เดิมพันรักยัยตัวแสบ – เดิมพันรักยัยตัวแสบ – ตอนที่ 630 การไกล่เกลี่ยนอกศาล

ตอนที่ 630 การไกล่เกลี่ยนอกศาล

แม้ว่าซานหุ่นจะถูกคนลากออกไป แต่เขาก็ยังโกรธ เขาจ้องหยินปู้ฝันแล้วชี้ “ไอ้อ่อนแกจะทำไม แกรอก่อน ไปเจอกันที่ชั้นศาล!”

พูดจบก็ถูกลากเข้าไปในศาล หยินปู้ฝันมองดูเขาแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็น จากนั้นก็หันตัวเผชิญหน้ากับนักข่าว “ทุกคนเห็นแล้วใช่ไหม คนที่เหมือนอันธพาลแบบนี้ จะเป็นจำเลย คดีความนี้แพ้ชนะยังไม่พูดถึง คนแบบนั้น อ้างว่าตัวเองเป็นเหยื่อใครจะเชื่อ”

พูดจบ เขาก็แยกนักข่าวตรงหน้าให้เป็นสองฝั่ง “นักข่าวที่ท่านเชิญหลีกทางให้หน่อย ขอบคุณครับ”

หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้น ตอนแรกอยากจะช่วยซานหุ่นนั้น แต่ตอนนี้ถูกหยินปู้ฝันชนะซะส่วนใหญ่

เมื่อถูกหลีกทางให้แล้ว ฉิงฮัวค่อยๆ ขับรถเข้าไปที่ประตูใหญ่ของศาล ตามมาด้วยรถของหยินปู้ฝันและกู้ฮอนก็ขับตามเข้าไปด้วย

หลังจากเข้ามาถึงศาล หยินปู้ฝันพาคนอื่นๆ ไปที่ประตูห้องประชุมสาธารณะ “ทุกคนพักผ่อนที่นี่ก่อน ผมจะไปที่ผู้พิพากษาตรงนั้นครู่หนึ่ง”

สำหรับคดีความแบบนี้ การไกล่เกลี่ยทางแพ่งครั้งสุดท้ายจะดำเนินการก่อนการพิจารณาคดี และขั้นตอนต่อไปจะดำเนินการเมื่อการไกล่เกลี่ยไม่ถูกต้อง

ฉิงฮัวผลักประตู เดินเข้าไปก่อน ตามมาด้วยเป่หมิงโม่ กู้ฮอนถือเอกสารตามมาเป็นคนสุดท้าย

เมื่อพวกเขาเข้าไป ก็เห็นซานหุ่นนั่งอยู่ข้างใน

เมื่อทั้งสองฝ่ายเจอหน้ากัน โดยเฉพาะฉากที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ที่หน้าทางเข้าของศาล ก็ยิ่งเพิ่มความโกรธขึ้น

แต่ตอนนี้พวกอันธพาลไม่ได้แสดงท่าทีผลีผลาม ระหว่างทางจากประตูทางเข้าของศาลมาถึงที่นี่ ทนายของเขาก็ได้เตือนเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอย่าทำอะไรผิด มิฉะนั้นจะแพ้ได้ทั้งๆ ที่ควรชนะ

คราวนี้เขาก็จำประโยคนี้ได้อย่างขึ้นใจ

เมื่อเทียบกับพวกเขา เป่หมิงโม่และฉิงฮัวนั้นดูสงบและผ่อนคลาย

มีเพียงกู้ฮอนเท่านั้นที่มองดวงตาที่แผดเผาของซานหุ่นที่อยู่ตรงข้าม ก็รู้สึกไม่สบายใจ ไม่ว่าเธอจะแสดงอาการสงบแค่ไหน แต่ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง การเผชิญกับคนร้ายแบบนี้ ความสามารถก็มีจำกัด

เงียบสงบอยู่อย่างนั้น หลังจากผ่านไปห้านาที หยินปู้ฝันมาพร้อมกับผู้พิพากษา

“ทุกท่าน ก่อนการพิจารณาคดีจะเริ่มขึ้นผมอยากถามพวกคุณอีกครั้ง ว่าควรจะฟ้องคดีนี้ต่อไปหรือไม่ ผมได้ดูคดีทั้งหมดแล้ว ที่จริงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพียงแค่ทั้งสองฝ่ายต่างถอยคนละก้าว ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่” หลังจากผู้พิพากษากล่าวเสร็จก็มองทั้งสองฝ่าย เพื่อรอความเห็นของพวกเขา

แต่หลังจากผ่านไปอีกห้านาที ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

ผู้พิพากษามองซานหุ่นก่อน การแต่งกายของโจทก์คนนี้แสดงให้เห็นถึงความเป็นอันธพาล และแอบขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าคนแบบนี้จะเป็นโจทก์ ไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ

เขาพูดกับซานหุ่นว่า “โจทก์ การฟ้องร้องคดีความนี้จะดำเนินต่อไปหรือไม่?”

ซานหุ่นเหลือบมองผู้พิพากษา และพูดอย่างซ่าๆ “ผู้พิพากษา ที่จริงผมไม่ใช่คนที่ไม่เข้าท่า แต่เป่หมิงคนนี้คอยปกป้องอุตสาหกรรมใหญ่ๆ แบบนี้เสมอ แต่ขี้เหนียวเกินไป เราแค่ต้องการให้เขาชดเชยสิ่งที่เราเสียไปก็เท่านั้นเอง ไม่มีความหมายอื่น หากคุณเป่หมิงยอม เราก็สามารถถอนฟ้องได้ทันที”

ผู้พิพากษาพยักหน้า จากนั้นก็มองไปที่เป่หมิงโม่แล้วพูดอย่างเงียบๆ “คุณเป่หมิง คุณเป็นคนมีชื่อเสียงในเมืองAของพวกเรา เรื่องเล็กแค่นี้คุณไม่จำเป็นต้องเก็บมาใส่ใจมากก็ได้ ผมว่าชดเชยเงินให้พวกเขาไปก้อนหนึ่งก็พอแล้ว”

ไม่รอให้เป่หมิงโม่ได้พูด ฉิงฮัวก็เอ่ยขึ้นมา “ผู้พิพากษา เมื่อครู่คุณไม่เห็นฉากที่เกิดขึ้นที่ประตูทางเข้าของศาล เขาจะตกเป็นเหยื่อได้อย่างไร เป็นมิจฉาชีพชัดๆ”

***

เมื่อผู้พิพากษาได้ฟัง “ดูแล้วคุณเป่หมิงไม่เห็นด้วยกับการไกล่เกลี่ย?” พูดถึงตรงนี้ เขาพลิกดูเอกสารสองฉบับที่ทนายของทั้งสองฝ่ายส่งมาให้ จากนั้นก็มองเป่หมิงโม่แล้วพูดว่า “คุณเป่หมิง เราได้ดูสถานการณ์ทั่วไปของคดีนี้แล้ว”

ทันทีที่พูดออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็มองไปที่เป่หมิงโม่

ห้องประชุมตกอยู่ในความสงบอีกครั้ง หลังจากผ่านไปสักพัก เป่หมิงโม่ก็พยักหน้า จากนั้นก็มองผู้พิพากษาแล้วพูดว่า “ผู้ช่วยพิเศษของผมพูดไม่ผิด แม้ว่าผมจะมีเงิน แต่ไม่ได้แสดงว่าผมจะยอมเสียเปรียบ โดยเฉพาะเสียเปรียบคนแบบนี้”

“ดูแล้วคุณเป่หมิงก็จะไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คดีนี้ก็จะเริ่มขึ้นในอีกห้านาที ทั้งสองฝ่ายโปรดเตรียมตัว” พูดจบ เขาเก็บเอกสารที่อยู่ในมือให้เรียบร้อย ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องประชุม

หยินปู้ฝันและกู้ฮอนสบตากัน จากนั้นก็พูดกับเป่หมิงโม่ว่า “คุณเป่หมิง เราเตรียมตัวขึ้นศาลกันเถอะ”

ซานหุ่นที่นั่งตรงข้าม ยิ้มอย่างเยือกเย็นให้เป่หมิงโม่อย่างสะใจ “คุณเป่หมิง ในเมื่อแกต้องการต่อสู้คดีกับฉัน งั้นก็รีบเตรียมเงินให้เรียบร้อย ฉันรีบ”

ฉิงฮัวมองท่าทางที่หยิ่งผยองของซานหุ่น มือกำปั้นไว้แน่น อยากเข้าไปชกไอ้คนนั้นจริงๆ

ผ่านไปห้านาที…

ซานหุ่นและเป่หมิงโม่นั่งในที่นั่งของโจทก์และจำเลยตามลำดับ

หยินปู้ฝันนั่งอยู่ข้างๆ ของเป่หมิงโม่ ฉิงฮัวและกู้ฮอนนั่งอยู่ข้างพวกเขา

ผู้พิพากษาเห็นว่าทั้งสองฝ่ายได้มาถึงแล้ว เขาเคาะค้อน

“เริ่มเปิดศาล“

ทนายความที่เป็นตัวแทนของซานหุ่นถือเอกสารในมือ ลุกขึ้นยืนแล้วพยักหน้าให้ผู้พิพากษา “ผู้พิพากษาที่เคารพ ผมตัวแทนของโจทก์ในนามบริษัทบันเทิงใหม่ได้ยื่นฟ้องร้องค่าเสียหายทางแพ่งต่อคุณเป่หมิงโม่แห่งบริษัทเป่หมิง”

จากนั้น เขาก็ได้บอกผู้พิพากษาเกี่ยวกับเรื่องของวันนั้น และในตอนท้ายเขาได้กล่าวว่า “ผู้พิพากษาที่เคารพ ตอนนี้ผมขอเชิญผู้ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งเป็นผู้ตกเป็นเหยื่อด้วยเช่นกันมาให้ปากคำในชั้นศาลด้วย”

ซานหุ่นจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ใบหน้ามุ่ยก็ลดลงอย่างมาก “ผู้พิพากษา ผมในฐานะนักข่าว แน่นอนว่าที่ไหนมีข่าวก็จะไปที่นั่น นี่เป็นลักษณะพิเศษของพวกเรา แต่สิ่งที่ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ก็คือคุณเป่หมิงไม่ยอมให้สัมภาษณ์ก็ช่าง เขาสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ หรือหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อเปิดทางให้เขาก็ย่อมได้ แต่คิดไม่ถึงคุณเป่หมิงผู้เป็นคนมีชื่อเสียงคนหนึ่ง กลับฉวยกล้องของผมไปอย่างหยาบคาย ตอนที่เขาเหวี่ยงลงพื้น ยังใช้เท้าเหยียบไปสองสามครั้ง เป็นผลให้ข้อมูลสำคัญจำนวนมากที่อยู่ในนั้นของผมนั้นถูกทำลาย”

พูดถึงตรงนี้ ซานหุ่นยังมองเป่หมิงโม่อย่างยั่วยุ

แต่เป่หมิงโม่ไม่ได้มองเขา นั่งพิงเก้าอี้และหลับตาเพื่อพักผ่อน แต่มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มที่เยือกเย็นออกมา

เวลานี้ หยินปู้ฝันลุกขึ้นมา “ผู้พิพากษา ผมมีเรื่องต้องการถามเขา”

ผู้พิพากษาพยักหน้า “มีอะไรคุณถามได้”

หยินปู้ฝันมองซานหุ่น “สิ่งที่คุณพูดเมื่อครู่นั้นสวยงามมาก มองว่าตัวเองเป็นเหยื่อผู้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ แต่ว่า สิ่งที่ผมต้องการบอกกับทุกคนที่นี่ก็คือ สาเหตุที่สุภาพบุรุษท่านนี้ถูกเหวี่ยงกล้องนั้น เป็นเพราะว่าเขามีพฤติกรรมที่รุนแรง ทำให้คุณเป่หมิงลูกความของผมโกรธ เขาจึงทำการกระทำที่รุนแรงเช่นนี้”

เมื่อซานหุ่นได้ฟังก็ร้อนรน จ้องหยินปู้ฝันแล้วชี้ “แกพูดให้ชัดเจน ฉันทำอะไรเกินไป หรือเพราะฉันกลัวมันเป็นเรื่องที่เกินไปเหรอ ช่างตลกสิ้นดี ตอนนั้นมีคนอยู่ในเหตุการณ์มากมาย สามารถเป็นพยานให้ฉันได้”

***

หยินปู้ฝันมองเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย “คุณพูดได้ดีมาก ตอนนั้นมีนักข่าวมากมาย นอกจากนี้ยังมีคนจำนวนมากที่เคลื่อนไหว แต่ทำไมลูกความของผมคุณเป่หมิงถึงไม่เหวี่ยงกล้องของคนอื่น แต่เหวี่ยงแต่ของคุณโดยเฉพาะ สามารถอธิบายให้สมเหตุสมผลหน่อยได้ไหม?”

“นี่…” ซานหุ่นถูกถามจนมุม สายตาของเขากระสับกระส่ายสักพักจากนั้นก็พูดอย่างตื่นตระหนกว่า “อาจเป็นเพราะฉันโชคร้าย”

“เป็นความโชคร้ายที่ดี ผมมีหลักฐานอยากให้ทุกคนได้ดู ตกลงว่าผู้เกี่ยวข้องคนนี้โชคไม่ดีมากแค่ไหน” หยินปู้ฝันพูด ก็หยิบภาพถ่ายสองสามแผ่นออกมาจากในมือ

“ภาพถ่ายพวกนี้ถ่ายในวันเดียวกัน ผู้เกี่ยวข้องของผมคุณเป่หมิงเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ทำไมเขาถึงออกมาจากที่นี่ นั่นเป็นเพราะว่าในตอนเช้าเขากำลังจะแต่งงาน ก็เกิดอุบัติเหตุ คุณนายเป่หมิงเข้าโรงพยาบาล วินาทีนั้นเขาไม่มีอารมณ์ที่จะให้สัมภาษณ์แต่อย่างใด นักข่าวหลายคนต่างยอมแพ้ แต่ฝ่ายตรงข้ามไม่เพียงไม่ยอมแพ้ ยังไล่ตามเขา และได้ถามคำถามที่ทำให้ผู้เกี่ยวข้องต้องรู้สึกไม่สบายใจ ผู้พิพากษา คุณว่าสถานการณ์แบบนี้ ใครจะไม่รำคาญ”

ซานหุ่นต้องการพูดบางอย่าง แต่ถูกทนายของเขาหยุดไว้ กลัวว่าเขาจะพูดรั่วไหลอะไรออกมา

ตามมาด้วยทนายของเขาลุกขึ้นยืน “ผู้พิพากษา ผู้เกี่ยวข้องของผมในฐานะที่เป็นนักข่าว แน่นอนว่าต้องขุดคุ้ยความจริงของเรื่องนี้ออกมา บางครั้งก็จะรู้สึกประหม่า นี่เป็นนักข่าวมืออาชีพที่กระตือรือร้น จะกล่าวได้อย่างไรว่าพวกเขาได้กระทำพฤติกรรมที่รุนแรงต่อจำเลย?”

พูดถึงตรงนี้เขามองหยินปู้ฝันด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ขอถามทนายฝั่งตรงข้าม หลักฐานที่พูดอยู่ไหนกัน?”

เมื่อพูดถึงหลักฐาน หยินปู้ฝันก้มศีรษะลงใช้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวอย่างตรงไปตรงมา “เดิมทีผมมีหลักฐานชิ้นหนึ่ง ซึ่งได้มาจากผู้ช่วยของฉันจากโจทก์ นั่นเป็นบันทึกส่วนหนึ่งที่เขายอมรับด้วยตัวเอง เพียงแต่ภายหลังหลักฐานก็ถูกทำลาย”

“ใช่ ข้อนี้ฉันสามารถพิสูจน์ได้” กู้ฮอนทนดูต่อไปไม่ไหว ยืนขึ้นด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

เป่หมิงโม่มองกู้ฮอนที่ทนดูไม่ได้แล้วลุกขึ้นมา เขาขมวดคิ้ว ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่เธอจะลุกขึ้นมาในตอนนี้ เป็นเรื่องง่ายที่จะตกเป็นเป้าของทนายความฝ่ายข้าม

หยินปู้ฝันหันไปมองกู้ฮอนที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วพูดกระซิบกับเธอว่า “ใครให้เธอพูด รีบนั่งลงไป”

ผู้พิพากษามองผู้หญิงที่เพิ่งลุกขึ้นยืน “สุภาพสตรีท่านนี้ เธอเป็นใคร?”

หยินปู้ฝันรีบตอบ “ผู้พิพากษา ท่านนี้เป็นผู้ช่วยของผม หลักฐานเมื่อครู่ที่ผมกล่าวถึงเป็นเธอที่หามาให้”

ผู้พิพากษาพยักหน้า

คราวนี้ทนายฝั่งตรงข้ามหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆ หลักฐานถูกทำลาย พวกคุณกำลังช่วยกันประสานเพลงหรือกำลังช่วยกันแต่งเรื่อง คุณสองคนกิจการนรก”

พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเขาหุบลงแล้วมองไปที่ผู้พิพากษา “ผู้พิพากษา หญิงสาวที่เพิ่งลุกขึ้นมาเมื่อครู่ได้ปรากฏตัวที่บริษัทบันเทิงใหม่ แต่ตอนนั้นเธอจงใจเข้าหาลูกความของผม ภายใต้หน้ากาก และยังเตรียมหลอกล่อลูกความของผม แต่ต่อมาไม่ประสบความสำเร็จ จึงกัดกลับ”

ซานหุ่นได้ฟังถึงตรงนี้ ก็มองกู้ฮอน ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่สะใจ

กู้ฮอนโกรธจนหน้าแดง “คุณกล่าวหา ฉันจะไปหลอกล่อพวกเขาทำไม ฉันทำเพื่อต้องการหาความจริงจึงทำเช่นนั้นไป”

“รวบรวมหลักฐานเพื่อค้นหาความจริง? หรือว่าเพื่อให้ได้หลักฐานทั้งหมดที่เธอต้องการ ก็สามารถไปบาร์กับผู้ชายเป็นกลุ่มได้เหรอ และยังดื่มเบียร์ไปไม่น้อย ไม่รู้จริงๆ ว่าคุณใช้วิธีไหนเพื่อให้ได้หลักฐานมา”

***

“คุณ…” กู้ฮอนโกรธจนชี้ไปยังทนายความฝ่ายตรงข้าม พูดไม่ออกแล้วจริงๆ

หยินปู้ฝันรีบดึงเธอให้นั่งลงกับที่ คิดไม่ถึงว่าทนายฝ่ายตรงข้ามจะเปลี่ยนเป้าหมายอย่างชาญฉลาด เพื่อรวบรวมหลักฐานกู้ฮอนล้วนมุ่งเป้าไปที่วิธีการโดยไร้ยางอาย ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าเธอจะสารภาพ แต่ความน่าเชื่อถือของเธอก็จะถูกสอบสวน