ตอนที่ 614 ทุกอย่างกำลังดำเนินไป
ขณะที่ซานหุ่นกำลังคุยโอ้อวดอยู่นั้น เมื่อพูดถึงเป่หมิงโม่คำสามคำนั้น เธอก็สนใจเขาเป็นพิเศษ แม้ว่าคดีนี้จะถูกฟ้องร้องในนามของบริษัทบันเทิงใหม่ แต่เขาก็เป็นหัวใจหลัก ที่จะทำให้สำเร็จหรือล้มเหลวก็ได้
จากรูปลักษณ์ที่ดูเอ้อระเหยของเขา ก็ดูออกได้เลยว่าคนคนนี้ไม่ได้ดีอะไร ดูแล้วถ้าต้องการชนะคดี ก็คงจะต้องใช้ฝีมือมากหน่อย
กู้ฮอนทั้งคิดทั้งมองไปยังเสี่ยวเช่นและเข้าไปในห้องบรรณาธิการ
โดยเฉพาะเรื่องทักษะการเขียนของกู้ฮอน ทำให้หัวหน้ากองบรรณาธิการพยักหน้าอยู่บ่อยๆ
งานเขียนคำโฆษณา ก็ได้รับอย่างราบรื่นมาก
ตอนที่ออกมาจากห้องบรรณาธิการ บนเสื้อของกู้ฮอนก็ได้แขวนป้ายพนักงานอยู่ป้ายหนึ่ง
ป้ายของพนักงานทุกคนในบริษัทบันเทิงใหม่นี้ จริงๆแล้วจะไม่มีการพิมพ์ชื่อนามสกุลจริงของตัวเอง เหตุผลง่ายๆ ก็คือเวลาออกไปสัมภาษณ์ข้างนอก หากเกิดความขัดแย้งใดๆขึ้น ชื่อปลอมก็จะช่วยให้พวกเขาหลีกหนีได้
ดังนั้นป้ายชื่อของกู้ฮอนจึงเขียนว่าเสี่ยวฉัน
เสี่ยวเช่นพากู้ฮอนมาถึงสำนักงาน เสียงปรบมือได้ดังขึ้น จากนั้นก็พูดกับผู้คนว่า “พวกเรามีเพื่อนร่วมงานคนใหม่มาอีกคนแล้ว หน้าที่หลักคือรับผิดชอบงานด้านการเขียนคำโฆษณา จากนี้เรียกเธอว่า เสี่ยวฉันก็ได้แล้ว”
ชายหัวล้านที่ชื่อซานหุ่นนั้น เป็นผู้นำในการปรบมือ “พวกเราทุกคนมาต้อนรับเสี่ยวฉันเข้าร่วมทีมของพวกเรา หลังจากนี้ก็เป็นคนกันเองแล้วนะ ในแวดวงนี้ถ้าพบปัญหาอะไรให้เรียกชื่อผมซานหุ่น ได้เลย”
***
กู้ฮอนพยักซ้ำๆ “ฉันได้เข้ามาร่วมงานนี้เป็นครั้งแรก จากนี้มีเรื่องอะไรก็คงต้องฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนด้วย”
คนอื่นๆก็พูดขึ้นมา “ได้เลย ไม่มีปัญหา”
เสี่ยวเช่นยังคงกล่าวกับกู้ฮอนด้วยความขี้เกียจ “ในอุตสาหกรรมนี้ พวกเรามีกฎของเรานั่นก็คือพูดให้น้อยทำให้มาก โดยเฉพาะข้อมูลลำดับต้นของพวกเราเองห้ามให้บริษัทอื่นๆรู้ ไม่เพียงเท่านั้น ยังจะต้องใช้หลายวิถีทางเพื่อจะค้นหาข่าวให้ได้มากๆ”
กู้ฮอนยิ้มและพยักหน้า “ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำ โปรดวางใจ ฉันจะทำงานให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน”
เสี่ยวเช่นพยักหน้า จากนั้นพูดกับเธอว่า “ฉันจะไม่กำหนดที่นั่งให้คุณ ที่นี่มีที่นั่งว่างเยอะมากมาย คุณก็เลือกนั่งเองได้ตามสบายเลย”
กู้ฮอนพยักหน้าและเงยหน้าขึ้นมองโต๊ะว่างในพื้นที่สำนักงาน
คนอื่นๆตั้งตารอ หวังว่ากู้ฮอนจะมานั่งใกล้ตัวเอง แต่สุดท้ายเธอเลือกตำแหน่งหนึ่งและนั่งลงในตำแหน่งที่ไม่ไกลจากซานหุ่น
ซานหุ่นมองไปยังคนอื่นอย่างมีชัยชนะ จากนั้นก็นั่งหลับไปยังตำแหน่งของตัวเอง
กู้ฮอนหยิบโทรศัพท์ออกมา แอบส่งข้อความไปให้ลุงคุน
ใจความสำคัญบอกว่าตอนนี้เธอมีงานต้องทำ ให้เขากลับไปก่อนโดยไม่ต้องรอ
หลังจากส่งข้อความเสร็จ เธอก็เริ่มหยิบกระดาษและปากของตัวเองมาเตรียมไว้ และเปิดคอมพิวเตอร์บนโต๊ะ
ทำงานวันแรก จริงๆแล้วยังไม่มีอะไรให้ทำมากมาย มีแค่ต้นฉบับที่เสี่ยวเช่นมอบให้เธอ เพื่อให้เธอเรียบเรียงมันใหม่
และยังมีข้อมูลบางอย่างที่ให้เธอถ่ายเอกสาร
ไม่นานวันหนึ่งก็ผ่านไป
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน กู้ฮอนได้เก็บข้าวของของตัวเองไว้ในช่องเก็บของ ทันใดนั้นคนหัวล้านคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเหนือช่องเก็บของของเธอ
ซานหุ่นหรี่ตายิ้มและมองไปยังกู้ฮอน “เสี่ยวฉัน คุณเป็นเพื่อนร่วมงานคนใหม่ของบริษัทเรา ดังนั้นพวกเราจึงตัดสินใจจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้คุณ พวกเราได้จองที่นั่งไว้ที่บาร์ Zeus เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเราไปกันเถอะ”
กู้ฮอนได้ยินเกี่ยวกับบาร์ Zeusนี้ นี่ไม่ใช่พื้นที่ของป่ายมู่ซีเพื่อนของเป่หมิงโม่เหรอ
เมื่อคิดถึงจุดๆนี้ เธอก็รู้สึกลังเลใจเล็กน้อย
สีหน้าที่แสดงออกของกู้ฮอน ทั้งหมดถูกซานหุ่นมองอยู่ เขายังคงยิ้มและพูดว่า “ทำไมเหรอ จะไม่ให้เกียรติเพื่อนร่วมงานเหรอ”
เมื่อกู้ฮอนได้ยิน ในใจก็รู้สึกสั่นไหว ตัวเองไม่ใช่จะเข้ามาได้ง่ายๆ ไม่ใช่เพื่อจะมาหาความจริงของเรื่องนี้เหรอ และซานหุ่นก็เป็นคนสำคัญที่สุดคนหนึ่ง ถ้าหากสร้างความขุ่นเคืองกับเขาแล้ว อย่างนั้นความพยายามก่อนหน้าก็คงจะพังทลาย
นึกถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มให้กับซานหุ่น เวลานี้ก็ทำให้ซานหุ่นหลงใหล
“ดูจากที่คุณพูด ฉันเป็นพนักงานใหม่คนหนึ่ง ต่อไปคงจะต้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆทุกคน” กู้ฮอนพูดจบก็เก็บสิ่งของบนโต๊ะไว้ในกระเป๋า
ลุกขึ้นยืนแล้วพูด “ขอโทษด้วย พวกคุณไปรอฉันที่ประตูบริษัทก่อน ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน”
เพิ่งออกมาจากห้องหน้ากองบรรณาธิการ
สิ่งที่ซานหุ่นเพิ่งจะพูดกับกู้ฮอน เสี่ยวเช่นได้ยินมันทั้งหมด เธออดไม่ได้ที่จะเกิดความอิจฉาขึ้นมา เดิมที่แล้วเธอเปรียบเสมือนดอกไม้ดอกเดียวของที่นี่ แต่เมื่อมีกู้ฮอนเข้ามา สถานะของเธอก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด
เธอเหลือบไปมองซานหุ่น พูดด้วยความไม่พอใจ “ไม่ใช่ว่าพวกคุณจะไปจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้เสี่ยวฉันเหรอ อย่างนั้นจะมาเรียกฉันทำไม”
ซานหุ่นยิ้มและพูด “พวกเราจะไม่กล้าเชิญคุณได้อย่างไร คุณเป็นคนโปรดของหัวหน้ากองบรรณาธิการ”
***
กู้ฮอนเข้าไปยังห้องน้ำ หลังจากตรวจสอบดูว่าไม่มีใครในนั้น รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความให้แอนนิและลุงคุนเพื่อบอกว่าคืนนี้มีธุระ ไม่ต้องรอเธอแล้ว
เปิดก๊อกน้ำและใช้น้ำเย็นล้างหน้าของตัวเอง เงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจก และให้กำลังใจตัวเอง “กู้ฮอน ครั้งนี้จะต้องพยายามให้เต็มที่เพื่อหาวิธีการล้วงข้อมูลออกมา”
จากนั้นหยิบกระดาษทิชชูออกมาสองสามแผ่น เช็ดน้ำบนใบหน้าและมือของตัวเอง หลังจากจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมของตนเองแล้ว ก็ออกมาจากห้องน้ำ
ซานหุ่นพาเสี่ยวเช่น และกู้ฮอนนั่งรถคันหนึ่ง คนอื่นๆก็นั่งรถอีกคัน รวมทั้งหมดมีห้าคันขับไปยังบาร์ Zeus
*
วันนี้ทั้งวันเป่หมิงโม่ยุ่งมาก แม้ว่าจะมีรายงานมากมายเกี่ยวกับคดีของเขาที่อยู่ภายนอก แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อการทำงานของตระกูลเป่หมิง
เมื่อเช้านี้เขาได้รับการแจ้งเตือนว่า มีบริษัทรับเหมาแห่งหนึ่งได้รับที่ดินผืนหนึ่งทางตะวันออกของเมืองจากรัฐบาล เพื่อเตรียมทำสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่
หากแต่พวกเขามีเงินไม่เพียงพอ จำเป็นจะต้องทำความร่วมมือกับบริษัทสักแห่ง ตระกูลเป่หมิงเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองA จึงเป็นบริษัทหนึ่งที่พวกเขาเชิญอย่างแน่นอน
เป่หมิงโม่มองดูข้อมูลที่พวกเขาแฟกซ์ส่งมา รู้สึกว่าเป็นโครงการที่ดีโครงการหนึ่ง และมันก็คุ้มค่าที่ บริษัทตระกูลเป่หมิงจะลงทุนไปกับโครงการนี้
ดังนั้นเขาจึงมอบการวางแผนและออกแบบงาน มอบให้กับแผนกออกแบบ เดิมทีเขาสามารถออกแบบมันได้ด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้เขามีส่วนเกี่ยวข้องในการฟ้องร้อง และเขาก็ยังต้องการทดสอบด้วยว่าแท้จริงแล้วเป่หมิงยี่เฟิงเป็นอย่างไร
*
หลังจากพระอาทิตย์ตกดินเหลือไว้แต่เพียงแสงสีแดงที่หายลับไปในท้องฟ้า
เป็นช่วงเวลาที่บาร์ Zeusกลับมาคึกคักที่สุด
รถทั้งห้าคันได้มาจอดอยู่ที่หน้าประตูของบาร์ซานหุ่นได้พาเสี่ยวเช่นและกู้ฮอนลงจากรถ คนอื่นก็ตามลงจากรถเช่นกัน
“ไปเถอะ วันนี้พวกเราไปสนุกกัน” ซานหุ่นพูด และเข้าไปยังบาร์
ตอนนี้ในบาร์มีท่วงทำนองเป็นจังหวะ แสงไฟที่เคลื่อนไหวไปกับเสียงเพลง บนฟลอร์เต็มไปด้วยผู้คนออกมาเต้น
ห้องส่วนตัวที่ซานหุ่นจองไว้อยู่ไม่ไกลจากฟลอร์ เพียงแค่เปิดประตูก็เห็นแล้ว
เมื่อทุกคนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวแล้ว บริกรก็เดินเข้ามาพร้อมกับรายการเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ “ไม่ทราบว่าทุกท่านจะรับเครื่องดื่มอะไรดี”
ซานหุ่นนั่งอยู่ตรงกลางของโซฟา ข้างกายเขาคือเสี่ยวเช่น จากนั้นกู้ฮอนก็เข้ามา
หลังจากเขาจุดบุหรี่สูบ จากนั้นพูดกับบริกร “ได้ยินมาว่าเจ้านายของพวกคุณนำเข้าไวน์ชั้นเลิศมา มาเอามาให้พวกเราชิมสักขวดซิ”
“นี่……” บริกรมีความลังเลเล็กน้อย เป็นเพราะไอซ์ไวน์ที่ป่ายมู่ซีนำเข้ามา มีไว้สำหรับลูกค้าระดับสูงเท่านั้น ดูเหมือนคนเหล่านี้จะไม่เข้าเค้าเลย หากจะดื่มก็คงจะดูไม่มีคุณสมบัติจริงๆ
ซานหุ่นมองไปยังหน้าตาของบริกรที่ดูหนักใจ เขาเองศีรษะเล็กน้อยและหรี่ตามอง “หรือว่าพวกเราเป็นกลุ่มคนที่ไม่สามารถจะดื่มไวน์ได้!” พูดจบ เขาก็หยิบธนบัตรปึกหนึ่งโยนลงไปบนโต๊ะ
บริกรเห็นว่าคนพวกนี้จัดการไม่ได้ เขารีบโบกมืออย่างรวดเร็ว “ขอทุกท่านโปรดใจเย็น ผมขอกลับไปถามเจ้านายก่อน” พูดจบก็หันกลับออกไปจากห้อง
บนฟลอร์ มีผู้หญิงแต่งตัวสวยงามอยู่คนหนึ่ง สวมแว่นกันแดดนั่งอยู่ที่นี่ ข้างหน้าของเธอมีไวน์แดงPfalzวางอยู่ขวดหนึ่ง
บริกรที่ออกมาจากห้องส่วนตัว เดินมายังฟลอร์เพื่อพูดกับบริกรอีกคนหนึ่ง “รีบไปบอกเจ้านาย ให้เขาเตรียมไอซ์ไวน์ให้กับแขกวีไอพี พวกเขาสั่งเพื่อจะดื่ม”
***
ยังไม่ทันที่บริกรในฟลอร์คนนั้นจะพูดอะไร ผู้หญิงที่แต่งตัวสวยนั่งอยู่ด้านนอกฟลอร์ได้ขมวดคิ้วขึ้น
“ป่ายมู่ซีให้พวกคุณมากทำงาน ไม่ใช่ให้พวกคุณมาโยนเรื่องต่างๆให้เขา คุณพาฉันไปดูหน่อย ตกลงเป็นใครกันที่กล้ามาก่อเรื่องที่นี่” ผู้หญิงคนนั้นพูดจบและลุกจากเก้าอี้
บริกรที่เพิ่งออกมาจากห้องส่วนตัวคนนั้น เพิ่งจะสังเกตเห็นผู้หญิงคนนี้ เขาจึงรีบพยักหน้าแสดงความเคารพเธอทันที “คุณสุ”
ผู้หญิงคนนี้ชื่อซูยิ่งหวั่น เหตุที่ทำให้เธอสนใจมานั่งดื่มที่นี่ในวันนี้
นั่นเป็นเพราะตอนวันแต่งงานของเป่หมิงโม่ เธอได้หนีออกไปจากเมืองA เธอผิดหวังเป็นอย่างมาก
เป็นเพราะครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่า เฟยเอ๋อเหมาะสมที่จะเป็นสะใภ้ของตระกูลเป่หมิง
แต่เมื่อวานนี้ เธอเพิ่งจะได้เห็นในอินเทอร์เน็ตว่าเกิดเรื่องขึ้นในงานแต่งของเป่หมิงโม่ และเขายังถูกฟ้องร้องเนื่องจากไปพัวพันกับนักข่าว
เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอจะมีโอกาสอีกครั้ง ดังนั้นเธอจึงบินกลับมาในวันนี้
เธอปรากฏที่บาร์ Zeus อันที่จริงเธอคิดจะมาสืบข่าวของป่ายมู่ซีที่นี่ เรื่องของเป่หมิงโม่ตอนนี้ แต่กลับไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์อื่นเกิดขึ้น
ซูยิ่งหวั่นให้บริกรพาไป เมื่อมาถึงห้องส่วนตัวที่ซานหุ่นอยู่อย่างมีชีวิตชีวา
ประตูของห้องส่วนตัวถูกเปิดออก ซานหุ่นคิดว่าไวน์ที่สั่งมาถึงแล้ว
ขณะที่บอกทุกคนให้เตรียมตัวดื่มด้วยกัน ไม่คิดว่าด้านหลังของบริกร จะมีผู้หญิงที่แต่งตัวล้ำสมัยตามเข้ามา
เขาขมวดคิ้ว หากว่าเขาพาพวกผู้ชายสองสามคนมา แน่นอนว่าเขาคงจะไม่ปฏิเสธ แต่ตอนนี้มีเสี่ยวเช่น และยังมีเพื่อนร่วมงานผู้หญิงคนใหม่อีกหนึ่งคน
จึงไม่สามารถที่จะแสดงความหยาบคายของตัวเองออกมาต่อหน้าพวกเขาได้ โดยเฉพาะตั้งแต่ครั้งที่เขาได้เห็นกู้ฮอน ก็รู้สึกว่าสนใจเธอ
“เฮ้ย ฉันต้องการไวน์ ไม่ใช่สาวน้อย คุณพาเธอมาทำไม”
ซูยิ่งหวั่นได้ยินคนเรียกเธอว่าสาวน้อย ก็ขมวดคิ้ว แต่หลังจากที่เธอกวาดสายตามองไปยังคนกลุ่มนั้น
เมื่อได้เห็นว่ามีผู้หญิงอยู่สองคน มีคนหนึ่งซึ่งเธอรู้สึกว่าคุ้นเคยเหมือนเจอที่ไหนมาก่อน
เธอเดินไปอยู่หน้าของกู้ฮอน และโบกมือให้เธอ “ไม่คิดเลยว่าเราจะได้เจอกันอีก”
กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นมองซูยิ่งหวั่น อาจเป็นเพราะเธอใส่แว่นกันแดดจึงทำให้ดูไม่ออก
ซูยิ่งหวั่นมองเห็นหน้าที่มีความสงสัยของกู้ฮอน จึงค่อยๆยิ้มแล้วมองต่ำลง
เมื่อซานหุ่นได้เห็น ก็ลุกขึ้นทันที “ที่แท้ก็คือคุณเซาเซา เมื่อสักครู่เสียมารยาทไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าคุณจะเป็นเจ้าของบาร์แห่งนี้”
คนอื่นๆทั้งหมดก็ลุกขึ้น และรีบพยักหน้าให้กับซูยิ่งหวั่น
