ตอนที่ 603 คดีความมาแล้ว
เหล่าหวีหันหัวกลับมาเห็นเลขาเดินไปไกลแล้ว เขาพูดกับเป่หมิงยี่เฟิงอย่างเบาเสียง “ คุณชายยี่เฟิง ในฐานะผู้ที่อยู่มานาน สิ่งที่คุณไปเจรจากับพวกเขาด้านล่าง คุณรีบร้อนมากเกินไป ตอนนี้พวกเขาเตรียมจะให้ทนายฟ้องประธานเป่หมิงแล้ว คุณว่าเรื่องนี้คุณจัดการจนเกินตัวไปหรือเปล่า ”
เป่หมิงยี่เฟิงดื่มกาแฟอย่างสบายใจ “ หัวหน้าหวี คุณไว้ใจเถอะ ฉันไม่ได้เป็นเพียงพนักงานของฝ่ายการออกแบบ อย่าลืมว่าสถานะอีกอย่างของฉันเป็นถึงผู้ถือหุ้นอันดับสองของบริษัทเป่หมิง ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเป่หมิงไม่เสียหาย ใครเป็นคนก่อปัญหา ก็ให้คนนั้นไปแบกรับ ”
***
คำพูดของเป่หมิงยี่เฟิงจบลง เหล่าหวีก็ตกใจจนเหงื่อแตกทันที
นี่คือหลานชายกำลังแก้ปัญหาให้คุณลุงงั้นหรอ นี่มันคือการหาเรื่องให้ชัดชัด
เหล่าหวีเห็นว่าพูดมาขนาดนี้แล้ว เรื่องของคนในครอบครัวเป่หมิง คนนอกอย่างเขาไม่ยุ่งจะดีกว่า
คิดถึงจุดนี้แล้ว เหล่าหวีพูดอย่างระมัดระวัง “ คุณชายยี่เฟิง ฉันยังมีเรื่องให้ทำ คุณค่อยๆนั่งดื่ม ”
เป่หมิงยี่เฟิงได้ยินแบบนี้ จึงวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะทำงาน “ เหล่าหวี มีเรื่องอะไรสั่งให้ฉันทำก็พอแล้ว คุณก็เป็นคนเก่าของบริษัทเป่หมิง จะให้คุณทำงานแบบนี้ได้อย่างไร คุณแค่ต้องควบคุมก็พอแล้ว”
คำพูดของเป่หมิงยี่เฟิง ทำให้เหล่าหวีตกใจไม่น้อย “ คุณชายยี่เฟิง เรื่องนี้ไม่ยุ่งมาก คุณไปเจรจากับประธานเป่หมิงให้เรียบร้อย แล้วค่อยมาช่วยฉันก็ไม่สาย ”
เป่หมิงยี่เฟิงพยักหัว “ ได้ ฉันขึ้นไปเจรจากับประธานเป่หมิงเล็กน้อย แล้วลงมาช่วยคุณ ”
พูดจบ เขานำกาแฟที่เหลือดื่มให้หมด ออกจากฝ่ายการออกแบบ สั่งให้บอดี้การ์ดสองคนรออยู่ที่นี่ เขาขึ้นไปเองคนเดียว
*
เวลานี้ เป่หมิงโม่กำลังตรวจสอบเอกสารมากมายที่เลขาส่งมา
จึงได้ยินเสียงโทรศัพท์ต่อสายในห้องทำงานดังขึ้น
เขากดเปิดแฮนด์ฟรี “ มีอะไร ? ”
เสียงเลขาลอยมา “ ประธานเป่หมิง คุณชายยี่เฟิงมาแล้ว ”
“อืม ให้เขาเข้ามา ” เป่หมิงโม่พูดจบ แล้วปิดสายทันที
ฉิงฮัวได้ยินว่าคุณชายยี่เฟิงมาแล้ว เขารู้สึกว่าเรื่องของลุงกับหลานชาย เขาในฐานะคนนอกไม่สะดวกที่จะฟัง จากนั้นเขาหันหลังแล้วเดินออกไป
เป่หมิงโม่รู้ท่าทางของฉิงฮัว จึงรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ คุณไม่ต้องไป อยู่ตรงนี้แหละ ”
ฉิงฮัวฟังแล้ว จึงได้แค่อยู่ข้างเจ้านาย
เวลานี้ ประตูห้องทำงานของเป่หมิงโม่เปิดออก เป่หมิงยี่เฟิงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่สบายใจ
ไม่รอให้เป่หมิงโม่พูด เขาเดินไปถึงหน้าโต๊ะทำงาน แล้วลากเก้าอี้นั่งลงมา
เป่หมิงโม่มองเป่หมิงยี่เฟิง ไม่มีความโกรธอะไรทั้งนั้น แต่กลับพูดออกมาอย่างสบายใจ “ ทำไมไม่พาบอดี้การ์ดของคุณขึ้นมา ? ”
เป่หมิงยี่เฟิงหัวเราะเบาๆ “ ฉันขึ้นมาที่นี่คนทั้งบริษัทก็รู้กันหมด ฉันยังจำเป็นที่จะต้องพาคนมาเจออาสองหรอ ”
พูดจบ เขาก็กวาดมองไปทางฉิงฮัวที่ยืนอยู่ข้างเป่หมิงโม่ จากนั้นก็ยิ้มให้เป่หมิงโม่อย่างเย็นชา “ ดูท่าแล้ว เรื่องเมื่อกี้ที่เกิดขึ้น คุณคงรู้แล้ว”
เป่หมิงโม่พยักหัว “ ความกล้าของคุณฉันนับถือ แต่ฉันอยากฟังว่าคุณคิดยังไง ”
“เหอเหอ ได้คำชมจากอาสอง ฉันดีใจเป็นอย่างมาก ความคิดฉันไม่กล้าพูด ฉันแค่ไม่อยากให้บริษัทได้รับความเสียหาย ส่วนปัญหาใครเป็นคนสร้างขึ้นมา คนนั้นก็ไปจัดการเรื่องให้คลายลงเอง อย่ารบกวนกระบวนการปกติของบริษัทเป่หมิง” คำพูดของเป่หมิงยี่เฟิงนับได้ว่ามีการเจาะจงทุกคำ
ไม่ต้องพูดถึงเป่หมิงโม่ แม้ฉิงฮัวฟังแล้วก็ต้องขมวดคิ้วตาม เขาคิดไม่ถึง ว่าเมื่อก่อนคุณชายยี่เฟิงเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยขนาดไหน แต่วันนี้เขาเหมือนเปลี่ยนไปคนละคน
สายตาเย็นชาของเป่หมิงโม่มองไปที่เป่หมิงยี่เฟิงเป็นเวลานาน โดยไม่พูดอะไร
เป่หมิงยี่เฟิงก็สบตาคืนให้เป่หมิงโม่อย่างไม่ยอมแพ้
ลุงกับหลานชายทั้งสองก็กลายเป็นแบบนี้ทันที ในห้องทำงานเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ตื่นเต้น
หลังจากครึ่งชั่วโมง โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานดังขึ้น จึงทำลายบรรยากาศอึดอัดนี้ทันที
เป่หมิงโม่กดแฮนด์ฟรี แล้วฟังเลขาพูด “ประธานเป่หมิง นักข่าวที่อ้างว่ากล้องเสียหายเพราะท่าน ได้ฟ้องร้องกับศาลแล้ว ท่านว่าควรทำอย่างไรดี ? ”
***
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ ฉันรู้แล้ว ” พูดจบจึงวางสายทิ้ง
เป่หมิงยี่เฟิงยืนขึ้นมาอย่างสบายใจ มองเขาแล้วยิ้มอย่างเย็นชา “ อาสอง ดูท่าแล้ว หลายวันนี้คุณคงต้องยุ่งแล้ว ฉันก็ไม่รบกวนคุณที่นี่แล้ว ขอให้คุณชนะคดีความครั้งนี้ ”
เป่หมิงโม่มองเป่หมิงยี่เฟิง พูดออกมาคำหนึ่ง “ จัดการเรื่องตัวเองให้ดี นอกนั้นเรื่องที่ไม่ควรยุ่ง ก็ไม่ต้องยุ่งจะดีที่สุด เผื่อไฟจะลามไปที่ตัวเอง เชิญ ”
ฉิงฮัวมองเป่หมิงยี่เฟิงที่จากไปอย่างได้ใจ ทนไม่ไหวที่อยากจะขึ้นไปสั่งสอนเขาสักรอบจริงจริง แต่เสียดายที่เขาเป็นคนในครอบครัวของเป่หมิง
เขาหันหัวพูดกับเป่หมิงโม่ “ เจ้านาย เรื่องนี้มาถึงขั้นที่แล้ว พวกเราก็ควรจะวางแผนแล้วหาทนายแล้วหรือเปล่า ?”
เป่หมิงโม่คิดแล้วคิด “ คุณไปหาหยินปู้ฝัน ให้พวกเขารับคดีนี้ และให้กู้ฮอนตามไว้ตลอด ”
ฉิงฮัวกำลังจะหันไป เป่หมิงโม่ก็นึกขึ้นได้อีกเรื่องหนึ่ง แล้วเรียกเขากลับมา “ จริงด้วย ให้รถคันหนึ่งกับกู้ฮอน และคนขับรถคนหนึ่ง รถก็เลือกจากโรงรถของฉันชั่วคราวเถอะ รออีกไม่กี่วัน ค่อยพาเธอไปเลือกที่เหมาะสมกับเธอ ”
ฉิงฮัวขมวดคิ้ว หนึ่งคือไม่ค่อยเข้าใจความหมายของเจ้านาย สองคือเจ้านายต้องรู้นิสัยของกู้ฮอนบ้างสิ เธอไม่มีทางยอมรับของที่คนอื่นให้มาหรอก โดยเฉพาะเจ้านาย “ เจ้านาย ถ้าคุณหนูไม่รับ จะทำยังไง ?”
เป่หมิงโม่คิดแล้วคิด พูด “ คุณก็บอกเธอ ว่ารถคันนี้ใช้เพื่อสะดวกในการรับส่งเด็กทั้งสองคน แต่ฉันจำฝีมือขับรถของเธอได้ เพื่อความปลอดภัย จึงหาคนขับรถที่มากประสบการณ์มาขับให้ ”
ฉิงฮัวพยักหัว “ เจ้านาย ถ้าไม่มีเรื่องอะไร ฉันขอตัว ”
เป่หมิงโม่พยักหัว
*
ได้ยินข่าวที่คุณท่านเป่หมิงเสียแล้วจากปากของเด็ก ในใจของกู้ฮอนก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ไม่ว่าก่อนหน้านี้เขาจะทำยังไงกับตัวเอง แต่สุดท้ายเขาก็ยังเป็นมิตรกับตัวเองอยู่ดี
กลางคืนเขาอยู่กับจิ่วจิ่วในห้อง แต่พูดตามจริง เธอก็นอนไม่หลับ คิดถึงคุณท่านเป่หมิงผู้สง่างามและมีเกียรติแต่เพียงใด แต่สุดท้ายเขาก็จากไปในลักษณะนั้น อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับความไม่แน่นอนของโลก
เฉิงเฉิงกับหยางหยางก็อยู่ในห้อง โชคดีที่โซฟาของเธอสามารถพับเป็นเตียงใหญ่ได้ เพียงพอสำหรับเด็กน้อยสองคนนอน
วันที่สองแต่เช้า กู้ฮอนตื่นขึ้นมาอย่างเช้า เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคน จากนั้นหยินปู้ฝันก็ขับรถมารับกู้ฮอนทำงานแล้ว
ขึ้นรถแล้ว หยินปู้ฝันยื่นหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งให้กู้ฮอนดู “ เธอดูอันนี้ ”
กู้ฮอนรับหนังสือพิมพ์มาแล้วเปิดดู หัวข่าวที่ใหญ่และชัดเจนทำให้เธอต้องขมวดคิ้ว
หยินปู้ฝันขับรถ พูดแล้วหัวเราะอย่างเย็นชา “ สื่อเหล่านี้สามารถใช้ประโยชน์จากหัวข้อนี้ได้จริงจริง ”
กู้ฮอนมองข่าวบนหนังสือพิมพ์ ภาพถ่ายของเป่หมิงโม่ที่ทำให้กล้องเสียหาย และอีกมากมาย ในใจเธอเข้าใจความรู้สึกในตอนนั้นของเขาเป็นอย่างมาก
เธอปิดหนังสือพิมพ์ลง แล้ววางไว้ด้านข้าง ไม่ได้พูดอะไร
ทั้งทางที่ไปทำงานตามปกติทุกวัน พวกเขาก็จะพูดเรื่องตลกเฮฮาตลอด แต่วันนี้กลับเงียบสงบตลอดทาง
รถของหยินปู้ฝันจอดไว้ที่สำนักงานอย่างเรียบร้อย ทั้งสองพึ่งลงจากรถ ก็ได้ยินเสียงทักทายจากข้างหลัง
“คุณหยิน คุณหนูกู้ พวกคุณรอก่อน ” ทั้งสองหันหัว ฉิงฮัวกำลังวิ่งลงจากรถ BMW M6 สี่ประตูสีแดง
หยินปู้ฝันถามอย่างแปลกใจเล็กน้อย “ เขามาทำอะไรที่นี่ ? ”
***
หลังจากฉิงฮัวพูดกับคนในรถสักสองคำ เขาเดินมาถึงหน้าหยินปู้ฝันกับกู้ฮอน พยักหัวอย่างมีมารยาท “ คุณหยิน คุณกู้ มีคดีกรณีหนึ่งอยากจะคุยกับพวกคุณ”
หยินปู้ฝันพยักหัว “ คุยกันตรงนี้ไม่สะดวก เชิญคุณฉิงเข้าไปคุยด้านในกันเถอะ ” พูดจบ ทั้งสามคนก็ขึ้นมาสำนักงานของหยินปู้ฝัน
มาถึงห้องทำงานของหยินปู้ฝัน หยินปู้ฝันวางกระเป๋าทำงานของเขาไว้อีกฝั่ง แล้วนั่งลงกับเก้าอี้ทำงานของเขา จากนั้นชี้ไปที่เก้าอี้สองตัว พูดกับฉิงฮัว “ คุณนั่งตามสบายเลย ”
หลังจากกู้ฮอนกับฉิงฮัวนั่งลงแล้ว ฉิงฮัวเปิดปากแล้ว “ คุณหยิน ไม่รู้ว่าคุณได้ข่าวเรื่องที่นายท่านอยู่โรงพยาบาลเมื่อวานหรือยัง ? ”
หยินปู้ฝันกับกู้ฮอนสบตากัน จากนั้นก็พูดขึ้นมา “ ฉันก็พึ่งรู้เช้านี้ ” ฉิงฮัวเงียบไปสักพัก แล้วพูดต่อ “ คืออย่างนี้ ตอนนี้นักข่าวที่อุปกรณ์เสียหายคนนั้น เขาได้ฟ้องนายท่านแล้ว ความหมายของพวกเราคือ อยากให้คุณมารับคดีนี้”
หยินปู้ฝันยิ้มอ่อน “ คุณฉิง พวกคุณกำลังล้อเล่นหรือเปล่า เท่าที่ฉันรู้ ประธานเป่หมิงมีทนายความมากมายและมีความสามารถพอ ทำไมยังต้องมาหาพวกฉัน”
พูดถึงจุดนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนทันที “ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าคดีนี้ไม่คุ้มค่าที่จะใช้ทนายความพวกนั้น จึงต้องให้พวกฉันจัดการก็เพียงพอแล้ว ? ”
หยินปู้ฝันพูดแรงจริงจริง ฉิงฮัวส่ายมือต่อเนื่อง “ คุณหยิน คุณไม่ต้องเข้าใจผิด นายท่านแค่คิดว่าคดีนี้เป็นคดีส่วนตัวมากกว่า ส่วนทนายความพวกนั้นก็ใช้เพื่อบริการให้บริษัทเท่านั้น”
“ หึ เจ้านายของคุณแบ่งชัดเจนดีนี่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกฉันรับเอง ” นับว่าหยินปู้ฝันรับปากแล้ว
“ขอบคุณ” หลังจากฉิงฮัวขอบคุณแล้ว พูดต่อ “ นายท่านยังมีข้อแม้อีก ว่าให้คุณหนูตามคดีนี้ตลอดเวลาจนกว่าจะจบ”
กู้ฮอนฟังแล้วรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เขามองฉิงฮัวอย่างตกใจ
หยินปู้ฝันกลับยิ้มออกมา “ฮอนฮอน เธอก็ไม่ต้องถามแล้วว่าทำไม ยังไงเธอก็จะเข้าสู้โลกแห่งทนายความแล้ว ในเมื่อประธานเป่หมิงต้องการจะทำแบบนี้ เธอก็ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันจะหาทนายความรับหน้าที่เอง เธอทำงานเป็นเลขาของเขา “
กู้ฮอนจึงได้แค่พยักหัว
หยินปู้ฝันหยิบโทรศัพท์สำนักขึ้นมา “ เรียกทนายความหวังมาห้องทำงานฉัน”
ผ่านไปสองนาที ประตูห้องทำงานของหยินปู้ฝันค่อยๆผลักออก ผู้ชายที่อายุราวเหมือนสามสิบกว่าเดินเข้ามา “ คุณหยิน คุณเรียกฉัน มีอะไรหรือเปล่า ?”
หยินปู้ฝันพยักหัว ยื่นมือทำท่าทางแนะนำให้ฉิงฮัวรู้จัก “ คุณฉิง นี่คือทนายความหวังที่พวกฉันได้เตรียมไว้ให้คุณเป่หมิง เขาพึ่งเข้ามาสำนักงานกฎหมาย ”
จากนั้นเขาพูดกับทนายความหวังอีก “ ตอนนี้ ฉันมอบตำแหน่งทนายความคดีของคุณเป่หมิงให้คุณ คุณหนูกู้ฮอนจะเป็นเลขาของคุณ ส่วนเรื่องราวต่างต่าง พวกคุณไปคุยกับคุณฉิงคนนี้ภายหลังเอง ”
ทนายความหวังได้ยินว่าคดีที่ตัวเองรับผิดชอบ คือคดีของเป่หมิงโม่ เขาจึงสับสนไปทันที
เป่หมิงโม่เป็นถึงคนมีชื่อเสียงในเมือง A คดีของเขากลับเป็นตัวเองที่ต้องมาทำ มันน่ามหัศจรรย์จริงจริง
เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังกลัวหรือกำลังโชคดีกันแน่ ร่างกายก็เริ่มสั่นขึ้นมาเล็กน้อย
หยินปู้ฝันส่ายมือ “ พวกคุณไปเตรียมตัวเถอะ”
ทนายความหวังหันหลังไปด้วยร่างที่นิ่งแข็งไปหมด แล้วเดินออกไป เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเดินออกจากห้องทำงานได้ยังไง
ฉิงฮัวเห็นท่าทางแบบนี้ของทนายความหวัง จึงขมวดคิ้วขึ้นมา “ คุณหยิน ที่จริงเจ้านายต้องการให้คุณเป็นทนายของเขา
