกัน….” กู้ฮอนพูดและยิ้มอย่างขมขื่น “เพราะว่าเรามีลูกก่อน ดังนั้นคุณน้าจึงเข้าใจผิดว่าเขาใส่ใจฉัน แต่เราไม่เคยรักกัน…คนที่เขารักจริงๆ คือเฟยเอ๋อ”
คุณป้าฟางมองกู้ฮอนอย่างเงียบๆ กี่วินาทีผ่านไป ถึงจะพยักหน้าและพูดว่า “เสี่ยวกู้ เธอดื้อรั้นมาก”
“ไม่ใช่…” กู้ฮอนอยากจะพูดบางอย่าง ก็ถูกคุณป้าฟางขัดจังหวะทันที
“ฮ่าฮ่า หากเธอไม่ดื้อรั้น ทำไมถึงไม่เรียกฉันว่าคุณป้า?” คุณป้าฟางหัวเราะ “โม่โม่ก็ดื้อรั้น บางทีอาจจะเรียกว่าหวาดระแวง”
“ต้องขอโทษด้วย ‘คุณป้า’คำเรียกนั้น ฉันไม่สามารถเรียกได้จริงๆ…” กู้ฮอนพูดขอโทษ “ฉันไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด ยิ่งไม่อยากให้ว่าที่ภรรยาในอนาคตของเป่หมิงโม่ต้องเข้าใจอะไรผิด ระหว่างฉันกับเป่หมิงโม่ ไม่ใช่ความรักที่อย่างที่คุณคิดไว้ ในทางกลับกัน—ฉันเคยได้ยินเขาเคยพูดไว้ว่า ‘ไม่รักไม่แต่งงาน’ คำพูดนี้ ก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เขาจะแต่งงานกับคนที่เขารักจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นถึงจะมีสิทธิ์เรียกคุณว่า ‘คุณป้า’ ไม่ใช่ฉัน…”
ตอนที่กู้ฮอนพูดนั้น ไม่รู้เลยว่าใบหน้าที่สวยภายใต้แสงจันทร์นั้น บิดเบี้ยวจนดูไม่ได้
ทนความขมขื่นที่อยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ต่อหน้าคุณป้าฟางเธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะอิสระและง่าย แต่มัดถูกอารมณ์ที่เปรี้ยวฉีกขาด ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน
เจ็บจนเธอจะร้องไห้ก็ไม่ใช่ จะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก
“…”มือที่สั่นเล็กน้อยของคุณป้าฟาง จับแขนเสื้อของกู้ฮอนไอย่างแน่นหนา “เสี่ยวกู้ บางครั้ง เรื่องบางสิ่งบางอย่างต้องใช้ใจดู แต่ไม่ใช่ใช้แต่สายตาไปมอง เธออยากรู้ไหมว่าต่อมาเด็กคนนั้นเกิดอะไรขึ้น?”
“…”กู้ฮอนพยักหน้าเบาๆ
ใบหน้าที่แก่ชราของคุณป้าฟาง น้ำตาไหล: “หลังจากนั้น เขาก็มารักษาตัวที่นี่ พักอยู่ที่นี่ไม่กี่วัน แม้ว่าใช้ชีวิตจะไม่นาน เขาก็เงียบสงบมาก แต่ว่า เด็กคนนั้นเงียบจนน่ากลัว…”
“ตอนนั้น ฉันกลัวว่าเขาจะฆ่าตัวตายจริงๆ ดังนั้นฉันให้เขาอยู่ข้างฉันทุกวินาที ฉันต้อนวัวไถนาก็พาเขาไปด้วย ฉันปลูกต้นกล้าในทุ่งนาก็พาเขาไปด้วย ฉันรดน้ำต้นไม้ก็พาเขาไปด้วย พระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตกดิน และเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เขาก็อยู่เคียงข้างฉันอย่างเงียบๆ ไม่พูดสักคำ ค่อยๆ ฉันรู้สึกว่าสีหน้าของเขาดีขึ้นมา คนก็ดูไม่ค่อยหดหู่แล้ว…ฉันคิดว่าหลังจากผ่านไปหลายวัน พายุก็จะผ่านพ้นไป ยังไงตอนนั้นเขาก็เป็นแค่เด็ก ความทรงจำไม่ได้ลึกซึ้งเหมือนผู้ใหญ่ แต่คิดไม่ถึงว่า มีวันหนึ่ง สำนักความมั่นคงสาธารณะก็มา—“
“ตำรวจมาทำไม?” กู้ฮอนตกใจอีกครั้ง
“ตำรวจบอกกับฉันว่า หวีหรูเจี๋ยถูกจับแล้ว จะพาเด็กกลับไป” คุณป้าฟางเศร้าและพูดต่อไป “ฉันถามเด็กคนนั้น เธอกลับไปแล้วจะเป็นพยานให้แม่เธอไหม แล้วให้เขาติดคุก?”
“เขาตอบว่ายังไง?” อารมณ์ของกู้ฮอนก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที
“เขาบอกกับฉัน ด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแสและไม่เข้ากับวัยของเขา พูดกับฉันว่า: ‘คุณป้า เธอให้ผมมีชีวิตอยู่ ผมอยู่ก็เหมือนตาย; เธอให้ผมตาย ผมก็จะมีชีวิตอยู่ สุดท้ายมีแค่สิ่งเดียว ไม่เธอตายก็ฉันตาย’”
คุณป้าฟางพูดถึงตรงนี้ ร้องไห้อย่างเงียบๆ: “เขา…เขาตั้งแต่ตอนนั้นมา เมื่อเดินก็นับปี ต่อมา ฉันได้ยินว่าแม่ของเขาฆ่าคนตาย ถูกคนตัดมือทั้งสองข้าง ตามมาด้วย ไม่นาน แม่ของเขาก็ตายแล้ว…เขาเป็นคนฆ่าหรือเธอฆ่าตัวตาย ตำรวจยังไม่ได้สรุปคดีเป็นเวลานาน ตอนนั้นฉันเพิ่งรู้ความหมายของคำว่า ‘ไม่เธอตายก็ผมตาย’ ตั้งแต่นั้นมาเด็กก็เริ่มมีความเกลียดชังที่ลึก…ชีวิตของเขา เคยโหยหาความรัก สุดท้ายก็แลกมาด้วยความเกลียดชัง…”
กู้ฮอนเยินถึงตรงนี้ ก็น้ำตาคลอ
เห็นใจวัยเด็กที่มืดมนของเป่หมิงโม่
“เสี่ยวกู้ หรือว่าเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ไม่รักไม่แต่งงาน ความหมายของห้าคำนี้ สำหรับเขาแล้ว คือความรอด หากวันนี้เขาละทิ้ง ก็เท่ากับยอมแพ้โอกาสที่จะรอด รู้ไหม?”
กู้ฮอนสั่นทันที
มองคุณป้าฟางด้วยความตกใจ ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงสลัวข้างบ่อปลา แม้ว่ามองแล้วจะไม่ชัดเจน เธอสามารถเห็นน้ำตาในดวงตาของคุณป้าฟางได้อย่างชัดเจน…
“…”เธอสำลัก
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าที่แท้หวีหนูเจี๋ยเคยฆ่าคน
เธออยากจะบอกกับคุณป้าฟางว่า ที่จริงแล้วหวีหรูเจี๋ยยังไม่ตาย
แต่สุดท้ายก็เธออดทนไว้
เพราะว่า สิ่งที่เธอไม่เข้าใจก็คือ: “ไถ่ถอน?”
เหตุใด ‘ไม่รักจึงไม่แต่งงาน’ สำหรับเป่หมิงโม่คือการไถ่ถอนเหรอ?
“ใช่ หากปีนั้นไม่ใช่เพราะพ่อของเขาไม่ได้รักแม่ของเขาแต่งกลับบีบบังคับแต่งงานกับเธอ ก็จะไม่มีทางเกิดเรื่องที่โหดร้ายในเวลาต่อมาได้ รักถึงจะแต่งงาน ไม่รักไม่แต่งงาน แบบนี้ถึงจะป้องกันการเกิดโศกนาฏกรรมมากมายไว้ได้ ดังนั้นสำหรับเขาแล้ว ก็คือการไถ่ถอน…”
เมื่อคุณป้าฟางได้ยินกู้ฮอนพูดเช่นนี้ รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจ ได้เดาความคิดของเป่หมิงโม่: “เพียงแต่ โม่โม่เด็กคนนั้นชัดเจนว่าคนที่เขาชอบคือเธอ เขาก็ยังยืนยันที่จะแต่งงานกับเฟยเอ๋อ ก็เท่ากับว่าได้ละทิ้งสัญญาของเขาแล้วไม่ใช่เหรอ….”
“….” ‘ชัดเจนว่าคนที่เขาชอบคือเธอ’ ประโยคนี้ของคุณป้าฟาง ราวกับมีด บาดหัวใจของกู้ฮอน “ไม่ คุณน้าคุณเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ได้ยอมแพ้ เขารักเฟยเอ๋อของเขา…และฉัน ก็แค่ผู้หญิงที่เขาเล่นด้วย”
